ตอนที่ 6 ดีใจที่เจอกันอีกครั้ง

 

อัญญารินทร์กำลังนั่งทำโปรโมชั่นของทางร้านสำหรับเดือนนี้เพื่อโปรโมตในเพจอัญญาคาเฟ่แต่ยังทำได้ไม่ถึงไหนก็รู้สึกง่วงมากจึงชัดดาวโน้ตบุ๊กและปิดไฟเตรียมจะเข้านอน

แต่พอหัวถึงหมอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาก่อนเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือสิรดาหญิงสาวก็กดรับทันที”

“ว่าไงใบเตยอย่าบอกนะว่าแกเพิ่งเลิกงานกลับถึงบ้าน”

“เปล่าหรอกวันนี้ฉันไปกินข้าวกับแฟนมาน่ะ ขอโทษนะที่โทรมาดึกเลยฉันมีเรื่องจะถาม”

“ว่ามาเลย”

“วันนี้บริษัทจัดหาแฟนเช่าเขาส่งคนใหม่มาได้เรื่องไหม”

“คนนี้ได้เรื่องเลยนะ หน้าตาหล่อแบบตะโกนเลยแหละ ฉันเห็นครั้งแรกยังตกใจไม่คิดว่าเขาจะมารับงานนี้เลย”

“มีรูปไหมล่ะ ฉันอยากเห็น” เพราะปกติแล้วอัญญารินทร์ไม่ค่อยชมผู้ชายคนไหนเท่าไหร่พอได้ยินเพื่อนชมแฟนเช่าคนใหม่ก็ยิ่งทำให้เธออยากจะเห็นหน้า

“ไม่มีหรอกแต่พรุ่งนี้ถ้าเจอกันจะขอถ่ายรูปคู่กับเขาก็แล้วกันนะ”

“เขาชื่ออะไร”

“ชื่ออธิปัตย์”

“อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ”

“ไม่รู้เลย วันนี้ยังไม่ได้คุยกันมากเท่าไหร่”

“อ้าว...รู้ข้อมูลแค่นี้แล้วจะมาคบกันเป็นแฟนหลอกๆ ได้ยังไงล่ะ”

“ใจเย็นก่อนสิใบเตยวันนี้เขาแค่เข้ามาแนะนำตัวส่วนรายละเอียดอันจะนัดเจอเขาพรุ่งนี้ที่ร้านตอนเย็น ถ้าใบเตยเลิกงานแล้วก็มาที่ร้านสิจะได้ทำความรู้จักกับเขาไว้”

“แต่กว่าฉันจะไปถึงร้านก็เกือบจะหกโมงเย็นเลยนะ เขาจะกลับก่อนหรือเปล่า”

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ ฉันจะพยายามถ่วงเวลาเขาไว้หรือถ้าเขาไม่ว่างจริงๆ ก็จะขอนัดเจอเขาอีกสักครั้ง”

“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้ยินแกชมผู้ชาย แสดงว่าเขาต้องหล่อมากเลยใช่ไหม”

“หล่อดูดีทุกกระเบียดนิ้วเลยนะ ตัวก็สูงมากเลยนะแต่ไม่ได้สูงผอมเก้งก้างดูมีกล้ามเนื้อเหมือนคนออกกำลังกาย”

“ตายๆ นี่เพื่อนของเราชมผู้ชายมากขนาดนี้อย่าไปตกหลุมรักแฟนเช่าเข้าล่ะ” สิรดาพูดแล้วหัวเราเบาๆ

“จะบ้าเหรอก็แค่แจ้งเขามาเป็นแฟนใครจะไปตกหลุมรักได้ล่ะ คนที่เขาทำงานแบบนี้เขาก็ไม่มีแฟนกันหรอก”

“มันก็จริงนะ ผู้ชายที่เขามาทำงานแบบนี้เขาคงไม่คิดจะมีแฟนเพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมให้แฟนตัวเองออกมาเป็นแฟนคนอื่นหรอกนะถึงแม้จะทำเพื่อเงินก็เถอะ”

“ก็ตามที่แกพูดนั่นแหละใบเตยเพราะถ้าเป็นฉันคงไม่ยอมให้แฟนไปทำงานแบบนั้นหรอก”

“แล้วในเงื่อนไขสัญญาของบริษัทมีข้อที่ห้ามคบกันเป็นแฟนไหมล่ะอัญญา”

“ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันวันนี้เขาบอกว่าชื่อในสัญญามีปัญหาน่ะฉันก็เลยยังไม่ได้เซ็นสัญญากับเขา”

“ถ้าพรุ่งนี้เวลาเซ็นสัญญาแกต้องอ่านรายละเอียดในสัญญาดีๆ นะดูว่ามีข้อห้ามอะไรบ้างแล้วดูด้วยว่าในสัญญานั้นน่ะเขาจะเอาเปรียบอะไรเราบ้างหรือเปล่า ถึงเราจะเป็นคนจ้างเขาก็จริงแต่เขาก็เป็นผู้ชายถ้าเกิดเขาคิดไม่ซื่อกับเราขึ้นมามันก็จะแย่ฉันเป็นห่วงแกนะ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าผู้ชายคนนี้เขาดูท่าทางไว้ใจได้จริงๆ นะ”

