เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่10.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-13 18:57:25ตอนที่10.
เมื่อเถ้าแก่หยงตัดเป็นตัดตายกับเธอทำให้เธอต้องประชดโดยการทำตัวแหลกเหลวให้คนเป็นพ่อได้อับอายแต่มันกลับทำให้เถ้าแก่หยงยิ่งระอา และแสนเสียใจ แม้จะเสียเรื่องลูก แต่เถ้าแก่หยงซึ่งเป็นคนมีจิตใจโอบอ้อมอารีก็ยังทำความดี ทำบุญทำทานอยู่เสมอ เขายังทำบุญสร้างวัดวา สร้างโรงเรียน ให้ทุนการศึกษาเด็กยากจนนั่นก็รวมถึงเด็กหญิงอโนมาในตอนนั้นด้วย หนำซ้ำเถ้าแก่หยงยังชอบเปรียบเธอกับอโนมาอยู่บ่อยๆ ว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว
อโนมานั้นรักดีน่าชื่นชมยกย่องผิดกับตนที่ไม่เอาไหนแล้วยังทำให้ตระกูลเสื่อมเสียชื่อเสียง ซึ่งนั่นยิ่งเป็นการฝังรอยริษยาให้หยั่งลึกในใจที่มืดบอดของมิรันตีเรื่อยมาและนานวันมันยิ่งฝังลึกเกินเยียวยา
“นังนี่น่ะมันช่างออดอ้อนสมชื่อมันค่ะน้องริต้าพี่มิรันรู้จักมันดีเพราะถ้ามันไม่ได้พ่อพี่ส่งเสียให้ทุนเรียนน้ำหน้าอย่างมันคงไม่ได้เรียนโรงเรียนดีประจำจังหวัดและสอบติดมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆ ของเมืองไทยได้หรอกค่ะ นังนี่น่ะมันร้าย” มิรันตีรีบใส่ไฟ
“พี่มิรันบอกว่ารู้จักมันจริงๆ ใช่ไหมคะ”
“จริงสิคะมันเป็นคนเชียงรายบ้านเดียวกับพี่มิรัน แต่พี่ไม่ค่อยอยากบอกใครว่ารู้จักมันหรอกค่ะน้องริต้า พี่อายเพราะถ้าใครรู้ว่าพี่รู้จักนังเด็กบ้านนอกกระจอกๆ ไม่มีหัวนอนปลายเท้าแล้วยังทำตัวเหลวแหลกอีกนะคะ พี่ล่ะไม่กล้าบอกใครเลยล่ะค่ะว่ารู้จักมัน”
มิรันตีใส่ไฟคนที่เกลียดชนิดว่าไม่มีมูลความจริงเลยสักนิดไอ้ที่ว่าเหลวแหลกน่าจะเป็นตัวเองเสียมากกว่า
“จริงเหรอคะพี่มิรันที่ว่ามันเคยเหลวแหลกมาก่อน...ต๊าย แล้วมันยังกล้ามาตีหน้าซื่อแอ๊บแบ๊วอีกเหรอคะเนี่ย ไม่ได้การแล้วเราต้องช่วยกันทำให้นนท์เห็นธาตุแท้ของมันนะคะไม่อย่างนั้นนนท์ต้องโดนหลอกไปอีกนานเลยล่ะค่ะ”
สาวสวยลูกเจ้าของร้านเพชรร้อนรนจนลืมสังเกตสีหน้าสะใจของรุ่นพี่สุดแสบ
“ใช่ๆ จริงด้วยค่ะ และพี่ก็มีวิธีคะน้องริต้า”
มิรันตีได้ทีรีบเสนอแผนอันร้ายกาจของตัวเองโดยที่เธอเองก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่ามันจะส่งผลให้ชีวิตที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาของสาวน้อยคนหนึ่งต้องแปดเปื้อนแต่ถึงรู้เธอก็คงจะไม่สนใจว่ามันจะเป็นอย่างไรเพราะถึงอย่างไรเธอคิดเสมอว่าอโนมาต้องได้รับบทเรียนบ้าง
“ยังไงคะ”
“มาใกล้ๆ พี่มิรันสิคะ...”
สองหนุ่มสาวที่จับจูงมือกันมาที่ลานกว้างอันเป็นที่ที่เพื่อนๆ ทั้งชายหญิงกำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน
“มาแล้วๆ คนสวยของเราเก็บเนื้อเก็บตัวเชียวนะคะ ดูท่านนท์จะหวงน่าดู” ภูริตาเอ่ยทักเมื่อเห็นเป้าหมายเดินมา
“ดูท่าน้องนนท์จะเอาจริงนะคะเนี่ย คิดดีแล้วหรือคะว่าคนนี้จริง”
“ครับ ผมรักอ้อนและอ้อนก็รักผม” รัชชานนท์ตอบอย่างมั่นใจพร้อมกับกระชับมือบางยืนยันคำพูดนั้น แต่มันได้สร้างไฟริษยาให้กับภูริตากับมิรันตีอย่างมาก
“แหม...นนท์นี่มั่นใจจังเลยนะ อิจฉาอ้อนจริงๆ เล้ย” ภูริตาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ปกปิดความริษยาไว้ไม่มิด
“คนอย่างริต้าจะอิจฉาอ้อนทำไม ในเมื่อริต้าก็มีหนุ่มมารุมล้อมเยอะแยะ”
“แหม..นนท์ก็ริต้าก็พูดๆ ไปอย่างนั้นเอง เอ่อ...นนท์คะ ริต้ามีบางอย่างจะปรึกษาค่ะ มาทางนี้คะแป๊บเดียวค่ะ ขอตัวนนท์แป๊บเดียวนะจ๊ะอ้อนเดี๋ยวเอามาคืน” ว่าแล้วสาวสวยก็รีบคว้ามือชายหนุ่มที่ตนพึงใจไปทันทีโดยที่คนที่ถูกพาไปไม่ทันตั้งตัว
“เอาล่ะจ้ะนัง เอ้ย น้องอ้อนมาดื่มฉลองให้นนท์กันดีกว่าค่ะ มาพวกเราเอาเหล้ามาทางนี้ แฟนนนท์เค้าอยากดื่มฉลอง ให้กับตัวเองที่จับนนท์ได้อยู่หมัด” คำพูดประโยคสุดท้ายมิรันตีลดเสียงลงแผ่วเบาพอได้ยินกันสองคนกับอโนมาแต่แววตาที่ส่งมาบ่งบอกได้อย่างดีว่ามันเต็มไปด้วยไฟริษยาและความมาดร้ายจนอโนมารู้สึกขนหัวลุกอย่างช่วยไม่ได้
