ตอนที่ 8
3/3
ก่อนปิดโคมไฟเตรียมตัวเข้านอน ลลินาแง้มประตูออกดูว่าเขาทำอะไรอยู่ นัยน์ยังคงเปิดแฟ้มเอกสารอ่านอย่างตั้งใจ เธอไม่รู้ว่าวันนี้เขามีงานด่วนอะไรกันแน่จนต้องอ่านไปมีสีหน้าเครียดไป จึงไม่อยากออกไปรบกวน
เช้าวันต่อมา ลลินาแต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดนักศึกษา เตรียมตัวจะออกไปเรียนช่วงเช้า ขณะที่นัยน์ก็เตรียมจะออกไปทำงาน ระหว่างที่เขากำลังแต่งตัวอยู่เธอได้เข้ามาที่โซนครัว เพื่อชงกาแฟและทำขนมปังโฮลวีทปิ้งวางไว้ให้ เมื่อทำเสร็จแล้วก็เดินไปเรียกเขาที่ห้องนั่งเล่น
นัยน์นั่งจิบกาแฟไม่ถึงห้านาทีก็เตรียมจะลุกออกไปทำงาน ทว่าก่อนที่มือหนาจะคว้าลูกบิดประตูเขาหันกลับมามองเธอ
"ไปด้วยกันมั้ยครับ"
"เอ่อ...ได้เหรอคะ"
"ได้ค่ะ"
อบอุ่นจัง...
ลลินาระบายยิ้ม มีวาสนาแต่ไร้บุพเพของแท้เป็นแบบนี้นี่เอง พอรู้ตัวว่าถ้ายืนยิ้มหวานอีกแม้นาทีเดียวก็จะทำเขาเสียเวลาได้ ลลินาจึงรีบคว้ากระเป๋าสะพายวิ่งตามเขาออกมา
ตอนที่ 83/3ก่อนปิดโคมไฟเตรียมตัวเข้านอน ลลินาแง้มประตูออกดูว่าเขาทำอะไรอยู่ นัยน์ยังคงเปิดแฟ้มเอกสารอ่านอย่างตั้งใจ เธอไม่รู้ว่าวันนี้เขามีงานด่วนอะไรกันแน่จนต้องอ่านไปมีสีหน้าเครียดไป จึงไม่อยากออกไปรบกวนเช้าวันต่อมา ลลินาแต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดนักศึกษา เตรียมตัวจะออกไปเรียนช่วงเช้า ขณะที่นัยน์ก็เตรียมจะออกไปทำงาน ระหว่างที่เขากำลังแต่งตัวอยู่เธอได้เข้ามาที่โซนครัว เพื่อชงกาแฟและทำขนมปังโฮลวีทปิ้งวางไว้ให้ เมื่อทำเสร็จแล้วก็เดินไปเรียกเขาที่ห้องนั่งเล่นนัยน์นั่งจิบกาแฟไม่ถึงห้านาทีก็เตรียมจะลุกออกไปทำงาน ทว่าก่อนที่มือหนาจะคว้าลูกบิดประตูเขาหันกลับมามองเธอ"ไปด้วยกันมั้ยครับ""เอ่อ...ได้เหรอคะ""ได้ค่ะ"อบอุ่นจัง...ลลินาระบายยิ้ม มีวาสนาแต่ไร้บุพเพของแท้เป็นแบบนี้นี่เอง พอรู้ตัวว่าถ้ายืนยิ้มหวานอีกแม้นาทีเดียวก็จะทำเขาเสียเวลาได้ ลลินาจึงรีบคว้ากระเป๋าสะพายวิ่งตามเขาออกมา
ตอนที่ 82/3เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า นัยน์พาลลินามาเลือกเสื้อผ้าก่อน ของทุกชิ้นที่เขาซื้อให้มันแพงจนอายที่จะรับไว้ ทั้งเสื้อผ้าและรองเท้ารวมไปถึงกระเป๋า เขาซื้อให้โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ เดิมลลินากะว่าจะซื้อแค่สามสี่ชุดเท่านั้น แต่คุณนัยน์ของเธอเล่นเหมาแบรนด์เนมให้จนหมดราวหลังจากนั้นก็มาที่โซนอาหารสดต่อ เขาเปิดโอกาสให้ลลินาจะเลือกอาหารสดไปปรุงเอง แต่ก็มีอาหารแช่แข็งบางส่วน จำพวกข้าวกล่องแช่แข็งไว้สำหรับหยิบมาอุ่นในไมโครเวฟในช่วงเวลาเร่งรีบ เมื่อเลือกซื้อเสร็จแล้วก็กลับคอนโดค่ำนี้ลลินาใช้พื้นที่ครัวอย่างคุ้มค่า นั่นก็เพราะอยากโชว์ฝีมือทำอาหารเอาใจเขา เขาหมดเงินกับเธอตั้งหลายแสนเป็นหนี้หัวโตก็คราวนี้แหละนังนีลเอ้ย...เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง ลลินาก็ยกอาหารที่ทำเสร็จจัดเตรียมไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงเดินออกไปเรียกเขาที่ห้องนั่งเล่น นัยน์เข้ามาโซนครั
ตอนที่ 81/3"ผมเลื่อนประชุมไปเป็นตอนบ่าย เดี๋ยวจะออกไปแล้วล่ะ อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย ถ้าประชุมเสร็จจะรีบกลับมา""ค่ะ อยู่ได้ วันนี้หนูก็คงไม่ได้เข้าเรียนเหมือนกัน โดดเรียนสองวันแล้วค่ะ รู้สึกผิดต่อคุณชยุตยังไงก็ไม่รู้"เขาอมยิ้มเพราะปลื้มใจแทนคุณปู่ เธอเป็นกังวลเรื่องเรียนแล้วก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของคนให้ทุนอีก"อย่าห่วงเรื่องนั้นเลย คุณปู่ไม่ว่าอะไรหรอก แค่ตอนสอบทำคะแนนออกมาได้ดีก็พอแล้ว""ค่ะ นี่เทอมสุดท้ายแล้ว เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้วล่ะค่ะ ถ้าเรียนจบหนูก็จะหางานทำ แล้วจะรีบย้ายออกนะคะ หรือถ้าหนูทำพาร์ทไทม์แล้วพอจะเก็บเงินได้สักก้อนก็อาจจะย้ายออกเลยค่ะ"เขาพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แล้วถามต่อ "สักก้อนนี่ก้อนเท่าไหร่ล่ะ""ก็จะเก็บให้ได้สักสามหมื่นน่าจะพอค่ะ ค่าห้องราคาถูก ๆ ไม่ต้องมีเฟอร์นิเจอร์ แค่ห้องเปล่าค่าเช่ามันไม่แพงหรอก"แล้วใครมันจะทำเงินสามหมื่นหล่นหาย? ไอ้ที่บอกว่าเก็บเงินจะไปเก็บเอาจา
ตอนที่ 73/3หรืออาจจะเป็นเขาที่คิดมากเกินไป นัยน์พยายามหยุดความคิดนี้ ทว่าลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างก็ยังบอกให้เขาอยู่ต่ออีกหน่อย เขาลดกระจกลงเพื่อฟังเสียงโดยรอบ ยอมนั่งรออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็นั่งอยู่อย่างนั้นประมาณสิบกว่านาทีแล้วทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมา มันเป็นเสียงของลลินาหวีดร้องเพียงครั้งเดียวก็เงียบไป นัยน์รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ดันประตูสุดแรงทว่าไม่สามารถเปิดออกได้ จึงใช้ฝ่าเท้าถีบแรง ๆ ในตัวบ้านยังมีห้องนอนย่อยอีกสองห้อง ได้ยินเสียงกุกกักคล้ายสิ่งของตกแตกดังออกมาจากห้องหนึ่ง เขารีบพุ่งเข้าไปถีบประตูเหมือนเคย ทันทีที่ประตูเปิดออกภาพที่เห็นทำเขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้าชัยพลกำลังคร่อมอยู่บนตัวลลินา ชุดเดรสที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ในสภาพหลุดลุ่ย ส่วนลลินาก็พยายามดิ้นหนี ทั้งถีบทั้งเตะแต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว เขากระโจนเข้าไปกระชากตัวมันออกมาอย่างรวดเร็ว สวนหมัดใส่ไม่ยั้ง พอมีจังหวะให้หายใจมันก
