Share

บทที่ 1495

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ครั้นท่านผู้เฒ่าหยวนตกใจไปแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

เขายิ้มพลางส่ายหน้า ราวกับกำลังยิ้มเยาะตัวเอง

“เป็นเช่นนี้เอง! เป็นเช่นนี้สินะ…”

สาเหตุที่เขาไม่สามารถฆ่ามหาเสนาบดีเหิงได้ในทันที เป็นเพราะกลัวว่าพิษมนุษย์โอสถนั้นจะไม่จบไปด้วยกับความตายของมหาเสนาบดีเหิง

ถึงอย่างไร สิ่งที่ทำร้ายผู้คนนั้น หาใช่ตัวคนมหาเสนาบดีเหิงไม่ กลับเป็นพิษมนุษย์โอสถที่เขากุมอยู่ในมือ

ผลสุดท้ายไม่คิดเลยว่า เป็นเขาที่คิดซับซ้อนไปเอง ตั้งแต่เริ่มแรก

ก็จริง

จากนิสัยรอบคอบและขี้สงสัยของมหาเสนาบดีเหิงแล้ว แน่นอนว่า มีคนครอบครองพิษนี้ยิ่งน้อยยิ่งดี

เขาอุตส่าห์คิดคำนวนมานาน แต่กลับไม่รู้เท่าฮ่องเต้ฉี

ท่านผู้เฒ่าหยวนลูบขาทั้งสองข้าที่ยังไม่หายดี

“ข้าคงแก่แล้วจริง ๆ

“เรื่องนี้ พวกท่านปิดบังข้าจนทรมานไปหมด”

ครั้นพวกเขาพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรก ฮ่องเต้ฉีไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ ดูท่าแล้วคงมีเจตนาปิดบังเขา

สิ่งนี้นับว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์

หากเปลี่ยนเป็นเขา ก็คงไม่ไว้วางใจคนแคว้นอื่น และคงระแวงเหมือนกัน

ท่านผู้เฒ่าถามออกมาตรง ๆ

“ขั้นต่อจากนี้ ฮ่องเต้ฉีวางแผนไว้อย่างไร? เรื่องจัดการมหาเสนาบดีเหิง หากข้าพอจะช
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1498

    เซี่ยหวั่นเฉินจำผู้บัญชาการกองทหารได้ เขาก้าวไปข้างหน้า กล่าวถ้อยคำที่จริงใจ กระนั้น ยังไม่ดีเท่าตอนท้ายที่เขาถือดาบจ่อคอตนเอง และขู่ “หากยังกล้าก้าวไปข้างหน้าอีกเพียงก้าวเดียว ข้าจะปลิดชีพเสียตรงนี้!” “รัชทายาท!” ดวงตาของผู้บัญชาการเต็มไปด้วยความตระหนก และผิดหวัง รัชทายาทผู้ปราดเปรื่องมีไหวพริบ เหตุใดจึงอยู่กับชาวฉี! หรือข่าวลือจะเป็นจริง? รัชทายาทสมคบคิดกับชาวฉี? แต่คิดดูอีกที รัชทายาทเป็นว่าที่กษัตริย์ โดยพื้นฐานแล้วไม่จำเป็นต้องสมคบคิดกับศัตรูต่างแคว้น! ยิ่งกว่านั้น ฝ่าบาทยังกำชับเขาเป็นการส่วนพระองค์ ภายนอกให้ตามจับกุมรัชทายาท ที่จริงแล้วต้องแน่ใจว่า จะพารัชทายาทกลับไปอย่างปลอดภัย เมื่อเห็นรัชทายาทกำลังปกป้องชาวฉีด้วยชีวิต ผู้บัญชาการจึงไม่กล้ากระทำการบุ่มบ่าม เขาโบกมือส่งสัญญาณให้กองทหารที่อยู่ข้างหลัง “ทุกคนห้ามเคลื่อนไหว!” เซี่ยหวั่นเฉินรีบหันหลังขึ้นม้าทันที เดินหน้าต่อไปพร้อมกับพวกเซียวอวี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเซี่ยหวั่นเฉิน เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “เจ้าปกป้องให้พวกเราหนีไปอย่างเปิดเผย เคยคิดบ้างหรือไม่ว่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1497

