Share

บทที่ 1256

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
เหลียนซวงเป็นห่วงเซียวจั๋ว จึงขอเข้าเฝ้ามาในวัง

ยามรู้ว่าฝ่าบาทส่งคนไปช่วยแล้ว ถึงได้เบาใจลงบ้าง

การที่ฝนตกหนักในครั้งนี้ ทำให้ทั่วทั้งเมืองหลวงถูกน้ำฝนโอบล้อม ท้องฟ้ามืดครึ้ม ชวนให้รู้สึกไร้ชีวิตชีวา

ราวกับว่าโลกใบนี้กำลังจะสิ้นสุดลง

นางยืนถือร่มอย่างไหวเอนท่ามกลางพายุฝน พลอยทำให้นางทรงตัวไม่อยู่

คนที่มีสีหน้ากลุ้มใจไม่ต่างจากนาง ยังมีผู้ติดตามนามเจียงหลิน

เหลียนซวงรู้จักคุณชายเจียงผู้นั้น ได้ยินมาว่าเป็นสหายคนสนิทของฮองเฮา

นางถามไถ่อย่างหวังดี

ผู้ติดตามมีสีหน้าอมทุกข์ ราวกับเจอคนที่สามารถระบายความรู้สึกได้ในที่สุด พูดทุกอย่างในหัวออกมาหมดเปลือก

“คุณชายของข้า ได้ยินว่าฮองเฮาทรงประสูติลูกแฝด จึงตั้งใจจะมาส่งของขวัญแสดงความยินดีที่เมืองหลวง ไม่คิดเลยว่าจะโชคร้ายถึงเพียงนี้ มาถึงก็ประสบภัยน้ำท่วม

“คุณชายลื่น จนตกลงไปในน้ำ

“ข้าอยากช่วย ทว่าพริบตาเดียวก็ไม่เห็นคุณชายแล้ว…ข้าจึงทำได้เพียงมาขอความช่วยเหลือ”

เหลียนซวงคิดในใจ คุณชายเจียงผู้นี้ช่างโชคร้ายจริง ๆ

ไม่เหมือนคุณชายเซียว

คุณชายเซียวกระโดดลงน้ำไปเอง เพื่อช่วยคนอื่น

ตอนนั้นนางเค้นเสียงตระโกนอยู่บนฝั่ง ก็ไม่สามารถห้ามเขา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1597

    นายหญิงเฟิ่งรู้อยู่แก่ใจว่าบางคำพูดจะทำร้ายเวยเฉียง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา“ท่านป้าของเจ้า แม้นภายนอกดูเหมือนมีเกียรติสูงส่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง?“ข้าไม่อยากให้เจ้ากลายเป็นเหมือนนาง“เดิมเจ้ามีสามีที่รักและทะนุถนอมเจ้า แม้นเจ้าจะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ เขาก็ไม่เคยรังเกียจเจ้า“ยังมีพวกเราซึ่งเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน…ไม่นานข้าก็ต้องกลับแคว้นหนานฉี ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์เพียงลำพัง แล้วจะให้ข้าวางใจได้อย่างไร?”ดวงตาของเฟิ่งเวยเฉียงร้อนผ่าวขึ้นมา“ท่านแม่คิดว่าทั้งชีวิตของเสด็จป้าน่าสงสารมากหรือ?“แต่สำหรับข้า นางดีอย่างมาก“ข้าอยากเป็นเหมือนนาง ปกป้องแคว้นซีหนี่ว์ สืบสานสายเลือดแห่งราชวงศ์ต่อไป“ซ่งหลีไม่อาจอยู่เคียงข้างข้าได้ ข้าก็หาคนอื่นได้“หรือไม่ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ชาย!”นายหญิงเฟิ่งตวาดด้วยความโกรธ “เจ้าคิดว่าจะต้านทานแคว้นหนานฉีได้หรือ?”นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่นายหญิงเฟิ่งมาอยู่แคว้นซีหนี่ว์ แล้วเอ่ยวาจารุนแรงกับนางเฟิ่งเวยเฉียงรู้สึกประหลาดใจ ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจกว่าก็คือ มารดาดูเหมือนจะรู้ว่า ในอนาคตแคว้นหนานฉีกับแคว้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1596

