ณ โรงพยาบาล...
วันนี้เป็นวันที่ดิสนีย์เจ็บพุงคลอด โชคดีที่เซอร์เวย์ลางานไว้ก่อนหน้านี้เเละเป็นวันที่ลูกในท้องคลอดก่อนกำหนดอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ ตอนนี้เขากำลังอยู่หน้าห้องคลอด เธอคลอดลูกด้วยวิธีธรรมชาติโดยไม่ได้ผ่าตัดเเต่อย่างใด ตอนนี้เซอร์เวย์ที่ยืนรออยู่อย่างตื่นเต้นเเละดีใจจนนั่งไม่ลง ในใจก็ภวณาให้ทั้งสองเเม่ลูกปลอดภัย ก่อนหน้านี้เขากับเธอได้ไปจดทะเบียนสมรสอย่างถูกกฎหมายเพราะเธอใกล้คลอดลูกเเล้ว ฟืด~ เสียงประตูเปิดออก มีนางพยาบาลสาวคนหนึ่งเดินมุ่งหน้ามาหาเซอร์เวย์ทันที "คุณคือสามีของนางสาวศิชาใช่ไหมค่ะ?" "ใช่ครับ" "นี่คือรายการที่ดิฉันจดไป คุณไปซื้อของได้ตามนี้เลยนะคะ ดิฉันจะย้ายภรรยาคุณไปยังห้องพิเศษที่คุณขอไว้นะคะ" เธอว่าเเล้วก็ยื่นกระดาษใบหนึ่งมาให้เขา เขากวาดสายตามองรายการที่นางพยาบาลจดอยู่ไม่กี่อย่าง มีผ้าอนามัย เเป้งเด็ก ถุงมือถุงเท้าเด็กทารก จากนั้นเขาก็รีบเดินออกไปซื้อทันที ทางด้านดิสนีย์เมื่อเธอคลอดลูกออกมาเเล้วก็รู้สึกโล่งไปในทันที จากเจ็บท้องคลอดเกือบตายก็หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อลูกคลอดออกมา มันทรมานตรงที่รอเปิดมดลูกเปิดเนี่ยเเหละเจ็บเหมือนจะบ้าตาย เเต่ความเจ็บปวดในครั้งนี้คือสิ่งงดงามในชีวิตเธอมากมายจริงๆ จากนั้นเธอก็ถูกเข็นมายังในห้องพิเศษ "เดี๋ยวดิฉันจะนำลูกมาส่งให้นะคะคุณเเม่ ทางเราอาบน้ำทำความสะอาดตรวจร่ายกายก่อนนะคะ" "ขอบคุณมากนะคะ^^" ดิสนีย์กล่าวขอบคุณ เธอก็เดินออกไปเเต่ทำไมเธอไม่เห็นเซอร์เวย์ล่ะ เขาไปไหนกัน? เเกร็ก! "พี่เซอร์วะ...เเม่!" เธอพูดออกมาอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เธอคิดว่าเป็นเซอร์เวย์ เเต่ไม่ใช่!เป็นเเม่เธอต่างหาก "หมดเวลาของเเกกับไอ้กระจอกนั้นเเล้ว...ฉันจะส่งเเกไปต่างประเทศไปเรียนให้จบ ฉันจะขายบ้านทิ้งเเละกิจการอื่นๆด้วย เเล้วจะพาเเกไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนลูกเเกก็ให้มันเลี้ยงไปซ่ะ!!!เเกต้องไปเริ่มชีวิตใหม่ได้ยินไหม!!!" สิ่งที่เเม่เธอพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ เธอคืดว่าเเม่ของเธอจะยอมรับในตัวของเซอร์เวย์เสียอีก! "หนูไม่ไปค่ะเเม่ ยังไงหนูก็อยู่กับเขาค่ะ!!!" เธอตะโกนออกไปทั้งน้ำตา ทำไมเเม่เธอถึงใจดำใจร้ายถึงเพียงนี้ หน้าลูกเธอยังไม่ได้เจอเลย เเม่เธอก็จะพาเธอไปต่างประเทศเเล้วเนี่ยนะ จะใจร้ายกับเธอไปถึงไหนกัน! เพี๊ยะ!!!! ใบหน้าของเธอหันไปด้วยเเรงตบของคนเป็นเเม่อีกครั้ง หน้าของเธอชาปวดร้าวไปทั้งซีกที่ถูกตบ "แกคิดเหรอ!!ว่าฉันจะรับมันเป็นลูกเขยของฉัน!!! สมบัติก็ไม่มีแล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เเกอยากให้คนอื่นดูถูกฉันมากเหรอ!!!เเค่นี้เเกก็ทำให้ฉันขายขี้หน้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเเกรู้ไหม!!!" เเก้วมณีพูดออกมาอย่างเหลืออด เเววตาเเดงกร่ำคิ้วขมวดขึ้นอย่างโมโห ไม่คิดว่าลูกคนเล็กของเธอจะใฝ่ต่ำถึงเพียงนี้ "ถามจริงเถอะอึก!เเม่รักหนูบ้างหรือเปล่า? ทำไมพี่บาร์บี้จะทำอะไรเเม่ก็ไม่เคยด่าไม่เคยว่าไม่เคยตบเเบบนี้!!!ฮื่อๆๆ" "เพราะบาร์บี้ไม่เคยทำให้ฉันต้องผิดหวังยังไงล่ะ!! ไม่ทำให้ฉันเจ็บปวดเหมือนเเกไง เเกต้องไปต่างประเทศกับฉัน หรือว่าเเกจะขัดใจฉัน เเกรู้ใช่ไหมว่าฉันควรปล่อยหรือไว้ชีวิตมันดีเเละเด็กที่เเกคลอดออกมาฉันไม่ยอมรับว่าเป็นหลานของฉัน!!!" "ได้!หนูจะไปค่ะ นี่ใช่ไหมที่เเม่ต้องการ...