LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-09-13 15:15:30สรรวิชญ์กำมือแน่น นี่เธอจงใจแกล้งให้เขาอับอายใช่ไหม ถึงเขาจะไม่รวยเท่าเธอ แต่เขามีการศึกษาที่ดีกว่า อยู่ในวงสังคมที่เรียกว่าผู้ดีเก่า
เธอเสียอีกต้องขอบคุณที่เขายอมลดตัวลงมาคบกับเธอ
“พี่วิชญ์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าแพงไป บุญออกเองก็ได้นะคะ”
นั่นไง เธอจงใจหักหน้าเขาจริง ๆ
“บุญ! จะมากเกินไปแล้วนะ กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เธอแสดงความร่ำรวยข่มพี่” สรรวิชญ์ยืนขึ้นทั้งยังเท้าสะเอวชี้หน้าเธอ
บุญนำพาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
โกรธคือโง่! โมโหคือบ้า!
โกรธคือโง่! โมโหคือบ้า!
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร ก็แค่มีเงินทำตัวไฮโซ จบแค่ป.ตรี” สรรวิชญ์ใช้สายตามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสำรวจและด้อยค่าเธอด้วยสายตา ก่อนจะพูดต่อ
“ผู้ชายเขาไม่ชอบผู้หญิงอย่างเธอหรอก ฉลาดเกินไป เก่งเกินไป ยกตัวข่มผัว ทำตัวเป็นช้างเท้าหน้า”
ซ่า!...
ตอนนี้ทั้งโกรธทั้งโมโห จะบ้าและโง่ด้วยก็คงไม่ผิด
“เฮ้ย! ร้อน!” น้ำชายามบ่าย ตอนนี้ไหลย้อยจากบ่าลงสู่ไข่เรียบร้อย
ศาสตราจารย์ ดร.สรรวิชญ์เต้นเร่า ๆ เพราะความร้อนจากน้ำชายามบ่ายที่บุญนำพาบอกให้เลขานุการใส่มาในกาเก็บความร้อนอย่างดี
ถือว่ากาน้ำชานี้ดีอย่างที่เลขาของเธอเคลมไว้จริง ๆ
“นี่! ถ้าจนแล้วไม่มีปัญญาจ่าย ก็แค่เงียบไม่ต้องหอน” บุญนำพายืนกอดอกมองคนที่พยายามโบกลมเข้าหาไข่
เธอน่าจะสาดตรงไข่เลยนะ
ไม่น่าจะสาดหน้าอกที่มีเสื้อสูทคลุมอีกชั้นหนึ่งเลย
“เธอมันบ้า! คิดว่ารวยแล้วทำอะไรก็ได้เหรอ”
“ก็ทำได้มากกว่าคุณแล้วกัน มีปัญญาจ่ายค่าโรงแรมคืนละแสนได้อะ”
“นอนไปได้ไงโรงแรมคืนละแสน นอกจากรวยไม่พอต้องโง่แค่ไหน” ศ.ดร.สรรวิชญ์ยังไม่หยุดพูด แม้ว่าเวลานี้คาดว่าไข่เขาจะแดงไปทั้งแถบ
แต่เพราะความโกรธ ขอให้ได้ด่าผู้หญิงตรงหน้าให้สาแก่ใจที่เธอพูดจาดูถูกเขาเรื่องเงิน เขาก็จะดูถูกการศึกษาของเธอเช่นกัน
