Share

บทที่ 1539

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
สิ้นเสียงคำสั่งของเฟิ่งจิ่วเหยียน กุ้ยหมัวมัวก็ถูกเหล่าองครักษ์ควบคุมตัวไว้

นางร้อนรนสับสน ในดวงตาฉายแววหวาดระแวง

ไม่คาดคิดว่าตำหนักเย็นแห่งนี้จะกลายเป็นค่ายกลแหฟ้าข่ายดินที่วางไว้เพื่อรอนางเข้ามาติดกับ

เป็นเพราะนางประมาทไปเอง

ทว่า ฮองเฮาเหตุใดจึงสงสัยนาง?

ตำหนักฉือหนิง

ไทเฮาอยากดื่มน้ำ จึงส่งเสียงเรียกออกไป แต่กลับไม่เห็นกุ้ยหมัวมัว มีนางกำนัลน้อยคนหนึ่งเข้ามาแทน

นางกำนัลน้อยกล่าวว่า “กุ้ยหมัวมัวรู้สึกไม่สบาย จึงไปพักผ่อนก่อนแล้วเพคะ ให้บ่าวมาอยู่เวรยามแทน”

ไทเฮามิได้ทรงสงสัยอันใด

กุ้ยหมัวมัวอายุมากแล้ว เป็นเรื่องปกติที่จะทนอยู่เวรยามกลางคืนไม่ไหว

หลังจากทรงดื่มน้ำ ไทเฮาก็เอนตัวนอนอีกครั้ง

ทว่า จนกระทั่งรุ่งเช้าของอีกวัน ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของกุ้ยหมัวมัว

เมื่อส่งคนไปเรียกอีกครั้ง กุ้ยหมัวมัวกลับไม่อยู่ในห้อง

เหตุใดจึงหายตัวไปราวกับอากาศธาตุ?

ไทเฮารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล จึงมีรับสั่งให้คนออกตามหากุ้ยหมัวมัวทันที

ไม่นานนัก ก็มีคนจากทางตำหนักหย่งเหอมา

คือนางกำนัลคนสนิทข้างกายฮองเฮา หว่านชิว

หว่านชิวทำความเคารพอย่างนอบน้อม

“ไทเฮาเพคะ ฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้เชิญเสด็จไปย
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1548

    หนานเจียงอ๋องทุกรัชสมัยเฝ้าพิทักษ์เขตแดน เพราะมีเพียงสถานที่แห่งนี้เท่านั้น ที่สามารถสร้างหมอกพิษได้ ดวงตาของหร่วนฝูอวี้เต็มไปด้วยความผิดหวัง “ตอนนี้ท่านอ๋องจะขยายอาณาเขตออกไปอย่างไม่หยุด เท่ากับว่าตั้งใจละทิ้งหมอกพิษ” ยังไม่ต้องเอ่ยถึงต้าเซี่ย แม้แต่สภาพอากาศเช่นที่เผ่าสุยเหอ ก็ไม่สามารถสร้างหมอกพิษได้ สีหน้าของหนานเจียงอ๋องมืดครึ้ม “เจ้ากำลังคิดตื้นเขินแบบสตรี! “ตราบใดที่พวกเราพิชิตต้าเซี่ยได้ นั่นก็จะเป็นดินแดนของหนานเจียง! “ส่วนเรื่องหมอกพิษ ขอเพียงรับประกันว่าอาณาเขตเดิมยังถูกปกคลุมด้วยหมอกพิษ และรับประกันราชสำนักอ๋องกับเมืองหลวง...” “หมายความว่า ท่านอ๋องจะซ่อนตัวอยู่ในหมอกพิษตลอดไปหรือ? แล้วจะมั่นใจได้อย่างไรว่า ดินแดนที่ยึดครองได้นั้น จะยอมสวามิภักดิ์ภายใต้การปกครองของท่านตลอดไป? ท่านทำเช่นนี้ เป็นการสิ้นเปลืองทหารเท่านั้น” กษัตริย์ที่ไม่สามารถก้าวออกจากพื้นที่คุ้มครองของหมอกพิษได้ ย่อมไม่น่าเกรงกลัว หร่วนฝูอวี้โกรธจนหัวเราะออกมาเพราะความโง่เขลาของเขา นางยื่นมือออกไป สอดนิ้วเข้าไปในตารางตาข่าย “ผู้ใดสอนให้ท่านทำเช่นน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1547

    สำหรับเรื่องของราชาพิษหนอนกู่ หนานเจียงอ๋องระมัดระวังเป็นพิเศษ ความภาคภูมิใจของเขาที่พุ่งทะยานเสียดฟ้า ถูกดึงลงมาด้วยสติทันที “ไม่ได้ ราชาพิษหนอนกู่จะแตะต้องไม่ได้” นี่คือรากฐานความมั่นคงของชายแดนทั้งสี่ของหนานเจียง อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้น ก่อนที่หนานเจียงจะแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานศัตรูจากภายนอกได้ ราชาพิษหนอนกู่จะต้องไม่เกิดข้อผิดพลาด เซียวเหิงหาได้บีบบังคับไม่ เขานั่งกลับไปที่โต๊ะอาหารของตนเอง จิบสุรา แล้วแสร้งทำเป็นพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย “ดูเหมือนว่า สิ่งที่หนานเจียงได้มาตอนนี้ ท่านอ๋องก็พอพระทัยแล้ว เช่นนั้น วันนี้กระหม่อมควรจะถอนตัว” หนานเจียงอ๋องขมวดคิ้วเป็นปม แน่นอนว่าเขาไม่พอใจ! เมื่อเห็นหนานเจียงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ข่าวชัยชนะจากชายแดนส่งมาไม่ขาดสาย ทำให้เขามีความสุขมากในทุก ๆ วัน สันติสุขและชนเผ่าเล็ก ๆ เหล่านั้น ไม่เพียงพอที่จะให้เขาอิ่มท้อง ยิ่งกว่านั้นเมื่อครู่เซียวเหิงบอกว่า เป้าหมายต่อไปคือต้าเซี่ย ถึงแม้ความแข็งแกร่งของต้าเซี่ยจะสู้หนานฉีและแคว้นตงซานไม่ได้ แต่เทียบได้กับแคว้นซีหนี่ว์ในตอนนี้ ทั้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1546

    เซียวอวี้เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “จิ่วเหยียน เรารู้ว่าแคว้นซีหนี่ว์มีความหมายกับเจ้าต่างจากที่อื่น “เราเองก็กำลังมองหาวิธีที่จะอยู่ร่วมกัน “เจ้าอย่าเพิ่งกังวล หากวันนั้นมาถึงจริง ๆ เราจะหารือกับเจ้าก่อน “แน่นอนว่า จะอย่างไรก็ตาม เราไม่อยากให้เรื่องไปถึงขั้นนั้นเหมือนกัน “ตราบใดที่แคว้นซีหนี่ว์ไม่กระทำเหมือนหนานเจียง ที่ถูกผู้อื่นหลอกใช้ และคุกคามพรมแดนหนานฉีของเรา เราจะไม่ลงมือใด ๆ “ส่วนแคว้นตงซาน มันไม่ใช่แคว้นเล็กเช่นหนานเจียง ถึงแม้เราอยากจะทำสงครามด้วย ก็จะไม่ทำอย่างวู่วาม” เฟิ่งจิ่วเหยียนผงกศีรษะ “หม่อมฉันเข้าใจแล้ว หม่อมฉันจะไม่แทรกแซงเรื่องของหนานเจียง” นางดูใจเย็นมาก ดูเหมือนจะไม่ตำหนิที่เขาปิดบัง เซียวอวี้ยังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เขาโอบไหล่ของนางอย่างอ่อนโยน กอดนางไว้ “จิ่วเหยียน เจ้าคุยกับเราอีกหน่อยเถิด เจ้ายังคิดว่าเราทำผิดหรือไม่?” เฟิ่งจิ่วเหยียน กล่าวอย่างช้า ๆ “เรื่องนี้ไม่มีถูกหรือผิด มีเพียงความแตกต่างระหว่างการพิจารณามากน้อย และการยอมเสียสละฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง “ท่านคือฮ่องเต้ผู้ประทับบนบัลลั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1545

    วังหลวง ตกกลางคืน เซียวอวี้ออกจากห้องทรงพระอักษรตรงไปยังตำหนักหย่งเหอ บุตรชายทั้งสองเข้านอนไปแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะ ดูเหมือนกำลังรอเขาอยู่ เซียวอวี้นั่งลงข้าง ๆ จับมือนางไว้แน่น สีหน้าละอายใจเล็กน้อย นางไม่ได้ดิ้นรนขัดขืน เพียงเงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างสงบนิ่ง “เรื่องของหนานเจียง ท่านวางแผนจะทำอย่างไร” เซียวอวี้พูดเรื่องอื่นเพื่อเลี่ยงไม่ตอบ “กินมื้อเย็นหรือยัง? ไยวันนี้พวกอาหลิ่นถึงเข้านอนเร็วนัก?” เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ตอบคำถามนี้ของเขา นางวกกลับมาที่เรื่องเดิม “ท่านปิดบังไม่ได้หรอก” เซียวอวี้ถอนหายใจเบา ๆ ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ฝ่ามือของนางสองสามครั้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เราได้เขียนจดหมายไปถึงรุ่ยหลินแล้ว ให้เขาส่งสายลับเข้าไปในหนานเจียง “ไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่เจ้าคิด แค่รอให้เซียวเหิงทำลายหมอกพิษในหนานเจียงจนหมดสิ้น กองทัพชายแดนใต้ก็จะบุกเข้าสู่หนานเจียง “เราก็ได้เตือนพวกเขาอย่างเป็นทางการ ให้พยายามหลีกเลี่ยงการนองเลือด จับโจรต้องจับหัวก่อน ด้วยการควบคุมราชสำนักอ๋อง ก็จะสามารถยึดครองหนานเจียงทั้งหมด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1544

    เมื่ออารมณ์สงบลงได้บ้าง เฟิ่งจิ่วเหยียนถึงเอ่ยขึ้น“เป็นหม่อมฉันที่พูดพลั้งไป“สิ่งที่หม่อมฉันต้องการจะพูดคือ หากหยุดพัก เราก็จะสามารถใช้การเสียสละที่น้อยที่สุด แลกกับผลประโยชน์ที่มากที่สุด“ดังนั้น หม่อมฉันจึงไม่เห็นด้วยที่จะบุกโจมตีหนานเจียงในตอนนี้“และยิ่งไม่คิดว่า การทำให้หนานเจียงยอมศิโรราบเป็นการกระทำที่ฉลาด“แทนที่จะให้พวกเขายอมศิโรราบ สู้ให้พวกเขาเป็นพันธมิตรกับแคว้นหนานฉีที่พึ่งพากันเหมือนลิ้นกับฟันย่อมจะดีกว่า เช่นนี้หนานเจียงถึงจะยอมร่วมมือกับแคว้นหนานฉีอย่างเต็มใจ หากถูกบังคับให้ศิโรราบ ก็คงมีแต่จะผิดใจกัน กันไว้ดีกว่าแก้ย่อมดีกว่า”เซียวอวี้มองนางอย่างจริงจัง“จิ่วเหยียน เจ้าเข้าใจผิดแล้ว“การที่หนานเจียงทรยศแคว้นหนานฉี ก็อธิบายได้แล้วว่า ลิ้นกับฟันก็มีโอกาสสู้กันได้”ต่อมา ไม่รอให้นางพูดอะไรต่อ เซียวอวี้ก็หันหลัง แล้วพูดกับนาง“เรื่องหนานเจียง เราตัดสินใจแล้ว เจ้าสนใจแค่เรื่องกำจัดสายลับแคว้นตงซานในวังก็พอ ถือว่าเห็นแก่พวกอาหลิ่น เราไม่อยากให้พวกเขาเป็นเหมือนเรา มีฐานะเป็นฮ่องเต้ แต่ยังต้องออกศึกเองตลอด”เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ยินถ้อยคำนี้ของเขาพลันนึกขึ้นมาได้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1543

    เฟิ่งจิ่วเหยียนมองถานไถเหยี่ยนด้วยสายตาเหยือกเย็น“เจ้ารู้ที่อยู่ของมหาเสนาบดีเหิงได้อย่างไร?” ถานไถเหยี่ยนยิ้มอย่างเหม่อลอย“ฮองเฮา คงไม่ได้สงสัยว่าข้าร่วมมือกับเขาหรอกใช่หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนไร้สีหน้าใด ๆ แม้แต่รอยยิ้มยังไม่มีจะว่านางเข็ดหลาบก็ได้ หรือจะว่านางระมัดระวังเกินไปก็ได้กับคนอย่างถานไถเหยี่ยน นางไม่เคยเชื่อใจเต็มร้อยต่อให้เขาจะอยู่ในคุกหลวงก็ตามห้องขังที่ถานไถเหยี่ยนอยู่ กำแพงด้านหนึ่ง มีแผนที่แขวนไว้แผนที่นั้นมีแคว้นหนานฉีเป็นจุดศูนย์กลาง คลอบคลุมแคว้นทั้งหลายในใต้หล้าเขาเดินไปหยุดอยู่หน้าแผนที่ ชี้ไปที่มันพลางพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียน“การคาดเดาว่ามหาเสนาบดีเหิงอยู่ที่ไหน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร“เขาไม่ใช่คนยอมจำนนต่อชะตากรรม“ทิศตะวันออกของแคว้นตงซานติดทะเล ทิศตะวันตกติดแคว้นหนานฉี รัฐเหลียงกับเป่ยเยี่ยนที่อยู่ทิศเหนือก็ถูกควบคุมโดยแคว้นหนานฉี สามทิศนี้ไปต่อไม่ได้ จึงหนีตายลงใต้ได้เพียงทางเดียว“แคว้นต้าเซี่ยที่อยู่ทางใต้ มีเจตนาต่อต้านแคว้นหนานฉี แม้นจะเคยดูตัวกับองค์หญิงใหญ่ และผูกพันธมิตรกับแคว้นหนานฉี ดูภายนอกอาจจะสนิทกันดีแต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ พ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status