แชร์

บทที่ 1494

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
วังใต้ดิน เป็นสถานที่ที่เซียวเหิงออกคำสั่งปรุงยา

สถานที่แห่งนั้นขังมนุษย์โอสถไว้มากมาย รวมถึงสัตว์ประหลาดพิเศษอีกบางส่วน

ก่อนหน้านี้เซียวอวี้กับเลี่ยอู๋ซินเคยพยายามบุกเข้ามา

สิ่งของภายในวังใต้ดินไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เซียวเหิงติดตั้งอุปกรณ์ป้องกันไว้ภายนอกหลายอย่าง เพื่อกันไม่ให้มีคนบุกรุกเข้ามาอีก

ไม่คิดเลยว่า! เขามัวแต่สนใจป้องกันปลาใหญ่ จนหลงลืมป้องกันกุ้งตัวเล็ก ๆ

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รอบคอบพอ แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้แทบจะไม่เห็นประชาชนธรรมดาในสายตาต่างหาก

หากมีใครรู้ถึงการมีอยู่ของวังใต้ดิน ก็แค่ฆ่าทิ้ง

ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาคือฮ่องเต้

ทว่าพอเจอกับสถานการณ์อย่างวันนี้ กลับทำใจฆ่าประชาชนเหล่านั้นไม่ได้

สีหน้าของเซียวเหิงอึมครึม “เตรียมรถม้า ข้าจะเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทก่อน!”

เรื่องนี้ คงต้องให้ฝ่าบาทจัดการให้

ทางการออกหน้า ดูเหมาะสมกว่าเขาออกหน้าเอง

ในวังหลวง

หลังจากที่ฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ ก็โกรธกริ้วคิ้วขมวด

เขาจ้องเซียวเหิงอย่างโมโห

“เจ้าโง่! เหตุใดเจ้าถึงไม่ระวังตัวเช่นนี้!

“ตอนนี้ข่าวลือเรื่องความหายนะของมนุษย์โอสถกำลังแพร่สะพัดไปทั่ว เรื่องนี้ยังไม่ทันได้จัดก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1494

    วังใต้ดิน เป็นสถานที่ที่เซียวเหิงออกคำสั่งปรุงยาสถานที่แห่งนั้นขังมนุษย์โอสถไว้มากมาย รวมถึงสัตว์ประหลาดพิเศษอีกบางส่วนก่อนหน้านี้เซียวอวี้กับเลี่ยอู๋ซินเคยพยายามบุกเข้ามาสิ่งของภายในวังใต้ดินไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เซียวเหิงติดตั้งอุปกรณ์ป้องกันไว้ภายนอกหลายอย่าง เพื่อกันไม่ให้มีคนบุกรุกเข้ามาอีกไม่คิดเลยว่า! เขามัวแต่สนใจป้องกันปลาใหญ่ จนหลงลืมป้องกันกุ้งตัวเล็ก ๆไม่ใช่ว่าเขาไม่รอบคอบพอ แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้แทบจะไม่เห็นประชาชนธรรมดาในสายตาต่างหากหากมีใครรู้ถึงการมีอยู่ของวังใต้ดิน ก็แค่ฆ่าทิ้งผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาคือฮ่องเต้ทว่าพอเจอกับสถานการณ์อย่างวันนี้ กลับทำใจฆ่าประชาชนเหล่านั้นไม่ได้สีหน้าของเซียวเหิงอึมครึม “เตรียมรถม้า ข้าจะเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทก่อน!”เรื่องนี้ คงต้องให้ฝ่าบาทจัดการให้ทางการออกหน้า ดูเหมาะสมกว่าเขาออกหน้าเองในวังหลวงหลังจากที่ฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ ก็โกรธกริ้วคิ้วขมวดเขาจ้องเซียวเหิงอย่างโมโห“เจ้าโง่! เหตุใดเจ้าถึงไม่ระวังตัวเช่นนี้!“ตอนนี้ข่าวลือเรื่องความหายนะของมนุษย์โอสถกำลังแพร่สะพัดไปทั่ว เรื่องนี้ยังไม่ทันได้จัดก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1493