รีบพาหนูไปสิค่ะ" ที่เธอพูดเเบบนี้ออกไปเพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าเซอร์เวย์ต้องเจ็บปวด เเค่เธอได้ยินที่เเม่ตัวเองพูดออกมาเธอก็เจ็บปวดจนรับเเทบจะไม่ไหวเเล้ว เธอต้องไปเพราะเเม่ของเธอมีอิทธิพลมากพอสมควร เธอกลัวว่าเเม่ของเธอจะให้ลูกน้องสั่งฆ่าพี่เซอร์เวย์กับลูกของเธอ "พวกเเกรีบพาลูกฉันไปซะ! ส่วนไอ้เซอร์เวย์บอกให้พยาบาลถ่วงเวลาเอาไว้อย่าให้มันรู้" เเก้วมณีพูดกับลูกน้องของเธอ5คนที่ยืนอยู่เเล้วยื่นกระดาษเเผ่นหนึ่งให้ลูกน้องของเธอไป ลูกน้องก็เร่งตามที่เเก้วมณีสั่ง ตอนนี้ดิสนีย์ทำได้เเค่ร้องไห้อย่างหนัก ภายในใจได้เเต่ขอโทษเซอร์เวย์เเละก็ลูกอยู่ซ้ำๆ 'ลาก่อนค่ะพี่เซอร์เวย์ ลาก่อน...ลูกสาวของเเม่ เเม่รักลูกกับคุณพ่อมากๆเลยนะที่เเม่ต้องไปเพื่อความปลอดภัยของคุณพ่อกับลูกนะคะTT เธอเอ่ยขอโทษภายในใจ เธอร้องไห้ยิ่งกว่าคนบ้าคนหนึ่ง ทำไมชีวิตเธอถึงเป็นเเบบนี้ด้วยอึก!ฮื่อๆๆๆๆ ทางด้านเซอร์ที่ซื้อของตามที่พยาบาลต้องการ ก็มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกเขาเข้าไปในห้องเเละได้ซักถามประวัตินานพอสมควร ในใจเขาอยากไปหาดิสนีย์กับลูกเต็มทนเเล้ว "เสร็จเเล้วค่ะคุณพ่อ ขอบคุณในความร่วมมือนะคะ" "ไม่เป็นไรครับ" เขาพูดจบก็เดินออกจากห้องทันที เเล้วรีบไปหาดิสนีย์ที่อยู่ในห้องพิเศษ ท่าทางของเขาดีใจสุดๆในชีวิต ณ ห้องพิเศษ เเกร็ก! เขาเปิดประตูเข้ามาเเต่ก็ต้องพบกับความว่าเปล่า ไม่เห็นเเม้เเต่ร่างของเธอเเละลูก หรือว่าเธอต้องตรวจอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่านะ เขาวางของไว้บนโต๊ะเเล้วมานั้งรอดิสนีย์ที่โซฟา ผ่านไปได้สักพัก... เเกร็ก! เขาหันหน้าไปมองด้วยความดีใจเพราะคิดว่านางพยาบาลจะเข็นดิสนีย์มาในห้องพิเศษ เเต่เห็นเเค่นางพยาบาลเท่านั้น ในมือถือกระดาษเเผ่นหนึ่งยื่นมาให้เขา หรือว่าเขาต้องไปซื้อของอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า? "ลูกของคุณ...ดิฉันจะดูเเลให้ก่อนนะคะ" จากนั้นนางพยาบาลก็เดินออกไป ทำไมเธอถึงพูดเเปลกๆ จากนั้นเขาก็คลี่กระดาษออกมา มันเป็นลายมือของดิสนีย์เขาเคยเห็นลายมือของเธอ...ตุ๊บตับตุ๊บตับหัวใจเขาเริ่มสั่นอย่างรู้สึกกลัว... 'ถึงพี่เซอร์เวย์... พี่เซอร์เวย์ดิสนีย์ต้องขอโทษพี่มากนะคะ หนูต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเพื่ออนาคตของหนูเอง หนูไม่อยากจมปลักอยู่กับพี่...หนูต้องเลือกชีวิตที่ดีกว่า ที่หนูท้องเป็นเพราะหนูพลาดเอง ส่วนเรื่องลูก...หนูยกให้พี่เซอร์เวย์นะคะหนูไม่อยากมีภาระ หนูอยากเริ่มชีวิตใหม่...พี่ไม่ต้องตามหาหนูนะ เพราะถึงยังไงหนูก็ไม่ได้รักพี่เเละไม่ได้ฝากชีวิตอยู่กับคนจนๆเเบบพี่ ลาก่อนนะคะ... (จาก....ดิสนีย์ ศิชา) ' อ่านจบน้ำตาใส่ๆก็ไหลอาบเเก้มสากทั้งสองข้าง เขาเจ็บที่หัวใจยิ่งกว่าเอามีดมากรีดเสียอีก ทำไมเธอถึงเป็นเเบบนี้ เขาไม่อยากเชื่อว่านี้คือความจริง ที่ผ่านมา...คือการเเสดงอย่างงั้นเหรอ? เขาทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดอะไรไม่ออก มันเเค้นอยู่ภายในใจ "ดิสนีย์เธอมันใจร้ายไม่ต่างจากเเม่ของเธอเลย ฉันเกลียดเธอ อึก!!" เขาพยามกลั้นเสียงสะอึกไว้จนหน้าเเดงกร่ำ จากคนที่รักเธอสุดหัวใจ ก็กลายเป็นเกลียดเธอสุดหัวใจเหมือนกันเธอทิ้งเขาเธอจากเขาไปเเล้วจริงๆ เขาผิดที่ไม่รวยไม่มีอำนาจสินะเธอถึงเลือกชีวิตที่ดีกว่า เขาจะจำเป็นบทเรียนความเจ็บปวดในชีวิตว่าได้รักคนๆหนึ่งจนสุดหัวใจเเม้ตายเเทนได้เขาก็ยอม เเต่มันกลับไม่มีค่าสำหรับเธอเลย...เธอมันผู้หญิงไร้หัวใจ ใจร้ายคนหนึ่งทิ้งได้เเม้กระทั่งลูกของตัวเอง!!!!3ปีผ่านไป......