บทที่ 15 - ปฏิเสธ ?

เสน่หามนตรา

บทที่ 15 - ปฏิเสธ?

...คำเชิญชวนที่คู่ค้าบอกกล่าว ทำเอาเชคฮ บราฮิม ต้องตรองหนัก เมื่อความสำราญในแบบชายชาตรี มันคือการมีนารีเคล้าคลอเคลีย...

"หรือท่านไม่อยากสังสรรค์กับเรา" ฮาฟีสย้อนถามเมื่อเชคฮ บราฮิมนั้นเงียบกริบอย่างคนกังวลใจ จนเขานั้นจับพิรุธได้

"เปล่าครับ" เชคฮ บราฮิมรีบปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ครั้งแรกของการพบเจอคู่ค้า ไม่เป็นที่พึงพอใจ

"งั้นช้าอยู่ไย เรารีบไปกันเถอะ" ฮาฟีสเอ่ยชวน

"ผมขอโทรศัพท์สักครู่" ใช่แล้วล่ะเขาจะโทรหาน้องสาวคนเดียวที่จะช่วยเหลือในเรื่องของม่านฟ้า เพราะการไปกับคู่ค้าคนใหม่อาจจะใช้เวลานานหรืออาจจะข้ามคืนด้วยความสำราญแบบชายชาตรีที่ฮาฟิสร้องขอ และเชคฮ บราฮิมก็ยากแท้ที่จะปฏิเสธ

"ตามสบาย เราจะรอที่รถ" ฮาฟีสตอบกลับและชี้บอกที่หมายของการรอ

"ครับ"

"อาฟียา...ม่านฟ้าเป็นยังไงบ้าง" เมื่อปลายรับกดรับ เชคฮ บราฮิมไม่รอให้อาฟียาได้มีโอกาสอ้าปากตอบรับ รีบเอ่ยถามทันที

"น้องยังไปไม่ถึงที่หมาย" อาฟียาบอกกล่าวระหว่างเดินเท้าเข้าไปในตัวอาคารของโรงพยาบาลพร้อมหญิงติดตามสองคนไม่รวมคนคุ้มกัน

"มัวทำอะไรอยู่ ทำไมล่าช้า ถ้าม่านฟ้าหนีไป จะทำยังไงเล่า" เชคฮ บราฮิม ร่ายยาวใส่ปลายสายอย่างคนร้อนรนใจ ทำไมอะไร ๆ ก็ไม่เป็นดั่งใจเอาเสียเลย...เขาใจร้อน!

"ทำไมต้องเสียงดัง...เดี๋ยวไม่ช่วยเสียหรอก" อาฟียาย้อนสวนกลับเฉกเช่นคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ด้วยว่าพี่ชายนั้นยังต้องใช้ประโยชน์จากเธอ

"พี่แค่บอกกล่าวถามไถ่น่ะน้องสาวพี่...อย่าทำแบบนั้นกับพี่เลยนะคนดี" คำหวานของพี่ชายที่เปรยออกไป จนคนปลายสายนั้นอมยิ้ม พี่ชายที่มาดขรึม นิ่งเงียบ วันนี้แปรเปลี่ยไปเพราะหญิงไทยที่ชื่อม่านฟ้า อาฟียาขบคิดในใจ

"ก็เป็นแบบนี้ตลอด" อาฟียายอกย้อนและอมยิ้มกับประโยคของพี่ชายที่พูดผ่านเครื่องมือสื่อสาร แม้นผู้เป็นพี่ชายจะไม่ได้เห็นก็ตาม

"วันนี้พี่ยังกลับไม่ได้" เชคฮ บราฮิมบอกถึงเหตุผล

"ทำไมล่ะคะ ไหนว่างานจะเสร็จวันนี้" อาฟียาสงสัยเมื่อพี่ชายบอกวันนี้ภาระกิจก็เรียบร้อย

"เชคฮ ฮาฟีส ชวนไปต่อ" เชคฮ บราฮิมกล่าวถึงบุคคลที่สามที่ทำให้เขาไม่ได้กลับไปหาหัวใจ ที่เขานั้นเฝ้ารอมาตลอดทั้งวันด้วยน้ำเสียงเศร้าลง "ฝากดูแลม่านฟ้าด้วยนะ"

"ช่วยแล้วได้อะไร" อาฟียาคนแก่นหากช่วยแล้วไม่ได้ผลตอบแทนก็ไม่ใช่อาฟียา

"น้องต้องการอันใด พี่หาให้หมด...ขอแค่บอกมา" เชคฮ บราฮิมย้อนถามอย่างเอาใจ หากทำให้ม่านฟ้าอยู่ต่อได้ เพราะเวลานับจากนี้เขาจะพิชิตหัวใจนางให้อยู่หมัดไม่ว่าจะต้องทำอย่างไรก็ตาม

"จากัวร์คันหนึ่งเป็นไง? " อาฟียาเสนอ

"อาฟียา นั่นไม่มากไปเหรอ" ทำเอาเชคฮ บราฮิมถึงกับตาลุกวาวตกใจ เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องสาวร้องขอ

"งั้นเธอคนนั้นน้องจะทำให้เธอกลับบ้านเกิดของเธอ..." อาฟียาพูดข่มขู่ อย่างเหนือกว่า ด้วยว่าพี่ชายเริ่มต่อรองในของรางวัล อันที่เธอนั้นพึงต้องได้

"อาฟียาน้องพี่...ทำเช่นนี้ไม่ดีเอาเสียเลย" เสียงอ่อนแผ่วเมื่ออาฟียานั้นข่มขู่ เชคฮ บราฮิม ได้แต่กัดฟันกรอดเมื่อน้องสาวตัวแสบจะเล่นงานเขาทางอ้อมเสียแล้ว

"แล้วว่ายังไงเรื่องจากัวร์? " อาฟียาย้อนถามอีกครั้ง

"ก็ได้ ๆ " เชคฮ บราฮิมจำต้องยอมอย่างเลี่ยงไม่ได้ หากมันได้มาซึ่งหัวใจของม่านฟ้าที่เขาจะได้ครอบครองเธอ

"ขอบคุณนะคะ พี่ชายสุดที่รัก นี่น้องกำลังถึงห้องพักของเธอ"

"ฝากด้วยนะ..."

"เตรียมรางวัลให้น้องเลยค่ะ" เมื่อพูดสั่งถึงของที่ต้องการอาฟียาจึงฉับขาก้าวยาวไปยังห้องพักของม่านฟ้าที่เป็นจุดเป้าหมายทันที

***************