ตอนที่ 72/3"บางครั้งหนูก็แอบดีใจที่งานหมั้นถูกล้ม แต่ที่หนูไม่อยากมาทำความสะอาดห้องให้คุณเพราะหนูกลัว...กลัวว่าหนูจะชอบคุณ แต่มันก็ดันชอบมากกว่าเดิมเรื่อย ๆ หนูไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้นนะคะ หนูรู้ว่าคุณนัยน์ต้องการอะไร แต่ถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้วหนูจะอยู่ข้างคุณในฐานะอะไรคะ คุณนัยน์จะบอกคนอื่นว่าเราเป็นอะไรกัน หนูจะวางหัวใจใส่มือคุณนัยน์ได้มั้ย หากคุณนัยน์แค่คิดจะเล่น ๆ ไม่จริงจัง หัวใจหนูมันต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ ""...""ตอบหนูได้มั้ยคะ ว่าคุณนัยน์จะจริงจังกับหนูมั้ย"แล้วมีเพียงความเงียบแทนคำตอบ แต่สำหรับลลินามันคือคำตอบที่ดังที่สุด เขาไม่ได้จริงจังแค่อยากเลี้ยงเธอไว้ดูเล่นแก้เหงา เป็นแค่ความสนุกและตื่นเต้นชั่วครั้งชั่วคราว ผู้หญิงสวยเขาก็เจอมามาก ทั้งฐานะหน้าตาเพรียบพร้อม แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงพวกนั้นได้ เขาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กกะโปโลอย่างเธอ และแล้วสิ่งที่รอฟังก็กลายเป็นเหมือนมีดกรีดใจ
ตอนที่ 71/3และท้ายที่สุดก็ต้องมาลงเอยที่คอนโดของเขา ผู้ใหญ่รังแกเด็กที่ไหนไม่เคยมี มีแต่เด็กที่บอกทางกลับบ้านมั่วซั่วไปหมด เขาย้ำถามหลายครั้งว่าให้ไปส่งที่บ้านไหม ลลินาก็พยักหน้ารับ แต่เอาเข้าจริงหลังหย่อนก้นนั่งในรถก็หลับเหมือนซ้อมตาย นัยน์ไม่รู้จะเอายังไงต่อก็เลยต้องพากลับมาที่ห้องด้วย เขาประคองศีรษะเธอลงนอนบนเตียงขนาดคิงไซซ์แล้วถอยออกมายืนเท้าสะเอว จ้องมองดวงหน้าแดงก่ำของคนที่นอนหลับตาพริ้มอย่างเอาเรื่องเสียงครางสะลึมสะลือหลุดจากริมฝีปากเล็กแผ่วเบา ซึ่งตอนนี้คละคลุ้งด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ที่เป็นแบบนี้จะไปโทษใครได้ มันก็เป็นความผิดเขาอีกนั่นแหละที่อยากกลั่นแกล้งเธอด้วยการมอมเหล้า พอเมาแล้วเป็นไงล่ะ...หลังจากเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย พอเดินกลับออกมาก็เห็นว่าลลินากำลังลุกขึ้นมานั่งพิงพนักเตียง เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาอ้อน ๆ ดวงตากลมโตไม่เคยละไปจากกล้ามท้องแน่น อ๋อ ดี