“อ๋อ ไม่มีเงินจ่าย แต่ดูถูกคนที่มีเงินจ่ายว่าเป็นคนโง่เอาเถอะ เอาที่สบายใจ” ไอ้XXX คำด่าต่อในใจมีเพียงบุญนำพาได้ยิน
คนอย่างบุญนำพาไม่เคยดูถูกใครเรื่องฐานะ ไม่ว่าจะเรื่องใครจนกว่าหรือใครรวยกว่า สำหรับเธอฐานะอยู่นอกเหนือการคบกัน
แต่ที่เธอเลือกโรงแรมระดับหกดาวคืนละเกือบแสน เพราะนี่เป็นทริปสำคัญ เป็นทริปที่เธอจะมอบของขวัญล้ำค่าให้เขา
เสียตัวครั้งแรกทั้งที คนอย่างไฮโซบุญต้องโรงแรมระดับหกดาวคืนละสองแสนเท่านั้นถึงจะเหมาะสม
คุณค่าที่เธอคู่ควร
“เธอมันผู้หญิงบ้า ฉันไม่น่าลดตัวลงมาคบกับคนไม่มีการศึกษาอย่างเธอเลย”
What??? ใครที่ไม่มีการศึกษา
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เรื่องตลกใช่ไหมเนี่ย ใครกันแน่ที่ลดตัว”
บุญนำพายืนขึ้นเต็มความสูง ใส่รองเท้าส้นสูงที่ถอดไว้ตั้งแต่เขาเข้าห้องมาเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มดูแย่
ใครกันแน่ที่ลดตัว นี่เธอต้องลงจากรองเท้าส้นสูงเพื่อมาคบกับมันเลยนะ
‘มัน’ ใช่...คนอย่างสรรวิชญ์เวลานี้ควรใช้สรรพนามว่ามันถูกต้องแล้ว
“นี่!” บุญนำพากอดอกเรียกคนที่เตี้ยกว่าเธอเวลานี้ถึงสิบเซนติเมตร ต้องขอบคุณตัวเองที่วันนี้สวมรองเท้าส้นเข็มสูงสี่นิ้วมา
“จะบอกอะไรให้นะ ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์สรรวิชญ์ ฉันไม่เคยดูถูกคุณเลยสักครั้ง ต่อให้คุณจนกว่านี้สิบเท่า ถ้าฉันรัก ฉันก็รัก แต่คุณต่างหากที่ดูถูกตัวเองโดยการพยายามกดตัวเองให้ต่ำกว่า ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เห็นธาตุแท้ เราเลิกกัน!”
คำบอกเลิกของบุญนำพายิ่งทำให้อีกฝ่ายโมโหหนัก
“ผู้หญิงบ้า! เราเลิกกัน” สรรวิชญ์ตะโกนสุดเสียง
เขาสิที่ควรบอกเลิกคนอย่างบุญนำพา เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกเลิกเขา
“ประตูทางนั้น” บุญนำพากอดอกใช้สายตามองส่งไปทางประตูห้อง เพียงไม่นานเลขาของเธอก็เข้ามา
“มีอะไรหรือเปล่าคะบอส”
“ส่งแขกค่ะ พี่พิมมี่” บุญนำพาสะบัดหน้าเข้าห้องพักส่วนตัว ซึ่งเป็นพื้นที่เดียวกันกับในห้องทำงาน มีเพียงฉากกั้นเพื่อความเป็นส่วนตัว
ให้มันได้อย่างนี้สิ
‘ไอ้ดอกเตอร์ควาย!’
ไปด่ามันว่าควาย ก็รู้สึกสงสารน้องควายจัง
‘ไอ้ดอกเตอร์หัวกรวย!’
