แชร์

ตอนที่ 107 นางมารเสี้ยนจู 1.4

ผู้เขียน: จ้าวฮุ่ยอิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-28 09:09:00

จวนสกุลจาง

 อากาศยามเช้าในวันนี้ช่างปลอดโปร่งยิ่งนัก ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมอกและเกล็ดหิมะโปรยปรายตลอดหลายวันที่ผ่านมา กลับปรากฏแสงแดดอ่อนๆ สาดไปทั่วผืนแผ่นดิน ท้องฟ้าเปิดปราศจากเมฆหมอกทำให้เกิดความอบอุ่นขึ้น

 บ่าวไพร่ภายในจวนต่างแยกย้ายทำงานตามหน้าที่กันตามปกติดั่งเช่นทุกวันที่ผ่านมา จางเย่วฉินซึ่งเป็นประมุขของจวนคนปัจจุบันต้องตามเสด็จอู่เจาอี๋เสด็จกลับเมืองลั่วหยางอย่างเร่งด่วน สาเหตุเพราะบิดาของพระสนมองค์โปรดได้ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา 

จึงทำให้จางเย่วฉินในฐานะผู้บัญชาการทหารราชองครักษ์ ต้องจัดกำลังนำกองทหารถวายอารักขาความปลอดภัยให้แก่อู่เจาอี๋เสด็จเมืองลั่วหยางทั้งไปและกลับ ซึ่งต้องพำนักอยู่ที่เมืองดังกล่าวจนกว่าบิดาของพระนางจะถูกฝังในสุสานตระกูลอู่ ใช้เวลาพำนักการเดินทางไม่ต่ำกว่า20วัน เลยทีเดียว

 โอกาสทองเช่นนี้หาไม่ได้อีกแล้ว แม้ว่าระยะเวลาในการลงมือจะล่าช้ากว่ากำหนดไปหลายวันแต่ก็ยังถือว่าเหตุการณ์ทุกอย่างช่างเป็นใจได้อย่างประจวบเหมาะ เมื่อบุตรสาวของหัวหน้าพ่อบ้านล้มป่วยอย่างต่อเนื่องทำให้นางบ่าวมือสังหารเข้าไปทำหน้าที่แทนจนกว่าบ่าวคนเดิมจ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 110 คุณหนูจ้าวตายแล้ว!!! 1.3

    ในขณะเดียวกัน“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย! ทำไม!!!!”เสียงที่ดังออกมาจากห้องหนังสือได้ยินมาถึงห้องนอนใหญ่ของหลัวอี้หลางที่เสี้ยนจูคนงามกำลังทรุดกายลงนั่งบนเตียงนอนอยู่ในขณะนี้ ถ้อยประโยคดังกล่าวสร้างความเคียดแค้นเกิดขึ้นภายในใจนับเท่าทวีคูณ หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจเหือดแห้งไปนานแล้ว หากแต่สิ่งที่หลงเหลืออยู่คือความเย็นชาและแรงแค้นที่ฝังแน่นอยู่ในขณะนี้ พร้อมเสียงของนางกำนัลคนสนิทดังแทรกขึ้นเมื่อนางยื่นถ้วยชาที่ส่งกลิ่นหอมและไอขาวจางๆ ลอยออกมาเพื่อขับไล่ความเย็นออกจากร่างกาย เพื่อเพิ่มความอบอุ่นด้วยการดื่มชาเข้ามาแทนที่ “น้ำชาเพคะ รีบดื่มตอนร้อนๆ ร่างกายจะได้อบอุ่นเพื่อขับไล่ความเย็นออกจากกาย ไข้ลมหนาวจะได้ทุเลาลงไปด้วย” คนงามเหลือบมองถ้วยชาอยู่เพียงครู่ก่อนจะเอื้อมมือรับแต่โดยดีมาถือไว้กับมือพร้อมเอ่ยขึ้น “พรุ่งนี้ข้าจะกลับจวนดอกเหมย เจ้าจงไปจัดเตรียมการเดินทางให้พร้อมก่อนยามเฉินข้าจะออกจากที่นี่”เสี้ยนจูสั่งนางกำนัลคนสนิทท่ามกลางความดีใจของบ่าวรับใช้ “เพคะ!หม่อมฉันจะรีบแจ้งไปที่จวนดอกเหมยให้ส่งรถม้ามารับตามคำสั่ง”นางกำนั

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 109 คุณหนูจ้าวตายแล้ว!!! 1.2

