บทที่ 360

“ผลงานของเซียวเป่ยในคืนนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่เพราะฉัน” กู้โย่เสวี่ยยิ้มอย่างงดงาม

เมื่อซูหว่านได้ยินดังนี้ คิ้วที่สวยงามก็ขมวดเข้าหากัน แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “จริงเหรอ? งั้นฉันหวังว่าในเกมการแข่งขันครั้งต่อไป เขาจะสามารถพิสูจน์ตนเองแบบนี้ได้”

“เขาทำได้แน่นอน” กู้โย่เสวี่ยกล่าวพร้อมเหน็บผมข้างหู

ทันทีที่ทั้งสี่คนแยกทางกัน

เซียวเป่ยก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน จึงขอให้กู้โย่เสวี่ยส่งตนกลับไปที่ร้านขายของชำของชายชราผู้แปลกประหลาด

กู้โย่เสวี่ยนั่งสักพัก ก็จากไป

ในร้านขายของชำ เซียวเป่ยกำลังนอนอยู่บนเตียง แต่ยังไม่ได้หลับ

ในสมอง นึกถึงแต่สิ่งที่ซูหว่านพูดกับตนเองในคืนนี้

ทางด้านของซูหว่าน ก็นอนอยู่บนเตียงในวิลล่า และยังไม่ได้หลับเช่นเดียวกัน เธอนึกถึงสิ่งที่เซียวเป่ยพูดกับตนเองในคืนนี้ และภาพเหตุการณ์ระหว่างเขากับกู้โย่เสวี่ย ที่อยู่บนเวที

ยิ่งคิด ซูหว่านก็ยิ่งเป็นทุกข์ และยิ่งรู้สึกโกรธอยู่ในใจมากขึ้นเท่านั้น

ไอ้คนสารเลว!

หลังจากนั้น ซูหว่านก็ลุกขึ้น แล้วลากหลงเสี่ยวหานไปดื่มเป็นเพื่อนตนที่ห้องนั่งเล่น

พอดื่มมากเข้า ซูหว่านก็พูดความคิดที่อยู่ก้นบึ้งของหัวใจออกมาทั้งห