บทที่สาม

เผิงเย่ห่าวได้ยินสิ่งที่สาวๆคุยกันต้นเหตุเกิดจากตัวเขา ตอนที่ชายหนุ่มไปช่วยสาวใช้ของพวกนางดึงคุณหนูฟางเจี้ยนผิงขึ้นจากน้ำเขาหาได้แตะต้องตัวพวกนางไม่เขาใช้ผ้าพันมือกันคำครหาเรื่องชายหญิง ทั้งคุณหนูของพวกนางยังใส่ชุดขาวอีกเพราะพอโดนน้ำเขากลัวว่าจะอุจาดตาจึงโยนเสื้อคลุมให้สาวใช้ของนางใส่ให้ไปก่อน

ส่วนคู่หมั้นของตนเองนั้นชายหนุ่มกำลังจะหันไปกระโดดช่วยนางทีหลังแต่สาวใช้ของนางกำลังดึงขึ้นมาบนฝั่งแล้วเขาจึงช่วยอีกแรง และนางมีเสื้อคลุมที่สาวใช้ของนางเองนำมาด้วยเขาจึงรีบเดินกลับมาหาเพื่อนที่ยืนอีกฝั่งหนึ่ง พอได้ฟังสิ่งที่คู่หมั้นด่าให้กับสองคุณหนูท่านแม่ทัพถึงกับคิ้วกระตุกพวกนางช่างหาเรื่องได้ทุกที่ที่เจอเขาจริงๆเสียด้วย ทั้งคู่หมั้นของเขาตบซ้ำไปอีกจนตกน้ำตกท่าไปอีกรอบอีกทั้งนางยังประกาศให้คนรับรู้ว่านี้คือทำร้ายจริงต่อหน้าด้วย ที่ผ่านมานางคือผู้โดนกระทำมาโดยตลอด

ตบเสร็จนางก็เดินออกจากงานไปกับสาวใช้ของตนเองแม้แต่หน้าของเขานางยังไม่แลมองเลย ทั้งที่เมื่อก่อนนางจะต้องบอกลาเขาตลอดทั้งทำสายตาเทิดทูลเขาออกหน้าทุกครั้ง แต่สายตาที่เขาเห็นตอนด่าให้สองคุณหนูคือแข็งกร้าวและเชิดยิ่งไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น เผิงเย่ห่าวถึงกับอึ้งที่เห็นนางกระทำต่อสองคุณหนูนี้เขาพลาดอะไรกับนิสัยของคู่หมั้นหรือเปล่า

"คู่หมั้นของท่านแม่ทัพช่างเด็ดขาดยิ่งนักท่านดูนางตบสั่งสอนสองคุณหนูทั้งสองคนนั้นสิ แต่ข้าชอบนะนางไม่เสแสร้งดีก็นางบอกว่าอยากให้นางร้ายนางจะร้ายให้ดูพูดจริงทำจริงเสียด้วยสิ ข้าชักอยากจะรู้จักนางให้มากขึ้นเสียแล้วสิท่านว่าจริงไหมท่านแม่ทัพ"

เขาหันหน้าคุยกับแม่ทัพเหิงเย่ห่าวที่ตอนนี้ทำหน้าไม่พอใจกับการคุยกันของหนุ่มๆในงานที่ต่างพากันแสดงความคิดเห็นที่ต่างกัน

"ฉีตงไปเอาเสื้อคลุมของข้ากับมาทำลายเสียอย่าให้มันนำความเดือดร้อนมาให้ข้าละ"   แม่ทัพกระซิบบอกคนสนิทของตัวเองให้รีบจัดการ   

"ขอรับท่านแม่ทัพ" ฉีตงรับคำก่อนจะรีบไปจัดการเสื้อคลุมเจ้าปัญหาของท่านแม่ทัพทันที

     แม่ทัพเผิงเย่ห่าวสั่งความเสร็จแล้วก่อนจะรีบเดินตามหลังคู่หมั้นไปหน้าประตูจวนของงานเลี้ยงจึงเห็นว่านางกำลังจะขึ้นรถม้าและมีสาวใช้คอยประคองนางตลอด

"ว่านลี่ถิงเจ้าเป็นเช่นไรบ้างรีบกลับจวนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะเอาไว้ข้าจะเข้าไปหาที่จวน"  ท่านแม่ทัพถามคู่หมั้นที่ขึ้นไปนั่งในรถม้าเรียบร้อยแล้ว