“เอ่อ พี่มิรันคะอ้อนไม่ดื่มค่ะ”
“ได้ไงคะน้องอ้อน วันนี้เป็นวันที่เราทุกคนร่วมกันฉลองให้กับน้องนนท์ทั้งที คนเป็นแฟนจะไม่ดื่มได้ไงว่าไหมพวกเรา” มิรันตีหาพวกได้ง่ายดายเมื่อเหล่าลูกหลานของพวกผู้ดีมีเงินเริ่มทยอยมาร่วมวงตรงที่ทั้งสองสาวยืนอยู่ และค่ำคืนนี้ก็มีอะไรสนุกๆ ให้ทำเสียด้วย
“ถ้าน้องอ้อนไม่ดื่มเหล้า งั้นพั้นซ์แบบเบาๆ นะคะ” สาวสวยที่ควงคู่มากับหนุ่มหน้าสวยบอกอย่างเห็นด้วยกับแผนการของมิรันตีเพราะเธอหมั่นไส้แฟนหนุ่มซึ่งแอบมองอโนมาอย่างสนใจจนออกนอกหน้า
“เอ่อ...” สาวน้อยเริ่มร้อนรนและลอบมองหาคนรักอย่างกระวนกระวาย เพราะถ้ารัชชานนท์อยู่ตรงนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เพื่อนๆ ของเขาทำแบบนี้เด็ดขาด
“อย่าทำตัวเรื่องมากเลยนังอ้อน คงจะอยากเรียกร้องความสนใจภายใต้ใบหน้าใสซื่อสินะ” มิรันตีกระซิบเบาๆ กับคนที่เธอเฝ้ามองอย่างริษยาตั้งแต่อดีต
“แต่อ้อน อ้อน ไม่เคยดื่มนะคะ แล้วๆ” ยังปฏิเสธไม่ทันจบแก้วพั้นซ์สีสวยก็ถูกยื่นมาตรงหน้า สาวน้อยมองชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้รัชชานนท์ที่เธอจำได้ว่าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับภูริตา
“นี่ครับสาวน้อย รับรองดื่มแล้วไม่เมาแน่ๆ ครับ รับรองได้” ปากบอกไม่เมาแต่แววตาของคนพูดวาววามอย่างไม่น่าไว้ใจ
ท่ามกลางวงล้อมของเหล่าหนุ่มสาวที่เรียกตัวเองว่าลูกผู้ดี คนชั้นสูงหรือไฮโซแล้วแต่จะเรียกแต่จิตใจกลับหมักหมมไปด้วยความเน่าเฟะและจ้องแต่ทำร้ายผู้ที่ด้อยกว่า ร่างน้อยสั่นเทาแลดูน่าสงสารแววตาตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด และเมื่อเจอสายตากระเหี้ยนกระหือเหมือนจะเขมือบเธอให้ตายไปต่อหน้า สาวน้อยก็ตัดสินใจยื่นมือบางไปรับแก้วเครื่องดื่มมาอย่างจำใจ พลางมองแก้วอย่างลังเลโดยที่ไม่ทันเห็นสายตาที่วาววับด้วยความหมายมาดบางอย่างที่ไม่น่าจะใช่เรื่องดีเลยสักนิดเดียวของมิรันตี แล้วรอยยิ้มที่สมใจก็ฉาบบนใบหน้าสวยเมื่ออโนมาดื่มสิ่งที่เธอยัดเยียดให้จนสำลักไอจนหน้าดำหน้าแดงมิรันตียิ้มเยาะสาวน้อยที่กำลังตกเป็นเหยื่ออย่างร้ายกาจ
“เอ้าดื่มๆๆ” เสียงปรบมือโห่ร้องพร้อมด้วยเครื่องดื่มสีสวยที่ต่างยื่นส่งมาแก้วตรงหน้าจนสาวน้อยแทบตั้งตัวไม่ติด ตอนนี้เธอก็รู้สึกเหมือนว่าลำคอแสบร้อนและปากบางเริ่มบวมเห่อ มือบางอ่อนแรงแทบยกไม่ขึ้นแต่ก็ไม่มีใครสนใจในปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของเธอ มิรันตียื่นแก้วเครื่องดื่มสีสวยแก้วพิเศษที่เธอเตรียมไว้ให้สาวน้อยตรงหน้าที่เริ่มจะยืนไม่อยู่เมื่อได้รับสัญญาณจากชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่อีกมุมที่ไม่มีใครสนใจ
“แก้วสุดท้ายแล้วค่ะน้องอ้อน รับรองว่านี่คือแก้วสุดท้าย...แก้วสุดท้ายก่อนที่แกจะได้รับบทเรียนที่จะทำให้แกลืมไม่ลงเลยทีเดียว
“อ้อนไม่ไหวแล้วค่ะ ได้โปรด...” อโนมาขอร้องในขณะที่มิรันตีไม่ยอมพยายามจะยัดเยียดแก้วใส่มือของเธอ แต่แล้วมือหนาของรัชชานนท์ก็คว้าไว้ก่อน แล้วมองหน้าเพื่อนๆ ที่อยู่ตรงนั้นด้วยแววตาวาวโรจน์อย่างโกรธกรุ่น
“ใครให้อ้อนดื่มเหล้า” เสียงห้าวห้วนอย่างไม่ต้องคิดมากก็รู้ว่าเจ้าตัวโกรธมากเพียงใด
“มันไม่ใช่เหล้านะนนท์” เสียงของเพื่อนๆ แย้งอ่อยๆ
“อ้อนแพ้แอลกอฮอล์ไม่ว่าจะเป็นเหล้าหรืออะไรก็ตามแต่ที่มีส่วนผสมของแอลลกอฮอล์ ไม่มีใครรู้ หรือรู้แต่ไม่สนใจ...” ชายหนุ่มปรายตามองมิรันตีอย่างไม่สบอารมณ์มือหนาโอบเอวบางไว้อย่างปกป้องเมื่อเห็นว่าร่างแฟนสาวอ่อนแรงและหายใจติดขัดผื่นแดงขึ้นรวดเร็วตามตัว ริมฝีปากบางบวมเจ่อ เพื่อนๆ ของเขาต่างหน้าถอดสีไปตามๆ กันเมื่อเห็นสภาพของสาวน้อยที่คอพับคออ่อนในอ้อมแขนของรัชชานนท์ จนน่ากลัวว่าจะมีอะไรร้ายแรง
บทที่เกี่ยวข้อง
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่11.
