เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่7 ความลับของหมู่บ้าน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 09:59:31"ค่ะ รับทราบ" เธอรับคำแต่โดยดี "ไหนล่ะยา ลัลนารอนานแล้วนะ หรือว่าพี่อยากไปทาให้เองก็ไม่ว่านะ ยัยลัลคงดีใจ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"พูดอะไรของเธอ อะนี่" เขายื่นหลอดยาให้เธอ "แล้วนี่ยาคลายกล้ามเนื้อ" พร้อมกับยัดห่อยาใส่มือให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" "พูดดีๆก็เป็นหรอ นึกว่าจะพูดแค่กับอาวิน" เขาแหยะยิ้ม "อะไรของพี่ เมื่อกลางวันก็ทีหนึ่งแล้วนะ" เธอหน้ามุ่ย "ไม่แกล้งแล้ว กลับที่พักเถอะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" "ไม่เป็นไร หนูกลับเองได้" "เถอะน่า" เขาดันหลังให้ฉันออกจากห้อง "พี่พักอยู่คนเดียวหรอ" เธอถาม "อืม ถามทำไม" "บ้านพี่ดูใหญ่กว่าที่จะอยู่คนเดียวนะสิ แถมบ้านพี่ยังไม่เหมือนบ้านของคนอื่นด้วย" "พ่อพี่เคยเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนะ นี่...เป็นสิ่งเดียวที่พ่อพี่ทิ้งไว้ให้" เขาตอบสั้นๆ แต่สีหน้าดูนิ่งไป "ขอโทษนะ พ่อพี่...เสียแล้วหรอ" "แม่พี่เสียตั้งแต่พี่อายุ10ขวบ หลังจากนั้นพี่ก็อยู่กับพ่อมาตลอด ท่านเพิ่งเสียเมื่อปีก่อนนี่เอง" เขากำหมัดแน่น "เสียใจด้วยนะ" เธอพยายามพูดปลอบเขา "ถึงแล้วรีบขึ้นบ้านไป แล้วอย่าทำแบบนี้อีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน" เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง "ค่ะ" "แกไปทำอะไรตั้งนาน ฉันรอจนจะหลับแล้วเนี่ย"ลัลนาหาวหวอดๆ "เอ่อ ฉันหาบ้านพี่เขาไม่เจอน่ะ ดีนะที่ไปเจอผู้ช่วยของเขาเข้า" "คนเมื่อกลางวันนะหรอ" "ใช่ๆ อ่ะยานวดแล้วก็นี่ยาคลายกล้ามเนื้อกินสะ" ฮาน่ายื่นมันให้กับเพื่อน เช้าวันต่อมา... "เอาล่ะทุกคน วันนี้พี่จะพาไปสร้างฝายกั้นน้ำ ขอให้ทุกคนมีส่วนร่วมนะครับ" มาคินพูดขึ้น "แม่น้ำสายนี้ไหลมาจากทางด้านทิศเหนือ หน้าแล้งของทุกปีน้ำมีไม่พอใช้เพราะว่าเราไม่ได้กักน้ำเอาไว้ พี่ขอความร่วมมือน้องๆด้วยนะครับ ท้ายกิจกรรมพี่จะให้พี่มาคินให้คะแนนทีละคน" อาวินเสริม "ครับ/ค่ะ" ทุกคน "ก่อนอื่นช่วยกันหาอุปกรณ์กันก่อนเลย ผู้ชายแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกไปตัดไม้ อีกกลุ่มไปขนก้อนหินจากในป่าด้านโน้น" มาคินชี้บอก "พวกเธอสองคนช่วยดูแลอำนวยความสะดวกให้เพื่อนๆด้วย" "ได้ค่ะ" ลัลนา/ฮาน่า "พี่อาวินนี่น้ำค่ะ" ฮาน่ายื่นน้ำให้ หลังจากที่ชายหนุ่มเดินกลับมาจากไปช่วยน้องๆตัดไม้ในป่า ขณะที่มาคินกำลังเดินตามหลังมาเห็นฉากนี้เข้าพอดี "ขอน้ำหน่อย" มาคินหันไปบอกฮาน่า "นี่ค่ะ เหนื่อยไหมคะให้ลัลนวดให้ไหม ลัลนวดเก่งนะ" เป็นลัลนาที่ยื่นน้ำให้เขาแทน "ไม่ดีกว่าครับ" เวลาใกล้เที่ยงราจเอาเสเบียงมาส่งให้มาคิน "มาๆกินข้าวด้วยกันก่อน" อาวินเอ่ยปากชวนราจ "ไม่ดีมั้งครับ" "ไม่ดีอะไรเล่า มาๆกินด้วยกันนี่แหละ" ราจหันไปมองมาคิน เขาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต "ก็ได้ครับ" พอทุกคนกินข้าวอิ่มก็นั่งคุยกันเพื่อย่อยอาหาร บางคนก็ปลีกตัวไปนอนพักใต้ต้นไม้ใหญ่ บ้างก็ชวนกันไปเล่นน้ำ "ราจ ที่บอกว่าอายุเท่าๆกับเรานี่จริงหรอ" ฮาน่าถามราจบ้าง "จริงครับ" ราจตอบ "ถ้างั้นราจก็อายุน้อยกว่าพี่มาคินนะสิ" ฮาน่าถามต่อ "ครับ" เธอพยักหน้า หลังต้นไม้ มีร่างหนึ่งกำลังแอบดูพวกเขาอยู่ มาคินเจ้าพาคนพวกนี้เข้ามาในหมู่บ้านคิดจะทำอะไรกันแน่! มาคินเอาไม้ที่ตัดมาปักลงไปก่อนจะใช้ก้อนหินขนาดใหญ่ทุบลงไปอีกที โป๊ก โป๊ก โป๊ก "เดี๋ยวช่วยเอาก้อนหินพวกนี้เรียงตามแนวที่กั้นไว้นะ" มาคินบอก "เสร็จแล้วจะมีรางวัลให้" เขายิ้มกรุ่มกริ่ม "อะไรหรอครับพี่" หนึ่ง เพื่อนรุ่นน้องเอ่ยถาม "รีบไปทำให้เสร็จก่อน" เมื่อเสร็จภาระกิจทุกคนต่างรอคอยให้มาคินบอกรางวัลที่พวกเขาจะได้รับอย่างภูมิใจ "ไหนล่ะพี่รางวัล" หนึ่ง ทวงสัญญา "มายืนตรงนี้ แล้วหันหน้าไปฝั่งโน้น" มาคินบอก ผลัก! ตู้มมมมมมมม มาคินผลักหนึ่งตกน้ำ "ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะของเพื่อนดังสนั่นหวั่นไหว "เล่นได้ตามสบาย" "ฮาน่าไปเล่นน้ำกัน ฉันร้อนจะตายอยู่แล้วเนี่ย" ลัลนาชวน "แต่ว่าฉันไม่อยากเล่น" "ไปเล่นเป็นเพื่อนหน่อย นะๆ" "เออๆก็ได้" "นี่แนะๆ ฮ่าๆๆ" ลัลนาแกล้ง "อะไรเนี่ย เปียกหมดเลย" เสื้อสีขาวที่เธอสวมอยู่ตอนนี้เปียกไปทั้งตัวจนมองเห็นผิวขาวนวลเนียนของเธออย่างชัดเจน พวกเพื่อนๆในชมรมต่างพากันจ้องมองหญิงสาวเป็นตาเดียว "เฮ้ยๆ หยุดมองเลยพวกมึงอ่ะ" อาวินช่วยชีวิตเธอไว้ และเอาเสื้อมาคลุมให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" เธอส่งยิ้มให้เขา "แหม พี่อาวินดูแลดีขนาดนี้แกไม่ใจอ่อนบ้างหรอ" ลัลนาถาม "ยัยลัล" ฮาน่าถลึงตามองเพื่อนรักอย่างเอาเรื่อง #มาคิน หลังจากที่กลับมาผมก็เป็นอะไรไม่รู้ มันหงุดหงิดอารมณ์เสียไปหมด ก็ยัยตัวแสบนั่นดันไปเล่นน้ำทั้งๆที่ตัวเองใส่เสื้อสีขาวจนเกิดเรื่องน่าอาย แถมคนที่เอาเสื้อไปคลุมให้เธอกลับเป็นไอ้อาวินเพื่อนสนิทผม แต่ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วย อันที่จริงมันควรจะเป็นผมที่ปั่นหัวเธอสิทำไมกลายเป็นผมที่กำลังปั่นป่วนซะเอง อีก2วัน จะเป็นวันคืนพระจันทร์เต็มดวงแล้ว รอให้ผ่านวันนี้ไปผมจะทำให้เธอได้รู้ว่าการที่เธอดื้อรั้น จนเกือบจะเอาชีวิตของผู้อื่นมันต้องเจอกับอะไร จบ #มาคิน 2วันต่อมา..... "วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจเลยว่ะ" อาวินนั่งคุยกับมาคินอยู่ใต้ถุนบ้านของเขา "แกจะเอาไงต่อ ท่าทางฝนน่าจะตกทั้งวัน" มาคินบอก "แกรู้ได้ไง" "ก็เดาเอา...