บทที่ 1040

ตอนที่เฟิ่งจิ่วเหยียนออกท่องยุทธภพในครานั้น ก็ได้รู้จักกับซ่งหลี

ในใจของซ่งหลี นางเป็นสหายที่ดี วีรกรรมของนาง เขาทั้งเคยเห็นกับตา และได้ยินมาด้วย

ตอนนี้จะเล่าให้เซียวอวี้ฟัง ก็เรียกได้ว่าเล่าได้ไม่รู้จักจบ

“...เสียดายเพียง หลังจากกลุ่มพันธมิตรอู่หลินก่อตั้งขึ้นไม่นาน ซูฮ่วนก็จากไปโดยไม่บอกลา

“ตอนนี้ถึงได้รู้ว่า เป็นเพราะเกิดเรื่องกับเมิ่งสิงโจว”

เซียวอวี้ฟังมาถึงตรงนี้ ก็ไม่อาจหยุดความอยากรู้ได้ว่า เมิ่งสิงโจวผู้นั้น เป็นคนอย่างไรอีก

จากที่ได้ยินจิ่วเหยียนเล่าให้ฟัง เขาตายจากการสืบเรื่องของมนุษย์โอสถ

ทว่าคนผู้นี้หน้าตาเป็นอย่างไร หรือมีนิสัยอย่างไร ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลย

ในคืนนั้น

คณะของพวกเขาเข้าพักที่โรงพักแรม

หลังจากซ่งหลีได้เข้าห้อง ถึงรู้สึกผ่อนคลายอย่างเต็มที่ พลางจับมือเวยเฉียง ถอนหายใจพร้อมกับเอ่ย

“เวยเฉียง พรุ่งนี้พวกเรานั่งรถม้าคันเดียวกันได้หรือไม่?”

เฟิ่งเวยเฉียงรีบถามกลับทันที: “ฝ่าบาททรงทำให้ท่านลำบากใจหรือ?”

“ก็ไม่ใช่หรอก เพียงแต่...นั่งกับฝ่าบาท ก็ยากจะวางตัวถูก”

เวยเฉียงรู้สึกลังเลอยู่บ้าง

“แต่ว่า...ข้าก็อยากนั่งไปกับพี่หญิง”

นางยิ้มให้กับซ่งหลี “คงต้องท