    ข่าวลือยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น แม้จะเป็นถึงประมุขของแว่นแคว้น ก็มิอาจต้านทานปากของมหาชนที่ยากจะหยุดยั้งได้เมื่อทอดพระเนตรเหล่าขุนนางที่ยอมถวายชีวิตเพื่อทูลค้าน ฮ่องเต้จึงตรัสด้วยสีพระพักตร์เคร่งขรึม“เรื่องมนุษย์โอสถนี้ มิใช่เจตนาของเราเป็นอันขาด”“เราขอสั่งการ ณ ที่นี้ ให้สืบสวนเรื่องข่าวลือนี้อย่างถึงที่สุด รวมทั้งเรื่องที่เรียกว่าภัยพิบัติจากมนุษย์โอสถด้วย!”“ส่วนเรื่องที่แคว้นหนานฉีข่มขู่ว่าจะส่งมนุษย์โอสถมายังแคว้นตงซานนั้น ยิ่งเป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพ! เราไม่เคยได้รับข่าวสารทำนองนี้เลย!”“เหล่าขุนนางทั้งหลาย พวกเจ้าเองก็ต้องมองดูให้ดี อย่าได้หลงเชื่อข่าวลือเป็นอันขาด!”เหล่าขุนนางต่างประสานมือคารวะอย่างนอบน้อมในหมู่คนเหล่านั้น สองพ่อลูกหยวนสุยและหยวนจั้นมีสีหน้าเคร่งขรึมฝ่าบาทอาจหลอกลวงผู้อื่นได้ แต่หลอกลวงพวกเขาไม่ได้มนุษย์โอสถที่เมืองชายแดนของแคว้นหนานฉี ล้วนเป็นฝีมือของสองพ่อลูกเซียวเหิงอย่างชัดเจนและการกระทำของสองพ่อลูกนี้ ล้วนได้รับการอนุญาตจากฝ่าบาททั้งสิ้นในท้องพระโรงวันนี้ การกระทำของฝ่าบาทดูเผิน ๆ เหมือนจะเฉียบแหลม แต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงการเลี่ยงหนักเอาเบา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1492

    องค์หญิงใหญ่ทั้งประหลาดใจและยินดีเป็นอย่างยิ่ง“พวกเขาปลอดภัยดีหรือไม่!”รุ่ยอ๋องพยักหน้า“สายลับพวกนั้นพบตัวอู๋ไป๋และคนอื่น ๆ แล้ว จากคำบอกเล่าของอู๋ไป๋ พวกเขาแยกกันเดินทาง”“แต่เขายืนยันว่า โชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากองค์รัชทายาทแห่งแคว้นตงซาน พิษมนุษย์โอสถในพระวรกายของฝ่าบาทจึงถูกควบคุมไว้ได้แล้ว ตอนนี้ยังไม่มีอันตรายจากพิษกำเริบ”“อีกทั้งฮองเฮาก็คอยคุ้มครองอยู่เคียงข้างฝ่าบาทตลอดเวลา คงจะไม่มีเรื่องอันใดเกิดขึ้น”องค์หญิงใหญ่ถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุด“นับว่าผ่านเรื่องน่าตกใจมาได้โดยสวัสดิภาพ!”หว่างคิ้วของนางคลายออก เผยรอยยิ้มราวกับยกภูเขาออกจากอกรุ่ยอ๋องคลี่ยิ้มตามนางไปด้วย เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ปรากฏมาเนิ่นนาน“ในเมื่อทราบแล้วว่าฝ่าบาทและฮองเฮาทรงปลอดภัยดี องค์หญิงก็ควรจะกลับเมืองหลวงได้แล้ว”เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหัน ทำเอาองค์หญิงใหญ่ไม่ทันได้ตั้งตัวทว่า นางเองก็รู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควรเมืองชายแดนวุ่นวายถึงเพียงนี้ การที่ตนเองอยู่ที่นี่ต่อไป นอกจากจะช่วยอะไรไม่ได้แล้ว กลับจะเป็นการสร้างภาระให้เหล่าทหารอีกด้วยหลายวันมานี้ แค่เรื่องเตรียมน้ำอุ่นให้นางอาบทุกวั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1491

    หลังจากเปิดสิ่งที่อยู่ภายในกระบอกโลหะยาวนั้นออกดู สีหน้าของรุ่ยอ๋องก็พลันแข็งค้างไปในแววตาของเขา ฉายชัดถึงความตื่นตะลึงที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น!องค์หญิงใหญ่โน้มตัวเข้าไปมองด้วยความสงสัย“นี่คืออะไรหรือ?”ลายเส้นยุ่งเหยิงซับซ้อน ราวกับเป็นแผนที่เขาวงกตรุ่ยอ๋องมิได้อธิบายให้นางฟังเพราะเรื่องบางเรื่อง ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไรก็ยิ่งดีจากนั้น เขาก็เรียกหลิวหวาเข้ามาข้างใน“พาองค์หญิงใหญ่ไปพักผ่อนก่อน”“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง!”องค์หญิงใหญ่ไม่อาจระงับความสงสัยไว้ได้ “รุ่ยหลิน! เจ้ายังไม่บอกข้าเลยว่าของสิ่งนี้...”รุ่ยอ๋องมองไปยังนาง ในสายตามีแววเตือนสติอยู่หลายส่วนองค์หญิงใหญ่เข้าใจในทันทีและสงบลงนางไม่ได้ซักถามต่อ แต่ตามหลิวหวาไปยังที่พักก่อนจากเมืองหลวงสู่เมืองชายแดน ตลอดเส้นทางนี้นางต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมายบัดนี้ ถือได้ว่าภารกิจสำเร็จลุล่วงไปแล้วครึ่งหนึ่งทั้งหมดนี้ก็เพื่อแคว้นหนานฉี!หลังจากองค์หญิงใหญ่จากไป รุ่ยอ๋องมองแผนที่ในมือพลางจมอยู่ในภวังค์ความคิดอยู่นานแผนที่นี้ หากเขาเดาไม่ผิด น่าจะเป็น “ใยแมงมุม”อีกทั้งยังเป็น “ใยแมงมุม” ฉบับสมบูรณ์อีกด้วย!ขอบเขตที่ค

