ลาคอส | 02 ผู้ชายในฝัน
หลายวันต่อมา... ตำรวจยังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่เหมือนทุกอย่างจะไม่ได้เป็นไปตามที่ครอบครัวของเขาคาดหวังไว้ เมื่อผลตรวจออกมาว่า [ดินแดนนั้นเป็นผู้ป่วยจิตเภท ที่มักจะมองโลกผิดไปจากความเป็นจริง ซึ่งแตกต่างจากคนทั่วๆ ไป และอาจจะมีอาการวิตกกังวล รู้สึกสับสนและสวนทางกับสิ่งที่กำลังทำ อาจจะดูเหินห่าง แยกตัวจากสังคม บางครั้งอาจนั่งนิ่งเป็นหิน ไม่เคลื่อนไหวและไม่พูดจาใดๆ เป็นชั่วโมงๆ หรืออาจเคลื่อนไหวช้า ทำอะไรช้าๆ ผู้ป่วยอาจมีพฤติกรรมแปลกๆ อยู่ตลอดเวลา และเมื่อมีอะไรมากระตุ้นจึงทำให้ลงมือทำโดยขาดสติและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ คนร้ายจะไม่โดนโทษประหารเพราะมีอาการป่วยทางจิตจริง ๆ จึงต้องนำตัวไปรักษาอาการในโรงพยาบาลตามขั้นตอน ระหว่างพิจารณาคดีในลำดับต่อไป] ผู้พิพากษเอ่ยขึ้นกับครอบครัวของลาคอสภายในชั้นศาล ทำเอาทุกคนร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก ความเดือดดาลถ่าโถมเข้ามาภายในจิตใจของมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง อยากจะจบชีวิตของคนที่มันทำระยำตำบอลกับน้องสาวตัวเองที่อยู่ตรงหน้าให้สิ้นเรื่อง "มึงต้องชดใช้ให้น้องสาวกู" ไวกว่าความคิดมาเฟียหนุ่มไม่รอช้า พุ่งตัวไปหาดินแดนทันที ก่อนที่แม่และพี่สาวนั้นจะรีบวิ่งมาห้ามชายหนุ่มเอาไว้ เพราะกลัวว่าลาคอสนั้นจะทำอะไรขาดสติ แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถต้านทานความเดือดดาลของลาคอสได้ ภายในศาลวุ่นวายไปหมด "คุณแม่!" กัญญาเป็นลมหมดสติไปทันที ลาคอสพุ่งตัวเข้าไปอุ้มคนเป็นแม่ของตัวเองเอาไว้ ก่อนเดวิดจะเข้ามาช่วยเหลือไว้และขับรถไปที่โรงพยาบาลด้วยความเร็ว ชวนฝันจ้องมองครอบครัวของอีกฝ่ายด้วยความเห็นใจ แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นไปแล้ว เธอเองก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดของพี่ชายได้ หญิงสาวทำได้เพียงวิ่งตามชายหนุ่มออกไป ลาคอสกำหมัดด้วยความโกรธเคือง เมื่อเห็นอาการตรอมใจของคนเป็นแม่เมื่อครู่ "ฆ่าพี่ชายกับครอบครัวหนูไปน้องสาวคุณก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกนะคะ พวกเรารู้ว่าพวกคุณกำลังทำเสียใจ พวกเราเองก็เสียใจเหมือนกัน" "เสียใจเหรอวะ" " พวกเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้ ให้ครอบครัวเราชดใช้อย่างอื่นได้ไหม อย่าทำอะไรพี่ชายเราเลยนะคะ" อึก! มือคว้าต้นคอหญิงสาวเข้าหาตัวเอง ก่อนจะออกแรงบีบตามอารมณ์เดือดดาลภายในใจ "แค่ก!! ปะ...ปล่อยหนู" ชวนฝันพยายามดึงมือแกร่งออกจากลำคอของเธอ ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับออกแรงหนักขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะพ่นคำพูดร้ายกาจออกมา "ตอนพี่ชายเธอทำเลวระยำกับน้องสาวฉัน คิรินทร์ไม่มีโอกาสแม้จะร้องขอชีวิตด้วยซ้ำ ชีวิตแลกชีวิต" แค่ก!