로그인공유
ตอนที่ 7 ทำความรู้จัก
최신 업데이트:
2025-08-20 16:58:25“ถ้าคุณอธิปไม่ทานอะไรเรามาคุยกับเรื่องสัญญาเลยก็ได้นะ คุณเอาสัญญามาด้วยหรือเปล่า”
“นี่ครับสัญญาที่ทางบริษัทเตรียมให้”
อัญญารินทร์รับเอกสารมาอ่านอย่างละเอียด ตาคู่สวยไล่อ่านทุกตัวอักษรอย่างตั้งใจ ระหว่างที่อ่านก็แอบมองออกไปหน้าร้านและรอคอยว่าสิรดาจะเข้ามาหรือเปล่า
หญิงสาวอ่านสัญญายังไม่จบเสียงไลน์ก็ดังขึ้นเสียก่อนและเป็นสิรดาที่ไลน์มาบอกว่าเธอต้องทำโอทีจึงมาหาที่ร้านไม่ได้
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ” อัญญารินทร์ปฏิเสธและอ่านสัญญาส่วนที่เหลือ
“คุณอัญญามีอะไรที่อยากจะสอบถามเกี่ยวกับสัญญาจ้างไหมครับ”
“มีนิดหน่อยค่ะ คือในสัญญาเขียนว่าห้ามมีความสัมพันธ์เกินเลยกว่าสถานะแฟนเช่า แล้วแบบไหนถึงเรียกว่าเกินเลยค่ะ”
“ก็คงหมายถึงเรื่องบนเตียงนั่นแหลครับ เพราะการเป็นแฟนกันก็ต้องแสดงออกให้คนอื่นเห็นถึงการเป็นคู่รักอาจมีการจับมือ บ้างกอดหรือโอบบ้าง” เขาตอบตามที่สอบถามมาจากทินกร
“ฉันพอเข้าใจค่ะ”
“แล้วมีตรงไหนอีกไหมครับ”
“คิดว่าไม่มีนะคะ”
เมื่อตอบไปแล้วหญิงสาวก็เซ็นชื่อลงในสัญญาสองแผ่นก่อนจะส่งให้อธิปัตย์เซ็นบ้างจากนั้นทั้งสองคนก็เก็บสัญญาไว้คนละแผ่น
“ทีนี้ก็ถึงเวลาที่เราจะทำความรู้จักกันแล้วนะครับคุณอัญญา”
“ฉันขอเริ่มก่อนเลยนะคะ อย่างที่บอกไปเมื่อวานว่าฉันชื่ออัญญารินทร์ แต่เพื่อนๆ และคนใกล้ตัวมักจะเรียกฉันว่าอัญญา ค่ะ อายุ 23 ปี เปิดร้านกาแฟแห่งนี้มาประมาณ 8 เดือนแล้วค่ะ”
“และคุณมีพี่น้องหรือครอบครัวไหมครับ” อธิปัตย์ถามเพิ่ม
“คุณพ่อคุณแม่ของฉันเสียชีวิตไปแล้วค่ะ ตอนนี้ก็อยู่คนเดียว”
“ผมเสียใจด้วยนะครับ” เขารู้สึกเห็นใจเธอมากที่อายุแค่นี้ต้องใช้ชีวิตลำพังเพียงคนเดียว
“ขอบคุณค่ะ”
“นอกจากพนักงานในร้านที่ผมเห็นแล้วคุณมีเพื่อนสนิทไหมครับ”
“มีค่ะ เธอชื่อใบเตยอันที่จริงวันนี้ใบเตยก็จะมาเจอคุณด้วยแต่พอดีเธอมีงานด่วนเลยมาไม่ได้”
“ไม่เป็นไรครับผมว่าคงมีโอกาสได้เจอกัน”
“ทีนี้ถึงตาคุณอธิป ฉันอยากให้คุณแนะนำตัวเองให้ฉันรู้จักมากขึ้นค่ะ เพื่อที่เราจะได้แสดงบทบาทคู่รักได้อย่างสมจริงที่สุด”
“ผมชื่ออธิปัตย์ อายุ 28 ปีครับ ตอนนี้กำลังตกงานครับ”
“แต่ถ้าเพื่อนฉันถามคุณจะตอบว่าตกงานไม่ได้นะคะ”
“แล้วจะให้ผมตอบว่าอะไรดีล่ะ บอกว่าผมเพิ่งกลับจากต่างประเทศแล้วกำลังจะเริ่มทำงานดีไหม” อธิปัตย์เสนอเพราะเขาไม่อยากโกหกมาก
“คุณจะตอบแบบนั้นก็ได้นะ แต่ถ้าเขาถามเพิ่มเติมเช่นเรียนที่ไหน เรียนอะไรคุณจะตอบเขาได้ไหมล่ะ ฉันเองยิ่งไม่มีความรู้เรื่องนี้อยู่ด้วย”
“เรื่องนั้นผมคิดว่าผมตอบได้”
“ทำไมคุณดูมั่นใจจังคะคุณอธิป”