    “อุแว้...”พร้อมกับเสียงร้องไห้ของทารกน้อย เฟิ่งจิ่วเหยียนคลอดบุตรชายออกมาอย่างปลอดภัยเซียวอวี้รีบรุดตรงไปยังตำหนักในทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนนอนอยู่บนเตียง เด็กทารกถูกห่อด้วยผ้าอ้อมวางไว้ด้านข้างนางนางเอียงศีรษะก็เห็นลูกแล้วตัวเล็กนิดเดียว ดวงตายังลืมไม่ขึ้น ราวกับลูกแมวตัวน้อย เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดเซียวอวี้ก้าวเข้ามาด้านข้างนาง เอ่ยถามด้วยความห่วงใย“เป็นอย่างไรบ้าง ร่างกายยังไหวหรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“นับว่าคลอดอย่างราบรื่น ไม่ได้ลำบากนัก”นางมองเด็กน้อยข้างกาย “อุ้มลูกสิ”นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวอวี้ได้อุ้มเด็กเล็กถึงเพียงนี้ เขาทำด้วยความระมัดระวังสุดขีดก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามา ข้าหลวงได้รายงานแล้วว่า เขาได้โอรสอีกหนึ่งคน …โอรสคนที่สามเซียวอวี้มองใบหน้าที่ไม่ได้น่ารักอ่อนเยาว์ หากแต่ย่นยับราวกับคนแก่ รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริงจากนั้น เฟิ่งเวยเฉียงก็เข้ามา นางเอ่ยเตือน “ให้พี่หญิงพักก่อนเถอะ”เห็นสภาพพี่หญิงที่เหนื่อยจนเหงื่อท่วมหน้าผาก การคลอดลูกคือการใช้แรงมหาศาลจริง ๆเซียวอวี้รีบพยักหน้า“จริงด้วย เจ้าพักผ่อนก่อน เราจะอุ้มลูกออกไป จะได้ไม่รบกวนเจ้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1595

    เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเซียวอวี้ด้วยแววตาจริงจัง“ไม่รู้ทำไม แค่รู้สึกกังวล หรือบางที อาจจะกังวลพวกเรา”เซียวอวี้เป็นคนไวต่ออารมณ์ความรู้สึกของนางเขาพอเดาออกทันที นางเห็นจุดจบของซ่งหลีกับเฟิ่งเวยเฉียง แล้วพลันนึกถึงตัวนางเองขึ้นมาเซียวอวี้ผลักเจ้าลูกชายคนเล็กที่เกาะแกะเล่นซุกซนออกไปเบา ๆ แล้วนั่งลงข้างเฟิ่งจิ่วเหยียน โอบบ่านางเข้ามาแนบชิด“เราไม่มีวันทอดทิ้งเจ้า”เขากับจิ่วเหยียน ไม่มีวันเดินไปถึงจุดนั้นเฟิ่งจิ่วเหยียนล้าทั้งกายทั้งใจ เอนพิงไหล่เขาอย่างอ่อนแรงทั้งสองสามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว ทว่าไม่ได้สังเกตเห็น เจ้าลูกชายคนเล็กที่ถูกเซียวอวี้ผลักออกเมื่อครู่ ตอนนี้กำลังยืนมองเสด็จพ่อด้วยสีหน้างอนตุ๊บป่อง……ข่าวการเสด็จมาของฮ่องเต้ฉี เฟิ่งเวยเฉียงปกปิดเอาไว้นางคิดว่า ซ่งหลีก็ไปแล้ว ฮ่องเต้ฉีคนนี้ก็ควรกลับไปได้แล้วแต่ผลกลับกลายเป็นว่า เขาอยู่ยาวนับหลายวันนางทั้งพูดตรง ๆ ทั้งบอกอ้อม ๆ ให้เขากลับแคว้นหนานฉี เขาทำเป็นไม่เข้าใจจึงจำต้องถามพี่หญิงเป็นการส่วนตัว“พี่หญิง ฮ่องเต้ฉีจะเสด็จกลับเมื่อใดหรือ?”“คงหลังจากที่ข้าคลอด”“เช่นนั้นก็อีกไม่กี่วันแล้ว” เฟิ่งเวยเฉียงปลอบ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1594

    สุดท้ายเฟิ่งเวยเฉียวก็ตัดสินใจปล่อยมือนางมาพบซ่งหลี ลงนามและประทับตราหนังสือหย่าให้เขาเองกับมือเมื่อซ่งหลีได้หนังสือหย่า ความรู้สึกหนักอึ้งไร้รูปร่างบนบ่ากลับไม่เบาลงเขามองเวยเฉียง ผู้หญิงที่เขาเฝ้าปกป้องมาหลายปีที่คบหากับนางในตอนนั้น เป็นเพราะนางไร้เดียงสาจิตใจบริสุทธิ์หลังจากนั้น…อาจเป็นเพราะความเปลี่ยนแปลงของนาง และอาจเป็นเพราะสถานที่อย่างแคว้นซีหนี่ว์ทำให้เขาเปลี่ยนไปพูดในแง่เห็นแก่ตัว เขาถึงขั้นหวังว่าเวยเฉียงจะเป็นเหมือนในตอนแรกตลอดไป เขายอมดูแลนางไปทั้งชีวิต…พูดในแง่พื้นฐาน เวยเฉียงค่อย ๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า ทว่าเขากลับยังอยู่ที่เดิมเวลาผ่านไปนานวัน ไม่ช้าก็เร็วต้องมีความขัดแย้งเกิดขึ้นซ่งหลียิ้มออกมา“ประมุขแคว้นรักษาตัวด้วย”สายตาของเฟิ่งเวยเฉียงเรียบนิ่งดุจผิวน้ำ“ไปทำเรื่องที่ท่านอยากทำเถอะ“อย่าได้กลับมาอีกตลอดกาล”คำว่าตลอดกาล เหมือนมีดแหลมคม บาดลงกลางใจของซ่งหลีจนมีรอยเลือดเขาเดินเข้าไป“เวยเฉียง ข้าขอ…กอดเจ้าได้หรือไม่?”เฟิ่งเวยเฉียงก้าวถอยหลัง“ไม่ได้”นางปฏิเสธอย่างเด็ดขาดสุดท้ายก็มีความโกรธและความเคียดแค้นในมุมมองของนาง ซ่งหลีเป็นคนท