ว่านลี่ถิงมองหน้าคู่หมั้นของเจ้าของร่างเดิมโอัแม่!!!!เจ้าหล่อวัวตายควายล้มเหมือนที่ภพเก่าที่นางจากมาจริงๆเสียด้วยสิไม่แปลกใจที่ร่างเดิมนั้นจะหึงหวงคู่หมั้นของนางก็เขาหล่อขั้นเทพนี้นา  หึแต่ไม่ใช้กับข้าหรอกมันต้องมีคนที่หล่อกว่าอีตาแม่ทัพขี้เก็กนี้สิน่าดูมาดที่พูดกับยืนสิแอคเหลือเกินพ่อคุณเหอะ ว่านลี่ถิงคิดในใจนางมองเขาจนเต็มตาแล้วจึงตอบไปว่า

"ขอบคุณท่านแม่ทัพที่เป็นห่วงเจ้าค่ะข้าสบายดีแล้วเรื่องที่ข้าทำร้ายหวานใจของท่านพรุ่งนี้ท่านสามารถไปถอนหมั้นกับท่านพ่อท่านแม่ของข้าได้เลย ข้าจะไม่รั้งท่านให้ต้องลำบากใจอีกต่อไป จบกันแค่นี้ก่อนที่จะมองหน้ากันไม่สนิทนะเจ้าคะ ข้าขอตัวก่อนพี่จิ้นเหอออกรถม้าได้เจ้าค่ะข้าอยากกลับจวน"

พูดจบนางดึงผ้าม่านลงปิดบังสายตาที่ชายหนุ่มมองมาที่ตน หลังบอกให้เขาเข้าไปขอถอนหมั้นนางได้เลยทำหน้าตลกชะมัดไอ้แม่ทัพขี้เก็กเอ๊ยว่านลี่ถิงคิดในใจ

แม่ทัพหนุ่มมองตามรถม้าของคู่หมั้นไปจนลับตาคำพูดของนางบอกให้เขาเข้าไปถอนหมั้นกับบิดาของนางได้เลย สายตาคู่นั้นที่มองเขาไม่หลบแถมไม่มีความเอียงอายเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมานางจ้องตาเขาตลอดขณะที่พูดคุยกับเขาจนสั่งให้คนขับรถม้าจากไปแล้ว

นางหมดรักเขาไปได้เพียงแค่ตกน้ำไปในวันนี้เองหรือชายหนุ่มยืนคิดในใจจนรถม้าจวนแม่ทัพจอดเทียบฉีตงมองนายของตนเองแล้วพูดขึ้น

"ท่านแม่ทัพขึ้นรถม้าเถอะขอรับคุณหนูว่านลี่ถิงไปไกลแล้วเรื่องเสื้อคลุมนั้นข้าจัดการแล้วขอรับ"   ฉีตงบอกเสียงดังที่พอให้เจ้านายของตนได้ยิน

เผิงเย่ห่าวขึ้นไปบนรถม้าและนั่งคิดถึงแววตาของคู่หมั้นไปจนถึงจวนว่านางนั้นไม่สนใจเขาจริงหรือทีเมื่อก่อนวิ่งตามเขาจนชายหนุ่มรำคาญ แต่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่จนไปถึงจวนอาบน้ำนอนในหัวของแม่ทัพก็มีแต่เรื่องของคู่หมั้นสาวเพียงเท่านั้น

 

ส่วนว่านลี่ถิงกลับถึงจวนนางก็อาบน้ำอุ่นเปลี่ยนชุดใหม่สาวใช้ของนางจัดการใหคุณหนูของตัวเองจนเรียบร้อยนางขอบใจสาวใช้ ก่อนจะให้พวกนางกลับไปนอนพักผ่อนให้สบายไม่ต้องมานั่งเฝ้านาง ถึงแม้สาวใช้จะแปลกใจที่คุณหนูของตัวเองนั้นเปลี่ยนไปจากที่เคยจะต้องถามแต่เรื่องแม่ทัพเผิงเย่ห่าว ถ้าไม่ได้ยินเรื่องของท่านแม่ทัพคุณหนูของพวกนางจะไม่ยอมนอนแต่ตั้งแต่ที่กลับมาจนเข้านอนคุณหนูไม่ถามหาท่านแม่ทัพอีกเลย

