Home / รักโบราณ / แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ) / บทที่6 วันเวลาแห่งการเติบโต

Share

บทที่6 วันเวลาแห่งการเติบโต

last update Last Updated: 2025-02-05 21:15:07

“ท่านแม่หาได้เป็นเช่นนั้นสักนิดเจ้าค่ะ หากท่านแม่อ่อนแอ ย่อมเห็นแก่ตัวทิ้งเราสามพี่น้องไปนานแล้ว การที่ท่านแม่ยังอยู่นั่นเพราะรักและเข้มแข็งมากแล้วเจ้าค่ะ ผู้ใดจะมองว่าท่านแม่โง่เขลา ช่างเขาปะไรเจ้าค่ะเพราะสำหรับข้าสามพี่น้อง ท่านแม่นั้นคือผู้เสียสละอย่างแท้จริง”

“วันนี้ข้าจะทำหมูย่างให้ท่านแม่กินนะขอรับ”

หยางเจี่ยนเดินเข้ามาบอกกับมารดา โดยมีน้องชายที่กอดห่อขนมเอาไว้แน่น หยางไท้ไม่ยอมกินขนมเหล่านั้น แม้จะอยากกินมากเพียงใดก็ตาม เด็กชายบอกเพียงว่าจะรอกินพร้อมกันกับทุกคน

“เจ้าเหนื่อยมากแล้ว ไปอาบน้ำนอนพักผ่อนเสียก่อน ทางนี้แม่ทำเอง”

“ท่านแม่นั่นล่ะขอรับที่ควรพักผ่อน เรื่องแค่นี้เราสามคนพี่น้องจัดการได้สบาย ท่านด้วยป้าโจว ลุงสือไปพักกันได้แล้ว ให้พี่เสี่ยวเตี๋ยช่วยเราสามคนก็พอขอรับ”

“แต่ว่า...”

“อย่าดื้อสิขอรับ วันนี้ข้ามีแรงมากพอที่จะดูแลทุกคน อย่าได้ทำลายน้ำใจนี้ของข้าเลยนะขอรับท่านแม่ หากวันใดข้าเหนื่อยข้าจะบอกท่านแม่เป็นคนแรกนะขอรับ”

หยางเจี่ยนเริ่มใช้ทั้งความเป็นชายหนุ่ม ปนกับความเป็นเด็กของร่างนี้กับมารดา ทำให้เหลียนฮวา ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของมารดาเบะปากใส่พี่ชาย ทำให้หยางไท้หัวเราะคิกคัก ด้วยขำขันกับหนาตาทะเล้นของพี่สาว

“เช่นนั้นก็ตามใจ แม่หวังว่ามื้อค่ำนี้เราจะได้กินข้าว”

จางฮุ้ยเหมยยังมิวายประชดลูก ๆ ก่อนคลายอ้อมแขนออกจากบุตรสาว แล้วเดินยิ้มกว้างหายเข้าไปในกระท่อม พร้อมป้าโจว ที่คุยเจื้อยแจ้วด้วยความสุขใจ ทางด้านลุงสือยังคงรอช่วยเหลือนายน้อยทั้งสามอยู่ด้านนอก

หยางเจี่ยนคร้านจะเถียงกับตาแก่หัวดื้อ จึงพากันเดินไปที่ครัว เพื่อจัดเตรียมทำมื้อค่ำ โดยมีหยางไท้จับมือพี่ชายไม่ยอมปล่อยเดินตามต้อย ๆ เหลียนฮวาได้แต่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก 

เพราะในชีวิตเก่านั้น นางทำกับข้าวเป็นที่ไหน กองทัพสอนให้สู้รบ ไม่ได้สอนทำอาหารสักหน่อย ซึ่งอันที่จริงก็มีสอน แต่นางเลือกจะไม่ทำ เพราะสงสารทุกคนที่ต้องชิม

เสียงหัวเราะของสามพี่น้องดังออกมาให้ได้ยิน ทำให้คนที่เพิ่งมาถึงสะเทือนใจจนไม่อาจทนรับได้ ฟงพร้อมด้วยเงาทั้งแปดซ่อนตัวเงียบชายป่าห่างกระท่อมไปไม่มากนัก พวกเขาเดินทางไม่ยอมหยุดพัก จากเสิ่นโจวมาที่เมืองชีเป่ย เพื่อพบกับคุณชายน้อยหรงหยางเจี่ยน ตามคำสั่งของนายท่านและคุณชายใหญ่