“ก็ก่อนที่ผมจะมาทำงานนี้ผมเคยทำงานบนเรือสำราญและคุยกับแขกคนไทยคนหนึ่งเขาเป็นนักท่องเที่ยวที่มีแผนจะเดินทางไปรอบโลก ผมยืมตัวตนเขามาใช้ก็ได้”
“ฉันว่าอย่าเลยค่ะ ถ้าตัวจริงโผล่มาคุณจะยุ่งเอานะคะ ถึงฉันอยากได้หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีแต่แบบนี้มันก็เสี่ยงเกินไปค่ะ”
“ผมรับรองว่าไม่มีใครจับได้หรอกครับเพราะคนที่ผมพูดถึงตอนนี้เขาไปเที่ยวแถวแอฟริกาใต้และวางแผนจะอยู่ที่นั่นครึ่งปี” อธิปัตย์โกหกคำโต
“เอางั้นก็ได้ค่ะ” อัญญารินทร์เห็นท่าทางมั่นใจของเขาก็เลยยอมคล้อยตาม
“อีกเกือบสามอาทิตย์กว่าจะถึงงานแต่งของเพื่อนฉัน ระหว่างนี้คุณจะทำอะไรคะ จะรับงานอื่นก่อนหรือเปล่า”
“ช่วงนี้ผมอาจจะต้องหางานประจำทำ”
“ฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าทำไมถึงมารับงานนี้”
“ผมมีเหตุผลส่วนตัวครับ และคิดว่างานนี้ค่อนข้างตรงกับความต้องการของผมในช่วงนี้พอดี เรื่องรายละเอียดผมไม่สามารถบอกคุณได้ หวังว่าคุณจะเข้าใจ”
“ฉันเข้าใจค่ะ ถ้าอย่างนั้น เรามาคุยกันเรื่องรายละเอียดปลีกย่อยสำหรับการเป็นแฟนปลอมๆ กันดีกว่านะคะ มันมีหลายอย่างที่เราต้องพูดให้ตรงกัน”
“ได้ครับ”
“อย่างแรกเลยคือเรื่องราวความรักของเราค่ะ เราต้องมีเรื่องราวที่น่าเชื่อถือได้ เพื่อที่เพื่อนๆ จะได้ไม่สงสัย”
“คุณอยากให้เป็นแบบไหนครับ” อธิปัตย์ถาม
“ฉันคิดว่าเราควรจะเจอกันโดยบังเอิญดีไหมคะ เช่น คุณมาที่ร้านกาแฟของฉันบ่อยๆ แล้วเราก็เริ่มทำความรู้จักกัน จนกระทั่งพัฒนาความสัมพันธ์” อัญญารินทร์เสนอ
“ฟังดูเป็นไปได้ครับ” อธิปัตย์เห็นด้วย
“ส่วนเรื่องรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เช่นชอบอะไรไม่ชอบอะไรนิสัยใจคอ เราต้องจำให้ขึ้นใจนะคะ เพื่อที่เวลาเพื่อนถาม เราจะได้ตอบตรงกัน และฉันอาจจะต้องขอถ่ายรูปคู่กับคุณลงในโซเชียลจะได้ไหม”
“ได้สิ แต่ผมว่าถ่ายไม่ต้องเห็นหน้าเต็มก็ได้นะ พวกเขาจะรอที่จะเห็นหน้าผมในวันงาน ผมว่ามันน่าจะตื่นเต้นดี” อธิปัตย์กลัวว่าถ้าหน้าขอตนไปโผล่ในโซเชียลแล้วทางบ้านจะรู้ว่าเขากลับมาแล้ว
“ฉันเห็นด้วยเลยค่ะ”
“ร้านคุณเปิดทุกวันไหมครับ”
“ไม่ค่ะ ร้านของฉันปิดวันพฤหัสค่ะ คุณถามทำไมคะ”
“ผมคิดว่าเราควรจะนัดเจอกันบ้างในช่วงเวลาที่เราว่าง เพื่อซ้อมบทบาทและทำความรู้จักกันให้มากขึ้น”
“แต่นั่นมันไม่อยู่ในสัญญานะคะ”
“ผมรู้แต่ช่วงนี้ผมเองก็ว่างๆ น่ะเลยอยากจะหาเพื่อนคุยด้วย”
“เอาไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกทีก็ได้ค่ะ” อัญญารินทร์รู้สึกแปลกใจที่อธิปัตย์ดูจะร่วมมือและเข้าใจสถานการณ์ได้ดีกว่าที่คิดไว้มาก เขาดูเป็นคนฉลาดและมีไหวพริบ ไม่เหมือนกับท่าทางเงียบๆ นิ่งๆ ของเขา
“ได้ครับ ผมว่าเราควรแลกเบอร์ติดต่อกันไว้”
“ก็ดีค่ะ”
