Share

บทที่ 1645

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
กองทัพฉียึดเมืองอู๋โจวได้ ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม

บนหอประตูเมือง หร่วนฝูอวี้ได้รับบาดเจ็บหนัก

มิใช่ได้รับบาดเจ็บจากทหารหนานเจียงเหล่านั้น แต่เป็นเพราะถูกนกไม้กลไกของกองทัพฉียิงพลาดจนบาดเจ็บ

เพราะอย่างไร กองทัพฉีก็ไม่คาดคิดว่า บนกำแพงเมืองจะมี “พันธมิตร” อยู่ด้วย

ถึงแม้จะรู้ ก็คงไม่ยอมทิ้งโอกาสในการโจมตี เพราะหร่วนฝูอวี้เพียงคนเดียว

บาดแผลที่หร่วนฝูอวี้ได้รับล้วนเกิดจากลูกธนู

เก๋อสือชีประคองนางไว้ ด้วยความระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถูกบาดแผลของนาง

เมื่อลงมาจากกำแพงเมือง หร่วนฝูอวี้ก็พบกับเซียวอวี้ที่นำทัพมาด้วยตัวเอง

นางยิ้มอย่างขมขื่น

“ข้าเข้าใจมาตลอดว่า การมีวรยุทธ์สูงส่ง ก็เพียงพอที่จะปกป้องแคว้นหนานเจียงได้ แต่ ‘มังกรไฟ’ กับ ‘นกไม้กลไก’... การปรากฏตัวของพวกมัน ในที่สุดก็ทำให้ข้าได้เห็นความหยิ่งทะนงของตัวเองอย่างชัดเจน

“แคว้นหนานเจียงล้าหลังแคว้นอื่น ๆ มานานเกินไป นานจนไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในใต้หล้านี้ ข้าไม่สามารถฆ่าถานไถเหยี่ยนได้แล้ว ฮ่องเต้ฉี ที่เหลือ ก็ฝากไว้กับพวกท่านแล้ว”

เซียวอวี้นั่งอยู่บนหลังม้า และขี่ผ่านหน้านางไป พร้อมทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง

“รักษาตั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1647

    ถานไถเหยี่ยนกลับเปิดเผยตรงไปตรงมาเขาอธิบาย: “เมื่อครู่ตอนที่นางปะทะฝ่ามือกับข้า ในวินาทีที่ข้าถอนมือออก ก็แทงเข็มพิษเข้าไปในฝ่ามือนางแล้ว”เสียวอู่ตาทั้งคู่เบิกกว้าง มองไปยังศิษย์พี่สะใภ้ที่อ่อนแรงอยู่ข้าง ๆ“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้! มิน่าเล่าเมื่อครู่ศิษย์พี่สะใภ้ถึงไม่ได้หลบฝ่ามือนั้นของเจ้า! ถานไถเหยี่ยน เจ้าช่างเลวทรามยิ่งนัก!”เฟิ่งจิ่วเหยียนกัดฟันทน พยายามใช้พลังภายใน ขับเอาเข็มพิษนั้นออกมาทว่ากลับไร้ผลถานไถเหยี่ยนมีสีหน้านิ่งเฉย ดูเหมือนจะรู้สึกจนใจอยู่บ้าง“ข้ามิใช่เคยบอกเจ้าหรือว่า เวลาปะทะฝ่ามือกับผู้อื่น ต้องระวังให้ดี”“ถานไถเหยี่ยน—” เสียวอู่แผดเสียงด้วยความโกรธ “เจ้าคนชั่วไร้สำนึก!”เขายืนอยู่ด้านหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อปกป้องนาง“ศิษย์พี่สะใภ้ ท่านไปก่อน ข้าจะคุ้มกันด้านหลังให้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้าขึ้นอย่างทันควัน ดูเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินเสียวอู่ก็รู้ตัวเองดีแม้แต่ศิษย์พี่สะใภ้ยังสู้ถานไถเหยี่ยนไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาเลยแต่เขาก็ไม่อาจมองดูศิษย์พี่สะใภ้ถูกถานไถเหยี่ยนฆ่าตายได้!“ถึงอย่างไรข้าก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว! ศิษย์พี่สะใภ้ไม่เหมือน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1646