“ท่านฟง เราจะเข้าไปพบคุณชายเลยหรือไม่ขอรับ”

“ยังก่อน! วันนี้เราเฝ้ายามอยู่รอบ ๆ ที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยส่งข่าวให้แก่คุณชาย”

“ขอรับ”

 

สามเดือนก่อนหน้า ณ เมืองเสิ่นโจว จวนคหบดีจางหลี่ชาง

ภายในห้องหนังสือ บรรยากาศเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ ของเจ้าของจวนและบุตรชายคนโต ที่เพิ่งเดินทางมาถึงบ้านในตอนเช้า ผ่านไปเพียงสองชั่วยาม คนของเขาได้นำจดหมายจากชีเป่ยมามอบให้ เขากับบุตรชายคิดว่าจะมีข่าวน่ายินดีจากลูกหลาน

ทว่ามันกลับเป็นข่าวที่เลวร้าย จนเขาทั้งคู่ไม่อาจรับได้ แต่จะเอะอะโวยวายก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน สองพ่อลูกจึงได้แต่นั่งสงบสติอารมณ์ พร้อมวนอ่านเนื้อความในจดหมายซ้ำไปซ้ำมา ด้วยความร้าวรานในหัวใจ

"ข้าจะไปฆ่ามันท่านพ่อ แล้วพาเหมยเอ๋อร์กับหลาน ๆ กลับบ้านเองขอรับ"

จางหย่งสือคำรามออกมาด้วยหัวใจที่สุมด้วยเพลิงแค้น เขายินดีที่จะพาครอบครัวออกจากอู๋เป่ยในทันที หากสกุลหรงตั้งใจที่จะเป็นปรปักษ์อย่างออกนอกหน้ากับสกุลจาง และแน่นอนว่าเขาจะทำให้คนพวกนั้น ได้รู้ถึงความเจ็บปวดที่แท้จริง

"ใจเย็นหน่อยหย่งสือ ขนาดเจี่ยนเอ๋อร์ยังใจเย็นที่จะค่อย ๆ ลงมือ เจ้าผู้เป็นลุง ทั้งยังมีตำแหน่งสำคัญในแคว้นเหลียง อย่าได้ทำอะไรไม่ยั้งคิด น้องสาวเจ้าคงไม่ต้องการให้นางเป็นต้นเหตุของสงคราม เจ้าน่าจะรู้นิสัยของท่านลุงกับแม่ของเจ้าดีกว่าผู้ใด พ่อเองก็อยากรู้ว่าหลานชายคนโตของเรา จะจัดการเรื่องนี้เช่นไร ไม่ไหวค่อยยื่นมือเข้าแทรก"   

ด้วยแผนการที่หลานชายวัยเพียงสิบสี่ แจกแจงมาในจดหมาย ทำให้จ้าวหลี่ชาง อดทึ่งกับความคิดอันแยบยลของหยางเจี่ยนไม่ได้ ไหน ๆ เรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว หากจะลงมือสังหารคนเช่นหรงจิ่ง มันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ เขาไม่สนใจชื่อเสียงที่กินไม่ได้ แต่สนใจในความคิดของหลานชายมากกว่า

"เช่นนั้นข้าจะไปชีเป่ยด้วยตนเอง หลานข้า ข้าจะเป็นผู้สอนเขาด้วยตนเอง"

"ให้ฟงกับเงาทั้งแปดไปก็เพียงพอแล้ว เจ้าอยู่รับหน้าแม่เจ้าอยู่ทางนี้ช่วยพ่อ ข้ายังไม่อยากให้ความมุทะลุของเจ้า ไปกดดันเด็ก ๆ ลองให้พวกเขาตัดสินใจทุกอย่างด้วยตนเองดูสักหน่อย อย่างไรฟงก็เสมือนน้าชายแท้ ๆ ของพวกเขาอีกคน ย่อมต้องดูแลเรื่องนี้ได้ไม่แพ้เจ้า"

จางหลี่ชางรู้จักนิสัยของบุตรชายดี เขายังไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลาย และที่สำคัญเขาไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคนสกุลหรง เขาจะลองดูสิว่าหลานชายจะทำอย่างไร ไม่ให้งูพิษตื่นจนเผ่นหนีไปเสียก่อน