ตอนที่11.“เราไม่รู้จริงๆ นะนนท์ว่าน้องอ้อนเขาแพ้แอลกอฮอล์ ก็เห็นพี่มิรันเขาบอกว่าน้องอ้อนอยากดื่มฉลองให้นนท์ พวกเราก็เลยให้น้องเขาดื่ม เราไม่รู้จริงๆ สาบานได้” เสียงของสาวๆ ในกลุ่มอธิบายยืดยาวพร้อมโบ้ยมาทางมิรันตีที่ยืนหน้าบิดเบ้ด้วยความกราดเกรี้ยวเมื่อเห็นว่าพวกที่หาได้เริ่มแปรพรรค“ใช่ เราไม่รู้จริงๆ เอ่อ...ฉันว่ากลับก่อนนะนี่เริ่มดึกแล้วเดี๋ยวมาม้าเป็นห่วงไปๆ พวกเรากลับดีกว่าดึกแล้ว ใครจะกลับพร้อมฉันบ้าง มาๆๆ” แล้วเพื่อนๆ ที่เพิ่งจะนึกได้ว่าต้องทำตัวเป็นลูกที่ดีก็เริ่มทยอยเอาตัวรอดเมื่อเห็นว่ารังสีอำมหิตเริ่มแผ่กระจายจนร้อนระอุ“พี่ไม่รู้เหมือนกันนะคะน้องนนท์ ก็อ้อนเขาอยากดื่มเองพี่ก็แค่ทำตามความต้องการของอ้อนเขา แล้วแก้วนี้ก็สุดท้ายแล้วด้วย” มิรันตีบอกเสียงสะบัดนิดๆ เมื่อเห็นว่าแผนการของตนเริ่มจะผิดแผนเสียแล้ว“เราก็แค่อยากให้น้องอ้อนสนุกเท่านั้น ก็พวกเราไม่เคยเห็นน้องอ้อนเขาเข้ากลุ่มกับพวกเราเลย” เธอรีบหาข้ออ้างที่พอจะได้พรรคพวกที่มีคนหมั่นไส้สาวน้อยที่เริ่มจะยืนไม่อยู่ตรงหน้า“อ้อนไม่ดื่มเหล้า ผมรู้ดีและไม่มีทางที่จะทำแบบนี้ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ว่าจะมีคนจงใจให้อ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 12.
ตอนที่ 12.“อ้อนถอยไป ไม่ต้องยุ่งแล้วถ้าเป็นไปได้อย่าเข้าใกล้นนท์เป็นอันขาด เข้าใจมั้ย!”ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้มแล้วพยายามกดหมายเลขชั้นที่ตนเองพักอยู่อย่างทุลักทุเล อโนมาค่อยๆ เดินตามร่างสูงที่โงนเงนกอดตัวเองพลางรูดการ์ดห้องพักมือไม้สั่น เมื่อสามารถเข้าห้องพักได้เขาก็ถลันเข้าห้องน้ำทันทีเพื่อใช้น้ำเย็นๆ ดับความร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในอก“นนท์ นนท์ เป็นไรมากมั้ย”อโนมาเคาะประตูห้องน้ำอย่างอ่อนแรง แต่คนในห้องน้ำกลับเงียบจนน่าใจหายแล้วจู่ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกโดยไม่ทันตั้งตัวร่างบางที่ยืนพิงประตูอยู่เซถลาเข้าไปนอนแผ่อยู่บนพื้นห้องน้ำที่เปียกลื่นและเย็นเฉียบ“ฮึ! นังแพศยาในที่สุดก็ทนไม่ไหวสินะ ถึงได้แล่นมาที่นี่ อยากมีผัวจนตัวสั่นล่ะสิ”เสียงแหบห้าวเอ่ยกระด้างพร้อมกับมือหนาคว้าไหล่มนกระชากอย่างแรงจนร่างบางปลิวถลากระแทกกับอกแกร่งจนรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก อโนมาได้แต่นิ่งงันอย่างตกใจและคาดไม่ถึงกับเหตุการณ์ที่ได้เจอทำได้เพียงแค่มองชายหนุ่มที่มีดวงตาแดงฉานด้วยอารมณ์หลากหลายจนแยกแทบไม่ออกว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน รักใคร่หรือคลั่งแค้น แววตาลุกโชนดูกราดเกรี้ยวน่าหวาดกลัวต่างจากชายหนุ่มที่แสนสุภาพและอ่อนโยนข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่13.