ฟ้ามืดขนาดนั้นดูไม่ออกเลยมั้ง" เขาตอบปัด อาวินบอกว่าเขาจะเลื่อนการทำกิจกรรมออกไปก่อน เพราะกลัวว่าฝนจะตกหนักจนเกิดน้ำป่าไหลหลาก เขาสั่งห้ามทุกคนให้อยู่ในที่พักห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาดจนกว่าจะเช้า 19:00 น. "อยู่แต่ในบ้านน่าเบื่อจะตาย" ลัลนาบ่น "นั่นสิ" ฮาน่าก็เห็นด้วย "ไปหาพี่มาคินดีกว่า เผื่อจะมีอะไรให้ทำ" "จะบ้าหรอ พี่อาวินเพิ่งบอกว่าห้ามออกจากที่พัก" "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าแกไม่อยากไปฉันไปคนเดียวก็ได้" "แต่ว่า..." "ไม่มีแต่ ฉันไปล่ะ" ลัลนาโบกมือลาเพื่อนรักก่อนจะเดินลงบันไดตรงไปยังบ้านของเป้าหมายอย่างอารมณ์ดี 23:00 น. "ยัยลัลทำไมไปนานจัง จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ" ฮาน่าเดินวนไปวนมาอย่างกังวล "ตามไปดูดีไหมว่ะ" จนในที่สุดฮาน่าก็เดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านของมาคิน เธอเดินขึ้นบันไดแล้วเอื้อมมือไปเคาะประตู ก๊อกๆๆ เงียบแฮะ ลัลนามาที่นี่แต่ทำไมไม่มีเสียงใครเลย ก๊อกๆๆ ไม่มีเสียงตอบรับ "เอาวะ" ฮาน่าตัดสินใจค่อยๆเปิดประตูเข้าไปด้านใน หญิงสาวกวาดสายตาไปมองรอบๆก็ไม่เจอ "ลัลนาแกหายไปไหนเนี่ย กลับมาจะด่าให้เข็ดเลย" "พี่มาคิน...มีใครอยู่ไหมคะ" เงียบไม่มีเสียงตอบรับใดๆ หรือว่ามันจะบังเอิญที่เขาไม่อยู่พอดี ระ หรือว่า...พี่มาคินอาจจะพาลัลนาไปทำมิดีมิร้ายที่อื่น! เธอคิดในใจ ยิ่งทำให้กระวนกระวายเข้าไปอีก โครม !! เสียงของตกดังมาจากในห้องของเขา ไหนว่าไม่อยู่หรือว่า...จะเกิดอะไรขึ้นกับลัลนา! ฝากติดตามต่อด้วยนะค่าาา 🙏🥰😁🌺 นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการ ติชมกันได้น๊าา
บทล่าสุด
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่31 จบบริบูรณ์
"จะตกลงไหมถ้าพี่จะขอหนูแต่งงาน""อำหนูหรือเปล่า""ไม่ได้อำพี่พูดจริง"มาคินยืนยันหนักแน่นอีกครั้งเขาเอื้อมไปกุมมือคนตรงหน้าเอาไว้พร้อมกับประสานนัยตากันเนิ่นนาน...