บทที่ 1335

เพื่อให้บุตรชายสมหวัง นายหญิงเฟิ่งเข้าวังไปขอร้องเฟิ่งเวยเฉียง

เฟิ่งเวยเฉียงลังเลอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ปฏิเสธ

“ตอนนั้นที่พี่ชายเขียนหนังสือตัดขาดญาติ เคยรับประกันแล้ว ต่อไปจะไม่พบเฉียวเอ๋อร์อีก ยิ่งกว่านั้น เราก็ไม่อยากให้เขารบกวนเฉียวเอ๋อร์”

นายหญิงเฟิ่งรู้สึกว่านางใจร้ายเกินไป จึงเกลี้ยกล่อมนาง

“อย่างไรเฉียวเอ๋อร์ก็เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพี่ชายเจ้า”

“อีกอย่าง เฉียวเอ๋อร์เองก็คงคิดถึงเขามากเช่นกัน”

“ให้พวกเขาได้พบกันสักครั้ง เหยียนเฉินจะได้กลับแคว้นหนานฉีอย่างวางใจ”

เฟิ่งเวยเฉียงปฏิเสธหนักแน่น

“เราไม่เห็นด้วย”

“หากเฉียวเอ๋อร์ได้พบเขา มีแต่จะทำให้นึกถึงพี่สะใภ้ที่สิ้นไปแล้ว”

“ท่านแม่ เฉียวเอ๋อร์เองก็เป็นหลานสาวของท่าน ท่านเองก็ไม่อยากเห็นนางเจ็บปวดหรอกนะ?”

ตอนที่เพิ่งพาเฉียวเอ๋อร์มาอยู่ด้วย เฉียวเอ๋อร์มักจะฝันร้ายตลอด

จนตอนนี้ เฉียวเอ๋อร์ก็ยังคิดถึงมารดาของตัวเอง

นางได้แต่โกหกเฉียวเอ๋อร์ เมื่อเติบใหญ่ต้องได้พบมารดาแน่นอน

หากให้เฉียวเอ๋อร์พบพ่อแท้ ๆ คำหลอกลวงนี้จะโกหกต่อไปได้อย่างไร?

เฟิ่งเวยเฉียงตรึกตรอกอยู่นาน จึงปฏิเสธคำขอของมารดาเสียงแข็ง พร้อมให้นางไปแจ้งเฟิ่งเหยียนเฉิน

“