ค่อยรู้สึกดีขึ้นมานิด บุญนำพาเอนหลังกับเก้าอี้นวดราคาหกหลัก รู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที
ไอ้อาจารย์กระจอกนั่นทำให้เธอโมโห จ่ายค่าโรงแรมแค่สองแสนกว่าบาททำเป็นโวยวาย พักสามคืนแค่หกแสนห้า ราคานี้หาได้ที่ไหนอีก
ผู้ชายจ่ายแค่นั้นยังบอกว่ามากไป
เขาจะรู้ไหมว่าเธอต้องลงทุนไปเท่าไหร่สำหรับทริปเสียสาวครั้งนี้
ทั้งเสียเงิน ทั้งเจ็บ ทั้งอาย
ที่เธอจ่ายไปมีอะไรบ้างนะ
เลเซอร์น้องสาวให้เนียนไร้ขน
ทั้งยังเข้าคอร์สบำรุงให้น้องสาวนุ่มฟูหอมอร่อย (คลินิกเคลมว่าอย่างนั้นนะ ซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจริงไหม )
เจ็บน่ะไม่เท่าไหร่ แต่อายนี่สิ
ยิ่งคิดยิ่งอาย
Latest chapter
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 89 (จบ)
“น้องบิวกิ้นกับน้องมิกิชอบเล่นด้วยกัน เป็นเพื่อนกันเป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะชอบคิดว่าเป็นแฟน อย่าคิดมากเลยนะคะ ความรักของเด็ก ๆ น่ะค่ะ” คุณครูฝ่ายปกครองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มคลี่คลาย ในตอนดึกของคืนวันนั้น สองผัวเมียนอนกอดกันและคิดถึงเรื่องราวของลูกสาวและลูกชายในวัยอนุบาล จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน “กว่าลูกจะโตเราต้องไปห้องปกครองกี่ครั้งกันเนี่ย” ปทัฏฐานผู้เป็นเด็กเรียนและเด็กดี ไม่เคยเข้าห้องฝ่ายปกครองเลยสักครั้ง พ่อแม่ไปโรงเรียนส่วนมากก็ไปรับใบประกาศเรียนดี “เรื่องปกติค่ะ” “แสดงว่าที่รักแสบมากใช่ไหมตอนเรียน นี่ลูกสาวเราคงเหมือนแม่” ปทัฏฐานแอบแซวทั้งยังกระชับอ้อมกอดให้เมียรักขึ้นมานอนเกยบนอก “แสบอยู่นะคะ พ่อเคยแอบไปหลายครั้งไม่บอกแม่ แม่เป็นดาราไงเดี๋ยวคนเอาไปเขียนข่าว” บุญนำพาหัวเราะคิกคัก “พี่ไม่ชินเลย” “พี่เบย์อย่าซีเรียสเรื่องปกติ เรื่องวันนี้พรุ่งนี้ก็เป็นอดีตแล้ว อะไรไม่ดีเราก็แก้ไข การเลี้ยงลูกก็เหมือนกันค่ะ บางทีเราต้องให้ลูกได้เรียนรู้โลกกว้างบ้าง เราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดไป”
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 88
ปทัฏฐานต้องขมวดคิ้วทันที เมื่อที่โรงเรียนของลูกโทรมาแจ้งว่าลูกสาวสุดที่รักของเขาตีเพื่อน ลูกสาวสุดน่ารักของเขาเนี่ยนะตีเพื่อนเป็นไปไม่ได้ ต้องมีเรื่องอะไรเข้าใจผิดแน่นอน น้องบูลผู้อ่อนหวานสุดน่ารักจะตีเพื่อนได้อย่างไร “ที่รัก ครูโทรมาบอกว่าให้ไปที่โรงเรียนคือลูกเราตีเพื่อน” เสียงของผู้เป็นสามีทำให้บุญนำพาเบนสายตาจากจอทีวีมองหน้าสามีที่คิ้วกำลังผูกโบ “ไปค่ะ” “ที่รักเชื่อเหรอว่าลูกเราตีเพื่อน” ปทัฏฐานถามเมื่อเห็นว่าภรรยาดูท่าทีไม่ตกใจ “อืม ก็อาจเป็นไปได้นะคะ” บุญนำพาทำท่าทางคิด “ตอนเด็กบุญก็ตีเพื่อน” คำพูดของเมียรักทำคนฟังอึ้งไปสักพัก เมียเขาตีเพื่อน “เดี๋ยวนะ การตีเพื่อนมันคือการใช้ความรุนแรงนะบุญ” สามีผู้เป็นหมออ่อนโยนไม่เห็นด้วยกับการกระทำอันป่าเถื่อนที่ใช้กำลังแบบนี้ “อ้าว! ก็มันมาเปิดกระโปรงบุญ ไม่ให้ตีเหรอ” “เปิดกระโปรง!” ปทัฏฐานรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่ามาเปิดกระโปรงเมียรัก “ถ้าเกิดมีคนมาเปิดกระโปรงน้องบูล พี่เบย์จะไม่ให้ลูกตีเพื่อนเหรอ” “พี่จะเอามือจิ้มตามัน” เมื่อนึกถึงว่