“พรุ่งนี้ฉันจะพยายามไปที่ร้านแกให้เร็วที่สุดก็แล้วกันนะ ฉันกลัวแกจะถูกหรอก”

“ขอบใจนะใบเตย แก่เป็นเพื่อนที่เข้าใจฉันมากที่สุดเลย ฉันรักแกนะ”

“ฉันก็รักแก แต่ตอนนี้ฉันขอวางสายก่อนนะ จะอาบน้ำเตรียมเข้านอน”

“อือ ฉันก็จะนอนแล้วเหมือนกัน”

หลังจากสิรดาวางสายไปแล้วอัญญารินทร์ก็ปิดไฟเตรียมเข้านอนแต่ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายที่ชื่ออธิปัตย์ก็ทำให้เธอนอนแทบไม่หลับ หญิงสาวนอนพลิกตะแคงซ้ายตะแคงขวาอยู่นานกว่าจะหลับลง

รุ่งเช้าอัญญารินทร์รู้สึกตื่นเต้นมากๆ ที่วันนี้จะได้เจอกับอธิปัตย์อีกครั้งเธอ ต้องถามรายละเอียดเพิ่มเติมว่าก่อนหน้านั้นเขาเคยทำงานอะไรมาก่อน เขาอยู่ที่ไหนครอบครัวมีใครบ้างเผื่อว่าเพื่อนของเธอจะถามแล้วเธอก็คงต้องอธิบายเรื่องราวส่วนตัวของตัวเองให้เขาฟังบ้างแต่สำหรับเธอแล้วมันไม่มีอะไรซับซ้อนเลยเพราะตอนนี้เธออยู่คนเดียวตามลำพังบิดามารดาเสียชีวิตไปแล้วพร้อมกับทิ้งเงินก้อนโตไว้ให้

ส่วนคนรักก็เลิกรากันไปแล้วจะมีก็แต่เพื่อนสนิทอย่างสิรดาที่เธอต้องให้อธิปัตย์ได้รู้จักเพราะถ้าแฟนของเธอไม่รู้จักเพื่อนสนิทของเธอคนอื่นจะต้องสงสัยแน่ๆ

เธอคิดว่าระหว่างนี้เธออาจจะต้องลงรูปคู่ของเธอกับอธิปัตย์ลงในโซเชียลมีเดียต่างๆ เพื่อให้เพื่อนเห็นบ้าง ไม่ใช่ว่าถึงวันงานก็ควงไปเลยเพราะคงจะมีหลายคนไม่เชื่อและหนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนที่ชื่อผึ้งซึ่งมักมองเธอเป็นคู่แข่งและตอนนี้เธอกำลังคบอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาค่อนข้างจะหล่อแต่อัญญารินทร์ก็มั่นใจว่าผู้ชายที่ชื่ออธิปัตย์นั้นหล่อกว่าแฟนของผึ้งมากๆ

หญิงสาวยิ้มเมื่อนึกถึงวันงานที่เพื่อนๆ มากันครบและเห็นว่าผู้ชายที่เธอควงมานั้น ทั้งหล่อและดูดีมากแค่ไหนเธอคงยิ้มหน้าบานแน่ๆ ถึงแม้ในใจจะรู้ว่าเป็นแค่การจ้างมาก็ตาม

อัญญารินทร์ทำงานอยู่ในร้านตลอดทั้งวันโดยไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ยังดีที่ลูกน้องสองคนช่วยงานเธออย่างขันแข็งจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกงาน

“พี่อัญญาคะ วันนี้ผู้ชายคนนั้นเขาจะมาอีกใช่ไหม”

“ถ้าเขาตกลงรับงานก็คงจะมาเพราะต้องคุยเรื่องสัญญาและจะต้องทำความรู้จักกันน่ะ”

“พวกเราสองคนจะรีบเก็บร้านให้เร็วที่สุดค่ะพี่อัญญาจะได้คุยกับเขาตามลำพัง ว่าแต่พี่ไม่กลัวนะคะที่จะอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า”

“ไม่หรอกน่าเขามาจากบริษัทนี้ถ้ามีปัญหาอะไรเราก็ติดต่อไปที่บริษัทเขาได้ แต่กวางกับน้ำหวานอย่าเพิ่งดึงประตูลงก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะ” น้ำหวานกับกวางรับคำก่อนจะรีบทำความสะอาดร้านพอทุกอย่างเรียบร้อยก็รีบกลับและเดินสวนกับผู้ชายที่ชื่ออธิปัตย์ที่หน้าร้าน

ชายหนุ่มยิ้มให้กับพนักงานทั้งสองคนก่อนจะเดินเข้าไปด้านไหนซึ่งตอนนี้อัญญารินทร์นั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีครับคุณอัญญา”

“สวัสดีค่ะคุณอธิปเชิญนั่งก่อนค่ะ ทานอะไรมั้ย”

“ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจ”