ตอนที่ 3
2/3
ลลินานิ่งเงียบไปหลายอึดใจ เธอไม่ได้ไว้ใจเขาขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะเคยมาที่นี่หลายครั้งแต่ก็ยังระวังตัวอยู่ นัยน์ไม่เคยทำอะไรเกินเลยให้ต้องอึดอัดใจหรือรู้สึกว่าเป็นการคุกคาม แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาซุ่มเงียบเพราะอยากจะกินเธอหรือเปล่า ลลินาในวัยยี่สิบสองไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น เธอเห็นเขาเป็นคนใจดีที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ และไม่รู้ตัวเลยว่าเขาหวังผลอะไรจากเธอบ้าง หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับไปอย่างเข้าอกเข้าใจ
"หนูเป็นกำลังใจให้คุณนัยน์นะคะ หนูรับรู้ความเจ็บปวดของคุณนัยน์ถึงแม้ว่าหนูจะไม่เคยมีความรักก็ตาม เอ่อ...แต่หนูคงอยู่เป็นเพื่อนคุณนัยน์ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคืนนี้หนูไม่กลับไปนอนบ้านแม่ต้องฆ่าหนูแน่ ๆ หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ มีธุระสำคัญต้องไปทำต่อ"
ไม่เคยมีความรักก็เท่ากับว่ายังไม่เคยมีแฟน นัยน์รู้สึกดีกับคำพูดนี้ ถึงจะถูกปฏิเสธก็ไม่เป็นไร อันที่จริงเขาก็ไม่ได้คาดหวัง รู้อยู่แล้วว่าเธอยังไม่ได้ไว้ใจเขาเต็มร้อย เพิ่งรู้จักกันไม่นานใ
ตอนที่193/3"อ้าว น้องนีลดีขึ้นแล้วเหรอคะ"สายป่านทักขึ้นทันทีเมื่อเห็นลลินาเดินเข้ามาในห้อง เมื่อเช้านี้ลลินาได้โทร.เข้ามาเบอร์ภายในแล้วบอกว่าวันนี้ลางานครึ่งวันสาเหตุเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย"ดีขึ้นแล้วค่ะ""แหม ป้าว่าน่าจะลาทั้งวันไปเลยนะคะ นอนพักสักวันให้หายดีก่อน คุณนัยน์ใจดีไม่ว่าอะไรหรอกค่ะน้องนีล"เขาจะว่าอะไรล่ะ ในเมื่อเป็นคนลากเธอไปด้วยเอง ส่วนเรื่องไม่สบายลลินาก็แค่กุเรื่องขึ้นมาก็เท่านั้น เธอแข็งแรงและสบายดีไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่ยกเหตุผลนี้มาอ้างเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยเมื่อนั่งลงที่โต๊ะทำงานมองไปที่มัดหมี่ เห็นมัดหมี่นั่งเท้าคางเหม่อลอยไปถึงไหนต่อไหน พอมองไปที่ปรินทร์ก็เห็นว่าเขากำลังมองมาทางมัดหมี่เช่นกัน ลลินาเลิกคิ้วสูงพลางคิดในใจว่าสองคนนี้ต้องมีเรื่องทะเลาะกันอีกแน่ ๆ ปกติมัดหมี่จะเป็นคนพูดทัก