    เสียวอู่ตื่นเต้นเป็นพิเศษ: “ขึ้นมาแล้ว! พวกเราขึ้นมาแล้ว!”ถานไถเหยี่ยนกลับมีสีหน้าคร่ำเคร่ง คล้ายกับว่าไม่อาจยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้ได้“ไม่ควรเป็นเช่นนี้...”บริเวณใกล้กับหลุมบริวาร ควรจะเป็นที่ตั้งของหลุมฝังศพพวกเขาผ่านด่านต่าง ๆ มาแล้ว ก็ควรจะถึงทางเข้าหลุมฝังศพ และพบจุดศูนย์กลางของค่ายกลแล้วดังนั้น เพราะเหตุใดเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้...ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอกระบี่ของเฟิ่งจิ่วเหยียนพาดเข้ามาในแนวขวาง แค่ชั่วพริบตาก็สามารถฟันคอเขาให้ขาดได้ทว่าทันใดนั้น คมกระบี่กลับถูกถานไถเหยี่ยนใช้มือเปล่ารับไว้—เขาใช้สองนิ้วหนีบคมกระบี่ไว้ พลังภายในอันลึกล้ำปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนถึงกับสั่นสะท้าน“เจ้าแอบซ่อนพลังภายในมาตลอด?”ถานไถเหยี่ยนที่ดูเหม่อลอย พึมพำกับตัวเอง: “ไม่ควรเป็นเช่นนี้... มันมีปัญหาที่ใดกันแน่”เฟิ่งจิ่วเหยียนโจมตีอีกครั้ง แต่ถานไถเหยี่ยนกลับหลบหลีกได้นางจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้านางถานไถเหยี่ยนซ่อนความสามารถได้ลึกมากพลังภายในของเขา ย่อมต้องเหนือกว่านางอย่างแน่นอนนางมิได้ยึดติดกับการต่อสู้โดยเฉพาะในทางเดินคับแคบ ที่มี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1645

    กองทัพฉียึดเมืองอู๋โจวได้ ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามบนหอประตูเมือง หร่วนฝูอวี้ได้รับบาดเจ็บหนักมิใช่ได้รับบาดเจ็บจากทหารหนานเจียงเหล่านั้น แต่เป็นเพราะถูกนกไม้กลไกของกองทัพฉียิงพลาดจนบาดเจ็บเพราะอย่างไร กองทัพฉีก็ไม่คาดคิดว่า บนกำแพงเมืองจะมี “พันธมิตร” อยู่ด้วยถึงแม้จะรู้ ก็คงไม่ยอมทิ้งโอกาสในการโจมตี เพราะหร่วนฝูอวี้เพียงคนเดียวบาดแผลที่หร่วนฝูอวี้ได้รับล้วนเกิดจากลูกธนูเก๋อสือชีประคองนางไว้ ด้วยความระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถูกบาดแผลของนางเมื่อลงมาจากกำแพงเมือง หร่วนฝูอวี้ก็พบกับเซียวอวี้ที่นำทัพมาด้วยตัวเองนางยิ้มอย่างขมขื่น“ข้าเข้าใจมาตลอดว่า การมีวรยุทธ์สูงส่ง ก็เพียงพอที่จะปกป้องแคว้นหนานเจียงได้ แต่ ‘มังกรไฟ’ กับ ‘นกไม้กลไก’... การปรากฏตัวของพวกมัน ในที่สุดก็ทำให้ข้าได้เห็นความหยิ่งทะนงของตัวเองอย่างชัดเจน“แคว้นหนานเจียงล้าหลังแคว้นอื่น ๆ มานานเกินไป นานจนไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในใต้หล้านี้ ข้าไม่สามารถฆ่าถานไถเหยี่ยนได้แล้ว ฮ่องเต้ฉี ที่เหลือ ก็ฝากไว้กับพวกท่านแล้ว”เซียวอวี้นั่งอยู่บนหลังม้า และขี่ผ่านหน้านางไป พร้อมทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง“รักษาตั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1644

    ณ เมืองอู๋โจวหร่วนฝูอวี้พาราษฎรชาวหนานเจียงกลุ่มหนึ่งบุกโจมตีเมืองภายในเมือง ก็เป็นราษฎรชาวหนานเจียงเช่นกันทั้งสองฝ่ายต่างสู้รบกัน เมืองอู๋โจวนั้นง่ายต่อการป้องกันแต่ยากต่อการโจมตีทหารบนกำแพงเมืองโยนก้อนหินขนาดใหญ่ลงมา ทำให้กระแทกใส่คนที่กำลังปีนอยู่บนกำแพงเมืองจนตายทั้งเป็นการเสียสละของคนเหล่านี้ ทำให้หร่วนฝูอวี้ได้โอกาสในการโจมตีนางฉวยโอกาสขณะที่กองกำลังป้องกันบนกำแพงเมืองไม่ทันระวังตัว ปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองได้สำเร็จทหารนายหนึ่งที่เห็นนางเป็นคนแรก ก็ตะโกนขึ้นทันที “มีคนขึ้นมาแล้ว!”ชั่วพริบตาถัดมา เขาก็ถูกหร่วนฝูอวี้สังหารในสายตาของหร่วนฝูอวี้ พวกเขาไม่นับเป็นชาวหนานเจียง ล้วนเป็นสุนัขรับใช้ของถานไถเหยี่ยน! ล้วนสมควรตาย!นางจับคนผู้หนึ่งไว้ แล้วถาม: “ถานไถเหยี่ยนอยู่ที่ใด!”“ไม่... ไม่รู้! อ๊าก!” สิ้นเสียง ก็ถูกหร่วนฝูอวี้สังหารนางยังคงจับคนอื่น ๆ และถามต่อไปทว่า ไม่มีใครตอบนางทันใดนั้นลูกธนูคมดอกหนึ่งก็พุ่งมาจากด้านหลังหร่วนฝูอวี้เบี่ยงตัวหลบได้ทันหลังจากลูกธนูดอกนั้นตกถึงพื้น สิ่งที่ตามมา ก็คือลูกธนูอีกนับไม่ถ้วน ที่ยิงเข้ามาหาหร่วนฝูอวี้อย่างพร้อมเพรีย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1643

