ตอนที่21
3/3
ขณะที่บังคับพวงมาลัยภายในใจก็ตั้งคำถาม เป็นคำถามที่เขาเองก็ตอบตัวเองไม่ได้ เพราะคำตอบนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขาแต่ขึ้นอยู่กับเธอ ทั้ง ๆ ที่รักกันมากขนาดนี้แล้วจะมีเหตุผลใดที่ทำให้อยู่ด้วยกันไม่ได้อีก นัยน์ได้แต่สงสัยว่าทำไม...ทำไม
ก่อนเคยคิดว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นเมื่อเราทั้งสองหวนกลับมาเริ่มใหม่ แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าเหตุการณ์จะดำเนินไปอย่างสวยงามแต่ตอนสุดท้ายก็จบลงที่อีหรอบเดิม
ที่มันกำลังจะจบอาจเป็นเพราะเขารักลลินาไม่มากพอจึงไม่กล้าขอให้เธออยู่ หรือแท้จริงแล้วเป็นเพราะเธอไม่หนักแน่นพอที่จะจับมือกันก้าวผ่านปัญหาไปด้วยกัน
หลังจากงานศพชยุตจบลง นัยน์กลับเข้ามาทำงานที่บริษัทสาขาใหญ่ ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมาลลินาและเขาไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว ต่างฝ่ายต่างนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ข้อความสั้น ๆ ที่เคยส่งหากันก่อนนอนว่าฝันดีก็ไม่มี บางวันเจอกันตอนประชุมเช้าแต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากถามไถ่ ส่วนลลินา
ตอนที่ 222/3หลังเลิกงานมัดหมี่มาตามนัดสิเรียม สถานที่ที่ทั้งสองนัดพบกันคือร้านอาหารภายในโรงแรมเครือชัชวาลเกียรติ์ พอมาถึงก็เห็นหญิงอาวุโสนั่งรออยู่ก่อนแล้ว สิเรียมในวัยห้าสิบกลาง ๆ ดูลักษณะภูมิฐาน ทว่าใบหน้ายังแลดูอ่อนเยาว์ราวกับผู้หญิงอายุสี่สิบกว่าเนื่องจากดูแลตัวเองอย่างดี นัยน์ก็มีเค้าโครงใบหน้าเหมือนแม่อยู่บ้าง จะแตกต่างตรงที่เขาดูคมคายไปทางพ่อเสียมากกว่า"สวัสดีค่ะป้าสิเรียม""สวัสดีจ๊ะ"สิเรียมรับไหว้ มัดหมี่นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกันแย้มยิ้มบาง ๆ โดยปกติแล้วทั้งสองไม่ค่อยได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัว สิเรียมรู้จักมัดหมี่มาตั้งแต่เด็กในฐานะน้องสาวของกษิดิตจึงค่อนข้างคุยได้อย่างสนิทสนม"อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะ""มัดยังไม่หิวค่ะ ป้าสิเรียมมีอะไรจะถามมัดเหรอคะ""ก็เรื่องลูกชายป้ากับผู้หญิงที่ชื่อลลินา
ตอนที่221/3"เรื่องนั้นก็ตัดสินใจแล้วค่ะ ต่อให้คนทั้งโลกไม่อยากให้เรารักกัน แต่หนูก็จะไม่ไปจากคุณนัยน์เด็ดขาด ในเมื่อทุกคนรู้หมดแล้วถ้าอย่างนั้นเราก็ควรใช้ชีวิตแบบคู่รักสักทีนะคะ ไม่ต้องแคร์สายตาใครทั้งนั้น""ผมก็รอจะฟังคำนี้มานานแล้ว"คำตอบที่ลลินาให้มาตรงกับใจเขา เรื่องบางเรื่องจะเข้ารูปเข้ารอยก็ต่อเมื่ออยู่ในช่วงเวลาที่เหมาะสม หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไปความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแน่นแฟ้นขึ้น ทุกอย่างกระจ่างหลังจากเปิดอกคุยกันด้วยเหตุผล เรื่องของคนสองคนไม่จำเป็นต้องให้ผู้อื่นเป็นคนชี้นำ มีเพียงเขาและเธอเท่านั้นที่สามารถบอกได้ว่าควรไปต่อหรือหยุดเป็นที่ทราบกันดีแล้วว่าลลินากำลังคบหาอยู่กับรองประธานบริษัท หลังจากชยุตจากไปนัยน์จะได้รับการแต่งตั้งใหม่ในอีกสามเดือนข้างหน้า จากนี้ไปเขาจะไม่ใช่รองประธานอีกต่อไปแล้ว แต่จะได้ขึ้นนั่งเก้าอี้ประธานอย่างเต็มตัว และทุกวันก็มีแฟนสาวอย่างลลินาคอยช่วยคิดคอยให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆใน
ตอนที่213/3ขณะที่บังคับพวงมาลัยภายในใจก็ตั้งคำถาม เป็นคำถามที่เขาเองก็ตอบตัวเองไม่ได้ เพราะคำตอบนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขาแต่ขึ้นอยู่กับเธอ ทั้ง ๆ ที่รักกันมากขนาดนี้แล้วจะมีเหตุผลใดที่ทำให้อยู่ด้วยกันไม่ได้อีก นัยน์ได้แต่สงสัยว่าทำไม...ทำไมก่อนเคยคิดว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นเมื่อเราทั้งสองหวนกลับมาเริ่มใหม่ แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าเหตุการณ์จะดำเนินไปอย่างสวยงามแต่ตอนสุดท้ายก็จบลงที่อีหรอบเดิมที่มันกำลังจะจบอาจเป็นเพราะเขารักลลินาไม่มากพอจึงไม่กล้าขอให้เธออยู่ หรือแท้จริงแล้วเป็นเพราะเธอไม่หนักแน่นพอที่จะจับมือกันก้าวผ่านปัญหาไปด้วยกันหลังจากงานศพชยุตจบลง นัยน์กลับเข้ามาทำงานที่บริษัทสาขาใหญ่ ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมาลลินาและเขาไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว ต่างฝ่ายต่างนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ข้อความสั้น ๆ ที่เคยส่งหากันก่อนนอนว่าฝันดีก็ไม่มี บางวันเจอกันตอนประชุมเช้าแต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากถามไถ่ ส่วนลลินา
ตอนที่212/3ทุกคนต่างหันไปทางมัดหมี่เป็นตาเดียว มัดหมี่ยิ้มบาง ๆ เดินมาหยุดอยู่ข้างลลินา มองหน้าแต่ละคนสลับไปมาด้วยความสงสัย"มีอะไรเหรอคะคุณนีล""นีล...ที่แท้ก็เธอเองเหรอ"สิเรียมทวนชื่อตามที่มัดหมี่เรียกขาน นั่นยิ่งทำให้มัดหมี่มึนงงไปกันใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะป้าสิเรียม""หนูมัด ตกลงผู้หญิงคนนี้ชื่อลลินาจริงเหรอลูก""ใช่ค่ะ นี่คือคุณลลินาทำงานตำแหน่งผู้ช่วยพี่นัยน์ คุณลลินาเก่งมากเลยนะคะเรียกได้ว่าเป็นมือขวาพี่นัยน์ได้เลย"สิเรียมกวาดตามองลลินาตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าแล้วหันกลับไปมองลูกสาวทั้งสาม ก่อนจะหยุดสายตาไว้ที่วันวิสาลูกสาวคนโต"คนที่เป็นสาเหตุทำให้นัยน์เกือบตายตอนนั้นใช่ผู้หญิงคนนี้มั้ยวัน แล้วทำไมถึงได้เข้ามาทำงานที่บริษัทของเราได้ อย่าบอกนะว่าจะกลับเข้ามาในชีวิตนัยน์อีก แม่ถามว่าตกลงใช่ผู้หญิงคนนี้ไหม ตอบแม่มาสิ!"วันวิสามองหน้าลลินาก่อนจะพูดออก
ตอนที่211/3"ครับ...อะไรนะครับ ตั้งแต่เมื่อไร"หลังจากกดรับสายที่โทรเข้ามากลางดึกสีหน้าของนัยน์ดูเปลี่ยนไปในทันที จากที่งัวเงียเพราะเพิ่งเข้านอนไปไม่กี่ชั่วโมงตอนนี้เขาตื่นเต็มตา นั่นก็เพราะคนที่โทรเข้ามาคือวันวิสาพี่สาวคนโต หากไม่มีเรื่องด่วนเรื่องร้ายปกติวันวิสาจะไม่เคยโทรมาเวลานี้"ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้"เมื่อนัยน์วางสายไปแล้ว ลลินาลุกขึ้นนั่งใช้มือข้างหนึ่งจับที่ต้นแขนของชายหนุ่ม เธอเองก็หลับไปแล้วเช่นกันแต่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของเขา"มีอะไรเหรอคะสีหน้าไม่ค่อยดีเลย""พี่วันโทร.มาบอกว่าคุณปู่เสียแล้ว"เมื่อได้ฟังลลินาก็นิ่งไปสักพัก เธอมองตอบด้วยแววตาเข้าอกเข้าใจพลางใช้ฝ่ามืออุ่นลูบแผ่นหลังเขาเพื่อปลอบ"เสียใจด้วยนะคะ""คุณปู่ป่วยมาหลายปีแล้วครับ ไม่จากวันนี้วันหน้าก็ต้องจาก คงถึงเวลาสิ้นสุดความทรมานของท่านเสียที"เขา
ตอนที่203/3เป็นคำตอบที่ฟังแล้วธรรมดาแต่ก็ทำให้ลลินารู้สึกแสนพิเศษ เธอเองก็เห็นด้วยว่าวันหยุดไม่สมควรออกไปไหน และควรจะอยู่เงียบ ๆ หาอะไรทำที่คอนโดดีกว่า อาจจะเป็นแค่การนอนดูหนังข้างกันสักเรื่องสองเรื่อง แค่นั้นก็ดีต่อใจมากแล้ว"งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำแปปนึง คุณอยากทำอะไรก็ทำเลยนะ"ลลินาพยักหน้าหงึกหงัก คำอนุญาตที่ว่าอยากทำอะไรก็ทำเลยน่าจะรวมไปถึงเรื่องอื่นนอกเหนือจากเรื่องเข้าครัว หญิงสาวเดินมาหยุดที่หน้าห้องที่คิดว่าไม่เคยเปิดใช้งานมาหลายปี เอื้อมมือออกไปบิดลูกบิดประตูด้วยมือที่สั่นเทา แต่แล้วก็แค่สัมผัสค้างไว้อยู่แบบนั้น เธอไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกดู เพราะกลัวว่าสิ่งที่อยู่ข้างในจะเป็นเหมือนที่อติพูดเมื่อสามปีก่อน หากเป็นอย่างนั้นจริงลลินาก็คงทำใจยอมรับไม่ไหว เธอรักเขามาก...มากจนไม่อยากยอมรับว่าเขายังเดินออกมาจากอดีตไม่ได้"ทำอะไร"กระทั่งได้ยินเสียงของนัยน์ดังขึ้น ลลินาจึงรู้ตัวว่ายืนครุ่นคิดอะไรอยู่หน้าประตูนี้น