ไม่มีทางเป็นไปได้

ขวัญข้าว......

หมับ!!!

"แด๊ดดี้!!! เอามือถือน้องข้าวมานะ"  เขาดึงมือถือไปจากมือของฉันแล้วใส่ลงกระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทำให้ฉันต้องรีบลงจากรถแล้วก็เดินตามเขาเข้าไปในบ้าน

"แด๊ดดี้เอามือถือน้องข้าวคืนมา" ฉันเดินไปดักหน้าเขาก่อนที่เขาจะเดินขึ้นบันไดแล้วแบมือขอมือถือคืนแต่เขาทำนิ่งทำเหมือนไม่ได้ยินก่อนจะเบี่ยงตัวแล้วรีบเดินขึ้นไปชั้นบนฉันก็เลยวิ่งตามไปจนกระทั่งมาถึงหน้าห้องนอนของเขาพอเขาเข้าห้องฉันก็เดินตามเข้าไปเลย

"เข้ามาทำไมนี่มันห้องนอนอานะออกไป" พอเขาเห็นว่าฉันเดินตามเข้ามาในห้องนอนเขาก็หันมาไล่ฉันทันทีแต่ถามว่าฉันจะออกไปไหมไม่มีทางฉันเดินไปที่เตียงแล้วก็นอนเกลือกกลิ้งลงไปบนที่นอนที่ทั้งนุ่มทั้งหอม โอ๊ยฟิน^^

"ห๊าววว ง่วงจังเลยค่ะขอน้องข้าวหลับสักงีบนะคะ" ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วก็หลับตาราวกับคนง่วงนอนแบบสุดๆ

"อารู้ว่าเราไม่ได้ง่วงลุกออกไปได้ละ" ฉันเงียบจากนั้นก็แกล้งหลับใส่เลยค่ะ

"น้องข้าว น้องข้าว" เสียงของเขาดังอยู่ใกล้ๆแต่ฉันก็ยังคงเงียบทำเหมือนหลับไปแล้วจนกระทั่งรับรู้ถึงอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นที่ฉันไม่ได้รับจากเขามานาน ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆฉันติดแด๊ดดี้มากแล้วเขามักจะพาไปเที่ยวนั่นไปเที่ยวนี่ตลอดพอฉันง่วงเขาก็จะอุ้มแล้วก็กอดฉันกล่อมฉันให้หลับในอ้อมแขนเขาแต่นั่นมันก็นานมาแล้วพอฉันเริ่มโตเป็นสาวแด๊ดดี้ก็ไม่เคยกอดฉันอีกเลยมันทำให้ฉันโหยหาอ้อมกอดของเขาจนกระทั่งวันนี้ตอนนี้ที่เขากอดฉัน ฉันพลิกตัวหันมาทางเขาแล้วเอาหน้าซบลงไปที่แผงอกโดยไม่ลืมตา

"น้องข้าว"

"อื้มมมมมอย่ากวนน้องข้าวจานอน" ฉันแกล้งโวยวายนิดหน่อยแล้วแกล้งหลับต่อจนเขาเงียบเสียงไปแต่ก็ยังกอดฉันเหมือนเดิม ฉันอยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ฉันอยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ตลอดไปแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ในเมื่อเขาบอกว่าเขามีคนรักอยู่แล้วอ้อมกอดนี้ก็คงเป็นของผู้หญิงคนนั้น พอคิดแบบนั้นจู่ๆน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาเพราะฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะทำให้เขารักได้สำเร็จไหมถ้าเขารักผู้หญิงคนนั้นมากมากจนฉันแทรกเข้าไปในใจของเขาไม่ได้ ถึงแม้ภายนอกฉันจะดูเข้มแข็งไม่ค่อยแคร์อะไรเอาแต่ใจตัวเองแต่จริงๆแล้วฉันก็อยากเป็นผู้หญิงอ่อนแออยากให้เขาปกป้องดูแลเหมือนที่เขาเคยทำสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กไม่ใช่ทำเฉยชามึนตึงใส่เหมือนอย่างทุกวันนี้

เฟย....