รุ่งขึ้นแพรวาในร่างของว่านลี่ถิงตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อจะไปรับมื้อเช้าร่วมกับครอบครัวเพราะนางเป็นบุตรสาวคนเล็กมารดากับพี่ชายจึงตามใจ ทำให้นางในร่างเดิมนั้นไม่ค่อยตื่นมาตอนเช้าสักเท่าไรจึงทำให้นางไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับครอบครัวในตอนเช้ามากนัด

ในห้องอาหารมีท่านพ่อของนางพี่ชายกับท่านแม่ ท่านพ่อกับพี่ใหญ่พึ่งจะมีเวลาเข้ามาเมืองหลวงได้ไม่นานหลังจากลาราชการพร้อมบุตรชาย จากการไปประจำชายแดนทิศบูรพามาได้สองอาทิตย์จึงทำให้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้ากัน ท่านแม่นั้นเป็นผู้ดูแลจวนระหว่างที่บิดาไม่อยู่กับนางที่ไม่ค่อยสนใจช่วยเหลือมารดาสักเท่าไร

แม่ทัพใหญ่ว่านลี่หลงบิดาของนาง พี่ชายของนางตามความทรงจำเดิมชื่อว่านลี่ขุ่ยมารดาชื่อว่านลี่หลินเป็นท่านแม่ที่มองเห็นบุตรสาวที่เดินมาที่ห้องกินข้าวด้วยความแปลกใจ วันนี้บุตรสาวตื่นเช้าได้ ไม่ใช่เมื่อคืนนี้นางไปงานเลี้ยงที่ได้รับเชิญในฐานะบุตรสาวของแม่ทัพใหญ่กับคู่หมั้นแม่ทัพเผิงเย่ห่าวหรอกหรือ

"ถิงเอ๋อร์วันนี้ลมอะไรหอบเอาลูกสาวผู้น่ารักของแม่ให้ตื่นแต่เช้าได้กันนะมากินมื้อเช้ากันก่อนเถอะลูกท่านพ่อกับพี่ใหญ่ของลูกนั่งรอแล้ว"

"ท่านพ่อเจ้าคะพี่ใหญ่เจ้าขาถิงเอ๋อร์มากินมื้อเช้าด้วยวันนี้เจ้าค่ะ"   นางเดินมาทำความเคารพบิดากับพี่ชายแล้วหันไปกอดแขนมารดาประคองให้นางนั่งลงแล้วทุกคนเริ่มกินมื้อเช้ากัน

สองพ่อลูกมองหน้าแม่ลูกสาวที่นั่งลงกินมื้อเช้าด้วยกันเพราะตั้งแต่มาเมืองหลวงครานี้บุตรสาวนั้นมานั่งกินมือเช้าแทบจะนับครั้งได้

"ถิงเอ๋อร์เมื่อคืนเจ้าออกงานไม่ใช่หรือสงสัยพระอาทิตย์ตกทางทิศตะวันออกที่น้องพี่ตื่นเช้าได้"  พี่ชายเย้าแหย่น้องสาวเพราะปกตินางจะตื่นสายมากถ้าได้ออกงานเลี้ยงในตอนค่ำ

จึงได้ค้อนกลับมาวงใหญ่ทำให้ห้องกินข้าวมีเสียงหัวเราะของบิดามารดาพี่ชายของนางพร้อมทั้งเสียงคุยของนางที่บอกทุกคนไปว่านางได้ทำวีระกรรมเอาไว้

"ท่านพ่อเจ้าคะถ้าแม่ทัพเผิงเย่ห่าวมาถอนหมั้นท่านพ่อตอบตกลงไปได้เลยลูกไม่อยากแต่งให้กับแม่ทัพแล้วลูกจะอยู่ให้พวกท่านเลี้ยงไปอีกหลายปีเลยเจ้าค่ะ หรือจะครองตัวเป็นสาวเทื่อให้พวกท่านเลี้ยงดูไปตลอดชีวิตเลยเจ้าค่ะ" ว่านลี่ถิงบอกกับครอบครัวของนาง

!!!!!!ทุกคนตกใจมากจนอ้าปากค้างพอได้ฟังนางพูดจบ