LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-03-16 14:33:45“ผมว่าคุณแม่ห่วงเรื่องตัวเองก่อนดีกว่าครับ คุณแม่รู้หรือเปล่าว่าคุณพ่อเอาเด็กไปที่บริษัท”
“ช่างพ่อแกสิ” คุณหญิงวิไลลักษณ์พูดเหมือนทองไม่รู้ร้อน
“แกก็น่าจะรู้นิสัยพ่อแกดีว่าเป็นยังไง ห้ามไปก็เท่านั้น เพราะถ้าห้ามได้คงไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยเยอะขนาดนี้หรอก”
คุณหญิงวิไลลักษณ์ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าสามีเธอจะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย หรือไปนอนที่ไหน เธอวางตัวเป็นผู้ดีไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นให้เปรอะเปื้อน เพราะอย่างไรแล้วเธอก็คือภรรยาที่ถูกต้องทั้งนิตินัยและพฤตินัย ผู้หญิงคนอื่นก็เป็นเพียงของเล่นของสนุกให้สามีเธอเท่านั้น
สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ เธอต้องหาทางบีบบังคับบุตรชายให้ไปขอหมั้นลลิตาโดยเร็ว เพราะเรื่องนี้มันจะทำให้เธอเชิดหน้าชูตาในสังคมอย่างมาก ที่ได้บุตรสาวตระกูลโชติธานนท์มาเป็นทองแผ่นเดียวกัน
คืนนี้ภาคินมีนัดรวมตัวกับเพื่อนของเขาที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง เป็นการเลี้ยงต้อนรับกลับมาของเขาหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายปี
[ pk : พี่มาถึงแล้วนะครับ ]
ส่งรูปภาพ
[ Aiai : ok. ค่ะ เที่ยวกับเพื่อนให้สนุกนะคะ ]
[ pk : ครับ ฝันดีล่วงหน้านะครับ พี่รักอ้ายนะ ]
[ Aiai : เช่นกันค่ะพี่คิน อ้ายรักพี่คินเหมือนกันนะคะ ]
ภาคินดูบทสนทนาระหว่างเขากับลลิตา มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหุบกลับเหมือนเดิม เขาเก็บสมาร์ตโฟนลงกระเป๋าและเดินเข้าไปข้างใน
“ฮิ้วว เจ้าของงานมาแล้วโว้ย”
“เชิญค้าบบ คุณคิน เชิญนั่งตรงนี้เลย”
ภาคินได้แต่ส่ายหัวให้กับบรรดาเพื่อนตัวเอง คนที่มาร่วมงานล้วนเป็นเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันทั้งนั้น
“ทำไมมึงไม่ชวนน้องอ้ายมาด้วยวะ” เพื่อนชายคนหนึ่งเอ่ยถามภาคิน
ใคร ๆ ก็รู้ว่าภาคินกำลังคบหาดูใจกับลลิตา ทว่าภาคินยังไม่ทันตอบคำถาม ก็มีเสียงใครคนหนึ่งเรียกเขาเสียก่อน
“คิน”
ภาคินหันหน้าไปตามเสียงเรียก ดวงตากลมโตด้วยความตกใจ “ดา...?”
เขาไม่นึกเลยว่าวันแรกก็เจอกับญาดา อดีตคนรักในสถานที่แบบนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขาแทบพลิกแผ่นดินหา ทว่าหายังไงก็ไม่เจอ
“ดามาที่นี่ได้ยังไง? แล้วทำไมถึงใส่เสื้อผ้าแบบนี้” ภาคินถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเท่าที่เขาจำได้ ญาดาไม่ชอบมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ แล้วไหนจะแต่งตัวที่ล่อแหลมแบบนี้อีก ภาพความทรงจำของเขา ญาดาคือผู้หญิงที่สวยและนิสัยดี แต่งตัวเรียบร้อยน่ารักสมวัย
“ดามากับเพื่อนน่ะ ส่วนเรื่องแต่งตัว มาเที่ยวแบบนี้ก็แต่งกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”
นั่นสินะ หันมองไปดูผู้หญิงคนอื่นรอบตัวก็มีแต่คนแต่งแนวนี้ทั้งนั้น
“แต่ดาไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่เหรอ มาเที่ยวแบบนี้ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ?”