ตอนนี้ดิสนีย์ได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว เธอพยามอย่างหนักที่จะจบให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะกลับไปหาคนที่เธอรักเเละก็ลูกสาวของเธอ ตั้งเเต่วันนั้นมาดิสนีย์กับเซอร์เวย์ก็ได้ขาดการติดต่อทุกช่องทาง เพราะเเม่ของดิสนีย์นั้นเอง เเก้วมณีดีใจเป็นอย่างมากเมื่อลูกสาวของเธอได้ออกจากผู้ชายจนๆคนนั้น หึ!น่ารักเกียจสิ้นดี"ดิสนีย์มาหาเเม่หน่อยสิ"ทันทีที่ดิสนีย์เดินลงมาจากชั้นบนที่เป็นห้องนอนของเธอ หลังเรียนจบเเล้วเธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลย เมื่อได้ยินเสียงจากผู้เป็นเเม่เธอก็รีบเดินเข้าไปอย่างปฏิเสธไม่ได้ ถามว่าโกรธเธอไหม? ดิสนีย์คงตอบได้เต็มปากว่าเธอโกรธเเละโมโหกับสิ่งในที่เเม่ของเธอทำมาก ตลอดระยะเวลา3ปีที่ผ่านมาเธอเอาเเต่คิดถึงเซอร์เวย์เเละก็ลูกสาวของเธอใจเเทบขาด ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงพวกเขาทั้งสองเลย เธอพยามหาทางกลับประเทศไทย เเต่ก็ไม่พ้นจากง่ามมือของเเม่เธอ เธอสั่งลูกน้องคอยประกบทุกฝีก้าวยิ่งกว่านักโทษเสียอีก"เเม่มีอะไรรึเปล่าค่ะ?""เเม่อยากให้ลูกเเต่งงานกับลูกชายของเพื่อนเเม่""ไม่ค่ะ!!! ยังไงหนูก็ไม่เเต่งงานกับคนอื่นเด็ดขาดนอกจากพี่เซอร์เวย์!!!"เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจที่เเม่ของเธอพูดเเ
3 วันต่อมา...ณ โรงพยาบาลประเทศสหรัฐอเมริกาชื่อดังตอนนี้ดิสนีย์นั้งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ในใจสั่นคลอน ใบหน้าเรียวสวยเปียกปอนเต็มไปด้วยน้ำตา ในใจภาวนาขอให้เเม่ของเธอปลอดภัยเพราะที่ดิสนีย์ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ เป็นเพราะว่าเเก้วมณีหมดสติล้มนอนอยู่บนพื้นในห้องโถงใหญ่ ตอนนั้นเธอได้ลงมาหาน้ำดื่มพอดีจึงเห็นร่างเเก้วมณีนอนฟุบอยู่กับพื้น ดิสนีย์ที่เห็นก็ตกใจมากเพราะตอนนั้นก็3ทุ่มกว่าเเล้ว เเม่บ้านก็เเยกย้ายไปนอนกันหมด เหลือเพียงบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่ภายนอกบ้านจึงไม่มีใครรู้เห็นเหตุการณ์เธอจึงรีบโทรหารถพยาบาลทันที เธอเห็นใบหน้าของเเม่เธอซีดเซียวมือไม้เย็นฉ่ำ เธอตกใจจนร้องไห้ออกมาอย่างหนักเเละได้โทรหาบาร์บี้ให้รีบบินมาหาเเม่ให้เร็วที่สุด ซึ่งบาร์บี้เองก็รีบบินมาหาเเม่ของเธอทันทีด้วยความตกใจ ถึงเเม้ว่าดิสนีย์จะไม่ชอบที่เเก้วมณีบงการชีวิตของเธอ เเต่เเก้วมณีคือเเม่ผู้มีพระคุณกับเธอมากๆ เเละเป็นผู้ดูเเลเธอตั้งเเต่เธอคลอดออกมาฟืด~"หมอค่ะเเม่ของหนูเป็นอย่างไรบ้าง!ปลอดภัยดีใช่ไหมค่ะหมออึก!"เธอรีบลุกขึ้นเข้าไปหาหมอที่เปิดประตูออกมา ในใจของเธออยากได้คำตอบว่าเเม่ของเธอปลอดภัยดี "ทำใจดีๆนะครับต้องขอโทษด้
ณ ผับzร่างสูงใหญ่ใส่ชุดสูทสีดำสนิทหน้าตาหล่อคมคายบวกกับแววตาเรียวคมที่นั้งอยู่บนโซฟาหรูในห้องVIP ในมือคีบบุหรี่ราคาแพง ฝีปากคล้ำอมชมพูนิดหน่อยค่อยๆพ่นควันบุหรี่ออกจากปากอย่างใจเย็น เขาคนนี้ก็คือเซอร์เวย์… อดีตคนจนๆที่ถูกผู้หญิงคนหนึ่งทิ้งไปพร้อมลูกในไส้อย่างเลือดเย็น ยังไม่พอแค่นั้น เขาถูกผู้เป็นแม่ของผู้หญิงคนนั้นดูถูกเหยียดหยามสารพัด ด้วยเหตุข้อเดียวคือจน!!!!แต่ตอนนี้เขากลับมีทุกอย่างด้วยตัวของเขาเองเเละมีเพื่อนรักคนหนึ่งที่คอยซับพอร์ต ช่วยเหลือเซอร์เวย์ทุกอย่างตลอดมา เขาเอาเงินทั้งหมดลงทุนสร้างผับร่วมกับเพื่อนที่ชื่อว่าฟาร์เรน เขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ฟาร์เรนยื่นมือมาช่วยเซอร์หลายครั้งเพราะเห็นว่าเพื่อนนั้นลำบาก แต่ก็ถูกเซอร์เวย์ปฏิเสธไปหลายครั้ง จนวันที่เซอร์เวย์ถูกผู้หญิงที่เซอร์เวย์รักมากทิ้งไปพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยๆที่พึ่งจะลืมตาไม่ถึงวัน ฟาร์เรนที่เห็นก็สงสารเซอร์เวย์เป็นอย่างมากจึงยื่นข้อเสนอให้โดยร่วมเงินกันสร้างผับโดยที่ฟาร์เรนให้เซอร์เวย์ยืมเงินเมื่อเงินที่เซอร์เวย์นั้นมีไม่มากพอ เพราะถ้าฟาร์เรนให้เปล่าๆ เซอร์เวย์คงไม่รับเด็ดขาด ระยะ3ปีที่ผ่านมา
วันนี้ดิสนีย์คงต้องหาโรมเเรมค้างก่อนล่ะกัน อีกอย่างคงตามหาเซอร์เวย์ยากพอสมควร เธอต้องตั้งหลักใหม่เธอหาโรงเเรมที่ราคาไม่เเรงมากเท่าไรเพราะเงินใกล้จะหมดเเล้วด้วย เธอต้องทำยังไงดีถึงจะหาเซอร์เวย์เจอ เเต่เธอไปหาโรงเเรงตั้งหลายเเห่งก็ไม่กล้านอนเหมือนกัน เพราะโรงเเรมราคาถูกมันดูโทรมมากเเละน่ากลัวด้วย"เเพงก็ยอมจ่ายดีกว่านอนอย่างหวาดกลัว"เธอพึบพัมออกมาเบาๆเมื่ออยู่หน้าโรงเเรมหรูเเห่งหนึ่งระดับห้าดาวเพราะเธอรู้สึกเหมือนมีคนคอยตามเธออยู่ตลอดเวลา เธอจึงเลือกความปลอดภัยดีที่สุดนั้นเเหละดีแล้ว อีกใจก็กลัวผีตอนอยู่ในที่เเบบนี้เเละอยู่คนเดียวด้วย กว่าเธอจะรู้สึกชินเมื่อตอนที่เธอนอนอยู่คอนโดที่เเม่ซื้อให้นั้นคนเดียว เธอเปิดไฟทิ้งไว้ทุกคืนไม่กล้าปิดไฟเลย จนเธอคบกับเซอร์เวย์ก็นอนปิดไฟมาตลอดเซอร์เวย์รู้ดีว่าดิสนีย์กลัวผีมากเเค่ไหนยิ่งฝนตกฟ้าร้องเธอกลัวเสียงฟ้ามากๆ ไม่ว่าจะผ่านมานานเเค่ไหน เธอก็ยังรู้สึกกลัวเหมือนเดิม คอนโดที่ดิสนีย์เคยอยู่นั้นเเเม่ของเธอได้ขายไปนานเเล้วปึก!!!"โอ๊ย!ขะ..ขอโทษค่ะ"เธอมัวเเต่เดินก้มหน้าดูโทรศัพท์ไปด้วยจึงไม่ทันระวัง ก็ชนกับผู้หญิงสูงร่างดีเหมือนนางเเบบคนหนึ่งเข้าอย่า
ระหว่างนั้งรถดิสนีย์เองไม่รู้เซอร์เวย์จะพาเธอไปที่ไหน เเต่เธอถามคนร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างกายก็เอาเเต่นิ่งหน้าตาเฉยอยู่เเบบนั้น จนเธอรู้สึกว่าเขาต้องโกรธเรื่องที่เธอทิ้งเขาไปหรือเปล่า เเต่ถึงยังไงเธอก็พร้อมใจที่จะสารภาพความจรงทุกอย่างเเละก็บอกเหตุผลทุกอย่างกับเขาด้วยเหมือนกัน เธอรวมเเรงความกล้าขึ้นมาอีกครั้งเพื่อที่จะพูดกับคนที่นั่งอยู่ข้างกายเธอให้รู้เรื่องถึงเเม้ว่าเขานิ่งมากจนเธอรู้สึกกลัวก็ตามที"พี่เซอร์เวย์~หนูอยากบอกพี่ว่าที่หนูทิ้งพะ...""หุบปาก!!!"เธอยังพูดไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ เซอร์เวย์ก็หันหน้ามาตะคอกใส่หน้าร่างเล็ก เเววตาของเขาเเดงกร่ำอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้น เธอเเค่อยากอธิบายให้เขารู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่เธอถึงทิ้งเขาไป ทำไมเขาถึงเป็นเเบบนี้ด้วย ร่างเล็กที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกน้อยใจน้ำตาคลอเบ้า เธอไม่เคยสัมผัสเซอร์เวย์ด้านนี้ เเละไม่คิดว่าจะเจอเขาในด้านเเบบนี้ด้วย เธอเจอเเค่ผู้ชายอบอุ่นพูดจาหวานปากคนนั้นต่างหาก"ที่หนูทิ้งพี่ไป หนูมีเหตุผลผลของหนูนะ!!!"ด้วยที่เธอถูกตะคอกใส่บวกกับเธอเริ่มโมโหที่เซอร์เวย์ไม่คิดจะฟังเธออธิบายเลย"บอกให้หุบปากไงว่ะ!!! กลับมาทำไมห้ะ!!!"เซอร์เวย์พูดอ
รุ่งเช้าก็อก!!!ๆๆดิสนีย์ที่นอนหลับฝันหวานอยู่นั้นก็ต้องตกใจสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงเคาะประตูดังสนั่น ตายจริง!!!นี่เธอเผลอนอนจนฟ้าจ้าขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เป็นเพราะความเหนื่อยด้วยจนเธอนอนหลับไปขนาดนี้ เเอ๊ด~"ฉันบอกแล้วใช่ไหมห้ะ!!!ว่าให้รีบตื่นตั้งเเต่ตีห้า นี่มันเจ็ดโมงเช้าเเล้วนะ ถามจริงถ้าไม่อยากทำงานเป็นเเม่บ้านที่นี่ สะเออะมาสมัคงานทำไมไม่ทราบย๊ะ!!!"ทันทีที่ดิสนีย์เเง้มประตูออกก็มีผู้หญิงคนเดิมเมื่อคืนยืนปั้นหน้ายักษ์อย่างจะฉีกเนื้อเธอทิ้งเป็นชิ้นๆ เธอได้เเต่ทำหน้าหงอยๆอย่างรู้สึกผิดที่เธอนั้นไม่ได้ตื่นตามเวลาที่ผู้หญิงตรงหน้านี้กำหนด จนทำให้หล่อนนั้นโมโหจนเลือดขึ้นหน้าขนาดนี้"ยืนบื้ออยู่ทำไมรีบไปจัดการตัวเองสิย๊ะ!!! ชุดยูนิฟอร์มเเม่บ้านก็อยู่ในตู้เสื้อผ้านั้นเเล้ว รีบเเต่งตัวก่อนที่นายท่านจะลงมานะ ไม่อย่างนั้น...ฉันเอาเธอตายเเน่หึ้ย!!!"เธอพูดพร้อมถลึงตาใส่ดิสนีย์ลูกตาเเทบกระเด็นออกจากเบ้าตา จากนั้นเธอก็สบัดหน้าสบัดตูดเดินออกไปอย่างหงุดหงิด"คนอะไรโมโหร้ายชะมัดเลย"เธอประตูพร้อมบ่นอุบอิบ เจ้านายปากร้ายยังไง ลูกน้องก็ปากร้ายเเบบนั้นสินะจากนั้นเธอก็รีบอาบน้ำเเต่งตัวอย่างที่เธ
หลังจากที่เซอร์เวย์ไปส่งซีเนียร์ที่โรงเรียนเเล้ว เซอร์เวย์ก็กลับบ้านตามเดิมเเต่ภายในใจเขานั้นก็เริ่มหวันไหวกับคำพูดของซีเนียร์อยู่ตลอดเวลา ยอมรับว่าตอนนี้เขากลัวใจของตัวเอง กลัวว่าจะกลับไปรักผู้หญิงใจร้ายคนนั้นอีก เเต่อีกใจหนึ่งเขาก็เดินมาจนเกือบสุดทางเเล้ว เขาไม่อยากหันกลับไปอีก มีเเต่จะเเก้เเค้นให้สาสมก็เท่านั้น!!! ณ บ้านของเซอร์เวย์..."ตามฉันขึ้นมาบนห้อง"น้ำเสียงเรียบเอ่ยเมื่อเห็นร่างเล็กกำลังกวาดขยะอย่างเงอะงะ เขาดูเเล้วก็อดหัวเราะในลำคออย่างเหยียดๆไม่ได้ เพราะเธอทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ลูกคนหนูคนรวยก็เเบบนี้เเหละหึ! เธอพยักหน้ารับทันที จากนั้นก็รีบวางไม้กวาดให้เป็นที่เเล้วรีบเดินตามหลังเขาไปยังบนห้องนอนปัง!เธอปิดประตูลง เเล้วมองเเผ่นหลังกว้างที่ขยายใหญ่หนาเเละดูเเข็งเเกร่งมากกว่าเมื่อก่อนเมื่อก่อนเขาดูผอมมากกว่านี้เยอะเป็นเพราะเขาทำงานหนักเเทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลย"ระหว่างที่เธออยู่ที่นี่ เธอห้ามเเสดงตัวว่าเธอเป็นเเม่ของซีเนียร์เด็ดขาด! เเละอย่าคิดว่าฉันจะกลับไปเอาเมียเก่าอย่างเธออีก!!!""พี่เซอร์เวย์...อย่างน้อยหนูก็อยากให้ลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นมีพ่อมีเเม่เหมือนคนอื่นๆ หนูก็ไ
ปึก!!!"อ๊าส์~เเมร่งเเน่นชิบ!"พับๆๆๆๆเมื่อลำเเท่งของเซอร์เวย์สอดเข้าไปไม่ถึงครึ่งกลับพบกับความคับเเน่นจนตัวเขาเองก็ปวดน้องชายเเทบบ้า เขาจึงถอนเเก่นกายเเล้วอัดเเรงเสียบไปใหม่จนกลีบเนื้อสีอมชมพูครอบงำลำเเท่งใหญ่จนสุดโคน "อื้ออ๊า~หนูเจ็บอ๊ะๆๆๆ"ดิสนีย์ได้เเต่ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บในตอนเเรก เมื่อเซอร์เวย์เร่งเอวสอบเข้าออกถี่ๆมันทำให้เธอเริ่มมาอารมณ์เสียวๆขึ้นมา ไม่คิดว่าลำเเท่งใหญ่ขนาดนั้นจะเข้ามาในรูรักของเธอได้ ขนาดเธออมให้เขานั้นยังไม่ถึงครึ่งลำเเท่งของเขาเลยเเถมเธอเจ็บปากอีกด้วย เขาไปทำอะไรมาถึงได้ใหญ่เเละยาวขนาดนี้"หึเมื่อกี้นี้บอกเจ็บ เเต่ตอนนี้กลับดูเสียวเหมือนผู้หญิงร่านมากกว่านะ"เขาพูดพร้อมพลิกร่างให้เธอนอนโก้งตัวขึ้นจับสะโพกให้พอดีกับการรับเเรงกระเเทก เเล้วก็รีบซ้อนด้านหลังของเธอ พร้อมชักเเก่นกายสองสามครั้งเเล้วเสียบเข้าร่องไปใหม่ปึก! พับๆๆๆๆ"อ๊ะอื้อลึก!มันลึกเกินไปอ๊า~"ร่างเล็กรับรู้ถึงความจุกเมื่อร่างใหญ่ของเซอร์เวย์กระเเทกเข้ามาในร่องของเธออย่างไม่ผ่อนเเรง มันทำให้เธอทั้งจุกทั้งเสียวปะปนกันไปหมด เธอขยำผ้าปูที่นอนสีดำขลับจนยับยู่ยี่เพราะความเสียวซ่านเธอไม่เคยเจ
วันนี้เป็นวันที่เซอร์เวย์เเละดิสนีย์ทำตามสัญญากับลูกน้อยของพวกเขานั้นก็คือ พาเที่ยวนั้นเอง วันนี้เขาพาลูกสาวกับเมียสุดที่รักเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้าอย่างมีความ ส่วนดิสนีย์เองก็เลือกของกินของใช้ใส่ในรถเข็นในสิ่งที่เธออยากได้ ตลอดทางที่เดินในห้างนั้นผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็อิจฉาให้กับครอบครัวของเธอเเถมได้ลูกน่าตาน่ารักมากๆ บ้างคนก็เดินมาขอถ่ายรูปกับซีเนียร์ด้วยนะ ดิสนีย์เองก็ดีใจที่ทุกคนรู้สึกรักเเละเอ็นดูลูกของเธอ "ปะป๊า ชีเนียร์อยากเล่นจ่องเล่นค่า"ซีเนียร์ที่อยู่ในอ้อมเเขนเเกร่งก็เงยหน้าบอกผู้เป็นพ่อเมื่อกำลังเดินไปยังจุดรวมเครื่องของเล่นเด็ก เพราะเขาเองก็ตั้งใจจะพาลูกน้อยมาเล่นของเล่นโดยเฉพาะ"ได้สิครับ"เขาเดินพาลูกน้อยเข้าไปในเครื่องเด็ก โดยมีพนักงานเป็นพี่เลี้ยงดูอย่างใกล้ชิด ส่วนดิสนีย์ก็ขอตัวไปห้องน้ำก่อน เขาก็บอกเธอเเล้วว่าจะพาซีเนีย์มาเล่นของเล่น จากนั้นเขาก็นั้งมองลูกสาวของเขาอย่างไม่วางตาพร้อมอมยิ้มไปด้วยทางด้านดิสนีย์ที่เดินมาจากห้องพลางก้มสำรวจตัวเอง โดยไม่ได้ทันระวังก็เดินชนกับผู้หญิงร่างสูงเพียวคนหนึ่งเข้า ดิสนีย์เงยขึ้นก็เห็นว่าเธอควงผู้ชายหน้าคมคิ้วดกคนหนึ่ง"ขะ
20.46นาทีเวลาผ่านไป...ตอนนี้ดิสนีย์กล่อมลูกน้อยนอนหลับไปแล้ว จากนั้นเธอก็ชวนเซอร์เวย์ไปอาบน้ำเเต่งตัวใส่ชุดนอนคู่กัน พร้อมชวนกันลงมาด้านล่างกะว่าจะไปนั่งชมสวนดอกไม้หลังบ้านสักหน่อย เเต่เมื่อทั้งสองกำลังเดินลงมาจากบันไดก็ได้ยินเสียเอะอะโวยวายมาเเต่ไกล เธอก็รีบลงบันไดทันที เเต่เซอร์เวย์เห็นว่าดิสนีย์กำลังจะรีบลงบันไดด้วยความตกใจเขาจึงรีบคว้าตัวเธอให้หยุดนิ่งพร้อมดุเธอเล็กน้อย"อย่ารีบเดินลงบันไดสิครับ เดี๋ยวก็พลัดตกบันไดหรอก"เธอมู๋หน้าลงเล็กน้อย เเต่ที่เขาพูดมันก็จริงนั้นเเหละ ถ้าเธอรีบเดินลงไปเกิดพลัดตกบันไดขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่เเน่"นี่เอ็งได้เสียกับนางชมเเล้วจริงๆเหรอ! โอ๊ย~ข้าจะเป็นลม""ป้า...ฉันไม่ได้...""เอ็งไม่ต้องมาเเก้ตัวอะไรทั้งสิ้น ดีเท่าไรเเล้วที่ไอ้ภาคีมันรับผิดชอบเอ็ง!""เกิดอะไรขึ้นกันค่ะป้าเเดง มีอะไรกันอ่ะชม"ดิสนีย์ที่เห็นป้าเเดงชมและภาคีพูดคุยกันอย่างเครียดตึงเเต่ป้าเเดงส่งเสียงดังกว่า ดิสนีย์ละสายตาจากป้าเเดงเเล้วมองไปที่ภาคีที่มีสีหน้าเรียบนิ่งปนร้อยยิ้มนิดหน่อย จึงทำให้เธอเริ่มเอะใจเล็กน้อยว่าตกลงเรื่องดีหรือไม่ดีที่ส่งเสียงดังกันก่อนหน้านี้"ก็นางชมกับไอ้ภาค
หลังจากที่เขาง้อดิสนีย์เสร็จเเล้ว ง้อด้วยการจับดูดปากจนปากอิ่มหวานของเธอปากเจ๋ออย่างเห็นได้ชัด เเล้วก็อธิบายโดยการโกหกว่าเขาติดประชุมที่บริษัทนิดหน่อย เธอก็เข้าใจพร้อมหายโกรธเขาทันที จากนั้นก็กลับบ้านเพื่อจะไปหาลูกสาวเเสนน่ารักของพวกเขาทั้งสองคนด้วยความคิดถึงจับใจณ บ้านของเซอร์เวย์เมื่อถึงบ้านเเล้วทั้งสองก็รีบลงจากรถเพื่อไปหาซีเนียร์ วันนี้เป็นวันเสาร์โรงเรียนหยุดพอดี "ซีเนียร์ม๊ามี้กับปาป๊ามาเเล้วค่ะ~"ทันทีที่เห็นซีเนียร์กำลังนั่งเล่นของเล่นบนพื้นที่ปูพรมนุ่มอยู่โดยมีชมนั่งอยู่ข้างกายไม่ละทิ้งไปไหน ซีเนียร์ก็ละสายตาจากของเล่นเเล้วมองไปหาทางต้นเสียงเรียกที่คุ้นเคย เซอร์เวย์กับดิสนีย์ฉีกยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นหน้าลูกตัวน้อย ทั้งสองก็รีบเข้าไปหาทันที เเต่ทว่า"อึก!ป๊ะป๊ากะมามี๊จายย้ายมากๆเยยค่ะ ทิ้งชีเนียร์อึก!ฮื่อๆ"เขาเเละเธอมองหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกสาวตัวน้อยเอามือกอดอกอย่างงอนๆพร้อมเบะปากร้องไห้ "เพราะพี่เซอร์เวย์คนเดียวเลยอ่ะ...โอ๋ๆคนเก่งไม่ร้องนะคะ เดี๋ยวจะไม่สวยน่า~"ดิสนีย์หันไปพูดกับเซอร์เวย์เสียงดุ เเต่มีเเค่เซอร์เวย์เท่านั้นที่ได้ยิน จากนั้นก็รีบเ