ตอนที่13. “อ้อน มิรันตีเขาเป็นอดีตพี่สะใภ้ของริต้าแล้วเขาก็สนิทกันมาก”“แล้วมันเกี่ยวกับอ้อนตรงไหน” สาวน้อยฉงนใจเพราะไม่เห็นว่าเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับเธอตรงไหนแม้เธอจะรู้จักกับมิรันตีมาก่อน แต่เมื่อมิรันตีทำท่าเหมือนไม่อยากรู้จักหรือเสวนากับเธอ เธอจึงไม่แสดงอาการหรือพูดอะไรออกมา“มันไม่เกี่ยวแน่ ถ้าริต้าเขาไม่ได้รักนนท์” ชายหนุ่มบอกเสียงเครียดและเอื้อมมือหนามาปัดปอยผมนุ่มออกจากวงหน้าหวานที่บวมช้ำจากฝีมือของเขายิ่งเห็นใบหน้าหวานบวมช้ำเขายิ่งเกลียดตัวเองนัก“ริต้าเขาบอกกับนนท์ว่าเขารักนนท์ และเขายังพูดทำนองว่าเขาจะไม่ยอมเสียนนท์ให้ใครเขาบอกว่าอ้อนไม่ได้แสนดีอ่อนหวานอย่างที่เห็นแต่เป็นสาวร่านรักนอนกับใครไม่เลือก” ชายหนุ่มเช็ดน้ำตาที่รื้นนัยน์ตาสวยโศกแผ่วเบา“แต่นนท์รู้ว่ามันไม่ใช่ แม้นนท์จะขาดสติแต่นนท์รู้ว่าอ้อนเป็นของนนท์คนเดียว คนเดียวเท่านั้น”“นนท์...” สาวน้อยเอ่ยเสียงแผ่วกอดกระชับวงแขนรัดร่างสูงแนบแน่น ชายหนุ่มลูบผมสลวยอย่างปลอบโยน เขารู้ว่าเขาได้ทำร้ายร่างกายและจิตใจที่บริสุทธิ์ผุดผ่องนี้อย่างโหดร้ายเพราะขาดสติไม่สามารถควบคุมอารมณ์ดิบเถื่อนที่เกาะกินในใจ และเป็นมุมอันมืดบอดของเขาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-14เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 14.
ตอนที่ 14.หลังจากที่คลอดรัชชานนท์ อรชุมาไม่ยอมให้นมลูกตามที่หมอแนะนำ เริ่มทำตัวเป็นสาวสังคม แต่งตัวออกงานบ่อยและชอบไปเที่ยวดึกๆ บางครั้งก็ไม่กลับบ้าน คุณรัชชุซึ่งเคยเป็นคนชอบเที่ยวกลับเปลี่ยนเป็นคนที่อยู่ติดบ้านมากขึ้นเพราะลูกชายที่เพิ่งคลอดนั้นน่ารักน่าชังอีกทั้งสุขภาพร่างกายเริ่มจะอ่อนแอไม่แข็งแรงเหมือนเก่า ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางตรงกันข้ามและเริ่มเลวร้ายลงเมื่ออีกคนเริ่มสำนึกผิดแต่อีกคนเริ่มสนุกกับการใช้ชีวิตที่รื่นเริงมัวเมา อรชุมาเริ่มคบเพื่อนชายวัยไล่เลี่ยกันและออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยขึ้น ทั้งสองแอบมีความสัมพันธ์กันลับๆ อรชุมาก็ไม่สนใจลูกน้อย คุณรัชชุเริ่มดุด่าอรชุมา คนทั้งสองคนก็เริ่มมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น ใครขัดก็ไม่ได้ ทุกคนได้แต่เฝ้าดูห่างๆ ด้วยจิตใจหวั่นไหวกับความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ คุณเสาวลักษณ์จึงรับรัชชานนท์มาเลี้ยงดูบนเรือนใหญ่เพราะกลัวว่าเด็กจะได้รับผลกระทบจากการทะเลาะกันของพ่อแม่เนื่องจากคุณเสาวลักษณ์ไม่มีลูกกับคุณรัชชุ และลูกๆ ที่เกิดกับคุณผกามาศเริ่มโตและเข้าเรียนโรงเรียนประจำคุณเสาวลักษณ์จึงค่อนข้างที่จะเหงา การได้เลี้ยงลูกเล็กๆ อีกคนมันทำให้เธอมีความสุข นา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-14เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15.หลังจากนั้นไม่นานคุณเสาวลักษณ์ก็ได้ยกขันหมากไปสู่ขออโนมาตามประเพณี แต่ด้วยความที่ครอบครัวของเธอมีอัธยาศัยรักสงบเรียบง่ายและเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ได้ดี งานแต่งของเธอจึงมีแค่การจดทะเบียนกันเงียบๆ โดยที่อโนมาขอใช้นามสกุลเดิมเพราะไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าอยากจับรัชชานนท์หรืออยากเข้าร่วมสกุลเดชาวัชราจนตัวสั่น คุณเสาวลักษณ์กับรัชชานนท์ก็เคารพการตัดสินใจของเธอ แต่ก็มีข้อแม้ว่าหากเธอตั้งท้องอย่างน้อยลูกของเธอจะต้องใช้นามสกุลเดชาวัชรางานเลี้ยงฉลองสมรสของอโนมาและรัชชานนท์นั้นก็จัดแค่เล็กๆ ภายในครอบครัว มีเพียงเพื่อนๆ และคนสนิทเท่านั้น งานเลี้ยงฉลองเล็กๆ แต่กรุ่นไอแห่งความรักและความสุข ภาพความสุขต่างๆ ซึ่งเนตรนาราอาสาเป็นตากล้องถูกทำเป็นอัลบั้มไว้อย่างสวยงามแล้วแจกจ่ายให้ทุกนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขหลังจากเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้น ทำให้รัชชานนท์ไม่กล้าที่จะทำอะไรที่ล่วงเกินเธออีกเพราะรู้ตัวเองว่าคนรักจะต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอนแล้วหลังจากนั้นไม่นานโนมาตั้งท้อง และจำเป็นต้องหยุดเรียนกลางคันทำให้เธอถูกกล่าวหาและดูถูกเหยียดหยามจากเพื่อนๆ โดยเฉพาะภูริตาที่ป่าวประกาศถึงความผิดปรกติของอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-14เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16. “โธ่...