    ในขณะที่ภายในห้องหนังสือการสนทนาระหว่างพ่อลูกกำลังดำเนินขึ้น“เจ้าล่วงรู้ข่าวของท่านประมุขที่กำลังแพร่สะพัดอยู่ในขณะนี้แล้วสินะ”หลิวเหวินซานถามบุตรชายทันที “ขอรับท่านพ่อ! เพราะเหตุนี้จึงได้รีบกลับจวน ท่านประมุขสิ้นชีพจริงๆอย่างนั้นหรือขอรับ”หลัวอี้หลางรีบถามกลับไปด้วยความร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด และคำตอบที่ได้รับกลับมานั้นคือใบหน้าของหลิวเหวินซานที่กำลังส่ายหน้าไปมาติดต่อกัน พร้อมเอ่ยขึ้น “หินโลหิตสถิตอยู่ในกายของท่านประมุขมีหรือจะมีสิ่งใดทำอันตรายนางได้ ไม่ต้องห่วงหรอกจะด้วยสาเหตุการตายมาจากอะไรก็ตามหินโลหิตจะทำหน้าที่ปกป้องคุ้มครองไม่ให้นางได้รับอันตรายอย่างแน่นอน” คำตอบของหลิวเหวินซานทำให้คนเป็นลูกมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับไป “เหตุใดข่าวจึงออกมาว่านางสิ้นลมหายใจแล้วละขอรับ”หลัวอี้หลางถามกลับไปด้วยความอยากรู้ “นั่นก็เพราะว่าท่านประมุขใกล้จะออกจากการจำศีลแล้ว จากที่ข้าอ่านบันทึกโบราณลักษณะที่เกิดขึ้นเช่นนี้หมายถึงโลหิตมนุษย์ถูกหลอมรวมจนกลายเป็นโลหิตชาดทองอย่างสมบูรณ์ จึงทำให้ร่างเข้าสู่ภาวะของคนตาย” “ภาวะคนตาย!”หลัวอี

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 108 คุณหนูจ้าวตายแล้ว!!! 1.1

    จวนสกุลหลัวนางกำนัลคนสนิทรีบเร่งฝีเท้าเพื่อนำข่าวที่กำลังกระจายไปทั่วทั้งฉางอานในเวลานี้มาแจ้งให้แก่พระธิดาคนงามของไต้อ๋อง แน่นอนว่าข่าวดังกล่าวจะต้องทำให้เสี้ยนจูคนงามดีพระทัยขึ้นมาอย่างทันตาเห็น และจะต้องทุเลาจากการล้มป่วยเป็นไข้ลมหนาวอย่างแน่นอน ด้วยเมื่อหลายวันก่อนธิดาคนงามของไต้อ๋องนั่งตากลมหนาวอยู่ภายในห้องนอนของแม่ทัพแห่งซุยโจว ในสภาพเปลือยกายล่อนจ้อนโชคดีที่ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปภายในห้องดังกล่าว จวบจนกระทั่งหลินซีนางกำนัลคนสนิทเป็นผู้เข้ามาพบเป็นคนแรกหลังจากที่นางนั่งอาบไอเย็นมานานกว่าหนึ่งชั่วยามโดยไร้สิ้นอาภรณ์ห่อหุ้มกาย ในขณะเสื้อผ้าชุดที่สวมใส่มานั้นกระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าค่ำคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับคนทั้งสอง ด้วยความกลัวตาย นางกำนัลคนสนิทรีบเก็บความลับอันน่าละอายของเสี้ยนจูให้หยุดอยู่ที่นางเพียงผู้เดียว หาไม่แล้วบ่าวไพร่ภายในจวนสกุลหลัวจะต้องโจษขานออกไปเป็นวงกว้างและจะแพร่สะพัดไปทั่วฉางอานภายในเวลาอันรวดเร็ว และผลที่ได้รับคือพระธิดาคนงามของไต้อ๋องจะต้องได้รับความอัปยศ เสื่อมเกียรติลุกลามไปถึงไต้อ๋องรวมไปถึงจักรพ

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 106 นางมารเสี้ยนจู 1.3

    ยามเฉินขนตาดำยาวเริ่มกะพริบติดต่อกันพร้อมเปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ในเวลานั้นเริ่มกลอกกลิ้งไปมา ในยามนี้ภายในห้องใหญ่ของหลัวอี้หลาง ฤทธิ์ของหยดน้ำมันกฤษณาได้มอดดับลงไปแล้วกลิ่นหอมจางหายไปทันทีที่แสงอาทิตย์ลอดผ่านเข้ามาทางริมหน้าต่าง บนเตียงนอนกว้างสองร่างเปลือยเปล่าของเสี้ยนจูและหลัวอี้หลาง หลับใหลอยู่ด้วยกันใบหน้างามซบลงบนอกกว้างท่อนแขนเฝ้าตะกองกอดลำตัวกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างหลงใหล ผมสีดำที่เกล้าขึ้นมาเป็นอย่างดีกระจัดกระจายปล่อยยาวสยายเปะปะกับเส้นผมสีดำสนิทของอีกฝ่ายที่กระจายไปทั่วหมอน คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน พร้อมใบหน้าคมค่อยๆ ส่ายไปมาก่อนจะยกมือขึ้นคลึงขมับทั้งสองข้างด้วยรู้สึกมึนงงและวิงเวียนเป็นยิ่งนัก เปลือกตาเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ท่ามกลางความพร่ามัวสุดจะบรรยาย “อะ...โอ้ยยยย!ทำไมข้าปวดหัวจริงๆ เลย”หลัวอี้หลางบ่นพึมพำก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆ ทาบทับอยู่บนอกกว้างของเขาอยู่ในขณะนี้ ครั้นก้มลงมองปรากฏร่างเปลือยของญาติผู้น้องนอนกอดเกยอยู่บนตัวพร้อมภาพเหตุการณ์เมื่อคืนผุดขึ้นในความทรงจำขึ้นมาทันที ว่าทั้งสองได้ร่วมรักกันอีกครั้งโดยที่อีกฝ่ายแน่ใจ