แค่ก! ชวนฝันสบตากับมาเฟียหนุ่มตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ก่อนลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มนั้นจะเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี "นายครับอย่า!" อัลฟ่ากระชากร่างมาเฟียหนุ่มออกห่างจากหญิงสาว ก่อนจะพาคนเป็นนายออกไปสงบสติอารมณ์ พรืบ! แค่ก ๆ !! ร่างบางของชวนฝันทรุดกายลงบนพื้น สิ่งแรกที่เธอทำคือสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หยาดน้ำตาเอ่อล้นเป็นทางยาว บริเวณลำคอปรากฏรอยนิ้วมือของเขาอย่างชัดเจน ความหวาดกลัวถ่าโถมเข้ามาในใจ ลาคอส ต่างจากคนที่เธอเคยรู้จัก ในช่วงเวลาที่พี่ชายเธอไปรักษาตัว เธอมีโอกาสได้กลับมาใช้ชีวิตปกติที่บ้าน บ่อยครั้งที่เธอมักจะแอบมองเขาเดินมาหาน้องสาวที่ใต้ศาลาเปียโนขณะที่เธอกำลังเรียน ทั้งใบหน้าที่หล่อเหลาความอบอุ่นและความอ่อนโยนของเขาทำให้เธอรู้สึกอยากได้รับมันแบบนั้นบ้าง เมื่อไหร่ก็ตามที่น้องสาวของลาคอสออกมาเรียนดนตรีอยู่ที่สวนหลังบ้าน ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านของเธอและใกล้จากตัวบ้านหลังใหญ่ "เจ้าหญิงของพี่ วันนี้เรียนสนุกไหมคะ" "พี่ลาคอส กลับมาแล้ว" "มีขนมเค้กที่เราชอบมาฝากด้วยนะคะ" "พี่ลาคอสใจดีที่สุด หนูอยากให้พี่ลาคอสมาอยู่กับหนู" "ไว้พี่จะหาเวลาว่างมาหาบ่อย ๆ นะคะ" แม้ว่านานครั้งที่เขานั้นจะกลับมาแต่เธอกกลับเฝ้ารอเขาทุกวัน และนั่งอ่านหนังสือตรงนั้น เพื่อรอเขาอยู่บ่อยๆ ความหล่อและความอบอุ่นของเขาทำให้เธอตกหลุมรักรอยยิ้มที่มีเสน่ห์นั้นเอามาก ๆ แต่งต่างจากใบหน้าดุดันที่จ้องมองมาที่เธอเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง ชวนฝันพยุงร่างกายอันบอบช้ำของตัวเอง ออกจากตรงนั้นทันที เมื่อสายตาของใครหลาย ๆ คนเริ่มจ้องมองมาที่เธอ "เป็นอะไรมากไหมครับ" น้ำเสียงของใครบางคนเอ่ยถามขึ้น เมื่อท่าทีหญิงสาวไม่สู้ดีนัก "เปล่าค่ะ" "แต่หน้าคุณดูไม่ไหวแล้วนะครับ ให้ผมเรียกรถให้ดีกว่า" "ขอบคุณค่ะ" ชวนฝันเอ่ยขอบคุณผู้ชายตรงหน้าด้วยความเกรงใจ แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวจริง ๆ "ขอบคุณมากนะคะ" "ทิวครับ" "เอ่ออออ...??? ชวนฝันค่ะ" ชวนฝันมึนงงเล็กน้อย ที่อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็แนะนำตัวแต่เธอเองก็ไม่อยากเสียมารยาทจึงแนะนำตัวกลับเช่นกัน ก่อนทั้งสองจะแยกย้ายกันไป [ภายในรถยนต์] "ไม่ใช่เรื่องของมึงอย่ามาเสือก!" "เด็กคนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะครับ เธอไม่ได้ผิด" "แล้วน้องกูผิดอะไร" "นายกำลังขาดสตินะครับ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นอะไรขึ้นมา นายใหญ่จะเดือดร้อนได้" "กูไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น ชีวิตน้องกูทั้งคนให้กูทนดูเฉย ๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลยคงไม่ได้" แม้ลูกน้องคนสนิทจะพยายามโน้มน้าวจิตใจคนเป็นนายมากแค่ไหนแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะความแค้นได้ครอบงำเขาแล้ว ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไง ดินแดนต้องชดใช้ให้น้องสาวเขา ด้วยชีวิต... ***** ทุกคนใจเย็น ๆ นะคะ ปมจะค่อย ๆ คลาย อย่าเพิ่งด่าไรท์นะคะ จิตใจอยู่ในช่วงอ่อนแอ แต่รักทุกคนเหมือนเดิม อย่าลืมกดหัวใจ + คอมเมนท์ น้าาาาา ><ลาคอส | 17 รู้ความจริงใช้เวลาเพียงไม่นานหญิงสาวก็เดินย่างกรายออกมาจัดเตรียมอาหาร ก่อนจะรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่จ้องมองเธอผ่านสายตาดุดัน มือบางยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป แม้จะหวาดหวั่นและสั่นกลัวอยู่เล็กน้อยก่อนที่อัลฟ่าจะเดินย่างกรายเข้ามารับประทานอาหารตามปกติ“มาแล้วเหรอคะ เชิญนั่งเลยค่ะ”ชวนฝันเอ่ยขึ้นกับบุคลที่เข้ามาใหม่ ทำเอามาเฟียหนุ่มเดือดดาลขึ้นมามากขี้นกว่าเดิม ทว่ายังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติงต่อสิ่งใด มีเพียงสายตาดุดันที่สลับจับจ้องชวนฝันและอัลฟาไป ในระหว่างเตรียมอุปกรณ์ทานอาหารให้คนที่มาใหม่ อยู่ ๆ หญิงสาวก็นึกขึ้นได้ว่าเธอนั้นต้องการสิ่งใด จึงเอ่ยขึ้นกับอัลฟ่า“อ่อ หนูคิดออกแล้ว หนูอยากได้...อุปกรณ์ทำขนมเค้กค่ะ”“เค้ก?”“ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ”“จะเอามาทำไมครับ ปกตินายไม่ชอบทานขนมเค้ก”“แต่หนูอยากทานค่ะ”ชวนฝันเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสดใส ระหว่างการการพูดคุยของทั้งคู่ ไม่มีใครสังเกตเห็นสายตาที่ไม่พอใจของลาคอสที่กำลังจับจ้องมาเลยปึง! เสียงฝีเท้าเตะเข้าที่เก้าอี้เข้าอย่างจังพร้อมกับตวัดสายตาจ้องมองเธอและอัลฟ่าด้วยสายตาดุดัน ทำเอาชวนฝันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ“คุณจะเอาอะไรเพิ่มรึเปล่าคะ
ลาคอส | 16 หยอกล้อเช้าต่อมา...ชวนฝันค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคือคราบน้ำรักที่เกรอะกรังบริเวณร่องสาว ลาคอสปล่อยในใส่เธอตลอดทั้งคืน...ใบหน้าสีหวานค่อย ๆ หันกลับไปจ้องมองคนที่นอนหลับอยู่ข้างกายด้วยความเขินอาย เมื่อนึกถึงบทรักอันเร่าร้อนเมื่อคืนนี้ ก่อนที่ความสับสนจะประเดประดังเข้ามาในสมองพลันคิดว่าเธอควรปลุกเขาดีไหม หรือจะปล่อยให้เขานั้นนอนต่อไป ชวนฝันเริ่มทำตัวไม่ถูกก่อนจะค่อย ๆ ย่องลงจากเตียงช้า ๆ ยังไงที่นี่ก็คือบ้านของเขาหากจะนอนต่อในห้องเธอก็คงไม่เป็นอะไร หากปลุกขึ้นมากลัวว่า้ขานั้นจะหงุดหงิด" อ๊ะ! เจ็บ...ชะมัด"ชวนฝันร้องเสียงหลงออกมา เมื่อรู้สึกเจ็บปวดบริเวณใจกลางสาวของตัวเอง โดยไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านนั้น ได้ตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่ต้องการจ้องมองการกระทำของเธอก็เท่านั้นมาเฟียหนุ่มนกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูหญิงสาวโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะแกล้งหลับต่อ เมื่อชวนฝันอาบน้ำเรียบร้อยและออกมาแต่งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องไปลาคอสจ้องมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่เดินจากไปครู่หนึ่ง ก่อนจะครุ่นคิดได้ว่า เขาไม่ควรเป็นห่วงความรู้สึกของเธอเกิน"เช้านี้รับอะไรดีคะ กาแฟหร