เก่งๆ อย่างฉันไม่จำเป็นต้องเข้าทุกชั่วโมงหรอกบอกให้ ระดับนี้แล้ว อีกอย่างช่วงนี้เขาก็สอบกันแล้วย่ะ และฉันก็สอบเสร็จแล้วด้วย”“ได้ข่าวว่ากำลังหาที่ฝึกงานไม่ใช่หรือ แล้วไถมาแถวนี้จะชวนอ้อนไปไหน”“นี่นายตกข่าวเพราะมัวแต่หวานกันล่ะสิ ฉันน่ะนะได้ฝึกงานที่ อาร์แอนด์อาร์ คอนสทรักชั่น เป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนหมวยกบฏไปแล้วย่ะ”“จริงเหรอเนตร ดีใจด้วยนะ” อโนมากล่าวแสดงความยินดีกับเพื่อนสาวคนสวยอย่างจริงใจเพราะเนตรนาราหมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องได้ฝึกงานที่นี่ “อย่างฉันน่ะใครๆ ก็ต้องการ ฮ่าๆ” สาวสวยเอ่ยอย่างอารมณ์ดี “เออนี่นนท์วันนี้เราขอตัวว่าที่คุณแม่แสนสวยไปชอปปิงหน่อยนะ เราไม่มีเพื่อนเดินน่ะ”“หึ อย่างเธอนี่ต้องการเพื่อนเดินด้วยเหรอน้ำ ฉันเห็นทุกทีไปคนเดียวได้ไม่มีปัญหานี่” รัชชานนท์มักเรียกชื่อเล่นของเธอว่าน้ำตามความเคยชิน แม้ว่าเธอจะขอให้เพื่อนรักทั้งสองเรียกว่าเนตรมากกว่าน้ำด้วยเหตุผลส่วนตัว“แหม วันนี้มันไม่เหมือนกันนี่ แล้ววันนี้เธอก็ต้องเข้าประชุมหุ้นส่วนโรงแรมนนนที ด้วยนี่เฮียยังฝากบอกเลยว่าให้เธอเข้าประชุมด้วยอย่ามัวแต่หลงเมีย”“อืม...ก็ว่าจะเข้าไปอยู่ ถ้างั้นยังไงก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17.“แกนี่ปากดีทุกสถานการณ์จริงๆ เลยเนตร”“แล้วแกจะเอาไงน่ะอ้อน แต่ฉันว่าแสดงตัวให้ยัยนั่นรู้ตัวหน่อยก็ดีนะว่าใครกันแน่ที่เป็นชู้แถมมาทีหลังน่ะจะได้เลิกซ่าซะที เวลาฉันไปหาเฮียไฟที่โรงแรมทีไร แม่อยากจะชกให้ซิลิโนที่ยัดนมกับจมูกทะลุออกมาอวดประชาชีซะจริง”เนตรนาราพูดพลางชูกำปั้นทำท่าชกอย่างที่อยากทำจนเพื่อนๆ ส่ายหน้าในความห้าวห่ามของเธอ“น้อยๆ หน่อยยัยเนตรทำท่ายังกับนักเลงหัวไม้ แต่ว่าที่เนตรมันพูดก็จริงนะอ้อนถ้าเราเงียบเฉยอย่างนี้พวกนั้นต้องได้ใจแน่ๆ เราน่าจะทำอะไรสักอย่าง”“ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากวุ่นวายกับพวกนั้น”“แต่ฉันว่าถึงเราไม่ไปวุ่นวายพวกนั้นต้องมาวุ่นวายกับเราแน่นอน เพราะยัยมารสองตนนั่นมาโน้นแล้ว... ใครเชิญมากันล่ะเนี่ย...”เนตรนาราบ่นงึมงำ เมื่อเห็นว่านางมารที่ตนกำลังพูดถึงเดินนวยนาดเข้ามาในร้านของพวกเธอ “สวัสดีค่ะคุณน้ำไม่นึกว่าจะเจอกันที่นี่นะคะ” มิรันตีกล่าวทักทายเธอด้วยชื่อที่เธอไม่อยากใช้และด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูจริงใจแต่เธอทั้งสามคนรู้ดีว่ามันไม่ใช่ใบหน้าสวยหวานชนิดหาตัวจับยากของผู้หญิงตรงหน้ามันช่างตรงกันข้ามกับจิตใจที่แสนจะร้ายกาจยิ่งนัก“อ้าวน้ำ มาอยู่แต่กับพวก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 18
ตอนที่ 18“นี่แกฉันว่ายัยมิรันตีนี่มันแค้นฝังหุ่นแกมากเลยนะเรื่องอะไรๆ มันก็นานมาแล้วยังจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอยู่ได้” เนตรนาราเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเซ็งจัด“ไม่น่าเชื่อนะอ้อนว่าแกเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน นิสัยต่างกันมากๆ”“เขาไม่เคยคิดว่าฉันเป็นน้องเลยต่างหาก เพราะตั้งแต่แม่ฉันหนีการแต่งงานกับคนที่ทางบ้านหาให้ ตากับยายก็ตัดขาดแม่ออกจากตระกูล แต่โชคดีที่คุณลุงเขารู้จักแยกแยะและให้อภัย ฉันกับครอบครัวจึงได้รับการช่วยเหลือจากครอบครัวของคุณลุงแทบทุกอย่างแบบเงียบๆ จนเป็นที่ครหาเพราะน้อยคนนักจะรู้ว่าแม่เป็นน้องเถ้าแก่หยงส่วนมากจะคิดว่าแม่เป็นเมียน้อยคุณลุงซะมากกว่าแม้แต่คุณป้าเองมารู้ก็ตอนก่อนท่านจะเสียไม่นานมันเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่พี่มิรันจะเกลียดฉัน” อโนมากล่าว“ฉันว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่ประเด็นว่ะแก ฉันว่าที่ยัยมารร้ายนั่นเกลียดแกเพราะเรื่องพี่อะไรน้า อ๋อพี่โชคใช่ๆ รุ่นพี่ที่ยัยนั่นแอบรักแล้วก็เผลอปล่อยตัวจนตัวเองท้องตั้งแต่วัยเรียนแล้วไม่รับผิดชอบแต่ไอ้พี่บ้านั่นกลับมารักมาชอบแกมากกว่าว่ะ ยัยนี่ก็เลยฝังใจ” เนตรนาราตั้งข้อสังเกตเพราะพอรู้ประวัติความเป็นมาของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่เลี้ยงเพราะเธอเองก็จ้าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
บทล่าสุด
