แชร์

บทที่ 2

ผู้เขียน: กาแฟหอมกรุ่น
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-13 15:10:55

“ตั๋วเครื่องบิน” แน่นอนว่าเธอนั่งระดับลูกค้าธุรกิจเท่านั้น ส่วนโรงแรม...  

         ดวงตากลมโตมองภาพถ่ายของโรงแรมระดับหกดาวบนเกาะใหญ่ของไทย โรงแรมแห่งนี้มีพูลวิลล่าที่มีความเป็นส่วนตัวอย่างมาก ด้านหน้าของห้องพักเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่พาดผ่านเป็นแนวกับตัวบ้านพัก มองเห็นทะเลสีฟ้า

         หญิงสาวตื่นเต้นกับการยกระดับความสัมพันธ์ครั้งนี้ ครั้งแรกกับบรรยากาศสุดโรแมนติกของทะเลหน้าฝน

         ฝนตกแล้วไง เธอไม่อยากเดินเล่นทะเลหรอก อยากนอนกอดผู้ชายทั้งวันทั้งคืนต่างหาก ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น เธอนับเวลาอยากให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ

หนึ่งอาทิตย์ก่อนจะถึงวันเดินทาง เรื่องวันเวลาเธอกับส‍ร‍ร‍วิชญ์ตกลงกันเรียบร้อย

         “พี่วิชญ์!” บุญ‍นำ‍พาเข้ามาโอบรอบเอวแฟนหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้าห้องมาพร้อมกับกุหลาบช่อโต

         วันนี้อาจารย์หนุ่มตั้งใจพาแฟนสาวไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน จึงมารับแฟนสาวถึงออฟฟิศ

         นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาเยี่ยมชมออฟฟิศของแฟนสาวซึ่งใหญ่โตและสวยงามสมฐานะซีอีโอพันล้าน

         บุญ‍นำ‍พาหรือไฮโซบุญ ผู้หญิงที่สวย เก่ง ฉลาด เธอได้ฉายาอายุน้อยหลายร้อยล้านตั้งแต่วัยยี่สิบต้น ๆ    

         ส่วนเขา ส‍ร‍ร‍วิชญ์ โสภณภักดีกร คือลูกชายคนเล็กของคุณหญิงแจ่มใส เป็นดอกเตอร์ตั้งแต่อายุสามสิบต้น ๆ เขาเองมองว่าเธอเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง

         แม้บางครั้งเธอจะทำให้เขารู้ว่าตัวเองด้อยกว่าก็ตาม

         “พี่ตามใจบุญครับ อยากเที่ยวที่ไหนเลือกได้เลย เดี๋ยวพี่จัดการให้” นั่นคือคำพูดของเขาเมื่อครั้งที่เธอชวนเขาไปเที่ยวเกาะใหญ่ทางใต้ของประเทศ

         คำพูดที่บุญ‍นำ‍พายิ้มให้กับความใจดีของเขา

         แต่เธอไม่คิดจะให้เขาจ่ายทั้งหมดหรอกนะ จ่ายกันคนละครึ่ง ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ค่าใช้จ่ายก็ควรเป็นของเราทั้งสองคน

         “บุญว่าเราหารกันคนละครึ่งดีกว่านะคะ”

         “เอางั้นเหรอ” คนฟังนิ่วหน้าเล็กน้อย ครั้งแรกของทริปคู่รัก ผู้ชายควรจะเป็นคนจ่าย นั่นคือความรู้สึกของส‍ร‍ร‍วิชญ์

         ส‍ร‍ร‍วิชญ์ถูกเลี้ยงมาในตระกูลผู้ดี เขาถูกปลูกฝังมาให้เป็นสุภาพบุรุษ ให้เกียรติผู้หญิง คำว่า ‘ให้เกียรติผู้หญิง’ ในความหมายของเขา หมายรวมถึงการออกค่าใช้จ่ายให้มากกว่าจะให้ผู้หญิงมาจ่ายด้วยกัน

         รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น ถ้าให้ผู้หญิงต้องมาหาร โดยเฉพาะค่าโรงแรม

         หลังจากวันที่ตกลงว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน นี่ก็เกือบสองอาทิตย์ที่ทั้งสองไม่ได้พบกัน

         บุญ‍นำ‍พาวุ่นวายกับการจองทริปเที่ยวครั้งนี้ เธอทำมันด้วยตัวเองทั้งหมดเพราะตั้งใจให้ออกมาดีที่สุด

         วันนี้เธอตั้งใจให้เขารู้แผนของทริป และหวังว่าเขาคงเห็นความตั้งใจของเธอ

         “ทริปของเราค่ะ” บุญ‍นำ‍พายื่นไอแพดในมือให้ชายหนุ่มคนที่นั่งตรงข้ามกัน

         ข้อมูลของทริปถูกรวบรวมออกมาอย่างน่ารักสวยงาม มีวันเดินทาง เที่ยวบิน ที่พัก และที่สำคัญมีราคาของที่พัก

         ส‍ร‍ร‍วิชญ์เห็นแล้วแอบมือเย็นเล็กน้อย

         ไม่แน่ใจว่าเธอใส่ผิดหรือเปล่า

         ดีที่เธอใส่ลิงก์เข้ามาด้วย เขาจึงกดเข้าเว็บไซต์ของโรงแรมเพื่อดูให้แน่ใจ

 

         ส‍ร‍ร‍วิชญ์มองราคาห้องพักที่แฟนสาวจอง เขามองราคาของมันอย่างนิ่งอึ้ง และต้องขยับแว่นสายตาอีกครั้งเพราะไม่แน่ใจว่าแว่นมัวจนเกิดตัวเลขซ้อนทับหรือเปล่า

         แต่เมื่อขยับแว่นอีกหลายครั้ง ตัวเลขก็ยังเหมือนเดิม เมื่อแน่ใจเรื่องตัวเลขแล้ว เขาคิดว่า หรือสกุลเงินผิด?

         ‘THB’ หรือ ‘JPY’

         เขาถึงกับต้องมาดูสกุลเงินให้แน่ใจอีกครั้ง ว่านี่สกุลเงินบาท ไม่ใช่สกุลเงินเยน (อัตราแลกเปลี่ยนประมาณ 1 บาทเท่ากับ 4.22 เยน)  

         “บุญล้อพี่เล่นไหมคะ”

         “ล้อเล่นเรื่องอะไรคะ”

         บุญ‍นำ‍พามองหน้าคนรักที่นั่งตรงข้ามกัน บนโต๊ะที่กั้นกลางระหว่างเขากับเธอคือน้ำชายามสาย ชาผู้ดีอังกฤษเหมาะกับวิวนอกหน้าต่างซึ่งประดับด้วยส่วนโค้งของแม่น้ำเจ้าพระยา

         ซึ่งตามความเชื่อ น้ำคือแหล่งพลังงานดี ๆ แต่ดูแล้วเวลานี้พลังงานดีคงไม่ทำให้ส‍ร‍ร‍วิชญ์เย็นลงได้

         “จะล้อเล่นอะไรล่ะคะ ก็ค่าโรงแรมที่น้องบุญเลือกไงคะ”

         คำพูดของแฟนหนุ่มผู้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าภาควิชาของมหาวิทยาลัยชื่อดังเงินเดือนหลักแสน ทำให้บุญ‍นำ‍พาผู้ดำรงตำแหน่งซีอีโอของบริษัทผลิตอาหารเสริมและเครื่องสำอางรายใหญ่ที่มีเงินเดือนหลักล้าน รวมถึงส่วนแบ่งอีกหลักสิบล้านต่อเดือน

         บุญ‍นำ‍พาได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ

         อ๋อ...เข้าใจละ

         “ค่าห้องถูกลงเพราะบุญใช้บัตรแบล็กการ์ดน่ะค่ะ” หญิงสาวเจ้าของห้องทำงานตอบและยิ้มหวานให้เขาอย่างที่ทำเป็นประจำ