    เมื่อกองทัพฉีหยุดพักอยู่ที่เดิม แม่ทัพแต่ละนายก็พากันตรวจนับจำนวนคนแม้เหลียนซวงจะเป็นสตรี แต่ก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแม้แต่คำเดียว ยังตรวจสอบด้วยตัวเองว่าคนในกองคาราวานอพยพออกมาทั้งหมดแล้วหรือไม่ภายในกระโจมใหญ่เฉินจี๋รายงานต่อเซียวอวี้“ฝ่าบาท ชาวหนานเจียงที่อพยพมาพร้อมกับพวกเรา มีเพียงหนึ่งร้อยกว่าคนเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ พากันไปโจมตีเมืองอู๋โจวกันหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวอวี้คิ้วขมวดขึ้นเขาเปิดม่านแล้วเดินออกมา ก็เห็นว่า ด้านนอกกระโจมใหญ่ คนหนึ่งร้อยกว่าคนนั้น ล้วนเป็นเด็กอายุต่ำกว่าสิบขวบบางคนมีสายตาแน่วแน่ ขณะที่บางคนยังคงร้องไห้ด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์เหล่าทหารหนานฉีกำลังมุงดูพวกเขาอยู่ ด้วยสีหน้าสับสนและหนักใจ“ชาวหนานเจียงเหล่านั้น ทิ้งไว้แค่เด็ก ๆ เท่านั้น”เซียวอวี้มองดูพวกเด็ก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุตรชายทั้งสามของตนในดวงตาที่เย็นชาเฉียบคมของเขา แอบซ่อนความใจอ่อนในฐานะของคนเป็นพ่อจากนั้น เขาก็สั่งการกับเฉินจี๋“แจกจ่ายอาหารให้พวกเขา”“พ่ะย่ะค่ะ!”ทันใดนั้น เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยคนหนึ่งก็คุกเข่าลง“ฮ่องเต้ฉี! ขอท่านได้โปรดโจมตีเมืองอู๋โจว สังหารไอ้คนชั่วถา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1642

    ทางเข้าหลุมฝังศพ เมื่อเทียบกับทางเข้าทางลับ “ใยแมงมุม” ทั่วไปแล้ว หาเจอยากยิ่งกว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนและคนอื่น ๆ ค้นหาอยู่นาน ก็ไม่พบเบาะแสร่องรอยใด ๆ เลย เสียวอู่ล้มตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรงบนพื้น “ข้าว่านะ พวกเจ้าคนตระกูลถานไถ ไม่มีอะไรที่เห็นแล้วผ่านได้ทันทีหรือ? อย่างเช่น กลไกเหล่านี้พอเห็นว่าเจ้าเป็นคนตระกูลถานไถ ก็จะเปิดออกเอง คงจะดีมากเลย!” ถานไถเหยี่ยนมีท่าทีจริงจัง “ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล สมกับเป็นทายาทของฮ่องเต้ซวี่หยาง จะว่าไปแล้ว หลุมฝังศพยอมรับเจ้านาย ก็อาจจะเป็นไปได้” “ยอมรับเจ้านาย?” เสียวอู่ทำสีหน้างุนงง จู่ ๆ ถานไถเหยี่ยนก็คว้าแขนของเขาไว้ “เช่นว่า หลั่งเลือดของเจ้า และเมื่อศพของฮ่องเต้ซวี่หยางสัมผัสสายเลือดของทายาทได้ มิแน่ทางเข้าหลุมฝังศพจะเปิดให้พวกเราก็ได้” คำพูดนั้นทำให้เสียวอู่สะดุ้งโหยง “เจ้าพูดเหลวไหล! เช่นนั้นเลือดข้าคงจะถูกสูบจนแห้งกระมัง!” เฟิ่งจิ่วเหยียนมองคนทั้งสองอย่างเย็นชา “พวกเจ้าเถียงกันพอหรือยัง” เสียวอู่หดคอลง ถานไถเหยี่ยนยิ้มเอ่ย “อายุยังน้อย ย่อมขี้กลัวเป็นธรรมดา” เฟิ่งจิ่วเหยียนถามเขาอย่างเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status