ครั้งหนึ่งงูแบบเขาที่มีแต่ความโกรธแค้นความเลือดเย็นบัดนี้กลับรู้สึกนิ่งเย็นสงบดั่งสายน้ำ เขาพร้อมจะดูแลเธอไปจวบสิ้นอายุขัยของเขานับจากนี้"แต่งงานกับพี่นะ""ตกลงค่ะ""เย้"มาคินอุ้มหญิงสาวขึ้นไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับวิ่งไปรอบๆ"ฮาน่ายอมแต่งงานกับผมแล้วๆ""เฮ้!!!" เสียงคนในงานร้องเฮลั่นทั้งอนาทาและคทาต่างพากันเดินมาหาทั้งคู่"ไงลูกสาวตัวดี" อนาทาเเล้วพูดแหย่แต่ในใจกลับยิ้มด้วยความยินดีที่ลูกสาวจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที"อย่าบอกนะว่าพ่อรู้เรื่องหมดเเล้ว""อือหือ ฮ่าๆ" และทุกคนก็กลั้นขำไม่อยู่"พ่อ นี่พ่อไม่คิดจะหวงลูกสาวเลยหรอคะ""ลูกโตแล้ว เรียนจบแล้ว พ่อยังจะห่วงอะไรอีก" อนาทาเอื้อมไปลูบศีรษะลูกสาวอันเป็นที่รัก"ขอบคุณนะคะพ่อ"ฮาน่าสวมกอดผู้เป็นบิดาใบหน้าสวยมีน้ำใสไหลอาบแก้ม เวลานี้เธอรู้ใจหาย วันที่เธอมีความสุขที่สุดนั่นหมายความว่าเธอจะต้องออกห่างจากบิดาออกไปอีก"ไม่ต้องห่วงพ่อนะลูก ใช้ชีวิตของลูกให้มีความสุข นั่นเป็นสิ่งที่ค
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่30 ขอโอกาส
คนเจ้าชู้หลายใจ ไม่เจอกันตั้ง3ปี นึกว่าเจอเขาอีกทีจะรู้สึกดีใจ มีความสุข แต่ทำไมกัน...ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไหนว่ารักเราหวงเรา ห้ามเรายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ตัวเองกลับทำซะเอง! คนบ้า ผู้ชายบ้าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นฮาน่าก็เก็บของและโทรหาอนาทาให้ผู้เป็นพ่อไปรับกลับบ้านทันทีอนาทายังแปลกใจว่าทำไมช่วงนี้ลูกสาวถึงดูแปลกไป ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาเหมือนแต่ก่อน ผู้เป็นพ่ออย่าเขาก็เห็นลูกเป็นแบบนี้ก็ยิ่งเป็นห่วงก๊อก ก๊อก"พ่อขอเข้าไปหน่อยได้ไหมลูก""ประตูไม่ได้ล็อคค่ะพ่อ""เป็นไงบ้างลูก พ่อเห็นตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ออกไปไหนเลย""เหนื่อยๆนิดหน่อยค่ะ""งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้พ่อจะเด็กเตรียมงานเอาไว้ ตอนเย็นลูกแต่งตัวสวยๆไปฉลองด้วยนะลูก"อนาทากดโทรออกหาเพื่อนคนสนิท อย่าง 'คทา' พ่อเลี้ยงวัยเดียวกันที่อยู่ไม่ไกลกับบ้านของเขานัก'ไง...คทาพรุ่งนี้ตอนเย็นพอจะว่างไหมวะ''มีเรื่องอะไร สำหรับเอ็งว่างตลอดแหละ''พอดีลูกสาวเพิ่งเรียนจบ ฉันว่าจะให้มาเรียนรู้กิจการต่อ ถึงเวลาที่ฉันจะวางมือแล้ว''เอ้าจริงเหรอ พอดีเลยลูกชายฉันก็เพิ่งกลับมา เดี๋ยวจะลองชวนไปด้วย''เอ็งมีลูกชายด้วยเหรอวะ''มีสิ''แล้วเจอ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่29 บทสรุปของเรื่องทั้งหมด