ร่างกายของญาดาไม่ค่อยแข็งแรงเท่าใดนัก เธอมักเจ็บป่วยออด ๆ แอด ๆ อยู่เสมอ
“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ แต่ดาขอตัวก่อนนะคิน เพื่อน ๆ รอดาอยู่” ญาดายิ้มให้คนรักเก่าตัวเองเล็กน้อย
“ดาดีใจนะที่คินกลับมา” เธอพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้นก็เดินจากไป ทิ้งไว้แค่ภาคินที่ยืนมองดูเธอด้วยสายตาที่หลากหลายอารมณ์
บรรดาเพื่อน ๆ เองก็ไม่อยากถามหรือชวนคุยเรื่องของสองคนนั้น เนื่องด้วยทั้งคู่เลิกกันไม่ดีเท่าไรนัก นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ภาคินต้องหนีไปเรียนต่างประเทศกลางคัน
หลังจากทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว ทุกคนก็พากันดื่มกินกันปกติ มีเพียงภาคินเท่านั้นที่จ้องมองอดีตคนรักนั่งอยู่อีกฝั่งตรงข้ามกับเขา
“กูขอตัวก่อน” พูดจบภาคินก็ลุกเดินออกไปจากโต๊ะ
“อะไรวะ มาไม่ทันไรก็จะกลับแหละ” เพื่อนของเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเสียดาย
“โทษทีว่ะ กูมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำ” ภาคินไม่ได้อธิบายอะไร เขาเอาบัตรเครดิตตัวเองวางไว้บนโต๊ะแล้วเดินจากไป
“พวกมึงว่าถ่านไฟเก่าจะคุไหมวะ”
“ดูจากทรงกูว่าไม่เหลือ” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ดูจากท่าทางของทั้งสองคนวันนี้ ถ่านไฟเก่ายังมีไฟอยู่แน่ ๆ
ภาคินขับรถไปจอดแถว ๆ ทางออกของไนต์คลับ เขานั่งรอในรถอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งคนที่เขารอเดินออกมา ทว่ามีผู้ชายเดินตามหลังเธอมาด้วย
“คุณดาครับ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ญาดาถามชายหนุ่มที่เดินตามหลังเธอออกมา
“เอ่อ... จะเป็นอะไรไหม ถะ ถ้าผมขออนุญาตไปส่งคุณ...”
หญิงสาวยังไม่ทันได้ตอบ ก็มีเสียงใครบางคนแทรกขึ้นมา
“ไม่ได้! ดามากับฉันต้องกลับกับฉัน!” ภาคินพูดขึ้นพร้อมกับยืนแทรกกลางระหว่างสองคนนั้น
“คิน...?”
Latest chapter
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 72 The End.
สามเดือนต่อมางานแต่งระหว่างพศวัฒน์กับลลิตาได้ถูกจัดขึ้น ณ ริมชายหาดแห่งหนึ่ง เพราะพวกเขาอยากได้ความเป็นส่วนตัวจึงมีแขกที่ได้รับเชิญมาร่วมงานแต่งครั้งนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บรรยากาศโดยรอบตกแต่งไปด้วยสีขาวและมีดอกไม้ประดับต่างจุดต่าง ๆ ทุกคนที่มาร่วมงานต่างพากันตั้งหน้าตั้งตารอเจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามา คนที่ตื่นเต้นสุดเลยคงไม่พ้นเจ้าบ่าวของงานที่ยืนรอเธออยู่แล้วคุณกัมปนาทจูงมือบุตรสาวเดินไปยังทางเดินที่ได้จัดเตรียมไว้ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันใจจนเขาน้ำตาคลอ ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่ลูกสาวเขาสมหวังกับความรักส่วนคนที่ร้องไห้หนักสุดคงไม่พ้นคุณวิภพ จนทุกคนพากันสงสัยสรุปว่าเขาดีใจหรือเสียใจกันแน่สองพ่อลูกเดินไปจนถึงจุดที่เจ้าบ่าวยืนรอพวกตน มือชายชราที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาจับมือลูกสาวตัวเองส่งให้กับฝ่ามืออีกพศวัฒน์ที่ยื่นรอรับพวกเขาอยู่แล้ว“ถ้าวันหนึ่งข้างหน้าลูกสาวพ่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ หรือมีเรื่องผิดใจต่อกัน ขอร้องว่าอย่าทำร้ายลูกสาวพ่อนะ และถ้าหมดรักลูกสาวพ่อแล้ว อย่าได้ทิ้งขว้าง อย่าปล่อยให้ยัยอ้ายอยู่คนเดียวตามลำพัง ถึงวันนั้นได้โปรด... ได้โปรดส่งลูกสาวคืนให้พ่อนะ” น้ำเสียงคุ
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 71
