บทที่ 396

“หึ! ใครจะไปรู้! อาจเป็นไก่บ้านเอ็งตายพอดี แล้วเสี่ยวเจี๋ยเราเดินผ่าน เอ็งก็เลยโยนความผิดมาให้เสี่ยวเจี๋ยก็เป็นได้!” หลี่เมิ่งเฟิงยิ้มเยาะ

หวังฮุ่ยใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ “หลี่เหม่ยเฟิ่ง เธอพูดอะไรเนี่ย! ใครจะไปใส่ร้ายพวกเธอเล่า!”

เมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกัน จางหยวนแสดงสีหน้าเย็นชาและเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นจางหยวนมา สองสามีภรรยาก็โล่งอก

จางหยวนค่อยๆ กลายเสาหลักของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว

พ่อแม่ก็เป็นเช่นนี้แหละ ตอนลูกยังเล็ก ก็ดูแลลูกเป็นแก้วตาดวงใจ

พอโตขึ้น พ่อแม่แก่ลง ก็จะพึ่งพาลูกเป็นหลัก

การปรากฏตัวของจางหยวน ทำให้หลิวเฉิงไฉกับภรรยาเกิดความหวั่นเกรง

เพราะตอนนี้จางหยวนเป็นคนดังของหมู่บ้าน

แม้แต่เหลียงเฉียวหลิงหญิงปากร้าย ก็โดนจางหยวนตบจนหน้าบวมไปหลายวัน

“พี่หยวนมาพอดีเลย พวกเขาไม่ยอมรับว่าเป็นลูกของพวกเขาปาของใส่ไก่ฟีนิกซ์จนตาย!” หวังฮุ่ยรีบพูด

จางหยวนเหลือบมองหลิวเฉิงไฉกับภรรยา แล้วหันมองลูกชายของพวกเขาคือหลิวเจี๋ยและเด็กในหมู่บ้านอีกสามคน

เด็กทั้งสามนี้ พ่อแม่ไปทำงานต่างถิ่น ปู่ย่าก็ดูแลไม่ไหว จึงปล่อยให้พวกเขาคบหากับหลิวเจี๋ย

หลิวเจี๋ยจึงเป็นเสมือนหัวหน้าแก๊ง

แม้จ