หลังจากที่เรื่องทุกอย่างถูกคลายปมแล้ว มาคินผู้เป็นน้องชายและราจพร้อใกับบริวารหลายสิบตัวในหมู่บ้านก็ออกเดินไปส่งทั้งสองคนยังปากถ้ำและก็ไม่ได้กลับมาที่เมืองมนุษย์อีกเลยก่อนกลับพี่ชายและน้องชายก็ยังได้กอดลากัน และมาคินผู้เป็นพี่ชายนั้นก็ได้บอกลาหญิงสาวที่ดูเหมือนว่าเขาจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว มาคินผู้เป็นพี่ชายได้ฝากมาคินผู้เป็นน้องชายว่า ให้รักและดูแลฮาน่าให้เป็นอย่างดี ถ้าหากว่าวันใดมีภัยต้องการความช่วยเหลือให้ไปหาเขาได้ทุกเมื่อ เขายินดีจะช่วยเต็มที่"เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะราจ""ครับนายท่าน""พี่มาคิน หนูอยากรู้ว่าตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่""อะไรเหรอ""ทั้งตอนที่ลัลนาตาย เรื่องมาเข้าค่าย รวมถึงวันนั้นที่หนูสลบไปตอนอยู่กับพี่คีตา พี่ช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดให้หนูฟังทีได้ไหมคะ""ได้สิ เริ่มจากเรื่องเข้าค่ายที่นี่ก่อนเลย..."มาคินเล่าว่าการมาเข้าค่ายที่นี่ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริงแต่เขาเป็นคนลบความทรงจำทุกคนหลังจากที่กลับไปแล้ว"แบบนี้นี่เอง แล้วลัลนา..."เรื่องที่ลัลนาตายเป็นแผนของเมฆาเนื่องจากหมอนั่นแค้นมาคินมากจึงต้องการตลบหลังโดยการจับฮาน่าไปแต่ดันจับผิดตัว เรื่องก็เลยออกมาเเบบที่เห็
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่28 ใกล้ความจริง
วันต่อมา...เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ทั้งก่อนหน้านี้ที่พวกเขาบอกว่ามาตามหาฝาแฝดที่หายตัวไป ถ้าคนคนนั้นเป็นพี่มาคินจริงๆ สรุปได้ว่าพวกเขาเองก็เป็นงูเหมือนกัน"อืม...เรื่องมันยาวนะหนู เอาไว้ลุงค่อยเล่าทีหลัง" ลุงมาคีอธิบายสั้นๆพร้อมกับรอยยิ้ม"แต่เจ้าเถอะ เรียกน้องชายข้าว่าพี่แต่ไม่เห็นเรียกข้าแบบนั้นบ้าง""อะไรนะ" หญิงสาวเบิกตาโพรง"หึ เจ้าคิดว่าข้ามองไม่เห็นหรือไง" ชายหนุ่มกระซิบกระซาบเบาๆ"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน!" หญิงสาวถลึงตา"ถ้าบอกเจ้าจะยอมออกมากับข้าไหมละ...หืม แม่สาวน้อย"เขาก้าวช้าๆเข้าหาเธอ"เอ่อ...งั้นพ่อไปขอเข้าไปพักในห้องก่อนนะ เดินมาทั้งวันเมื่อยขาหมดแล้ว" ผู้เป็นพ่อยิ้มกรุ้มกริ่ม"ท่านพ่อให้ข้าไปส่งเถอะครับ""ไม่ต้อง ไม่ต้อง พ่อไปได้" ชายแก่พูดพลางยกมือปัดๆปัง!"ว่าไง...เจ้าเป็นอะไรกับน้องชายข้า! "เขามีสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน" เธอหลบสายตา"เจ้าไม่ต้องกลัว ข้ากับพ่อมาตามหาหมอนั่นเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้มาทำร้ายใคร อีกอย่างแวบแรกที่ข้าสัมผัสได้ ก็รู้แล้วว่านั่นเป็นน้องชายของข้า""นายเจอพี่มาคินที่ไหน""มันจะมีใครที่กล้ามาหาเจ้าดึกดื่นๆ""นา
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่27 เสี่ยงต่อหัวใจ