         ถูก!!!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 89 (จบ)

    “น้องบิวกิ้นกับน้องมิกิชอบเล่นด้วยกัน เป็นเพื่อนกันเป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะชอบคิดว่าเป็นแฟน อย่าคิดมากเลยนะคะ ความรักของเด็ก ๆ น่ะค่ะ” คุณครูฝ่ายปกครองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มคลี่คลาย ในตอนดึกของคืนวันนั้น สองผัวเมียนอนกอดกันและคิดถึงเรื่องราวของลูกสาวและลูกชายในวัยอนุบาล จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน “กว่าลูกจะโตเราต้องไปห้องปกครองกี่ครั้งกันเนี่ย” ปทัฏฐานผู้เป็นเด็กเรียนและเด็กดี ไม่เคยเข้าห้องฝ่ายปกครองเลยสักครั้ง พ่อแม่ไปโรงเรียนส่วนมากก็ไปรับใบประกาศเรียนดี “เรื่องปกติค่ะ” “แสดงว่าที่รักแสบมากใช่ไหมตอนเรียน นี่ลูกสาวเราคงเหมือนแม่” ปทัฏฐานแอบแซวทั้งยังกระชับอ้อมกอดให้เมียรักขึ้นมานอนเกยบนอก “แสบอยู่นะคะ พ่อเคยแอบไปหลายครั้งไม่บอกแม่ แม่เป็นดาราไงเดี๋ยวคนเอาไปเขียนข่าว” บุญนำพาหัวเราะคิกคัก “พี่ไม่ชินเลย” “พี่เบย์อย่าซีเรียสเรื่องปกติ เรื่องวันนี้พรุ่งนี้ก็เป็นอดีตแล้ว อะไรไม่ดีเราก็แก้ไข การเลี้ยงลูกก็เหมือนกันค่ะ บางทีเราต้องให้ลูกได้เรียนรู้โลกกว้างบ้าง เราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดไป”

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 88

    ปทัฏฐานต้องขมวดคิ้วทันที เมื่อที่โรงเรียนของลูกโทรมาแจ้งว่าลูกสาวสุดที่รักของเขาตีเพื่อน ลูกสาวสุดน่ารักของเขาเนี่ยนะตีเพื่อนเป็นไปไม่ได้ ต้องมีเรื่องอะไรเข้าใจผิดแน่นอน น้องบูลผู้อ่อนหวานสุดน่ารักจะตีเพื่อนได้อย่างไร “ที่รัก ครูโทรมาบอกว่าให้ไปที่โรงเรียนคือลูกเราตีเพื่อน” เสียงของผู้เป็นสามีทำให้บุญนำพาเบนสายตาจากจอทีวีมองหน้าสามีที่คิ้วกำลังผูกโบ “ไปค่ะ” “ที่รักเชื่อเหรอว่าลูกเราตีเพื่อน” ปทัฏฐานถามเมื่อเห็นว่าภรรยาดูท่าทีไม่ตกใจ “อืม ก็อาจเป็นไปได้นะคะ” บุญนำพาทำท่าทางคิด “ตอนเด็กบุญก็ตีเพื่อน” คำพูดของเมียรักทำคนฟังอึ้งไปสักพัก เมียเขาตีเพื่อน “เดี๋ยวนะ การตีเพื่อนมันคือการใช้ความรุนแรงนะบุญ” สามีผู้เป็นหมออ่อนโยนไม่เห็นด้วยกับการกระทำอันป่าเถื่อนที่ใช้กำลังแบบนี้ “อ้าว! ก็มันมาเปิดกระโปรงบุญ ไม่ให้ตีเหรอ” “เปิดกระโปรง!” ปทัฏฐานรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่ามาเปิดกระโปรงเมียรัก “ถ้าเกิดมีคนมาเปิดกระโปรงน้องบูล พี่เบย์จะไม่ให้ลูกตีเพื่อนเหรอ” “พี่จะเอามือจิ้มตามัน” เมื่อนึกถึงว่