เมื่อเขายังลงมือเองไม่ได้ ก็แค่เป็นกำลังหนุนให้กับสองแฝด ได้ใช้ความสามารถให้เต็มกำลังสักหน่อย ในภายหน้าไร้เขาและภรรยา หยางเจี่ยนจะได้ดูแลครอบครัวได้

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   ตอนที่96 ข้าจะรักษามันไว้

    “ชูฮูหยิน เราไม่ได้โง่จนเชื่อในคำของเจ้าหรอกนะ เพราะพวกเราที่นี่ เข้าใจความหมายของคุณหนูหรงดี แต่เป็นเจ้าที่พยายามดึงดัน ให้เป็นความเกินเลย เจ้าควรกลับไปทบทวนตนเองให้ดี ว่าสมควรแล้วหรือ ที่คิดหักหน้าผู้อื่นอย่างไรมารยาทเยี่ยงนี้”เป็นหนึ่งในฮูหยินขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ที่เอ่ยขึ้นหลังจากจบคำพูดของท่านแม่ทัพจ้าวหมิงเยี่ย นางที่อยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น ไม่ได้แทรกแซง เพราะอยากรู้ว่าคุณหนูใหญ่สกุลหรง ที่มีข่าวลือไม่ดีมาก่อน จะแกไขสถานการณ์อย่างไรและดูเหมือนจะเหนือความคาดหมายไปมาก คุณหนูใหญ่หรงเหลียนฮวา นอกจากจะลากคนเยี่ยงต้วนชิงชิง ออกมาตบต่อหน้าทุกคน ด้วยคำพูดของผู้ได้รับการอบรมมาดี และความเยือกเย็นที่แสดงออก ล้วนไม่มีความหวั่นเกรงแฝงอยู่ นี่คือวิสัยของผู้นำทั้งสิ้นแต่น่าเสียดายแทนสกุลหรง ที่ไม่รักษาหยกเนื้อดีชิ้นนี้เอาไว้ กลับหย่าขาดภรรยา ทำให้บุตรชายหญิง จากอดีตภรรยาเอก กลายเป็นทายาทสกุลจาง ที่มากด้วยทรัพย์และอำนาจ แม้ข่าวเรื่องนี้ยังไม่แพร่ออกไป แต่มิเกินครึ่งวัน เรื่องที่ท่านเสนาบดีหรง หย่าภรรยาเอกก็คงสะพัดไปทั่วเมืองหลวง“ไยเจียงฮูหยิน จึงได้เห็นงามกับคำของหญิง ที่มีข่าวลือเสียหายด้วย

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   ตอนที่95 ให้ร้าย

    ไยคนเยี่ยงต้วนชิงชิงจะมิรู้ ว่ามันคือการใส่สีตีไข่ เพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง แต่ก็ยังอาจหาญนำมาหยิบยกเป็นประเด็น โอ้!! เด็กน้อย ช่างไม่คิดถึงตอนที่โดนกระแสตีกลับบ้างเลย “บังอาจ!” เจินจู ตวาดคนพูดด้วยความไม่พอใจ ที่คุณหนูของนางถูกดูหมิ่นในร้านของตนเอง หญิงผู้นี้ช่างมิรู้สูงต่ำเสียจริง แต่ก่อนที่จะพูดตำหนิสตรีผู้นั้นไปมากกว่านี้ มือเรียวของผู้เป็นนาย ก็ยกมาแตะที่แขนของนางเบาๆ เป็นการบอกให้นิ่งเสีย “ข้าแค่พูดตามข่าวลือ” ต้วนชิงชิงตอบกลับอย่างไม่สะท้าน ก่อนจะยกยิ้มหยัน จับจ้องไปที่ศัตรูหัวใจ ทว่านางต้องนิ่งค้าง เมื่ออีกฝ่ายหาได้แสดงท่าทีอันใดตอบโต้ “ข่าวลือนั้นจะใส่สีตีไข่เยี่ยงไรก็ย่อมได้ เพราะคนฟังมิได้เห็นด้วยตา แต่ต่างจากตัวข้า ที่ไม่เคยกล่าวให้ร้ายใคร โดยเฉพาะเจ้าชูฮูหยิน ทั้งที่ข้าเห็นกับตา ว่าเจ้าวอแวคู่หมั้นของข้ามิยอมเลิกรา แต่ยังดี...ที่พี่หมิงเยี่ย เป็นสุภาพบุรุษที่เพียบพร้อม จึงไม่ก้าวลงไปจมปรักเหม็นเน่า ให้ข้าต้องเสียใจ ท่านอาเมิ่ง ชานี่รสดีมากเลย” หญิงสาวพูดกับอดีตคนรัก ของคู่หมั้นเสร็จ ก็หันไปเอ่ยกับผู้ดูแลร้าน ชื่นชมต่อช