"แล้วจะเอายังไงกันต่อ" มาคินถามสาวน้อยที่ตอนนี้เริ่มมีอาการงัวเงียเต็มที่"อืม...ถ้ายังไม่แน่ใจ ก็ตามน้ำไปก่อน""ยังไง""หนูไม่มั่นใจว่าพวกเขามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงหรือเปล่า แต่จากที่ดูก็น่าจะเป็นคนดีนะคะ ดูเหมือนกำลังถูกคนไม่ดีปองร้ายด้วยค่ะ" เธอพลางนึกย้อนไปในวันที่มาคินพาเธอฝ่ากรงเล็บยักษ์หนีตายคนนั้น"ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นห่วง...หมอนั่นเป็นพิเศษนะ"ร่างหนาขยับมาประชิดจนเธอต้องถอยกรูดชนกับหัวเตียง หลับตาปี๋ มือทั้งสองข้างหดไปอยู่ข้างหลังโดยอัตโนมัติ"นี่ พี่แค่ล้อเล่น""พี่ชอบแกล้ง จะไม่หลงกลแล้ว""ถ้าพี่ทำจริงๆเธอจะทำยังไง""พี่ไม่ทำหรอก หนูรู้""อย่ามารู้ดีหน่อยเลย เพราะมากกว่านี้พี่ก็ทำมาแล้ว"เขาโน้มใบหน้าลงมาที่ไหล่ด้านซ้าย เธอขนลุกซู่ไปถึงต้นคอ เขากระซิบมันอย่างแผ่วเบา"พี่ คิด ถึง เธอ มาก รู้ ตัว ไหม" เขาเน้นทุกคำพูดเขาพาร่างหนาแทรกเข้าไปตรงระหว่างขาเรียวยาว หญิงสาวจำเป็นต้องตัวลีบชิดขอบเตียงจนแทบจะสิงเข้าไปอยู่รอมร่อ ภายใต้ชุดนอนลูกไม้สีชมพูระเรื่อสั่นไหว พลันให้หวนคิดถึงวัยเด็กเขาจ้องใบหน้าหวานไม่กระพริบตา ลากไล้สายตาไล่ต่ำลงมาหยุดที่ต้นขา กระโปรงเหนือเข่าของเธอได้เลิกขึ้
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่26 แปลกที่
ณ บ้านพัก"ยังเหมือนเดิมเลย" หญิงสาวมองไปรอบๆ สำรวจภายในห้อง"เจ้ามาอยู่ที่นี่นานหรือยัง" เขาเดินตามขึ้นมา"ไม่นาน แต่รู้สึกผูกพันธ์มากกว่า""กับที่นี่หรือกับคนล่ะ"เขาเหล่ตามองหญิงสาว"นี่คุณ..." เธอกัดฟันกรอด"ข้าถามเจ้าจริงๆนะ เจ้ากับน้องชายข้ามีความสัมพันธ์กันแบบไหนกันแน่""ไม่มีอะไรนี่ ฉันก็แค่มาเข้าค่ายแต่เกิดเรื่องอะไรมากมายเราเลยสนิทกันมั้ง" เธอยักไหล่"สนิทแบบเพื่อน?""ใช่ๆ แบบนั้นแหละ""อืม ข้าว่าเจ้ารีบนอนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้""งั้นก็...ฝันดีนะ"ก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอน ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่นั่งพิงผนังข้างๆประตูผ่านไป10นาที..."ปวดฉี่ชะมัด" หญิงสาวบ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะมองไปยังมาคินที่นั่งหลับอยู่ เขากอดกระชับอ้อมแขนตัวเองด้วยอากาศที่หนาวเย็นยามค่ำคืนฮาน่าเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เธอมองหาผ้าห่มที่อยู่ข้างๆที่นอนก่อนจะหยิบมันแล้วเดินไปหาเขาเธอห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกไป"ไม่ได้ถือตะเกียงมาด้วยอีกต่างหาก ยัยฮาน่าเฮ้ย" เธอพูดเบาๆสวบสวบสวบทางเดินที่มีหญ้าขึ้นประปรายเธอเดินมาถึงห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้านพักก่อนจะทำธุระของตัวเองให้เรียบร้อยไม่ทัน