ตอนที่ 192/3ลลินาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีเป็นเวลาสิบโมงเช้า เธอรีบดีดตัวขึ้นจากเตียงเพราะไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อน สงสัยเมื่อคืนนี้จะเพลียหนักจึงนอนยาวไปหน่อย มองไปยังคนที่นอนข้างกันเมื่อคืนปรากฏว่านัยน์ไม่อยู่แล้ว พลันเสียงกุกกักข้างนอกก็ดังขึ้น หญิงสาวรีบควานหาผ้าเช็ดตัวมาพันกายก่อนจะรีบเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ เมื่ออาบน้ำแล้วเธอสวมชุดที่เขาเตรียมมาให้ มันเป็นชุดเดรสยาวเสมอเข่าสีดำไม่ได้หวือหวาเหมือนชุดนอนเมื่อคืนออกจะเรียบร้อยเกินเหตุเสียมากกว่า ลลินาเลิกคิ้วสูงเมื่อมองเงาร่างของตัวเองผ่านกระจกเงาพลางคิดเองว่าเขาคงเห็นเธอเป็นตุ๊กตาถึงได้จัดแจงเสื้อผ้าแต่ละตัวให้ตามอำเภอใจเมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วหญิงสาวก็เปิดประตูออกมาข้างนอก กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟในตอนเช้าลอยมาเตะจมูก นัยน์กำลังหันหลังทอดไข่ดาวไร้น้ำมันด้วยกระทะเทฟล่อนอย่างตั้งใจ แต่เมื่อมองไปบนโต๊ะหญิงสาวถึงกลับยิ้มแห้งเพราะในจานที่วางอยู
ตอนที่ 191/3กรี๊ดดดดดดปรินทร์สะดุ้งแทบกลิ้งตกจากเตียงเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมบาดหูของมัดหมี่ ยังไม่ทันได้ตั้งสติหมอนหนุนใบใหญ่ก็ลอยมาอัดหน้า ตามมาด้วยหมอนอีกใบที่กำลังลอยตามมาติด ๆ ยังดีที่เขาเบี่ยงตัวหลบได้ทันจึงไม่เกิดเหตุการณ์เดิมซ้ำ มองไปที่เจ้าของเสียงดวงตาของเธอแดงก่ำเหมือนจะร่ำไห้ พอนึกย้อนไปถึงสาเหตุที่ทำให้มัดหมี่ต้องมาอยู่ตรงนี้ก็ได้แต่ยกมือขึ้นมาเกาหัวแกร็ก ๆ"ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ไอ้บ้า! เมื่อคืนนี้พี่ปินทำอะไรมัด""พูดอย่างนี้ไม่ถูกนะ เธอนั่นแหละที่ทำพี่""พูดอย่างนี้ได้ไง ไอ้คนสารเลว แกนั่นแหละข่มขืนฉัน!"มัดหมี่กระชับผ้าห่มปิดเนินอกไว้แน่น ตั้งท่าจะกระโจนเข้าไปทุบตีปรินทร์ให้สาสมกับความโกรธแค้น แต่ทางนั้นยกมือขึ้นมาปรามไว้เธอจึงหยุดกึกกะทันหัน"หยุดเลยนะ! ถ้าเข้ามาโดนจับกดแน่""ไอ้...ไอ้บ้า ทำไมพี่มันเลวอย่างนี้ กล้าทำกับมัดแบบนี้ได้ยังไง ไอ้ค
ตอนที่ 183/3“ขอนะ”นัยน์กระซิบข้างหูทวนถามเหมือนกลัวว่าอีกคนจะไม่อนุญาต เสียงทุ้มอันอบอุ่นทำให้เธออดใจไม่ไหว เจอแบบนี้เข้าไปใจอ่อนมันทุกที ลลินาแอ่นอกเข้าหายินยอมให้เขาสัมผัสร่างกายเธออย่างเต็มที่ เขาใช้มือทั้งสองข้างโอบเอวเธอไว้แน่น ริมฝีปากเคลื่อนต่ำลงไปสัมผัสกับซอกคอขาวผ่อง ชุดนอนบางเบาที่สวมใส่อยู่ทำให้ทุกการสัมผัสซาบซ่าน เหมือนว่าได้สัมผัสผิวเนื้อนุ่มละมุนจริง ๆ แม้จะมีปราการกั้นอยู่ เสียงครางแว่วหวานกระตุ้นความอยากของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี“อ๊ะ... อย่า”ถึงแม้ลลินาจะเอ่ยห้าม แต่นัยน์แปลความได้ว่า...อย่าหยุด เพราะท่าทีที่เธอแสดงออกเหมือนเรียกร้องอยากให้เขาสัมผัสกายเพิ่มขึ้นมากกว่าจะเป็นการต่อต้านขัดขืน ทุกสัมผัสที่เขามอบให้ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว นัยน์ขยับขึ้นมาทาบทับแล้วประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่ม เธอเองก็จูบโต้ตอบเขาอย่างเร่าร้อน ไม่ได้ช่ำชองไปกว่าครั้งแรกนักหรอก เพียงแค่อยากแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิ
ตอนที่ 182/3เธอเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถ้าไม่ติดว่ารู้จักนิสัยปรินทร์ดีพอสมควรคงด่าสวนคืนไปบ้าง มัดหมี่รู้ว่าปรินทร์เป็นคนปากร้าย คำพูดที่หลุดออกจากปากก็หาความจริงจังไม่ได้เช่นกัน เขาคงอยากแกล้งเธอก็เลยพูดออกมาแบบนั้นให้มันฟังดูตลก ปรินทร์เป็นคนที่คุยด้วยแล้วไม่ได้พลังบวกแต่รู้สึกอยากบวกแทน"ไปป้ะ ไม่ได้พูดเล่นนะ""ต่อให้โลกนี้เหลือผู้ชายแค่พี่ปินคนเดียว มัดก็จะยอมให้รูตัน""หึ..."ลลินาลุกขึ้นมาปิดหน้าต่างเพราะลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งครึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้นัยน์จะพากลับเข้าเมืองหรืออาจจะพักที่นี่ต่ออีกคืน แต่ดูจากเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้คงน่าจะพออยู่ต่อได้อีกวัน อีกอย่างวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ของบริษัทจึงไม่จำเป็นต้องส่งใบลาออนไลน์ ทว่าถึงไม่ใช่วันหยุดแต่ผู้อนุมัติใบลาก็นอนอยู่ห้องข้าง ๆ นี่แหละ แล้วยังจะมีอะไรให้กังวลอีกทันทีที่หยิบมือถือขึ้นมา ข้อค
ตอนที่ 181/3ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง มัดหมี่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ เธอเข้ามานั่งตั้งแต่ร้านเปิดจนผ่านไปหลายชั่วโมงก็ยังอยู่ที่เดิม ขณะที่นั่งดื่มอยู่มีผู้ชายสองสามคนเข้ามาทักทาย พยายามที่จะขอชนแก้วและสานสัมพันธ์ แต่มัดหมี่นิ่งเฉยราวกับว่าหนุ่ม ๆ พวกนั้นไม่มีตัวตน จนท้ายที่สุดคนเหล่านั้นต้องถอยจากไปเอง เธอไม่ได้อยากทำความรู้จักใครเป็นการส่วนตัว แล้วก็ไม่ได้มองหา One Night Stand ที่มานั่งดื่มเพราะว่ารู้สึกเหงาเพียงเท่านั้น ซึ่งเป็นธรรมดาของคนที่เพิ่งถูกหักอก มัดหมี่รักนัยน์มานานหลายปี ให้ตัดใจภายในวันสองวันคงเป็นไปไม่ได้ขณะที่หญิงสาวกำลังจิบเครื่องดื่มบาง ๆ ปลายระยะสายตารับรู้ถึงการมาของใครคนหนึ่ง เขานั่งลงที่เก้าอี้ถัดจากเธอแล้วสั่งเครื่องดื่มชนิดเดียวกัน พอตั้งใจฟังดี ๆ มัดหมี่รู้สึกว่าเสียงของคนผู้นั้นฟังดูคุ้นหู ทว่ากลับไม่ได้ใส่ใจถึงขั้นอยากหันไปมอง ยังคงสนแต่แก้วเหล้าในมือตัวเองต่อไป เธออยากปล่อยใจล่องลอยไปกับบทเพลงเศร้า ๆ เพลงทุกเพลงที่ร้านเล่นเหมือนแต่งขึ