ลาคอส | 15 เปลี่ยนไปท่าทีของชวนฝันทำให้ลาคอสไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ริมฝีปากหนาประกบเข้าหาเธออย่างดูดดื่ม มือแกร่งบีบเคล้นใจกลางสาวอย่างเอาแต่ใจ ชวนฝันบิดเบ้าร่างกายไปมาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกัน เขาไม่เคยเล้าโลมเธอแบบนี้เลยสักครั้งเรียวขาสวยค่อย ๆ แยกออกจากกันช้า ๆ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะส่งเรียวนิ้วเข้าไปทักทายทายช่องทางรักคับแคบของเธออื้อออ!!! ชวนฝันหลับตาพริ้มราวกับกำลังปล่อยตัวปล่อยใจไปกับการปรนเปรอของเขา มือบางกำชายเสื้อของเขาไว้แน่นอืม~~ใบหน้าคมคายค่อย ๆ ผละออกช้า ๆ ก่อนจะเริ้มไล่เลี่ยริมฝีปากก้มต่ำลงผ่านเรือนร่างของหญิงสาวจนมาจรดที่บริเวณเอวคอดของเธอชวนฝันขนลุกซู่ด้วยความเสียวซ่าน...~~ ราวกับผีเสือนับร้อยบินวนไปมาบริเวณท้องน้อย เรือนร่างขาวเนียนบิดเร้าไปมายามที่เรียวลิ้นหนาตวัดหยอกเย้าบริเวณใต้สะดือ"อืม~~~ ทำอะไรคะ? ทำไมมัน...อือ~""เสียว..."ชวนฝันเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทว่าลาคอสกลับเอ่ยตอบทันที ที่เธอยังไม่เอ่ยจบ"ฉันทำให้เธอ เสียวได้มากกว่านี้นะ"อ๊ะ!!มือหนาแยกเรียวขาของเธอออกจากฉันในองศาที่พอที ก่อนจะล็อกสะโพกของเธอ มือเรียวบดคลึงติ่งกระสันของเธอไ
ลาคอส | 14 หลักฐานชิ้นสำคัญ เอี้ยดดดดดด!!! รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนมาจอดบ้านเดวิดด้วยความเร็ว ก่อนจะรีบพุ่งตัวไปยังห้องลับใต้ดินของโรงพยาบาล "มีอะไรน่าสงสัย" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามทันทีที่มาถึง มือหนาจ้องมองเรือนร่างของน้องด้วยท่าทีปกติ พร้อมกับจ้องเพื่อนสนิทอย่างเดวิดด้วยสายตาดุดัน "กูขอหาหลักฐานอีกนิด เสร็จแล้วจะออกไปคุย" ลาคอสนั่งรอเพื่อนสนิทอย่างมีความหวัง แม้จะช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะไม่มีความรู้ทางด้านการแพทย์ จึงทำได้เพียงนั่งรอเงียบ ๆ แม้เวลาจะผ่านไปถึงสองวัน ทั้งสองคนก็ไม่ออกจากห้องลับใต้ดินนั้นเลย จนเดวิดได้พบหลักฐานชิ้นสำคัญ "ลาคอส" น้ำเสียงหนาของคุณหมอชาวยุโรปเอ่ยเรียกเพื่อนสนิทที่เผลอหลับไป ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ว่าไง เจออะไรไหม" เดวิดไม่ไว้ให้ใครให้ตรวจช่วย จึงเรียกลาคอสให้ตื่นขึ้น เพราะคนที่ทำน่าจะอยู่ใกล้ตัวลาคอสมากที่สุด "เก็บเรื่องนี้เป็นความลับระหว่างมึงกับกูเท่านั้น" "มึงคิดว่าใคร" "พี่เขย กับคนสนิทพ่อมึง จับตาดูให้ดีๆ" "ทำไมถึงคิดว่าเป็นสองคนนั้น เขาไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับน้องสาวกูแน่ ๆ ยิ่งเป็นลุงพลแล้ว เขาเลี้ยงน้องสาวกูมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีทางที่เขาจะทำ