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 87

    ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห ปทัฏฐานรู้สึกถึงความกรุ่นโกรธจากคนนอนข้างกาย ปกติทั้งเขาและเธอต้องมีกิจกรรมกระชับรักหลังจากที่พาลูกเข้านอน “บุญจ๋า” เขาสอดแขนใต้ร่างบางดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด “อย่าค่ะ” เธอร้องห้ามเมื่อเขากำลังจะเลิกชุดนอนเธอขึ้น รู้ว่าเขาอยากจะทำอะไรหลังจากนี้ “ทำไมคะ” “ใครจะดูดนมบุญ ต้องเรียกบุญว่าแม่ก่อน” เธอทำตาดุใส่เขา ปทัฏฐานหัวเราะชอบใจ “แม่บุญครับ” เขาทำเสียงออดอ้อน “เชอะ” “เดี๋ยวต่อไปพี่จะสอนลูกเรียกแม่นะครับ บุญจ๋า” “เชื่อได้หรือเปล่า” เธอพูดอย่างกระเง้ากระงอด “ทำไมขี้งอนจัง เหมือนคนท้องเลย” คำพูดของเขาทำให้ทั้งสองมองหน้ากัน “เอ้ย!” เป็นบุญนำพาที่เด้งตัวจากที่นอนทันที ควานหาที่ตรวจสอบการตั้งครรภ์ที่ซื้อไว้ จากนั้นทั้งสองก็พุ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกัน คนหนึ่งทำหน้าที่เตรียมอุปกรณ์ตรวจ อีกคนพยายามให้ของเหลวในกายไหลออกมา “เป็นไงท้องไหมคะ” บุญนำพาซุกหน้ากับอกกว้างไม่อยากดูผลตรวจ “เดี๋ยว ๆ รอแป๊บ” ปทัฏฐานกอดเมียรักแน่นตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นตรงห

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 86

    ทั้งคู่ตัดสินใจย้ายมาอยู่ลำพูน ประสิทธิ์ยกที่ดินผืนหนึ่งให้ทั้งคู่เป็นที่ดินที่อยู่ระหว่างเชียงใหม่กับลำพูน หน้าบ้านเปิดเป็นคลินิกเล็ก ๆ รักษาคนทั่วไป บ้านและคลินิกปทัฏฐานได้สร้างไว้แล้วเมื่อปีก่อน เขามีความฝันอยากลาออกมาเปิดคลินิกรักษาโรคทั่วไปนานแล้ว มีความตั้งใจในคราแรกว่าจะย้ายกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลรัฐแถวลำพูนแล้วก็เปิดคลินิกคิดค่ารักษาถูก ๆ ถือว่าเป็นการทำบุญ แต่ที่ยังรอเวลาเพราะทำใจห่างจากดวงใจเขาอย่างบุญนำพาไม่ได้ ความฝันของเขามีเธออยู่ในนั้น เขาอยากให้เธอเดินทางไปกับเขาด้วยเช่นกัน เพียงไม่นานก่อนที่บุญนำพาจะคลอดได้แค่เดือนเดียว เธอก็ได้ซีอีโอที่เก่งกาจมาบริหารแทน พิมมี่และพอลย้ายตามเจ้านายไปทำหน้าที่กันถึงลำพูน เพราะที่บ้านค่อนข้างกว้างเกือบสิบไร่ ปทัฏฐานจึงแบ่งที่ดินให้พิมมี่กับพอลคนละหนึ่งไร่ บุญนำพาสร้างบ้านให้พวกเขาคนละหลังถือว่าเป็นโบนัสที่ทำให้เป็นทีมงานซัปพอร์ตความรักของทั้งคู่ น้องบูล หรือ บูรณิมา แปลว่าผู้มีบุญ คลอดด้วยน้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม แข็งแรง ตัวแดงและร้องดังมาก ผู้เป็นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายต่างดีใจ

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 85

    “เรื่องนี้แหละที่พี่อยากคุยกับบุญ พี่อยากกลับไปเปิดคลินิกที่บ้าน คลินิกรักษาโรคทั่วไป คิดราคาไม่แพง ไม่ทิ้งอาชีพหมอแต่ก็มีเวลาเลี้ยงลูก พี่อยากให้บุญไปอยู่ด้วยกันได้ไหม ใช้ชีวิตง่าย ๆ มีเรามีลูก พี่ไม่อยากให้บุญเหนื่อย พี่เลี้ยงบุญกับลูกได้นะครับ” เธอรู้ว่าเขาพูดจริง เงินเก็บตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาแทบไม่ใช้อะไรฟุ่มเฟือยนอกจากลงทุนเพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต “จริง ๆ บุญทำงานที่บ้านก็ได้ค่ะ หรือไม่ก็จ้างซีอีโอมาบริหาร ก็ดีเหมือนกันนะคะ อยากใช้เงินที่หามาบ้าง ต่อไปต้องเกาะพี่เบย์กินแล้วนะคะ” บุญนำพายิ้มหวานกอดเอวเขาไว้แน่น เธอต้องขอบคุณชื่อตัวเองหรือวาสนาตัวเองนะ ที่มีบุญได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ชีวิต “พี่เลี้ยงบุญได้จริง ๆ นะครับ” “บุญรู้ สามปีที่ผ่านมาใครหาข้าวให้บุญกินทุกมื้อ ถ้าไม่เรียกว่าเลี้ยงได้จะเรียกว่าอะไรคะ” บุญนำพาออดอ้อน ปทัฏฐานนั่งลงกับพื้นทราย ดึงร่างของเมียรักให้หย่อนกายนั่งบนตักเขา กอดเธอไว้แน่น เกยคางบนไหล่เล็ก “ครั้งแรกที่พี่เจอบุญ พี่กลัวมาก” “กลัวทำไม บุญน่ากลัวตรงไหน” เธอขยับกายนั่งพิงเขาอย่างอารมณ์ดี มอ

  • แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ )   บทที่ 84

    “ไปเดินเล่นกันเถอะ” เสียงทุ้มของคนเป็นสามีเอ่ยชวนคนท้องที่นอนเพิ่งตื่น แดดยามบ่ายใกล้เย็นทำให้อากาศร้อนลดลงไปมากแล้ว ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสยิ่งให้ความรู้สึกดี กลิ่นทะเลที่เธอชื่นชอบ ทะเลที่ทำให้ทั้งสองได้เจอกัน หาดทราย น้ำทะเลและท้องฟ้า “พี่ถ่ายรูปนะ บุญยืนตรงนี้ พี่จะเอาไว้ให้ลูกดู” ลูกจะอยากดูหรือเปล่าปทัฏฐานไม่รู้ แต่เขานี่แหละอยากเก็บภาพเธอกับชุดคลุมท้องสีโอรสนี้ไว้เป็นความทรงจำ ชุดคลุมท้องทุกชุดเขาเป็นคนซื้อให้เธอ เขาตั้งใจเลือกทุกชุดและเธอก็ชื่นชอบชุดที่เขาเลือกให้ทุกชุดเช่นกัน “ถ่ายสวย ๆ นะคะพี่หมอ อย่าให้อ้วน” เธอเอ่ยแซวซึ่งได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมา “นั่นสิ เดี๋ยวพี่จะพยายามถ่ายไม่ให้เห็นพุง” “ฮ่า ฮ่า บุญต้องเอียงด้านไหนเนี่ย” เธอว่าพลางหันซ้ายหันขวาให้เขา พยายามหลบซ่อนพุงยื่น ๆ ของตัวเอง “พี่ล้อเล่น เอาพุงยื่น ๆ แบบนั้นแหละ เมียพี่สวยอยู่แล้วต่อให้พุงใหญ่กว่านี้ก็ยังสวยมาก” คนปากหวานเอ่ยชม “ปากหวานตลอด” บุญนำพานึกถึงช่วงเวลาที่เธอกับเขาพบกันครั้งสองอย่างไม่ตั้งใจ เวลานั้นเธอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status