ผมก้มมองยัยตัวแสบที่นอนหลับเอาหน้าซุกอกผมอยู่บนเตียงในห้องนอนของผม ผมไม่รู้ตัวเลยว่าขึ้นมานอนกอดขวัญข้าวตอนไหนมารู้ตัวอีกทีก็เป็นอย่างที่เห็น นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้กอดร่างกายนี้ คงจะตั้งแต่ที่ผมรู้สึกกับข้าวมากกว่าหลานผมก็เลยต้องถอยออกมาเพราะผมกลัวกลัวว่าตัวเองจะคิดอะไรมากไปกว่านั้นซึ่งมันไม่เหมาะไม่ควรเพราะเธอคือลูกสาวของเพื่อนแต่ใครจะคาดคิดว่ายัยตัวแสบจะมาสารภาพกับผมต่อหน้าว่าเธอรักผมในวันที่ผมกลับมาจากอเมริกาพร้อมยัยฟรังเมื่อหลายปีก่อน

"น้องข้าวรักแด๊ดดี้นะคะ" นั่นคือคำพูดบอกรักที่ผมได้ฟังจากขวัญข้าวที่ตอนนั้นเธออายุแค่สิบห้า ถามว่าผมตกใจไหมก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูดกับผมตรงๆและต่อหน้าแบบนี้ 

"อาอยากให้น้องข้าวเลิกคิดแบบนั้นกับอาเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้"

"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้คะในเมื่อแด๊ดดี้ก็รักน้องข้าวเหมือนกันนี่นา"

"ใช่ อายอมรับว่าอารักเราแต่รักในฐานะหลานสาวไม่ใช่คนรักเพราะฉะนั้นน้องข้าวเลิกคิดแบบนั้นได้แล้วเพราะในสายตาของอาระหว่างเรามันเป็นได้แค่อาหลานกันเท่านั้นน้องข้าวอย่าทำให้อารู้สึกอึดอัดเลยอาขอร้อง" ผมจำเป็นต้องปฏิเสธข้าวซึ่งมันก็เหมือนกับผมปฏิเสธใจตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอทั้งๆที่ผมก็รู้สึกกับเธอเกินเลยไปแล้วเหมือนกัน

"เพราะแบบนี้ใช่มั้ยแด๊ดดี้ถึงไม่ยอมโทรหาน้องข้าวเลยพอน้องข้าวโทรไปก็ไม่ยอมรับสายทั้งที่แด๊ดดี้รู้ว่าน้องข้าวคิดถึงแด๊ดดี้มากแค่ไหน" ในตอนนั้นผมเลือกที่จะเงียบเพราะไม่มีคำตอบให้เด็กสาวอายุสิบห้าเธอโกรธแล้วก็งอนผมไม่ยอมพูดไม่ยอมคุยกับผมเป็นเดือนๆ

ผมไม่รู้ว่าเราสองคนนอนกอดกันบนเตียงนานแค่ไหนจนกระทั่ง....

"แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ขาาา" เสียงครางเบาๆของคนในอ้อมกอดทำให้ผมตื่นจากภวังค์ความคิด

"ฮึก ฮึกน้องข้าวรักแด๊ดดี้นะคะ" ตอนแรกผมคิดว่าเธอละเมอเรียกชื่อผมแต่มันไม่ใช่พอผมเอื้อมมือเปิดไฟหัวเตียงก็ทำให้ผมเห็นสายตาสื่อความหมายที่ขวัญข้าวส่งมาให้ผม แววตาที่เต็มไปด้วยความรักแววตาที่มีน้ำตาคลอเล็กน้อยเหมือนเธอเพิ่งผ่านการร้องไห้มา

"ข้าวร้องไห้ทำไม" ผมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับเช็ดคราบน้ำตาที่เลอะบนใบหน้าอย่างแผ่วเบา

"น้องข้าวเสียใจแล้วก็น้อยใจ"

"เสียใจอะไรน้อยใจอะไรหื้ม"

"ก็น้อยใจแด๊ดดี้ไงคะ น้อยใจที่แด๊ดดี้ไม่รักน้องข้าวเหมือนที่น้องข้าวรัก" เสียงสั่นไหวของเด็กสาวทำให้ใจผมอ่อนยวบเลย

"ถ้าน้องข้าวเลิกรักแด๊ดดี้ได้ก็คงจะดีน้องข้าวจะได้ไม่เจ็บแบบนี้" ผมไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงที่ได้ยินแบบนั้น

"แด๊ดดี้คะ น้องข้าวอยากจะขออะไรแด๊ดดี้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่น้องข้าวจะตัดใจ"

"ขอ..อะไร" ผมเริ่มใจสั่นเมื่อได้ยินคำว่าตัดใจออกมาจากปากเด็กสาว

"ขอให้แด๊ดดี้จูบน้องข้าวได้ไหมคะ"

".........." 

"ได้ไหมคะน้องข้าวอยากให้จูบแรกของน้องข้าวกับผู้ชายคนแรกที่น้องข้าวรักแล้วต่อไปน้องข้าวจะไม่ขออะไรแด๊ดดี้อีกแล้วค่ะ ได้มั้ยคะ" 

"........"

"ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ อีกหน่อยพอน้องข้าวมีแฟนน้องข้าวค่อยให้แฟนคนแรกของน้องข้าวจูบน้องข้าวก็.....อื้ออออ"