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 87
ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห ปทัฏฐานรู้สึกถึงความกรุ่นโกรธจากคนนอนข้างกาย ปกติทั้งเขาและเธอต้องมีกิจกรรมกระชับรักหลังจากที่พาลูกเข้านอน “บุญจ๋า” เขาสอดแขนใต้ร่างบางดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด “อย่าค่ะ” เธอร้องห้ามเมื่อเขากำลังจะเลิกชุดนอนเธอขึ้น รู้ว่าเขาอยากจะทำอะไรหลังจากนี้ “ทำไมคะ” “ใครจะดูดนมบุญ ต้องเรียกบุญว่าแม่ก่อน” เธอทำตาดุใส่เขา ปทัฏฐานหัวเราะชอบใจ “แม่บุญครับ” เขาทำเสียงออดอ้อน “เชอะ” “เดี๋ยวต่อไปพี่จะสอนลูกเรียกแม่นะครับ บุญจ๋า” “เชื่อได้หรือเปล่า” เธอพูดอย่างกระเง้ากระงอด “ทำไมขี้งอนจัง เหมือนคนท้องเลย” คำพูดของเขาทำให้ทั้งสองมองหน้ากัน “เอ้ย!” เป็นบุญนำพาที่เด้งตัวจากที่นอนทันที ควานหาที่ตรวจสอบการตั้งครรภ์ที่ซื้อไว้ จากนั้นทั้งสองก็พุ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกัน คนหนึ่งทำหน้าที่เตรียมอุปกรณ์ตรวจ อีกคนพยายามให้ของเหลวในกายไหลออกมา “เป็นไงท้องไหมคะ” บุญนำพาซุกหน้ากับอกกว้างไม่อยากดูผลตรวจ “เดี๋ยว ๆ รอแป๊บ” ปทัฏฐานกอดเมียรักแน่นตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นตรงห
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 86
ทั้งคู่ตัดสินใจย้ายมาอยู่ลำพูน ประสิทธิ์ยกที่ดินผืนหนึ่งให้ทั้งคู่เป็นที่ดินที่อยู่ระหว่างเชียงใหม่กับลำพูน หน้าบ้านเปิดเป็นคลินิกเล็ก ๆ รักษาคนทั่วไป บ้านและคลินิกปทัฏฐานได้สร้างไว้แล้วเมื่อปีก่อน เขามีความฝันอยากลาออกมาเปิดคลินิกรักษาโรคทั่วไปนานแล้ว มีความตั้งใจในคราแรกว่าจะย้ายกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลรัฐแถวลำพูนแล้วก็เปิดคลินิกคิดค่ารักษาถูก ๆ ถือว่าเป็นการทำบุญ แต่ที่ยังรอเวลาเพราะทำใจห่างจากดวงใจเขาอย่างบุญนำพาไม่ได้ ความฝันของเขามีเธออยู่ในนั้น เขาอยากให้เธอเดินทางไปกับเขาด้วยเช่นกัน เพียงไม่นานก่อนที่บุญนำพาจะคลอดได้แค่เดือนเดียว เธอก็ได้ซีอีโอที่เก่งกาจมาบริหารแทน พิมมี่และพอลย้ายตามเจ้านายไปทำหน้าที่กันถึงลำพูน เพราะที่บ้านค่อนข้างกว้างเกือบสิบไร่ ปทัฏฐานจึงแบ่งที่ดินให้พิมมี่กับพอลคนละหนึ่งไร่ บุญนำพาสร้างบ้านให้พวกเขาคนละหลังถือว่าเป็นโบนัสที่ทำให้เป็นทีมงานซัปพอร์ตความรักของทั้งคู่ น้องบูล หรือ บูรณิมา แปลว่าผู้มีบุญ คลอดด้วยน้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม แข็งแรง ตัวแดงและร้องดังมาก ผู้เป็นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายต่างดีใจ
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 85