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 140. ตอนอวสาน
ตอนที่ 140. อวสาน“มันผ่านไปแล้วริต้าตอนนี้เธอมีชีวิตที่สดใส และมีพวกเราอยู่ข้างๆ และตอนนี้เธอก็ได้ชดใช้มันแล้ว ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ แบบนั้นอีก” เนตรนาราปลอบ“นั่นสิริต้า ตอนนี้พวกเราผ่านพ้นเรื่องร้ายนั้นมาแล้วอย่าคิดมากนะยังไงเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ปล่อยวางความเจ็บปวด ความอาฆาตพยาบาทที่มันไม่เคยให้คุณแก่ใคร” อโนมากุมมือผอมบางนั้นอย่างจริงใจทั้งน้ำเสียงและแววตาจนภูริต้าน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจที่เธอโชคดีเหลือเกินที่พบเจอและได้หญิงสาวทั้งสามคนนี้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเยียวยาจิตใจที่กระเจิดกระเจิงและเคยสกปรกของเธอด้วยความรักและจริงใจอย่างสม่ำเสมอ“ริต้าดีใจจัง”“พวกเราก็ดีใจที่ริต้ามีความสุขและหายดีแล้ว แล้วนี่ริต้าอยากจะออกไปอยู่กับพวกเราไหม” อโนมาถามด้วยความเป็นห่วงเธออยากให้ภูริตาไปอยู่ที่บ้านด้วยเพราะเห็นว่าภูริตาหายดีแล้ว“ไม่หรอกอ้อนขอบใจมากนะ ริต้าอยากอยู่ที่นี่ อยากช่วยเหลืออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ที่นี่ต้องการริต้า ริต้ารู้สึกอย่างนั้น เพราะมีหลายๆ คนที่เคยเป็นเหมือนริต้าหรือบางคนอาจเป็นมากกว่าด้วยซ้ำไป และบางทีเคยมีคนที่เคยเข้ารับการรัก
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 139.
ตอนที่ 139.ไอรดาพูดยิ้มๆ และหัวเราะออกมาอย่างขบขันสามีที่ทำท่าราวน้องเก้าลูกชายชอบทำเวลาที่งอนง้อเธอ ไอ้ท่าชูนิ้วก้อยดุ๊กดิ๊ก ทำหน้าตาให้ดูเด็กและน่ารักอย่างที่สุด ถ้าน้องเก้าทำเธอคิดว่ามันก็น่ารักดี แต่พอสามีทำมันเหมือนตัวตลก แต่ก็น่ารักดีเหมือนกัน“นี่น้ำแข็งแกล้งพี่กันต์เหรอ” ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างงอนๆ บ้างและทำหน้าบึ้งตึงจนดูตลก“โถๆๆ ก็สามีสุดหล่อน่ารักขนาดนี้น้ำแข็งจะใจร้ายแกล้ง หรือโกรธได้ยังไงล่ะคะ” ไอรดาหัวเราะท่าทางของสามีอย่างไม่เก็บอาการ“ว้าย! พี่กันต์บ้าทำอะไรคะ”แล้วเธอก็ต้องร้องเสียงดังอย่างตื่นตระหนกเมื่อร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์สี่เดือนในตอนนี้ถูกสามีอุ้มจนตัวลอย จนเธอเองต้องรีบโอบลำคอหนาด้วยกลัวตกแล้วหันมามองหน้าสามีอย่างตื่นตกใจ“พี่กันต์จะทำโทษคนเจ้าเล่ห์ขี้เกรงให้สามีน้อยใจ เสียใจ เพราะฉะนั้นเมียจ๋าต้องโดนทำโทษ หนักๆ”ชายหนุ่มเอ่ยชิดใบหน้างามที่ขึ้นสีเรื่ออย่างมีความหมาย ดวงตาคมกล้าเป็นประกายเต็มไปด้วยความต้องการปิดไม่มิด และคนที่จะถูกทำโทษรู้ดีว่าการลงโทษของสามีนั้นหวานฉ่ำและเร่าร้อนเพียงใด“บ้า คนหื่น ปล่อยน้ำแข็งเลยนะ น้ำแข็งจะไปดูน้องเก้า”“ไม่ต้องแล้วที่รัก
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 138.
ตอนที่ 138.“ดูสิสองคนนี่ไม่รู้จักโตเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” อัคคีบ่นเบาๆ กับอโนมาอย่างระอาในความซุกซนและเล่นกันเหมือนเด็กของเนตรนารา ที่ในสายตาของผู้เป็นพี่ เนตรนาราไม่เคยโตเลยสักครั้ง“โธ่ยัยเนตรกับแมงปอน่ะเขาก็เล่นกันแบบนี้มานานแล้วล่ะคะพี่อัคคี”“ถึงว่าสิหาแฟนไม่ได้สักที เฮ้อนี่แล้วเมื่อไหร่สองคนนี่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆ เสียที” กันต์พลอยบ่นไปด้วย“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะพี่กันต์ ดูสิลูกตัวเองนั่นแหละเชียร์เขาเหย็งๆ อยู่นั่นๆ แล้วยังเอานวมมาให้อาน้ำเล่นชกมวยด้วยดูสิซนจริงๆ”“แล้วนั่นน้องกระต่ายก็เอากับเขาด้วย ดูสิคะพี่อินคำลูกสาวเราน่าตีจริงๆ เลย” แม่เลี้ยงเกศราบ่นเหมือนไอรดาเมื่อทั้งน้องกระต่ายและน้องเก้าล้อมหน้าล้อมหลังเนตรนาราและเล่นชกกันที่สนามหญ้านุ่มอย่างสนุกสนาน “แม่ครับ พ่อครับ เมียผมไปไหน” กันต์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาคุณการันกับคุณกานติมาซึ่งกำลังนั่งดูหลานชายสุดที่รักวาดรูประบายสีอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน“อะไรของแกอีกล่ะกันต์” คุณกานติมาเงยหน้าขึ้นมองลูกชายที่หน้าตาตื่น เหงื่อแตกพลั่กอยู่ด้วยความระอา นับวันจะรักจะหวงภรรยาคนสวยจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอน“ก็น้ำแข็งน่ะสิ หายไป
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 137.