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 104 นางมารเสี้ยนจู 1.1

    ภายในห้องนอนพรึ่บ! น้ำมันกฤษณาถูกหยดลงในเปลวไฟเพื่อปลุกเร้าแรงกำหนัดของบุรุษและสตรีให้ลุกโชน ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง แม้จะไม่ได้ผสมกับสุราแต่หากสัมผัสกับความร้อนเช่นไฟ จะทำให้เกิดแรงกำหนัดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ฤทธิ์ของมันอยู่เพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้น น้ำมันกฤษณาถูกหยดลงในโคมไฟทันทีที่ได้ยินเสียงแม่ทัพแห่งซุยโจวยืนสนทนาอยู่กับบ่าวคนสนิท คนงามที่ติดใจในรสสวาทของญาติผู้พี่ถึงกับลงมือทำสิ่งที่น่าละอาย นอกจากจะเดินทางมาถึงจวนของอีกฝ่ายแล้วยังไปนั่งรอในห้องหนังสือหน้าตาเฉย นางอาศัยว่าเป็นเครือญาติกันจึงไม่ทำให้เป็นที่น่าสงสัย และยังสั่งกำชับให้นางกำนัลคนสนิทมานั่งแทนในห้องหนังสือ เมื่อเข้าสู่ยามโหย่วและคนงามแอบไปซ่อนตัวในห้องนอนของญาติผู้พี่แทนเพื่อรอคอยการกลับมา ทันทีที่หลัวอี้หลางปิดประตูห้องและลงกลอนเสร็จเรียบร้อย ร่างอวบอั๋นของธิดาไต้อ๋องโผเข้าสวมกอดทางด้านหลังของญาติผู้พี่อย่างรวดเร็ว “ท่านพี่ข้าคิดถึงเหลือเกิน”วาจาดังกล่าวถูกกลั่นออกมาอย่าลืมอายของสตรีที่มีชาติกำเนิดสูงศักดิ์ ในขณะที่ที่แม่ทัพแห่งซุยโจวหยุดยืนอยู่กับท

  • แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า   ตอนที่ 105 นางมารเสี้ยนจู 1.2

    “หวานมาก”หลัวอี้หลางพูดชมความหวานฉ่ำน้ำเสียงแหบพร่า “ทะ...ท่านพี่” หญิงสาวเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบพร่า ใบหน้างามเหยเกเพราะความซาบซ่านจนเกินจะทน แม่ทัพหนุ่มรับรู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ร่างสูงใหญ่ยืดกายขึ้นคุกเข่าเผยให้เห็นแกนกายใหญ่โตที่ผงาดตั้งโด่ผงกหัวชี้หน้าคนงามอยู่ในขณะนี้ มือเรียวใหญ่ขยับชักรูดขึ้นๆ ลงๆ เพียงสามสี่ครั้งท่อนลำใหญ่ยาวก็พร้อมที่จะสอดใส่เข้าไปภายในกายของนางแล้ว มือใหญ่ดันร่างอวบให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะจับเรียวขาให้แยกออกกว้างแล้วเคลื่อนท่อนลำยาวใหญ่ให้ล่วงล้ำเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นนั้นด้วยความปรารถนา ร่างอวบอั๋นสั่นสะท้านขึ้นทันทีที่แกนกายใหญ่โตจมลึกหายเข้าไปในเนินเนื้ออวบอิ่มจนสุดความยาว พร้อมมือของนางขยุ้มลงบนสะโพกหนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน แม่ทัพหนุ่มครางเสียงต่ำอย่างพึงพอใจกับความซาบซ่านที่กำลังวิ่งแล่นปราดไปทั่วร่าง เมื่อเนินเนื้ออวบอิ่มภายในบีบตัวตอดรัดท่อนลำยาวใหญ่ถี่รัวไม่แพ้กัน พลางจับเรียวขาของนางยกขึ้นวางพาดไว้บ่นหัวไหล่แข็งแรง ร่างนั้นสะดุ้งเฮือก หน้าท้องเนียนเกร็งรับท่วงท่าที่กำลังจะทำให้ทั้งสองได้สัมผัสตัว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status