All Chapters of แน่ใจนะว่ารักกัน ( NC 18+ ): Chapter 1 - Chapter 10

บุญ‍นำ‍พา โช‍ติ‍ภิ‍วรรธ หรือไฮโซบุญ ลูกคนกลาง ทายาทตระกูลดังอย่างโช‍ติ‍ภิ‍วรรธ เธอคือลูกสาวคนกลางของเบญญา[1] อดีตนางร้ายกลางแถวกับภาส โช‍ติ‍ภิ‍วรรธ ตระกูลไฮโซชื่อดังของประเทศ ทรัพย์สินรวมของตระกูลติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ นอกจากนี้บุญ‍นำ‍พายังมีบริษัทผลิตอาหารเสริมและเครื่องสำอางเป็นของตัวเอง ‘BOON & BAI’ เป็นบริษัทชั้นนำที่ประสบความสำเร็จด้านอาหารเสริมและเครื่องสำอางในเวลาเพียงแปดปีเท่านั้น พวกเขาก้าวเข้ามาเป็นผู้นำด้านบริษัทที่รับผลิตเครื่องสำอางให้หลายต่อหลายแบรนด์ ในยุคที่มีการแข่งขันสูงลิ่ว แต่สิ่งที่ทำให้บุญ‍นำ‍พาสามารถนำพาบริษัทมาถึงตรงนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหญิงสาว อายุน้อยหลายร้อยล้าน! เธอคือไฮโซบุญ เซเลบริตีชื่อดัง ไลฟ์แต่ละครั้งมีคนดูไม่ต่ำกว่าหลักหมื่นล่าสุดเพิ่งทุบสถิติขายอาหารเสริมโพรไบโอติกตัวใหม่หมื่นกล่องภายในหนึ่งนาที แต่เวลานี้เธอกำลังนอนถ่างขาอย่างน่าอายให้คนตรงกลางหว่างขา พลิกซ้ายพลิกขวากับส่วนกลางกายของเธอ “เรียบร้อยค่ะน้องบุญ น้องบุญนี่สวยทั้งตัวทั้งข้างนอกข้างในเลยนะคะ” คำชมขอ

ส‍ร‍ร‍วิชญ์กำมือแน่น นี่เธอจงใจแกล้งให้เขาอับอายใช่ไหม ถึงเขาจะไม่รวยเท่าเธอ แต่เขามีการศึกษาที่ดีกว่า อยู่ในวงสังคมที่เรียกว่าผู้ดีเก่า เธอเสียอีกต้องขอบคุณที่เขายอมลดตัวลงมาคบกับเธอ “พี่วิชญ์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าแพงไป บุญออกเองก็ได้นะคะ”นั่นไง เธอจงใจหักหน้าเขาจริง ๆ “บุญ! จะมากเกินไปแล้วนะ กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เธอแสดงความร่ำรวยข่มพี่” ส‍ร‍ร‍วิชญ์ยืนขึ้นทั้งยังเท้าสะเอวชี้หน้าเธอ บุญ‍นำ‍พาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ โกรธคือโง่! โมโหคือบ้า! โกรธคือโง่! โมโหคือบ้า! “คิดว่าตัวเองเป็นใคร ก็แค่มีเงินทำตัวไฮโซ จบแค่ป.ตรี” ส‍ร‍ร‍วิชญ์ใช้สายตามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสำรวจและด้อยค่าเธอด้วยสายตา ก่อนจะพูดต่อ “ผู้ชายเขาไม่ชอบผู้หญิงอย่างเธอหรอก ฉลาดเกินไป เก่งเกินไป ยกตัวข่มผัว ทำตัวเป็นช้างเท้าหน้า” ซ่า!... ตอนนี้ทั้งโกรธทั้งโมโห จะบ้าและโง่ด้วยก็คงไม่ผิด “เฮ้ย! ร้อน!” น้ำชายามบ่าย ตอนนี้ไหลย้อยจากบ่าลงสู่ไข่เรียบร้อย ศาสตราจารย์ ดร.ส‍ร‍ร‍วิชญ์เต้นเร่า ๆ เพราะความร้อนจากน้ำชายามบ่ายที่บุญ‍นำ‍พ

ทั้งสามต่างขมวดคิ้ว เพราะต่างรู้ดีว่าหญิงสาวนามกล้วย คือสาวคนสนิทของพี่ชายพวกเธออย่างหมอไธม์ “สวัสดีค่ะ” การแนะนำตัวง่าย ๆ ระหว่าง ‘พี่หมอเบย์’ หรือ ปทัฏฐาน (อ่านว่า ปะ-ทัด-ถาน) เขาเป็นนายแพทย์อยู่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร และเป็นรุ่นพี่ของธีริศรากับสายน้ำตั้งแต่เมื่อครั้งเรียนในระดับอุดมศึกษา และสนิทสนมกันอีกครั้งเมื่อสายน้ำคลอดลูกและได้คุณหมอหนุ่มคอยช่วยเหลือทั้งธีริศราและสายน้ำเวลานั้น สองสาวลูก‍พีชกับใบ‍บุญ‍ญาขอตัวกลับเมื่อรู้ว่าทั้งสามคนมีเรื่องงานที่ต้องคุยกัน “อย่างที่บอกค่ะบุญ ว่าเราอยากทำเครื่องสำอางขาย แต่ตอนนี้เรายังไม่ได้เลือกผลิตภัณฑ์” เป็นธีริศราที่เริ่มอธิบายการมาของเธอกับคุณหมอรุ่นพี่ในวันนี้ “ลองคิด ๆ ดูก่อนก็ได้ว่าเราชอบผลิตภัณฑ์อะไรบ้างแล้วคิดว่าเหมาะกับตัวเรา” ซีอีโอสาวแนะนำ บริษัทเธอผลิตได้ทุกสิ่งอย่างอยู่แล้วถ้าเจ้าของแบรนด์อยากได้ “พี่หมอไปดูพวกเราไลฟ์ก่อนก็ได้ค่ะ แล้วค่อยตัดสินใจว่าอยากได้ผลิตภัณฑ์อะไร” ธีริศราบอกคุณหมอหนุ่ม “พี่ว่าเรื่องผลิตภัณฑ์พี่ให้กล้วยเลือกดีกว่านะครับ พี

“สปาบาธเตรียมแล้วใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามพนักงานสาวที่เดินตามหลัง เมื่อเห็นฝ่ายนั้นพยักหน้า บุญ‍นำ‍พาโบกมือให้หญิงสาวกลับไป พร้อมทั้งยื่นแบงก์สีเทาหนึ่งใบเป็นค่าดูแล ห้องนอนใหญ่ผ้าปูสีขาวน่าล้มตัวลงนอน เธอเดินเลยไปยังห้องน้ำ สปาบาธฟองนุ่ม ๆ สีขาวเนียนอย่างที่เธอชอบ ดีจัง เธอจะแช่ตัวสักชั่วโมง ดูเวลาแล้วน่าจะห้าโมงเย็นพอดี แช่น้ำอุ่นสักชั่วโมง เธอมองขวดไวน์แดงและอาหารง่าย ๆ ที่วางไว้ข้างอ่างอาบน้ำแล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ สมกับราคาที่จ่าย เพราะบริการดีแบบนี้สินะ เธอหย่อนเท้าเรียวลงแตะกับผิวฟองนุ่ม เสื้อคลุมสีขาวนุ่มหลุดออกจากร่าง เผยให้เห็นความสวยงามที่เนียนละเอียดไปทั้งตัว เธอเตรียมตัวมาอย่างดีเพื่อวันนี้ แต่สุดท้าย! ก็แห้งเหมือนเดิม “เฮ้อ!” ถอนหายใจอย่างคนสิ้นหวัง เธอคงไม่มีโชคด้านผู้ชาย ไม่เป็นไร เครื่องอะไรนั่นที่ใบ‍บุญ‍ญาให้มาก็พอช่วยแก้ขัดได้อยู่ เสียดายที่ไม่ได้เอาขึ้นเครื่องมาด้วย ก็ใครจะกล้าเอามาด้วย เธอกลัวตอนสแกนกระเป๋าแล้วเจอจะเอาหน้าไปไว้ไหน ประเทศไทยยังมองเซ็กซ์ทอยเป็นสิ่งผิดกฎหมายอยู่นี่นา จิ

“ฉันตั้งใจมากับแฟน แต่เลิกกันก่อน” อ้อ ไอ้คนหรXมสั้นคนนั้นสินะ เขายิ้มมุมปากก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นเพื่อชนกับเธอ “โสดก็ไม่ได้แย่” ปทัฏฐานพูดขึ้น ก่อนที่แก้วของเธอกับเขาจะแตะกัน เสียงของแก้วเนื้อดีกระทบกันดังกังวานในความเงียบสองสายตาสบกัน นัยน์ตาวาวของคุณหมอหนุ่มทำให้หญิงสาวต้องเสไปมองทางอื่น “คุณโสดเหรอ” เธอถามขึ้นโดยที่ยังไม่ได้หันมามองหน้าเขา สายตาของหญิงสาวยังจับจ้องน้ำทะเลที่อยู่เบื้องหน้า บ้านพักของเธออยู่บนเนินเขาสูงกว่าน้ำทะเลเบื้องหน้าหลายสิบเมตร “โสดครับ” คุณหมอหนุ่มเองก็หันหน้าไปทางเดียวกับเธอ “ทำไมเลิกกันคะ เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันไม่น่าถามเลย ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ” บุญ‍นำ‍พาถามออกไปโดยไม่ทันคิด แต่เมื่อรู้สึกว่าเธอถามคำถามละลาบละล้วงจนเกินไป จึงเอ่ยขอโทษเขาทันที แต่เธอรีบยืนขึ้นเพราะความร้อนรน ทำให้ร่างบอบบางเซเล็กน้อย รวมถึงอาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วย “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เขาปรี่เข้ามาพยุงเธอไว้ “ไม่เป็นไรค่ะ มึนนิดหน่อย” “ขอโทษนะครับ” เสียงขออนุญาตจากอีกฝ่าย ขณะท