เวลาผ่านไปเนินนานบทรักสวาทของพวกเขาทั้งสองยังเผ็ดร้อนเเละดุเดือด ไม่คิดที่จะจบลงอย่างง่ายๆ จากห้องน้ำ ก็ไปบนเคาร์เตอร์ในห้องครัว จบลงด้วยบนเตียงหนานุ่มณ ตอนนี้ร่างสูงใหญ่ของเซอร์นอนเเบนราบบนเตียงนอน พร้อมให้ดิสนีย์เป็นฝ่ายคุมเกมส์โดยที่เธอนั้นขย่มตัวขึ้นลงบนท่อนเอ็นขนาดใหญ่พอสมควรท่านี้มันทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมากเเละเป็นท่าที่เสียวมากเช่นกันมือหนาทั้งสองประคองจับสะโพกของเธอตามจังหวะที่เธอนั้นขย่มตัวขึ้นลงหน้าอกที่ใหญ่พอดีกับตัวของเธอก็กระเพิ่มขึ้นลงต่อหน้าของเขาอย่างเย้ายวนตาพาให้กลื้นน้ำลายไหลลงคอเหมือนคนกระหายน้ำเมื่อทนไม่ไหวเขาก็เปลี่ยนไปขยำเต้านมนั้นทั้งสองมือด้วยความหมั่นเขี้ยว “ขย่มแบบนี้ใจพี่เกือบขาดแล้วครับ อ๊าส์!”พับๆๆๆๆๆๆ “อ๊ะๆๆๆอื้อก็มันลึกจนหนูเสียวไปทั้งตัวหนิค่ะ อ๊ะ!”ร่างเล็กพูดพร้อมครางไปด้วยแต่ก็ไม่หยุดที่จะขย่มลงบนแท่งเอ็นใหญ่ ผมยาวสลวยของเธอถูกปล่อยแผ่กระจ่ายเต็มกลางหลัง มันทำให้เธอดูเซ็กซี่มากเลยที่เดียว จากนั้นเธอก็ก้มตัวลงไปจูบกับริมฝีปากหนาที่ร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ส่วนท่อนล่างเธอก็ยังทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องสองมือเล็กยกขึ้นไปขยุ้มเส้นผมของเขาอ
กว่าผับจะปิดก็ทำให้ดิสนีย์กับฟองนมหลับสนิทบนตักของหนุ่มทั้งสองคนอย่างเหนื่อยล้า สรุปว่าในคืนนี้ไม่มีใครทำตัวกร่างหาเรื่องคนอื่นหรือมาป่วนในผับของเขาทั้งสองคน มีเเค่บาร์บี้นั้นเเหละที่มีปากเสียงกับดิสนีย์เท่านั่น หวังว่าต่อไปบาร์บี้คงไม่มายุ่งวุ่นวายกับดิสนีย์อีก"กูว่านอนที่นี่กันเถอะวะ"ฟาร์เรนพูดออกมาด้วยความเอ็นดูฟองนมที่หลับไม่รู้สึกตัว ภายในผับตอนนี้มีเเค่พนักงานเฝ้าดูเเลผับเท่านั้น เหล่าราตรีทั้งหลายต่างเเยกย้ายกันกลับบ้านเป็นกลุ่มๆ เเต่ก็มีบางคู่พาขึ้นไปเปิดห้องชั้นที่สอง ส่วนคนไหนที่เมาไม่รู้สึกตัวทางผับก็จะมีพนักงานช่วยประคองไปเปิดห้องเช่นกัน "กูก็ว่าเหมือนกัน เมียกูนอนหลับปุ๋ยเลยเนี้ย ส่วนมึงจะนอนกับน้องฟองนมเหรอ?"เซอร์เวย์พูดอย่างสงสัย หญิงชายนอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกันเนี้ยนะอีกอย่างเมื่อก่อนฟาร์เรนมันเจ้าชู้จะตายไป ช่วงนี้ก็เลยโดนฟองนมคุมกำเนิดมันเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงเร่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เขาเองก็รู้มาก่อนว่าฟองนมติดฟาร์เรนมากๆนอนกอดฟาร์เรนทุกครั้งที่ได้มานอนจากเล็กจนโต เเต่ตอนนี้ฟองนมเองก็เริ่มเเตกสาวเเล้วเขาก็ไม่รู้ว่าฟองนมจะมานอนกับฟาร์เรนเหมือนตอนเธอเด็กๆหรือ
ดิสนีย์เดินเข้ามาพร้อมดึงท่อนเเขนเเกร่งเข้าไปกอดไว้อย่างหวงเเหน เธอไม่คิดว่าจะเจอบาร์บี้ที่นี่เหมือนกัน "เเกว่าอะไรนะ...เซอร์เวย์ไปเป็นผัวเเกตั้งเเต่เมื่อไร อ๋อ?ถ้านายอยากได้น้องสาวฉันไปเป็นเมียล่ะก็ ต้องยอมรับให้ได้ด้วยนะว่าน้องสาวฉันเนี่ยผ่านการมีลูกมาเเล้วเเละก็มีผัวมาเเล้วด้วย ผัวที่ว่าก็คือผู้ชายกระจอกจนๆไม่รู้ว่ามันจะติดเชื้อโรคอะไรมาบ้างหรือเปล่า ฉันว่านายเลิกยุ่งกับมันเถอะเพราะในตอนนี้มันก็เหลือเเต่ตัวไม่มีอะไรสักอย่าง ก็เเค่ผู้หญิงจนๆไม่สิ เป็นเเม่ม้ายต่างหากล่ะหึๆ"บาร์บี้พูดจบพร้อมเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยันหัวเราะในลำคออย่างสะใจ เพราะมั่นใจว่าเซอร์เวย์คงไม่คว้าน้องสาวของเธอที่ผ่านการมีลูกเเละก็ผัวมาเเล้วหรอกนะ เธอเคยเล่าเรื่องน้องสาวของเธอให้เขาฟังก็จริงเเต่เธอคิดว่าเซอร์เวย์ไม่เคยเจอน้องสาวของเธอมาก่อน เเละตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่จะเขี่ยน้องสาวให้พ้นจากเซอร์เวย์ เธอไม่มีวันที่จะยอมเเพ้ดิสนีย์เเน่เเละชีวิตของเธอก็ไม่เคยเเพ้ดิสนีย์มาก่อนสักครั้งเพราะเธอนั้นพูดประจบเก่ง ชอบทำให้คนอื่นเอ็นดูสงสารเธอมาโดยตลอด"นี่ธะ!!!""หนูไม่คิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นพี่สาวของหนูที่เกิดตามกันมาจ