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1593

    ขณะนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนกำลังพูดคุยอยู่กับซ่งหลีเรื่องที่เฟิ่งเวยเฉียงกักขังเขา นางขอโทษแทนเฟิ่งเวยเฉียงเป็นอย่างแรกจากนั้น ก็แสดงความเสียใจกับการจากไปของพ่อเขาซ่งหลีมีท่าทางโศกเศร้า ไม่คิดจะปิดบังเวลาอยู่ต่อหน้านาง“ข้าเหนื่อยมากจริง ๆ“บางเรื่อง ข้าไม่สามารถพูดกับเวยเฉียงได้“นางเองก็ไม่เข้าใจ“สถานที่อย่างแคว้นซีหนี่ว์ สตรีใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ แต่บุรุษกลับถูกควบคุมในทุก ๆ ด้าน นี่คือข้อแรก“บิดาของข้าตั้งใจจะส่งต่อสำนักการแพทย์ให้น้องหญิงเล็กก็จริง แต่เขาจากไปอย่างกะทันหันเพราะโรคภัย น้องหญิงเล็กอายุเพียงห้าขวบ จะสืบทอดได้อย่างไร? ข้าจำต้องกลับไปช่วยก่อน เพื่อรักษาสำนักแพทย์ตระกูลซ่งไว้ นี่คือข้อสอง“ส่วนข้อสาม…อาการป่วยของเวยเฉียงหายดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีข้าอีกต่อไป เรื่องแบบนี้ นางไม่ต้องพูดให้ชัดเจน ข้าก็รู้สึกได้ แววตาที่นางมองข้า เปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว ความรู้สึกเชื่อใจในอดีต ตอนนี้เหลือเพียงสายตาตำหนิและดื้อรั้น”เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังอย่างใจเย็น ไม่ได้ช่วยพูดแทนน้องสาว“เปรียบเทียบในตอนนี้แล้ว ฮูหยินซ่งกับน้องหญิงเล็กต้องการเจ้ามากกว่าจริง ๆ“มีเรื่องหนึ่ง ที่ข้าอยาก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1592

    เซียวอวี้กลับไม่ไปไหน นั่งลงตรงนั้นอย่างห้าว ๆ“เป็นผู้ชายเหมือนกัน เราย่อมเข้าใจความคิดของซ่งหลีดีกว่าพวกเจ้า พอจะให้คำแนะนำได้”เฟิ่งจิ่วเหยียน:...หากเขาเก็บสีหน้าสะใจไว้สักนิด นางก็คงเชื่อแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนพูดลอย ๆ ออกมา “พวกอาหลิ่นบ่นว่าอยากเจอเสด็จพ่อทั้งวันเลย”เซียวอวี้ลุกพรวดขึ้นมา “ตำหนักด้านข้างอยู่ที่ไหน”……เมื่อเซียวอวี้ออกไป เฟิ่งเวยเฉียงถึงได้ปลดระแวงลงทั้งหมด“ข้าผิดเองที่ละเอียดอ่อนไม่พอ ข้าคิดแต่เรื่องราชกิจแคว้น ไม่ได้สนใจซ่งหลีเท่าที่ควร รวมถึงคนอื่น ๆ ในตระกูลซ่ง…วันนี้ข้าเพิ่งรู้ว่า บิดาของซ่งหลีเสียชีวิตเพราะเจ็บป่วย”เรื่องนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็ไม่รู้นางดูแปลกใจอย่างเห็นได้ชัดครั้นเจอพ่อซ่งครั้งก่อน แม้จะไม่ถึงขั้นแข็งแรง สีหน้าก็ยังดูมีชีวิตชีวา กระปรี้กระเปร่าทำไมจู่ ๆ ถึงเสียล่ะ?เฟิ่งเวยเฉียงน้ำตาคลอ“พี่หญิง ข้าไม่อยากเสียซ่งหลีไป ไม่อยากหย่ากับเขา“แต่ครั้งนี้เขาใจแข็งมาก“เขาทิ้งแม่กับน้องหญิงเล็กไว้ไม่ได้ ต้องกลับไปดูแลพวกนางที่แคว้นหนานฉี และต้องสืบทอดสำนักการแพทย์ของตระกูลซ่ง…พี่หญิง เหตุใดข้ากับเขา ถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ล่ะ?“ทั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status