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   บทที่94 ก็แค่ข่าวลือ

    ห้าวันถัดมา ณ ร้านผ้าสกุลจาง จางเหลียนฮวา ได้ก้าวเข้ามาภายในร้าน พร้อมสาวใช้ข้างกายสองนาง การมาของหญิงสาว เรียกสายตาของเหล่าสตรีน้อยใหญ่ ที่อยู่ภายในร้านผ้า ให้หันมองเป็นจุดเดียว ด้วยความงามที่โดดเด่น และเป็นหญิงสาวแปลกหน้า สำหรับใครหลายคนในเมืองหลวง หากจะมีคนรู้จักนาง ก็คงเป็นคนที่ไปร่วมงานวันเกิด ของท่านราชครูหรงเท่านั้น จึงจะรู้ว่านางคือบุตรสาวคนโต ที่กำเนิดจากภรรยาเอก ของท่านเสนาบดีหรงจิ่ง “นางงดงามยิ่งนัก ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ท่านแม่ทัพจ้าวหมิงเยี่ย จึงรอนางโดยไม่คิดถอนหมั้น ทั้งที่ก็มีสตรีไม่น้อย หวังปีนป่ายขึ้นเตียงเขาอยู่หลายหน แต่ท่านแม่ทัพหาได้ชายตาแล” หญิงสาวนางหนึ่งเอ่ยขึ้นเบาๆ ทว่ากลับไม่เบาสำหรับหญิงสาวอีกคน ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ต้วนชิงชิงกำหมัดแน่น หากไม่เพราะหรงเหลียนฮวา มีหรือนางจะไม่ได้ครองคู่กับท่านแม่ทัพ หากนางได้ตำแหน่งภรรยาเอก ไหนเลยจะต้องแต่งให้แก่คน “คุณหนู เชิญด้านในขอรับ” ผู้ดูแลร้านก้าวเข้ามาโค้งกายให้นายสาว ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญผู้เป็นนาย ให้เข้าไปนั่งด้านใน “ท่านอาเมิ่งสบายดีนะเจ้าคะ”หญิงสาวเอ่

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   บทที่93 สมควรแล้ว

    โหวปู้หยา ดวงตาเบิกกว้าง ปากที่มิอาจหุบได้ มีเพียงเสียงประหนึ่งคนใบ้ หลุดรอดออกมาเท่านั้น สองหน่วยตาที่แดงก่ำ เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น ไหลอาบสองแก้มราวเด็กน้อยถุกกลั่นแกล้งความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทุกอณูขุมขน มันเกินที่เขาจะบรรยายออกมาได้ด้วยคำพูด ใจแทบขาดสิ้นเสียให้ได้ แต่คงเพราะยาที่ถูกกรอกปากไปเมื่อครู่ เขาจึงยังหายใจอยู่ และได้ลิ้มรสความเจ็บปวดอันแสนสาหัสนี้ โดยไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะปกป้องตนเองแคว่ก! เสียงมีดที่ตัดผ่านเนื้อนิ่ม ดังยิ่งกว่าเสียงลมหายใจเขาในตอนนี้เสียอีก เฟยไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ เขาจัดการพวงเล็กๆ ของชายหนุ่มผู้มากด้วยตัญหา ก่อนจะใช้มีดกรีดกางเกงฉ่ำเลือด ให้เปิดกว้างตรงบาดแผล และเทยาห้ามเลือดลงไป ทุกการกระทำมิได้มีความรีบร้อนแม้แต่น้อยแต่คนถูกกระทำนั้น แหลกลาญไปทั้งกายและใจ ชีวิตของเขาจะเหลือสิ่งใดให้ภูมิใจได้อีก ความเป็นชายมิหลงเหลือ จะให้เขามีชีวิตอยู่ต่อเยี่ยงไรเล่า...“ท่านอ๋องน้อยกระทำกับสตรีมามิน้อย ที่ทุกคนไม่กล้าเอื้อยเอ่ยสิ่งใด ใช่ว่าพวกนางและครอบครัวไม่เจ็บปวด แต่เพราะอำนาจที่มีมาแต่บรรพบุรุษ ทำให้ผู้ใดก้แตะต้องสกุลโหวไม่ได้ แต่อย่าลืมว่านายหญิงน้อยของข้า ค