ลาคอส | 13 ควรชดใช้เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงดึก กว่าลาคอสจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ชวนฝันสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกที มาเฟียหนุ่มก็ไม่ได้อยู่บนเรือนร่างเธอแล้ว"โอ๊ย!"ทันทีที่ได้สติ สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคือจุกหน่วงบริเวณท้องน้อยจนแทบลุกขึ้นยืนไม่ไหว แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า เธอยังทำงานบ้านไม่เสร็จหญิงสาวค่อย ๆ พยุงร่างกายอันบอบช้ำของตัวเองเดินลงไปจากห้องช้า ๆ และด้วยสภาพทุลักทุเล"นายจะเอายังไงเรื่อง ดินแดนครับ ถ้ามันไม่ได้ฆ่าคุณหนูจริง ๆ แปลว่าเรากำลังเล่นงานแพะอยู่นะครับ ถ้าเกิดดินแดนมันคือแพะจริง ๆ นายจะเอายังไงกับเธอครับ""ถึงมันไม่ได้ฆ่า แต่มันก็ข่มขืนศพน้องกูอยู่ดี เธอควรชดใช้"O_O!!ชวนฝันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ ๆ ก็เดินเข้ามาได้ยินอะไรบางอย่างที่มาเฟียหนุ่มนั้นกำลังพูดคุยกับลูกน้องคนสนิท ก่อนจะรีบพยุงร่างตัวเองเดินจากไป เพราะกลัวว่าเขานั้นจะรู้ และจับเธอไปลงโทษอีกครั้ง"แพะ งั้นเหรอ...!!"ทันทีที่มาถึงห้องพัก ชวนฝันก็พยายามนึกถึงคำพูดของอัลฟ่าที่กำลังพูดถึงพี่ชายเธอ"เขาหมายถึงอะไรกันแน่นะ ถ้าพี่ดินแดนไม่ฆ่าน้องสาวเขาจริง ๆ เราก็มีหวังที่จะได้กลับไปเจอพ่อกับแม่สิ"ชว
ลาคอส | 12 โทษของคนปากดีหลายวันผ่านไป....แม้จะผ่านไปหลายวันทว่าสภาพร่างกายของชวนฝันนั้นไม่ได้ดีขึ้นเลยเธอพยายามพักผ่อนเพื่อให้ร่างกายกลับมาเป็นเหมือนเดิม เนื่องจากได้รับความรุนแรงจนเกินไปทำให้พิษไข้นั้นยังไม่หายดี หลายวันที่ผ่านมาเจ้าของบ้านอย่างลาคอสไม่อยู่ ก็ทำให้เธอพักผ่อนอย่าสบาย แต่เพราะคนอื่น ๆ ต้องมาทำหน้าที่แทนเธอ หญิงสาวเองก็รู้สึกเกรงใจไม่น้อยจึงเลือกที่จะอาบน้ำแต่งตัว และออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง บรรดาสาวใช้ต่างรู้ดีว่าวันนี้คนเป็นนายจะกลับมา จึงหยุดทำทุกอย่างแทนชวนฝัน"ทุกคนไปไหนกันหมดคะ"ชวนฝันเอ่ยถามแม่บ้านสาว ทว่ากลับไร้ซึ่งคำตอบ มีเพียงอุปกรณ์ล้างจานยื่นให้เธอ"ทำหน้าที่ตัวเองให้ดี"แม้จะเป็นคำพูดธรรมดา แต่เต็มไปด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ชวนฝันพยักใบหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะก้มหน้าทำหน้าที่ของตัวเองในขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย สายตากลับเหลือบไปเห็นรถโรงเรียนที่เต็มไปด้วยเด็กน้อยหากวันนั้นไม่เกิดเรื่อง เธอคงได้เป็นครูตามความฝัน หรือเวลานี้กำลังสอนเด็ก ๆ วัยปฐมที่ไหนสักแห่ง เมื่อนึกถึงภาพในฝันอยู่ ๆ หยาดน้ำตาก็หลั่งไหลออกมาเป็นระยะ"ป่านนี้พ่อกับแม่จะเป็นยังไงบ้างน