“เรื่องนี้แหละที่พี่อยากคุยกับบุญ พี่อยากกลับไปเปิดคลินิกที่บ้าน คลินิกรักษาโรคทั่วไป คิดราคาไม่แพง ไม่ทิ้งอาชีพหมอแต่ก็มีเวลาเลี้ยงลูก พี่อยากให้บุญไปอยู่ด้วยกันได้ไหม ใช้ชีวิตง่าย ๆ มีเรามีลูก พี่ไม่อยากให้บุญเหนื่อย พี่เลี้ยงบุญกับลูกได้นะครับ” เธอรู้ว่าเขาพูดจริง เงินเก็บตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาแทบไม่ใช้อะไรฟุ่มเฟือยนอกจากลงทุนเพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต “จริง ๆ บุญทำงานที่บ้านก็ได้ค่ะ หรือไม่ก็จ้างซีอีโอมาบริหาร ก็ดีเหมือนกันนะคะ อยากใช้เงินที่หามาบ้าง ต่อไปต้องเกาะพี่เบย์กินแล้วนะคะ” บุญนำพายิ้มหวานกอดเอวเขาไว้แน่น เธอต้องขอบคุณชื่อตัวเองหรือวาสนาตัวเองนะ ที่มีบุญได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ชีวิต “พี่เลี้ยงบุญได้จริง ๆ นะครับ” “บุญรู้ สามปีที่ผ่านมาใครหาข้าวให้บุญกินทุกมื้อ ถ้าไม่เรียกว่าเลี้ยงได้จะเรียกว่าอะไรคะ” บุญนำพาออดอ้อน ปทัฏฐานนั่งลงกับพื้นทราย ดึงร่างของเมียรักให้หย่อนกายนั่งบนตักเขา กอดเธอไว้แน่น เกยคางบนไหล่เล็ก “ครั้งแรกที่พี่เจอบุญ พี่กลัวมาก” “กลัวทำไม บุญน่ากลัวตรงไหน” เธอขยับกายนั่งพิงเขาอย่างอารมณ์ดี มอ
แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ) บทที่ 84
“ไปเดินเล่นกันเถอะ” เสียงทุ้มของคนเป็นสามีเอ่ยชวนคนท้องที่นอนเพิ่งตื่น แดดยามบ่ายใกล้เย็นทำให้อากาศร้อนลดลงไปมากแล้ว ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสยิ่งให้ความรู้สึกดี กลิ่นทะเลที่เธอชื่นชอบ ทะเลที่ทำให้ทั้งสองได้เจอกัน หาดทราย น้ำทะเลและท้องฟ้า “พี่ถ่ายรูปนะ บุญยืนตรงนี้ พี่จะเอาไว้ให้ลูกดู” ลูกจะอยากดูหรือเปล่าปทัฏฐานไม่รู้ แต่เขานี่แหละอยากเก็บภาพเธอกับชุดคลุมท้องสีโอรสนี้ไว้เป็นความทรงจำ ชุดคลุมท้องทุกชุดเขาเป็นคนซื้อให้เธอ เขาตั้งใจเลือกทุกชุดและเธอก็ชื่นชอบชุดที่เขาเลือกให้ทุกชุดเช่นกัน “ถ่ายสวย ๆ นะคะพี่หมอ อย่าให้อ้วน” เธอเอ่ยแซวซึ่งได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมา “นั่นสิ เดี๋ยวพี่จะพยายามถ่ายไม่ให้เห็นพุง” “ฮ่า ฮ่า บุญต้องเอียงด้านไหนเนี่ย” เธอว่าพลางหันซ้ายหันขวาให้เขา พยายามหลบซ่อนพุงยื่น ๆ ของตัวเอง “พี่ล้อเล่น เอาพุงยื่น ๆ แบบนั้นแหละ เมียพี่สวยอยู่แล้วต่อให้พุงใหญ่กว่านี้ก็ยังสวยมาก” คนปากหวานเอ่ยชม “ปากหวานตลอด” บุญนำพานึกถึงช่วงเวลาที่เธอกับเขาพบกันครั้งสองอย่างไม่ตั้งใจ เวลานั้นเธอ
You may also like
วิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์65.8K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน53.4K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี54.4K viewsบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์125.0K viewsภรรยาเก่าไม่หวนคืน
อาภาลดา370 viewsสะดุดรัก Lady cook. Nc18+
ปีศาจชอนซา646 viewsเผด็จหัวใจจอมเถื่อน
พราวนภา53 viewsยอดดวงใจนายพยัคฆ์(18+)
หญิงเพียว2.6K views