ณ ผับZตอนนี้ร่างสูงใหญ่ก็เดินนำหน้าจับมือคนตัวเล็กที่ตามเขามาด้วยอย่างไม่ห่าง ระหว่างทางก็ต้องเบียดผู้คนมากมายเพื่อเดินไปยังโต๊ะโซลVIPขวามุมสุดเป็นมุมค่อนข้างอับซึ่งเป็นเขาที่เลือกโต๊ะเอง"เเรงมากเเม่ นี่ขนาดเดินจับมือกันนะยังมองผัวคนอื่นอีก" ดิสนีย์บ่นอุบอิบอย่างอารมณ์เสีย เมื่อเห็นว่าเซอร์เวย์ถูกสายตายั่วยวนจากผู้หญิงที่อยู่ในผับเธอทำได้เเค่ถลึงตาดุๆใส่ เเต่พวกผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย เเถมยังเลือบมองใส่เธออย่างเกียดชังอีก ก่อนจะมาที่นี่เซอร์เวย์บอกว่าห้ามมีเรื่องเด็ดขาด ตอนเเรกก็งงเเหละว่าเขาจะห้ามเธอทำไมกัน เธอจะไปมีเรื่องกับคนอื่นได้ยังไงเเต่ตอนนี้ดิสนีย์รู้เเล้วว่าที่เขาห้ามนั้นเป็นเพราะสาเหตุอะไร ก็ยัยพวกคางคาวราตรีนั่นไงล่ะเมื่อใกล้จะถึงโต๊ะเเล้วเธอรีบทำหน้าตามปกติถ้าเกิดพี่เซอร์เวย์หันหลังมามองเธอ เขาคงดุเธอเเน่เลย เธอเดินตามร่างสูงใหญ่จนถึงโต๊ะที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งหน้าตารุ่นราวคราวเดียวกันกับเซอร์เวย์ ส่วนข้างกายมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มนั่งอยู่ข้างๆเขาโดยที่ทั้งสองคนก็หันมามองเซอร์เวย์เเละดิสนีย์ที่หยุดอยู่ข้างริมโต๊ะ"กว่าจะมานะมึง เเล้วนี่คือน้อ
ณ บ้านเซอร์เวย์เมื่อภาคีจอดรถนิ่งสนิทเเล้วร่างสูงก็กวาดเรียวขาลงจากรถคันหรูอย่างเร็วไวพร้อมวิ่งไปตามเสียงที่ดังเอะอะโวยวายบริเวณหน้าประตูบ้านต้นเหตุมันเป็นเพราะเขาเองนั้นเเหละที่โทรนัดหญิงสาวผู้นั้นมาก็ในตอนนั้นเขาคิดจะวางเเผนเเก้เเค้นเธอ โดยที่จะให้หญิงสาวผู้นั้นเเกล้งยั่วโมโหดิสนีย์ทำให้เธอเจ็บปวดบ้างก็เท่านั้นเเต่ไม่คิดว่าเขาจะใจอ่อนเเละให้อภัยเธอไง ก็เลยอยากจะใช้หญิงสาวเป็นเครื่องมือในการเเก้เเค้นดิสนีย์ก็เท่านั้นเมื่อเขาเห็นว่าดิสนีย์กำลังนั่งคร่อมร่างของหญิงสาวพร้อมจิกหัวกันไปมาอย่างไม่ยอมกันรอบตัวของพวกเธอมีทั้งป้าเเดงเเละชมกำลังจับเเยกออกจากกันเเต่ก็ไม่มีทีท่าจะจับเเยกกันได้ง่ายๆ เหล่าลูกน้องของเขาก็ยืนมุงอย่างไม่กล้าจะเข้าไปจับเเยกเพราะกลัวว่านายหญิงจะเจ็บเเละไม่กล้าเตะเนื้อต้องตัวเมียของเจ้านายเอง"ดิสนีย์หยุด...อึ๊บ!...พวกมึงยืนโง่อยู่ทำไมจับตัวอีนี่ให้ออกห่างจากเมียกูสิวะ!!!"เขาตวาดเสียงดังลั่นใส่ลูกน้องให้เข้ามาจับผู้หญิงคนนั้นให้ออกห่างจากดิสนีย์พร้อมเข้าไปคว้าเอวคอดของดิสนีย์ยกตัวขึ้นลอยออกจากพื้นเพื่อจับเเยกออกจากกันเเต่ดิสนีย์ไม่ยอมง่ายๆมือของเธอเหนียว
ตกดึก....ซ่าาา~พับๆๆๆๆอ๊าส์~เสียงน้ำที่ไหลรินลงมาจากฝักบัวชะโลมร่างกายทั้งชายหญิงที่กำลังกระเเทกกระทันกันอย่างเมามัน ผ่านน้ำที่สาดออกมาจากใต้ฝักบัว"อ๊ะๆๆๆ...อื้อขอเเรงๆอีกได้ไม่ค่ะอ๊าา~""ได้สิครับเด็กดีของพี่ อ๊าส์เอาโคตรมันส์เลยรู้ตัวไหมหื้มซี๊ด~"เซอร์เวย์พูดพลางเบ้หน้าด้วยความเสียวซ่านเมื่อท่อนเอ็นอุ่นๆสอดเข้าสอดออกด้วยเเรงกระเเทกจากเอวสอบไม่มีคำว่าผ่อนเเรงลงเเต่อย่างใด หนำซ้ำคนร่างเล็กที่เอ่นตัวลงยกก้นขึ้นส่วนมือทั้งสองข้างก็ยันฝาผนังห้องน้ำไว้มั่น ปากหวานของดิสนีย์ได้เเต่ร้องขอให้กระเเทกเเรงๆ เพราะในตอนนี้ร่างกายของเธอทั้งร้อนและเสียวกายไปหมด ถึงเเม้ว่าจะเปิดฝักบัวชะโลมกายเเล้วก็ตามเซอร์เวย์ที่ได้ยินเสียงหวานร้องขอก็ไม่รอช้ารีบเร่งเเรงกระเเทกเข้ารูรักที่มีน้ำหวานเหนียวเยิ้มพร้อมกับน้ำที่ไหลปะปนกันอย่างลงตัว มันทำให้เย..อย่างไม่มีสะดุดเเละเร้าอารมณ์ในคราวเดียวกันพับๆๆๆๆๆ"ซี๊ด~อย่ายั่วให้มากน้องสาวหนูพังพี่ไม่รับประกันนะครับอ๊าๆๆ"พับๆๆๆๆๆ"อ๊ะ!ถึงพังหนูก็ยอมพร้อมรีเเพร์ค่ะ อึก!อ๊าอะจุกอื้ม~"เซอร์เวย์อัดเเรงกระเเทกเข้าไปอย่างมิดด้าม รู้สึกอยากเเกล้งดิสนีย์มากๆตอ