เมื่ออธิปัตย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเบอร์และสแกนคิวอาร์โค้ตอัญญารินทร์ก็ค่อนข้างจะแปลกใจกับโทรศัพท์ของเขาเพราะดูแล้วมันแพงมากสำหรับคนที่บอกว่าตัวเองตกงาน
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นสีหน้าของเธอเหมือนกำลังสงสัยอะไรสักอย่าง
“โทรศัพท์ของคุณไม่เหมือนกับโทรศัพท์ของคนที่บอกว่าตกงานเลยนะคะ”
“ก่อนหน้านี้ผมทำงานแจกไพ่บนเรือสำราญครับ เวลาแขกเล่นได้เยอะก็จะมีทิปให้ผมเยอะหน่อย และโทรศัพท์เครื่องนี้ผมก็ได้มาจากที่นั่น” ด้วยประสบการณ์ที่ได้เจอคนมาเยอะทำให้อธิปัตย์เอาเรื่องของคนเหล่านั้นมาผสมกันเป็นเรื่องของตัวเองได้อย่างแนบเนียน
“แล้วทำไมตอนนี้ไม่ทำต่อล่ะคะ”
“หมดสัญญาจ้างครับผมเลยว่างงาน ระหว่างสัญญาใหม่ผมเลยหาอะไรทำแก้เบื่อ”
“อย่างเช่นรับจ้างเป็นแฟนใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ”
ชายหนุ่มนั่งคุยกับเธอจนท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้มเขาก็ขอตัวกลับ
“แล้วคุณอธิปจะกลับยังไงคะ”
“ผมนั่งแท็กซี่ครับ”
“ให้ฉันไปส่งไหมคะ”
“ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณพักที่นี่หรือเปล่าครับ”
“ปกติฉันจะกลับบ้านค่ะ แต่ถ้าช่วงไหนเหนื่อยมากๆ ก็จะนอนหลังร้านค่ะ”
“หลังร้านเหรอครับ ผมว่ามันค่อนข้างอันตรายนะครับ”
“ไม่อันตรายเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้ค้างที่นี่บ่อย”
“วันนี้คุณจะกลับไปนอนที่บ้านใช่ไหม ให้ผมช่วยปิดร้านนะ”
“อย่าเลยค่ะ ฉันเกรงใจนี่มันก็มืดแล้ว”
“เพราะมืดแล้วไงล่ะ ผมเลยต้องช่วยไปเถอะครับ”
อธิปัตย์ช่วยดึงประเหล็กแบบม้วนลงมาปิดจากนั้นก็เดินออกไปเรียกแท็กซี่ที่หน้าร้าน
อัญญารินทร์เห็นว่าเขาขึ้นแท็กซี่ไปแล้วเธอจึงขับรถออกมา หญิงสาวรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของเขาเพราะดูเหมือนจะเป็นคนเย็นชาแต่กลับมีความห่วงในแฝงอยู่ในนั้นด้วย
최신 챕터
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 20 มีอะไรที่เป็นเรื่องจริง
อัญญารินทร์นั่งนิ่งเธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาในเวลานี้ เพราะมันไม่เหมือนที่เธอคิดไว้เลย ทุกอย่างที่ออกมาจากปากของอธิปัตย์มันยากเกินที่เธอจะเข้าใจหญิงสาวมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ที่ผ่านมาเธอคิดว่าอธิปัตย์จริงใจมาตลอดและเธอเองก็ให้โอกาสเขาเข้ามาใกล้ชิด แต่ไม่เลยว่าจะถูกเขาหลอกด้วยรอยยิ้มที่จริงใจและสายตาที่อบอุ่น“คุณพูดจริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่น “จริงครับ” อธิปัตย์พยักหน้าช้าๆ“แล้วทำไมคุณถึงโกหกฉันคะ ทำไมคุณไม่บอกความจริงกับฉันตั้งแต่แรก” อัญญารินทร์ถามเสียงดังขึ้นด้วยความโกรธ เสียใจและผิดหวัง น้ำตาเริ่มเอ่อคลอ“ผมขอโทษครับอัญญา ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณเลยนะครับ” อธิปัตย์รีบจับมือเธอไว้แต่อัญญารินทร์ก็ดึงมือออก“ไม่ตั้งใจ? แล้วสิ่งที่คุณทำมาทั้งหมดคืออะไรคะคุณอธิปัตย์ คุณหลอกฉัน คุณหลอกฉันให้เชื่อว่าคุณเป็นแค่คนธรรมดา คุณหลอกฉันว่าคุณยอมเปลี่ยนชีวิตเพื่อฉัน” อัญญารินทร์พูดออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด“ผมไม่ได้หลอกนะครับ ผมแค่ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับคุณยังไง ไม่ว่าผมจะเป็นใครแต่ความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณก็เหมือนเดิมนะครับอัญญา” อธิปัตย์พยายามอธิบาย“แล้วตอนนี้ฉันจะเชื่อใจคุณไ
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 19 ถึงเวลาแล้ว
เช้าวันจันทร์อธิปัตย์ไปเริ่มงานที่บริษัทตามกำหนด ชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดสูทสีเข้มดูภูมิฐานและน่าเชื่อถือ บรรยากาศในบริษัทดูเหมือนจะคุ้นเคยสำหรับเขาอยู่แล้ว การประชุมแรกในฐานะรองประธานผ่านไปได้ด้วยดี เขาสามารถตอบคำถามและให้แสดงความคิดเห็นกับเรื่องที่ประชุมเป็นอย่างดี สร้างความประทับใจให้กับบอร์ดบริหารและพนักงานที่เข้าร่วมประชุมถึงแม้จะยุ่งกับงานใหม่ แต่พอถึงเวลาพักกลางวันเขาก็โทรศัพท์ไปหาอัญญารินทร์แต่ก็คุยกับเธอได้ไม่นานเพราะช่วงเวลาพักเที่ยงที่ร้านของเธอก็ยุ่งมากหลังเลิกงานเขาถอดสูทออกและขับรถไปหาอัญญารินทร์ที่ร้านของเธอทันที“ร้านปิดแล้วเหรอครับ” อธิปัตย์ทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างทุกครั้ง“สำหรับคนอื่นปิดแล้วค่ะ แต่สำหรับคุณอธิปอัญญาเปิดต่อให้อีกนิดก็ได้ค่ะ วันนี้ไปทำงานวันแรกเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ยคะ หิวหรือเปล่า” หญิงสาวถามอย่างห่วงใย“เหนื่อยมากเลยแล้วก็หิวมากด้วย เราไปกินข้าวข้างนอกกันนะผมว่าขนมปังคงไม่อิ่มแน่”“ได้ค่ะ” อัญญารินทร์ปิดไฟในร้านขณะที่เขาช่วยเธอดึงประตูลงก่อนจะพากันไปทานอาหารที่ร้านซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงแค่สามคูหาเมื่อมาถึงอธิปัตย์ก็รีบสั่งอาหารพอพนักงานยกมาเสิร์ฟเข
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 18 รองประธานคนใหม่
หลังจากการประชุมบอร์ดบริหารในช่วงเช้า ข่าวการเพิ่มตำแหน่งรองประธานคนใหม่ก็ถูกกระจายไปยังทุกแผนกของบริษัท พนักงานทุกคนต่างพากันตื่นเต้นที่จะมีเจ้านายคนใหม่ นอกจากข่าวที่แนบไปแล้ว ทางบริษัทยังแนบรูปถ่ายของอธิปัตย์ลงไปในนั้นด้วยสิรดาเพื่อนสนิทของอัญญารินทร์มองรูปถ่ายพร้อมกับชื่อของรองประธานคนใหม่ด้วยสีหน้าที่ตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าคนที่อัญญารินทร์จ้างไปเป็นแฟนเช่าจะกลายมาเป็นถึงรองประธานบริษัทใหญ่โตขนาดนี้ สีหน้าของหญิงสาวเต็มด้วยความกังวล เธออยากบอกเรื่องนี้กับอัญญารินทร์แต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนจะดีใจหรือเสียใจกับเรื่องนี้อีกอย่างสิรดาก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนคบกันถึงขั้นไหนเลิกงานสิรดาโทรไปถามอัญญารินทร์ เมื่อเพื่อนบอกว่ากำลังคิดจะเปิดใจให้อธิปัตย์ ฟังจากเสียงแล้วเหมือนอัญญารินทร์ชอบอธิปัตย์มากแต่ก็ยังไม่เรียกว่าแฟนสิรดาจึงคิดว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับเพื่อนในตอนนี้ แต่เธอจะต้องหาทางคุยกับอธิปัตย์ก่อน เธออยากถามว่าเขาโกหกทำไมและคิดจะบอกเรื่องนี้กับอัญญารินทร์เมื่อไหร่สายๆ ของวันเสาร์อธิปัตย์กำลังนั่งอ่านข้อมูลของบริษัทอยู่ที่คอนโด วันจันทร์ที่จะถึงนี้เขาจะเข้าไปทำงานเป็นวันแรกในตำแหน่งรอง
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 17 ครั้งนี้จริงจัง
วันพฤหัสบดีอธิปัตย์ก็มาที่ร้านของอัญญารินทร์ตั้งแต่เช้าเพื่อช่วยดูว่าช่างติดตั้งกล้องวงจรปิดครบทุกจุดตามที่คุยกันไว้เมื่อตอนเย็นของเมื่อวานหรือเปล่าจากนั้นเขาก็ช่างเชื่อมต่อสัญญาณกล้องเข้ากับมือถือของเขาด้วยเพื่อจะได้เปิดดูระหว่างที่ไม่อยู่ที่นี่หลังจากทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยในเวลาบ่ายเขาก็ไปทานอาหารกับอัญญินทร์ก่อนจะขอตัวกลับเพราะอยากให้หญิงสาวได้พักผ่อน ส่วนตัวเขาเองนั้นตัดสินใจแล้วว่าจะกลับเข้าไปที่บ้านอธิปัตย์ขับรถเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวเขาบีบแตรที่หน้าบ้านและรอจนกระทั่งสาวใช้คนหนึ่งเดินมาเปิด“คุณอธิป” สาวใช้วัยกลางคนตกใจที่เห็นเจ้านายกลับมาบ้านทั้งที่ไม่เคยมีใครพูดเรื่องนี้มาก่อน“อย่าพึ่งตกใจเลยสาลี่เปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อนเถอะ” เขาหัวเราะกับท่าทางสาลี่ที่เหมือนกับคนโดนผีหลอกสาวใช้รีบเปิดประตูให้จากนั้นอธิปัตย์ก็ขับรถเข้าไปจอดด้านหน้าของประตูบ้านก่อนจะลงจากรถและเข้าไปทักทายบิดามารดาที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้อง“สวัสดีครับ คุณพ่อสวัสดีครับคุณแม่”“อธิป!.....มาได้ยังไงแล้วใครไปรับที่สนามบิน โธ่....ลูกแม่จะมาทั้งทีทำไมไม่บอก” คุณทิพย์สุดาลุกขึ้นแล้วโผเข้ากอดลูกชายด้วยคว
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 16 มากกว่าเพื่อน
“พี่อธิปสุดยอดเลยค่ะ” กวางเดินเข้ามาพูดกับอธิปัตย์หลังจากที่เขาคุยกับจิรวัฒน์จนชายหนุ่มยอมเดินออกไปจากร้าน“เขามานานหรือยังกวาง”“มาได้สักพักหนึ่งแล้วค่ะ พอเขามาถึงกวางก็รีบโทรบอกพี่อธิปเลยค่ะ ว่าแต่สองวันนี้พี่หายไปไหนมาคะ ทำไมไม่มาที่ร้านเลยล่ะคะ”“พี่มีธุระต้องไปทำนิดหน่อยนะ แล้วเป็นยังไงบ้างพี่อัญญาเขาพูดอะไรถึงพี่ไหม”“ไม่ได้พูดค่ะแต่กวางว่าพี่อัญญาต้องคิดถึงพี่อธิปแน่ๆ ค่ะเพราะพี่อัญญาชอบนั่งเหม่อแล้วก็มองออกไปนอกร้านเหมือนที่กวางส่งรูปให้ดูไงคะ”“ขอบใจนะกวางงั้นพี่ขอไปคุยกับพี่อัญญาของกวางก่อนนะ”“ได้ค่ะ เดี๋ยวกวางกับน้ำหวานจะดูหน้าร้านให้เองถ้ายุ่งหรือต้องการความช่วยเหลือจะกดกริ่งเรียกนะคะ”“ขอบใจนะกว้าง” อธิปัตย์อาทิตย์ยิ้มให้พนักงานทั้งสองก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังร้านซึ่งตอนนี้อัญญากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเล็กซึ่งเป็นจุดพักผ่อนของพนักงาน“เขากลับไปแล้วใช่ไหมคะ”“กลับไปแล้วเขาทำอะไรคุณหรือเปล่าอัญญา”“เปล่าค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่คุณมา”“แล้วคุณคุยอะไรกับเขาบ้างพอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหม”“อัญญาไม่ได้คุยอะไรกับเขา เป็นเขานั่นแหละที่คุยอยู่ฝ่ายเดียว”“แล้วเขาคุยว่าอะไรล่ะ อยากเล่าให้ผมฟั
แฟนเช่าของฉันเป็นท่านรอง ตอนที่ 15 มาทันเวลาพอดี
สองวันแล้วที่อธิปัตย์หายไปจากชีวิตของอัญญารินทร์ หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ เพราะเขาไม่โทรหา ไม่แวะมาดื่มกาแฟ เธอรู้ว่าเขาให้เวลาเธอคิดแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคิดถึงเขา เสียงหัวเราะ รอยยิ้มและเรื่องราวที่เขานำมาเล่ามันวนเวียนอยู่ในความคิดของเธออยู่ตลอดอัญญารินทร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลายครั้ง คิดจะกดโทรหาเขา แต่ก็ต้องวางลงเพราะความไม่กล้า เธออดคิดไม่ได้ว่าบางทีตอนนี้อธิปัตย์อาจจะเปลี่ยนใจไปแล้ว เพราะคงไม่มีใครอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองเพื่อใครคนหนึ่งง่ายๆ หรือที่เขาพูดอาจจะเป็นแค่คำหลอกลวงและเธอเองก็หลงเชื่อกับคำพูดของเขา ความคิดเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกเศร้าเหมือนกับคนกำลังอกหักทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นคบกันด้วยซ้ำ“พี่อัญญาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูซึมๆ นะคะ” กวางถามขึ้นอย่างห่วงใย เมื่อเห็นเจ้านายเอาแต่นั่งเหม่อมองออกไปนอกร้าน“เปล่าหรอกกวาง พี่แค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ” อัญญารินทร์ฝืนยิ้ม“สงสัยคิดถึงคุณอธิปล่ะสิใช่ไหมคะ” กวางแซวเบาๆ อัญญารินทร์หน้าแดงเล็กน้อย“พี่จะคิดถึงเขาทำไมล่ะ เขาก็แค่แฟนเช่านะ” เธอตอบปฏิเสธ แต่ในใจกลับยอมรับว่ากวางพูดถูกกวางเห็นท่าทางของเจ้านายก็พอรู้ว่าตอนนี้คงกำลังคิดถึงคุณอธิป