    ภายในห้องลับ หมอเทวดาทุกคนต่างมีสีหน้าดีใจ ล้อมเลี่ยอู๋ซินเอาไว้ขณะนี้ เลี่ยอู๋ซินดูอ่อนแอผิดปกติทว่าแววตาของเขาไม่ดูขุ่นมัวอีกต่อไป ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและงุนงง มองประเมินทุกคนตรงหน้า“ข้า…” ทันทีที่เขาเอื้อนเอ่ย ก็รู้สึกเหมือนมีมีดบาดลำคอเพราะถึงอย่างไรช่วงที่กลายเป็นมนุษย์โอสถ ทั้งตะคอกและคำราม กอปรกับต้องทดลองยาอย่างไม่หยุดหย่อน ลำคอจึงได้รับความเสียหายอย่างเลี่ยงไม่ได้สายตาของเขามองมาที่เฟิ่งจิ่วเหยียนท่ามกลางคนเหล่านี้ คนที่เขาคุ้นเคยที่สุดคือนางตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็ดีใจครั้นเห็นเขาฟื้นขึ้นมา นั่นหมายความว่า ยาถอนพิษมนุษย์โอสถนี้ ปรุงสำเร็จแล้ว!นางอธิบายกับเลี่ยอู๋ซิน“ท่านจำได้หรือไม่ว่าก่อนหน้านี้ถูกพิษมนุษย์โอสถ? ตอนนี้ ท่านได้รับการถอนพิษแล้วเลี่ยอู๋ซินพยักหน้า กึ่งยิ้มไม่ยิ้มเขาอ้าปาก ก็รู้สึกเจ็บเหมือนลำคอจะฉีกขาดเมื่อเห็นสากตำยาในมือของทุกคน เขาเคยสงสัยขึ้นมาว่า ในระหว่างที่เขาสูญเสียสติไป คนเหล่านี้ใช้สากตำยาทุบปากเขาหรือไม่ไม่อย่างนั้นจะเจ็บอย่างนี้หรือ…เขาพยายามลุกขึ้น ทว่าเพราะร่างกายยังอ่อนแรง จึงลุกไม่ขึ้นขาทั้งสองข้างเหมือนหนัก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1496

    แววตาของเซียวเหิงเยือกเย็นเขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ฟาดมือใส่อย่างแรงลูกน้องผู้นั้นยอมให้ตบแต่โดยดี จากนั้นก็ขอคำแนะนำต่อ“เนื่องจากทำให้ผู้คนตื่นตระหนกมากเกินไป ข้าน้อยจึงไม่กล้าตัดสินใจเอง”เขาเองก็รู้ดี แม่ทัพเฉินแค่คนเดียว ฆ่าทิ้งก็แล้วไป ถึงอย่างไรก็เป็นการชี้นำจากฝ่าบาททว่าคนอื่น โดยเฉพาะองค์ชายเหล่านั้น หากฆ่าทิ้งไปด้วย นายท่านต้องถูกฝ่าบาทลงโทษแน่นอนในตอนนี้ ที่พึ่งคนสำคัญของนายท่าน ก็คือฝ่าบาทเซียวเหิงมีสีหน้าเคร่งเครียด โมโหจนไม่อยากพูดอะไรออกมา“ไสหัวไป!”ทำเสียแผนไปหมด!โดยเฉพาะฮ่องเต้ แม้แต่บุตรเหล่านั้นก็ยังควบคุมไม่ได้!วิ่งไปวังใต้ดินทำไมกัน!เขาแทบอยากปล่อยสัตว์ประหลาดข้างในนั้นออกมา กัดพวกเขาให้ตาย!เซียวเหิง “สวม” หน้ากากจอมปลอมมาหลายสิบปีโดยเฉพาะช่วงยี่สิบปีที่อยู่ในแคว้นตงซาน เขาต้องทำตัวเป็นบุตรเขยเชื่อง ๆ ไม่มีปากมีเสียง ยามอยู่ต่อหน้าฮ่องเต้ ก็ต้องแสดงออกว่าจงรักภักดี เชื่อฟังและควบคุมง่ายในความกดดันที่เจอในแต่ละวัน เขาทำได้เพียง “ฆ่า” ตัวตนที่แท้จริงของตัวเองและตอนนี้ หยวนนั่วตายไปแล้ว ตระกูลหยวนแตกแยก ท่านผู้เฒ่าก็ไม่น่าเกรงขามอีกต่อไป“ตัว

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1495

    ครั้นท่านผู้เฒ่าหยวนตกใจไปแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่นเขายิ้มพลางส่ายหน้า ราวกับกำลังยิ้มเยาะตัวเอง“เป็นเช่นนี้เอง! เป็นเช่นนี้สินะ…”สาเหตุที่เขาไม่สามารถฆ่ามหาเสนาบดีเหิงได้ในทันที เป็นเพราะกลัวว่าพิษมนุษย์โอสถนั้นจะไม่จบไปด้วยกับความตายของมหาเสนาบดีเหิงถึงอย่างไร สิ่งที่ทำร้ายผู้คนนั้น หาใช่ตัวคนมหาเสนาบดีเหิงไม่ กลับเป็นพิษมนุษย์โอสถที่เขากุมอยู่ในมือผลสุดท้ายไม่คิดเลยว่า เป็นเขาที่คิดซับซ้อนไปเอง ตั้งแต่เริ่มแรกก็จริงจากนิสัยรอบคอบและขี้สงสัยของมหาเสนาบดีเหิงแล้ว แน่นอนว่า มีคนครอบครองพิษนี้ยิ่งน้อยยิ่งดีเขาอุตส่าห์คิดคำนวนมานาน แต่กลับไม่รู้เท่าฮ่องเต้ฉีท่านผู้เฒ่าหยวนลูบขาทั้งสองข้าที่ยังไม่หายดี“ข้าคงแก่แล้วจริง ๆ“เรื่องนี้ พวกท่านปิดบังข้าจนทรมานไปหมด”ครั้นพวกเขาพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรก ฮ่องเต้ฉีไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ ดูท่าแล้วคงมีเจตนาปิดบังเขาสิ่งนี้นับว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์หากเปลี่ยนเป็นเขา ก็คงไม่ไว้วางใจคนแคว้นอื่น และคงระแวงเหมือนกันท่านผู้เฒ่าถามออกมาตรง ๆ“ขั้นต่อจากนี้ ฮ่องเต้ฉีวางแผนไว้อย่างไร? เรื่องจัดการมหาเสนาบดีเหิง หากข้าพอจะช

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1494

    วังใต้ดิน เป็นสถานที่ที่เซียวเหิงออกคำสั่งปรุงยาสถานที่แห่งนั้นขังมนุษย์โอสถไว้มากมาย รวมถึงสัตว์ประหลาดพิเศษอีกบางส่วนก่อนหน้านี้เซียวอวี้กับเลี่ยอู๋ซินเคยพยายามบุกเข้ามาสิ่งของภายในวังใต้ดินไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เซียวเหิงติดตั้งอุปกรณ์ป้องกันไว้ภายนอกหลายอย่าง เพื่อกันไม่ให้มีคนบุกรุกเข้ามาอีกไม่คิดเลยว่า! เขามัวแต่สนใจป้องกันปลาใหญ่ จนหลงลืมป้องกันกุ้งตัวเล็ก ๆไม่ใช่ว่าเขาไม่รอบคอบพอ แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้แทบจะไม่เห็นประชาชนธรรมดาในสายตาต่างหากหากมีใครรู้ถึงการมีอยู่ของวังใต้ดิน ก็แค่ฆ่าทิ้งผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาคือฮ่องเต้ทว่าพอเจอกับสถานการณ์อย่างวันนี้ กลับทำใจฆ่าประชาชนเหล่านั้นไม่ได้สีหน้าของเซียวเหิงอึมครึม “เตรียมรถม้า ข้าจะเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทก่อน!”เรื่องนี้ คงต้องให้ฝ่าบาทจัดการให้ทางการออกหน้า ดูเหมาะสมกว่าเขาออกหน้าเองในวังหลวงหลังจากที่ฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ ก็โกรธกริ้วคิ้วขมวดเขาจ้องเซียวเหิงอย่างโมโห“เจ้าโง่! เหตุใดเจ้าถึงไม่ระวังตัวเช่นนี้!“ตอนนี้ข่าวลือเรื่องความหายนะของมนุษย์โอสถกำลังแพร่สะพัดไปทั่ว เรื่องนี้ยังไม่ทันได้จัดก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1493

    ข่าวลือยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น แม้จะเป็นถึงประมุขของแว่นแคว้น ก็มิอาจต้านทานปากของมหาชนที่ยากจะหยุดยั้งได้เมื่อทอดพระเนตรเหล่าขุนนางที่ยอมถวายชีวิตเพื่อทูลค้าน ฮ่องเต้จึงตรัสด้วยสีพระพักตร์เคร่งขรึม“เรื่องมนุษย์โอสถนี้ มิใช่เจตนาของเราเป็นอันขาด”“เราขอสั่งการ ณ ที่นี้ ให้สืบสวนเรื่องข่าวลือนี้อย่างถึงที่สุด รวมทั้งเรื่องที่เรียกว่าภัยพิบัติจากมนุษย์โอสถด้วย!”“ส่วนเรื่องที่แคว้นหนานฉีข่มขู่ว่าจะส่งมนุษย์โอสถมายังแคว้นตงซานนั้น ยิ่งเป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพ! เราไม่เคยได้รับข่าวสารทำนองนี้เลย!”“เหล่าขุนนางทั้งหลาย พวกเจ้าเองก็ต้องมองดูให้ดี อย่าได้หลงเชื่อข่าวลือเป็นอันขาด!”เหล่าขุนนางต่างประสานมือคารวะอย่างนอบน้อมในหมู่คนเหล่านั้น สองพ่อลูกหยวนสุยและหยวนจั้นมีสีหน้าเคร่งขรึมฝ่าบาทอาจหลอกลวงผู้อื่นได้ แต่หลอกลวงพวกเขาไม่ได้มนุษย์โอสถที่เมืองชายแดนของแคว้นหนานฉี ล้วนเป็นฝีมือของสองพ่อลูกเซียวเหิงอย่างชัดเจนและการกระทำของสองพ่อลูกนี้ ล้วนได้รับการอนุญาตจากฝ่าบาททั้งสิ้นในท้องพระโรงวันนี้ การกระทำของฝ่าบาทดูเผิน ๆ เหมือนจะเฉียบแหลม แต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงการเลี่ยงหนักเอาเบา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status