ตอนที่ 137.“ใช่ น่าเบื่อโดยเฉพาะยัยเด็กปลายฝนต้นหนาวนั่นน่าเบื่อมากๆ วันๆ ไม่พูดไม่จาเกาะแม่อ้อนแจ ประจบประแจงน่าดู ฉันไม่ชอบหน้าแม่นี่เลยนิสัยไม่ดี” อัคราเสริมคำพูดของสิงหราชเพื่อนรักที่ตอนนี้เขาทั้งสองกำลังจะไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน อัคราเรียกอโนมาว่าแม่อ้อนตามน้องอิ่มอุ่นนับแต่อโนมาเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะของภรรยาของอัคคีอย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอาจเป็นเพราะเขาต้องการใครสักคนและยิ่งเมื่อแม่ของเขามาตายจากไปเมื่อหลายปีก่อนเขายิ่งต้องการความรักและความอบอุ่น และแม่อ้อนของเขาก็คือคนที่เติมเต็มความรักความอบอุ่นนั้นให้เขาแม้มันจะไม่เต็มร้อยเสียทีเดียวแต่ความรักและความเอาใจใส่ที่อโนมามีให้เขาก็ชดเชยสิ่งที่เขาขาดได้มากพอที่จะทำให้ใจที่ว่างเปล่าของเขาไม่ไร้ที่ยึดเหนี่ยวและไม่รู้สึกว่าเขาขาดความอบอุ่น“นายก็ว่าน้องฝนเขาเกินไป ฉันไม่เห็นว่าเขาจะเป็นอย่างที่นายว่า น้องฝนออกจะน่ารักและเรียบร้อยนิสัยดี พูดก็เพราะไม่เหมือนน้องอิ่มอุ่นเลยพูดก็ไม่เพราะซ้ำยังอวบระยะสุดท้ายด้วยโตขึ้นมีหวังเป็นโอ่งมังกรแหงๆ เลยฮ่าๆ”สิงหราชหนุ่มน้อยวัยสิบห้าตั้งใจเอ่ยเสียงดังให้สาวน้อยวัยเก้าขวบเศษตัวอ้วนกลมซึ่งนั่งหวีผมใ
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 136.
ตอนที่ 136.“อ้าวไหงมาแขวะฉันได้ล่ะนี่เดี๋ยวไม่เป็นคนขับรถให้เลยนี่” เนตรนาราร้อนตัวทันทีสร้างความขบขันให้กับสองสามีภรรยาที่นั่งกอดกันกลมอยู่เบาะหลังปล่อยให้เธอทำหน้าที่คนขับรถ หญิงสาวมองภาพความสุขของเพื่อนรักกับพี่ชายคนเดียวของเธอด้วยความสุขเธอรู้สึกดีใจและปลื้มใจมากที่วันนี้คนที่เธอรักทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขซึ่งเธอเองก็ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าพี่ชายกับเพื่อนของเธอจะมาลงเอยด้วยการรักกันและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างในวันนี้ วันนี้ฟ้าใสแล้วไม่มืดมัวและเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมา เนตรนาราขับรถไปด้วยรอยยิ้ม“อุ้ย พี่อัคคีคะอ้อนปวดท้อง” อยู่ๆ อโนมาก็รู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องและรู้สึกเหมือนมีน้ำคร่ำไหลซึมออกมาเล็กน้อย“จริงหรืออ้อน แล้วพี่จะทำไงดีล่ะ ยัยน้ำๆ” อัคคีตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการเป็นพ่อมาก่อน และตอนนี้เขาก็อยู่กลางถนนที่การจราจรคับคั่งเสียด้วย“ใจเย็นๆ เฮียไม่ต้องตื่นเต้น แหมไอ้ที่บวชๆ มาศึกษามากระเจิงเลยนะเฮียแค่เจอเมียเจ็บท้องเนี่ย” เนตรนาราไม่วายมีอารมณ์ขันแต่เธอก็พยายามหลบหลีกหาทางไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด“ยัยน้ำเรานี่มันจริงๆ เลยนะ เอ้ารีบเ
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 135.
ตอนที่ 135.“ขอรับท่านประธานคนสวย เชิญขอรับกระผม...” เนตรนาราล้อเลียนเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มทะเล้นอโนมายิ้มรับด้วยความสุข หญิงสาวตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว หลังจากที่อัคคีได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุและจำพรรษาอยู่ที่วัดประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอที่เชียงรายเธอก็ได้แต่เพียงส่งข่าวผ่านเนตรนาราซึ่งขึ้นเหนือไปทุกๆ เดือนเพื่อไปทำบุญและดูความเป็นอยู่ของพระอัคคีและเณรอัคราด้วย แต่สิ่งที่อโนมาบอกเพื่อนรักให้ปกปิดไว้คือเรื่องที่เธอตั้งครรภ์เพราะไม่อยากให้ผู้ที่ครองผ้าไตรจีวรนั้นเกิดความวิตกหรืออาจจะทำให้เสียสมาธิหรือเสียความตั้งใจที่ตั้งใจในคราแรกสายลมหนาวที่พัดโบกโบยหอบเอาความแห้งและเย็นมาสู่มหานครอันแสนวุ่นวายคลาคล่ำด้วยผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ หลากหลายจากที่มา และสาขาอาชีพ ผู้คนที่พเนจรร่อนเร่หรือแม้แต่เศรษฐีผู้มีสมบัติมากมายว่ายวนวุ่นวายอยู่ในเมืองแห่งนี้ บางชีวิตสุขสบายหรูหราแต่ในอีกมุมหนึ่งก็ยากไร้และแสนรำเค็ญ สถานที่บางแห่งสนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขสม แต่ในอีกสถานที่หนึ่งเต็มไปด้วยอาชญากรรมและความขมขื่น แต่ไฉนหลายชีวิตจึงดั้นด้นมาที่เมืองแห่งนี้“วันนี้หนาวจ
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 134.