ตกเย็นขณะที่ลลิตากับพศวัฒน์กำลังนั่งดูหนังด้วยกัน เป็นฉากบอกรักอย่างหวานแหววของตัวเอกในละคร เธอฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงได้เอ่ยถามคนข้างกาย“พี่ไนต์ชอบอ้ายตั้งแต่ตอนไหนเหรอคะ? แล้วทำไมถึงมาชอบอ้ายคะ?” ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย เอาตามจริงตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ เธอยังงงอยู่เลยว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเริ่มต้นตั้งแต่ตอนไหนถึงได้มาลงเอยด้วยกันแบบนี้พศวัฒน์หันหน้ามามองคนที่กำลังจ้องเขาตาแป๋ว จนเขาอดไม่ไหวที่จะพรมจูบไปยังหน้าผากมนด้านคนที่โดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกับใบหน้าแดงด้วยความเขินอาย พศวัฒน์สามารถอ่านกินเธอได้ตลอดเวลาจริง ๆชายหนุ่มโอบกอดตัวเธอ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “พี่ชอบอ้ายตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว”“ตอนไหนคะ? อย่าบอกนะว่าตั้งแต่ที่เราเดินชนกัน” คิ้วงามขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย“ครับ ตั้งแต่วันนั้นเลย”“ไม่เชื่อพี่ไนต์หรอกค่ะ ใครมันจะไปตกหลุมรักแต่แรกเห็น อ้ายไม่เชื่อ” ลลิตากอดอกราวกับเด็กน้อย ชายหนุ่มยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู“ถ้าเอาความจริงเลย พี่อยากจูบอ้ายตั้งแต่ตอนนั้นด้วยซ้ำ แต่กลัวอ้ายจะหาว่าพี่เป็นพวกโรคจิต อ้ายไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องเก็บอารมณ์ตัวเองขนาดไหน ขนา
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 70
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเป็นความตั้งใจของญาดา ที่เธอกลับมาหาภาคินในครั้งนี้ เพราะเธอตั้งใจดึงภาคินและทุก ๆ คนที่เกี่ยวข้องลงนรกไปด้วยกัน เธอไม่ต้องการให้คนของตระกูลวัชรโยธินมีความสุข ทั้งที่เธอต้องแบกรับความทุกข์ ความเจ็บปวดไว้คนเดียวเธอต้องการแก้แค้นที่ทุกคนพรากลูก พรากความรักไปจากเธอ!ญาดารู้ดีว่าพ่อกับแม่ของภาคินมีตรรกะความคิดป่วยขนาดไหน เธอไม่ต้องการให้ลลิตามาเจอชะตากรรมเดียวกันกับเธอ คนอย่างลลิตาควรไปเจอใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ครอบครัวนี้หญิงสาวรู้ว่าภาคินรักเธอขนาดไหน เธอทำทุกวิถีทางเพื่อให้ภาคินรักและหลงเธอคนเดียว จึงได้พยายามดึงภาคินออกมาจากลลิตา เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องและไม่เกี่ยวอะไรเลยแต่พอนานไปความรักที่ภาคินมอบให้เธอ ความต้องการแก้แค้นมันค่อย ๆ ลดจางหายไปทีละนิด และแปรเปลี่ยนเป็นหึงหวงคนรัก จนหลายต่อหลายครั้งที่เธอเกือบทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องไปด้วยทุกครั้งที่นอนมองหน้าเขา เรื่องในวันนั้นก็ลอยขึ้นมา ยังไงเธอก็ให้อภัยเขาไม่ลง แม้รักมากขนาดไหน แต่ภาคินคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียลูกไป แบบตลอดกาล...หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ภาพในวันวานผุดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา วั
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 69
“บางทีฉันก็อยากผ่าสมองพวกแกมาดูว่าทำไมคิดแต่เรื่องใต้สะดือกันนัก หรือเป็นปมของพวกแกกันแน่!”ภาคินได้ยินอย่างนั้นเขาถึงกับขึ้นเสียงใส่มารดา “คุณแม่!”ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามารดาหมายถึงอะไร คำนั้นมันจี้จุดเขาขนาดไหน ลลิตาย้ำคำนั้นกับเขาแล้ว ยังต้องมาเจอผู้ให้กำเนิดย้ำเตือนอีก“พอ! ไม่ต้องพูดอะไร จากนี้พวกแกจะทำอะไรก็ทำ ฉันจะไม่บ้าจี้ตามพวกแกอีกต่อไป แค่นี้หน้าฉันก็แตกยับไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายคุณหญิงวิไลลักษณ์เดินขึ้นรถกลับบ้านตัวเองทันที ไม่ได้สนใจภาคินเลยสักนิดว่าจะกลับหรือมีความรู้สึกยังไงภาคินมองดูมารดานั่งรถไปจากเขา ชายหนุ่มเอาเท้าเตะพื้นดินพร้อมกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย “โธ่เว้ย-!”วันเวลาผ่านไป...หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นจบลง ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ ชีวิตแต่ละคนต่างดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาลลิตามานั่งดื่มกาแฟตรงร้านที่อยู่ด้านล่างของบริษัท ในขณะที่เธอกำลังสูดดมกับกลิ่นกาแฟอยู่นั้น เก้าอี้ด้านหน้าของเธอก็มีคนคนหนึ่งนั่งลง“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอเอ่ยถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย หญิงสาวไม่คิดจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เธอยังคงสูดดมรับกลิ่นหอมของกาแฟต่อไป“