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1490

    “สิ่งของอะไร?” รุ่ยอ๋องถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่น้อยองค์หญิงใหญ่เม้มริมฝีปากแน่น ราวกับกำลังครุ่นคิดว่าจะบอกเขาดีหรือไม่นางเอ่ยถาม“เจ้าไม่มีข่าวของฝ่าบาทจริง ๆ หรือ?”สีหน้ารุ่ยอ๋องเคร่งขรึม“เรื่องแบบนี้ ข้าจะปิดบังเจ้าทำไม?”องค์หญิงใหญ่พยักหน้า“ก็ใช่ เจ้าผูกพันแน่นแฟ้นกับฝ่าบาทมาก แถมยังจงรักภักดีปานนี้…ถ้าอย่างนั้น บอกเจ้าก็ไม่น่ามีปัญหา”คำพูดของนางคลุมเครือ ทำให้รุ่ยอ๋องยิ่งขมวดคิ้วแน่นองค์หญิงใหญ่คิดจะพูดอะไรกันแน่?โชคดีที่องค์หญิงใหญ่ไม่ได้อ้อมค้อมนานนักนางให้รุ่ยอ๋องเลือกสถานที่เงียบ ๆ มีเพียงพวกเขาสองคนรุ่ยอ๋องมองไปรอบ ๆ กระโจมที่พวกเขาอยู่ ด้านในมีเพียงพวกเขา ไม่มีบุคคลที่สามแม้แต่องครักษ์คนสนิทอย่างหลิวหวา เวลาก็เฝ้าอยู่ด้านนอกกระโจม ถ้าไม่ได้รับคำสั่งย่อมไม่บุกเข้ามาดังนั้น…ยังจะเงียบสงบไปมากกว่านี้ได้ยังไงอีก?องค์หญิงใหญ่ก็สังเกตเห็นความหมายในสายตาของเขา“ก็ได้ พูดที่นี่ก็ได้”“ความจริง ตั้งแต่ก่อนที่ข้าจะออกจากวังหลวง ถานไถเหยี่ยนให้คนมาตามหาข้า”“ข้ากับเขาไม่สนิทกันเลย แค่รู้ว่าเขาเคยเป็นสายลับของแคว้นตงซาน ต่อมาสวามิภักดิ์ต่อแคว้นหนานฉี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1489

    องค์หญิงใหญ่เห็นสีหน้าตกตะลึงของจั่วเฟิง ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้“ประโยคสุดท้ายนั่น ข้าแค่พูดล้อเล่น“แต่เรื่องที่ทำความดีแล้วจะได้รับรางวัลนั้น เป็นเรื่องจริง“เวลาไม่เช้าแล้ว พวกเราออกเดินทางกันต่อเถอะ!”ในใจจั่วเฟิง: ข้ายังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ ว่าจะพานางไปด้วย!ตลอดเส้นทางนี้ จั่วเฟิงถือว่าได้รู้จักกับความตามตื๊อขององค์หญิงใหญ่แล้วไม่ว่าเขาจะเดินทางไปทางไหน นางก็ตามไปด้วยทุกทีแถมนางยังขี่ม้าเป็น ความเร็วไม่แพ้เขาเลยใช้ไม้อ่อนไม้แข็งกับนางล้วนไม่ได้ผล เขาจึงได้แต่พยายามทำเมินใส่นางอย่างไร เขาก็เตือนเท่าที่ควรเตือนแล้วเขาบอกกับนางแล้วว่า เมืองชายแดนอันตรายมาก นางก็ยังยืนกรานจะไปเสี่ยง เขาห้ามก็ไม่ได้อีกอย่าง เขาเองก็มีภารกิจและเป้าหมายของตัวเองจะมัวแต่ยุ่งกับการติดตามของนาง จนทำให้เรื่องของตัวเองล่าช้าไม่ได้เมื่อทั้งสองมาถึงเมืองชายแดน ก็พบเหล่าทหารยามที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกทุกคนหน้าตาหมองคล้ำ ร่างกายซูบผอม แต่แววตาเด็ดเดี่ยว“ในเมืองเข้าไม่ได้! พวกเจ้ามาจากไหน!”จั่วเฟิงชี้แจงจุดประสงค์ของตนเมื่อรู้ว่าเขาเคยเป็นทหารกองทัพชั้นยอด ต้องการมาช่วยรักษาเมือง ทหารยามพว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status