ตอนที่ 134.“ผมจะบวชและจำวัดอยู่ที่นี่อีกสักระยะ ผมอยากสวดมนต์ภาวนาให้โยมแม่ โยมแม่จะได้ไม่ทุกข์ทรมาน โยมแม่อ้อนคงไม่ว่าใช่ไหม” เณรน้อยถามและมองอโนมาด้วยดวงตาที่ฉายประกายตาแน่วแน่จนเธอน้ำตาซึม“โยมแม่อ้อนอนุโมทนาบุญกับเณรด้วยค่ะ” ทุกคนก็ยอบกายลงไหว้เณรอัคราด้วยดวงใจพร้อมอนุโมทนาไปกับปณิธานอันแน่วแน่ของเณรน้อยที่จะทำให้มารดาของตน เณรน้อยยิ้มบางๆ รับการเคารพนั้นก่อนจะเดินไปหาหลวงตาที่ยืนรออยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ซึ่งมีอายุนับร้อยปีและอยู่คู่วัดแห่งนี้มาแสนนาน สายลมแผ่วๆ พัดกรูใบไม้แห้งปลิวลอยละลิ่วเหมือนคำขออโหสิกรรมจากดวงวิญญาณหนึ่งดวงเสียงกระซิบขออโหสิกรรมแว่วตามสายลมที่ทุกคนสามารถรับรู้ด้วยหัวใจที่เป็นอิสระจากการผูกใจเจ็บแค้นต่อกันหลังจากงานฌาปนกิจศพของมิรันตีผ่านพ้นไป อโนมาก็เตรียมของเพื่อจะกลับกรุงเทพพร้อมกับเนตรนาราและอรุณนารีส่วนคนอื่นๆ นั้นต่างก็ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว แต่ในขณะที่กำลังเก็บของเธอสังเกตใบหน้าที่เครียดเคร่งของสามีหลังจากคุยโทรศัพท์ได้สักพัก“มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมทำหน้าเครียดจัง” หญิงสาวเอื้อมมือบางลูบตรงกลางระหว่างคิ้วเข้มแผ่วเบา“อ้อนถ้าพี่จะบอกอ้อนว่าพี่อยากจะขอบวชจำพร
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 133..
ตอนที่ 133..“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าบทที่อ้อนหายตัวไปพี่ใจแทบขาด และเห็นอ้อนอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนพี่ก็ไม่ชอบ พี่พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่ชอบใจผู้หญิงคนหนึ่งไม่รู้ว่ารักหรือไม่รัก คงรักแล้วมั้ง” อัคคีเอ่ยอย่างอารมณ์ดีและจับมือบางที่ซุกซนของเธอไว้ ก่อนจะซุกไซร้จมูกคมกับเนื้อนวลอย่างหลงใหล“คนขี้โกงตอบอะไรก็ไม่รู้แล้วหยุดเลยนะ ไม่เอานะยังคุยไม่จบเลย”“คุยรู้เรื่องแล้วไง มาทำอย่างอื่นกันดีกว่า”“ไม่เอา เดี๋ยวก่อนค่ะ พี่แพ้ยัยเนตร เพราะไม่อยากรับผิดชอบอ้อนรึเปล่า”“ยัยบ๊องคนไม่อยากรับผิดชอบจะหน้าด้านไปขอตัวเองกับคุณเสาวลักษณ์อาได้ไง ถามอะไรแบบนั้นคนดีของพี่ พี่รักอ้อนครับคนดีถึงแม้ว่าพี่จะแพ้ยัยน้ำนั่นก็เพราะอ่อนซ้อม แต่มาตอนนี้เถอะยัยน้ำว่าเจ๋งๆ ต้องแพ้พี่แน่ๆ” ชายหนุ่มจุมพิตหนักๆ ที่แก้มนวลแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวในความช่างสงสัยในความรักของเขาที่มีต่อเธอและค่อยจูบคลอเคลียมาที่ริมฝีปากบางที่กำลังจะเผยอปากถาม ริมฝีปากบางสีเข้มบดเบียดกลีบปากอวบอิ่มระเรื่ออย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวรัดดูดดื่มราวหิวกระหายทั้งๆ ที่เขาและเธอใกล้ชิดกันทุกวันมือหนาที่กำลังลูบไล้ร่างงามผ่านเนื้อผ้า
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่132.
ตอนที่132.ในขณะที่ทุกคนต่างมีความสุขกับชีวิตเมื่อผ่านเรื่องราวเลวร้ายต่างๆ ไป แต่อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งกลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ตอนนี้กำลังกรีดร้องโหยหวนด้วยความทุกข์ทรมาน“ออกไป นังสารเลว ไอ้คนชั่ว แกอย่าเข้าใกล้ลูกฉันนะ เอามือสกปรกของแกออกไป ลูกฉันยังไม่ตาย ยังไม่ตาย ซันๆ อาซันของแม่ ฮือๆๆ”เสียงกรีดร้องคร่ำครวญฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเล็ดลอดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษที่มิรันตีรักษาตัวอยู่“แกไอ้โชค แกๆๆ เอามือสกปรกของแกออกจากลูกฉันนะ แกนังตัวดีแกจะมาแย่งอัคคีไปจากฉันตายซะเถอะ”มิรันตีซึ่งตอนนี้สูญสิ้นสติสัมปชัญญะโดยสิ้นเชิง กำลังเกรี้ยวกราดอาละวาดอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั้นอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับว่าเธอได้ต่อสู้และพูดคุยอยู่กับคนที่เธอเอ่ยชื่อออกมา ร่างโปร่งระหงงดงามนั้นซูบผอม ผมเผ้ารุงรังไม่เป็นรูปทรง ใบหน้าที่เคยสวยเย่อหยิ่งนั้นซีดหม่นและขอบตาดำคล้ำเพราะเธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้มาหลายต่อหลายคืนเพราะเธอต้องคอยเฝ้าระวังไม่ให้พวกคนใจร้ายเข้าใกล้ลูกชายของเธอ ซึ่งก็คือตุ๊กตาผ้ารูปเด็กชายตัวโตซึ่งตอนนี้ในจินตนาการ ในโลกของเธอนั้นตุ๊กตาตัวนี้คืออัครา และเด็กน้อยกำลั