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 68
ส่วนคนกลางอย่างลลิตาได้แต่ปลงตกที่เห็นพ่อลูกฟาดฟันกันแค่เพราะอยากประมูลให้เธอขณะที่หญิงสาวกำลังพูดปลอบใจพศวัฒน์อยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดแซะขึ้นมาจากโต๊ะข้าง ๆ“ไหนว่ามีเงินพันล้าน? แต่ไม่เห็นประมูลได้สักชิ้น ทั้งที่ของในงานรวมกันทั้งหมดยังไม่ถึงแปดร้อยล้านเลยมั้ง” คุณหญิงวิไลลักษณ์ป้องปากหัวเราะกับบรรดาเพื่อน ๆ เธออย่างสะใจแน่นอนว่าเรื่องที่พศวัฒน์พูดโอ้อวดใส่เธอกับลูกว่ามีเงินเป็นพันล้าน หญิงสูงวัยได้เล่าให้คนในสมาคมฟังหมดแล้วลลิตามองดูสองแม่ลูกและคนอื่น ๆ ที่พากันดูถูกพศวัฒน์ เธอก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ไม่ใช่เพราะรู้สึกอับอาย แต่เพราะโกรธตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ชายหนุ่มโดนดูถูก หากไม่ใช่เพราะเธอห้ามไม่ให้เขาประมูลแข่งกับบิดา คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้พศวัฒน์มองคนข้างกายที่นั่งก้มหน้า เขาเอื้อมไปกุมมือเธอเพื่อเป็นการปลอบโยน “อ้ายไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ พี่ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้ลลิตาอย่างอ่อนโยน ทว่าในใจเขาคาดโทษบิดาไว้เรียบร้อยขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งฟังเสียงของคนที่พูดแซะพวกเธออยู่นั้น พิธีกรบนเวทีก็ได้เอ่ยถามเจ้าของที่ครอบครองเพชรมากที่สุดในค่ำคืนนี้“ทางเราขออนุญาตสอบถามเหต
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 67
หลังจากสองแม่ลูกเดินจากไป ลลิตาหันมาพูดกับชายหนุ่มด้วยใบหน้าอมยิ้ม“ร้ายจังเลยนะคะ”“ร้ายตรงไหนครับ พี่ก็แค่พูดความจริง ว่าแต่อ้ายอยากได้ทั้งหมดจริง ๆ เหรอ”“จะบ้าเหรอพี่ไนต์” หญิงสาวทำหน้าดุใส่เขา “เอาแค่ที่ชอบก็พอค่ะ”เธอรู้ว่าพศวัฒน์สามารถซื้อทั้งหมดได้สบาย แต่วันนี้เธอตั้งใจมาดูสักเซตสองเซตก็พอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งจำเป็นขนาดนั้น ที่บ้านเธอก็เยอะมากพอแล้ว แล้วไหนจะของหมั้นที่คุณวิภพมอบให้เธออีกตอนนี้ทุกคนล้วนนั่งชมเครื่องเพชรที่เหล่านางแบบใส่ประชันโฉมกัน แต่ละชุดล้วนมีความสวยงามแตกต่างกันไป จนกระทั่งนางแบบใส่เพชรชุดหนึ่งเดินออกมา“ชุดนี้อ้ายว่าสวยดีนะคะ เหมาะกับคุณแม่พอดีเลย” ลลิตาชี้ให้ชายหนุ่มดูชุดเครื่องประดับที่ลลิตาสนใจ เป็นพลอยทับทิมสีแดงล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดงามทั้งชุด ทั้งต่างหู สร้อยคอ กำไล หรือแม้แต่แหวน ก็ล้วนเป็นลวดลายเดียวกันทั้งเซตขณะนั้นเองพิธีกรประมูลก็ได้เสนอราคาเพชรชุดนี้ให้กับผู้ที่สนใจ“ราคาชุดนี้เริ่มต้นที่ห้าล้าน...”“สิบล้าน” พศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกับบอกราคาประมูลอย่างไม่รีรอ“สิบสองล้าน” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา เป็นภาคินที่ประมูลแข่งกับเขาพศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกั
You may also like
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.9K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก22.5K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY21.7K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.2K viewsรักในกรงสิงห์ NC 25+
จิตอักษร419 viewsบำเรอรักชนเผ่าลับ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ134 viewsเมียกองขยะ
ดอกอ้อลู่ลม113 viewsกระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า
sammi'P142 views