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   บทที่92 มิควรสืบพันธุ์

    “หากเจ้ายินยอมแต่โดยดี ข้าจะมอบตำแหน่งที่คู่ให้” “กระบี่เจ้า! ควบคุมมันมิให้สั่นได้เสียก่อน ค่อยคิดสิ่งอื่นดีกว่าไหม…” หญิงสาววางถ้วยชาลง บนโต๊ะอย่างใจเย็น พรึ่บ! ปึก! เคร้ง! รวดเร็วจนชายหนุ่ม ขาสั่นจนแทบยืนไม่อยู่ กระบี่ในมือร่วงลงพื้น ก่อนที่เขาจะเบนสายตา ไปมองยังหญิงสาว ซึ่งตอนนี้กลับไปนั่งยังที่เดิม เสมือนกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อครู่ มันมิใช่ฝีมือของนาง “จะลงมือกับใครก็ตาม เจ้าต้องศึกษาอีกฝ่ายให้แจ่มแจ้ง หึๆ ยังดีที่ตรงนี้เป็นข้า ถ้าเป็นผู้ติดตามของข้าทั้งสอง เจ้าคงไม่ได้ยืนต่อคำ เกินชั่วอึดใจ...” ชายหนุ่มถึงกับใบหน้าถอดสี เขาไม่คิดว่าแผนการที่แยบยล จะถูกล่วงรู้จนหมดสิ้นเช่นนี้ “ผู้ใดอยู่ข้างนอก เข้ามานี่เร็ว!” อ๋องน้อยโหว ตะโกนเรียกเหล่าองครักษ์ ทว่ากลับไร้ซึ่งวี่แวว ชายหนุ่มรีบย่อกายลงเก็บกระบี่ โดยที่สายตา หาได้ละไปจากร่างงาม ที่นั่งดื่มชาอย่างเพลิดเพลิน ราวกับเขาที่อยู่ร่วมห้อง เป็นเพียงอากาศธาตุ “หึๆ มิใช่เจ้าสั่งห้ามใครมารบกวนหรอกหรือ แต่คนของข้าอยู่ข้างนอกนะ เรียกได้...” “หญิงแพศยา! สตรีมีคู่หมาย

  • แฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)   บทที่91 มอบบทเรียน

    ยิ่งไม่เคยรู้ถึงฝีมือของคู่ต่อสู้ เขายิ่งต้องรีบเผด็จศึก ให้ได้โดยไว จึงมิคิดที่จะลีลาให้ตนเอง กลายเป็นฝ่ายเสียท่า สิ้นคำของชายหนุ่ม เงาร่างในชุดสีดำสองคน ก้าวออกจากหลังฉากกั้น ซึ่งเป็นส่วนด้านหลังห้องที่มีหน้าต่าง “อือๆ” เจ้าของจวนทำได้แค่...ส่งเสียงทัดทานในลำคอ ทว่ากลับไม่สามารถต่อต้านการกระทำใดๆ ของชายชุดดำได้เลย อาภรณ์เนื้อดีถูกถอดออก จนแหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนที่ชายชุดดำจะดึงมีดเล่มเล็กออกมา “นายหญิง โปรดพักผ่อนรอสักครู่ขอรับ” ชายผู้ถือมีดเอ่ยกับผู้เป็นนาย จินอู่หันหลังให้ พร้อมสะบัดมือเล็กน้อย เพื่อให้คนของเขา ลงมือได้แล้ว หากไม่ติดว่าที่นี่ คือถิ่นศัตรู...คำว่าเงียบเสียง จะไม่มีเลยสำหรับเขา ความเจ็บปวดของศัตรู ควรประกาศให้โลกรู้ แต่เมื่อสถานที่ไม่อำนวย เขาก็ไม่ติดที่จะลงมืออย่างเงียบๆ โหวอ๋องดวงตาเหลือกลาน แต่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ เมื่ออาวุธคู่กายของเขา กำลังถูกเฉือดเฉือนประหนึ่งหนูถูกถลกหนัง แม้มันจะไม่รู้สึกเจ็บ ทว่าใจของบุรุษแท้เยี่ยงเขา มันแหลกละเอียดจนมิเหลือชิ้นดี “สกุลโหว ควรสิ้นสุดที่เจ้าสองพ่อลูก อย่าได้สร้าง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status