แชร์

บทที่ 181

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
รุ่ยอ๋องดูเหมือนจะไม่รู้สึกเจ็บปวดที่กระดูกเคลื่อน ใบหน้ายังปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยน เขาถอนหายใจและเอ่ยว่า

“บางทีพี่สะใภ้อาจยังจำไม่ได้

“เมื่อเจ็ดปีก่อน ข้ามาที่เมืองหลวงและถูกไล่ล่าที่ริมทะเลสาบเทียนจื่อ ผู้ติดตามทั้งหมดไม่มีผู้ใดรอดชีวิต แม้แต่ข้าก็ยังเกือบจะตายด้วยน้ำมือโจร

“ในตอนนั้นท่านบังเอิญผ่านมาพอดี จึงสั่งให้ทหารองค์รักษ์ช่วยเหลือ ข้าจึงโชคดีรอดชีวิตมาได้”

เมื่อเจ็ดปีก่อนที่ทะเลสาบเทียนจื่อ

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็จำได้เช่นกัน

เรื่องนั้นเกิดขึ้นจริง!

นั่นเป็นวันเกิดปีที่สิบเอ็ดของนางและเวยเฉียง อาจารย์อนุญาตให้นางหยุดพักได้สองสามวัน นางจึงมาหาเวยเฉียงที่เมืองหลวง และพาเวยเฉียงไปจุดโคมไฟตรงทะเลสาบเทียนจื่อที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน

นางสวมหน้ากากที่อาจารย์มอบให้ และแต่งตัวเป็นเด็กหนุ่ม แสร้งทำเป็นองครักษ์น้อยของเวยเฉียง

ระหว่างทางกลับจวน บังเอิญได้พบชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังถูกคนไล่ล่า

เดิมทีนางคิดจะพาเวยเฉียงวิ่งหนี แต่เวยเฉียงกลับขอให้นางช่วยเขา...

ดังนั้นเด็กหนุ่มที่ได้รับการช่วยเหลือผู้นั้น ก็คือรุ่ยอ๋องที่อยู่ตรงหน้า?

สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนคมกริบ

“ข้าจำได้ว่าไหล่ซ้ายของเด็กหนุ่มผู
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
Kamonwan Tipaksorn
ความโง่เริ่มจะกลับมาหาฮ่องเต้อีกครั้งละหลงนักลงหนากับมารยาหญิงไม่ฉลาดเอาเลยให้เป็นฮ่องเต้ไม่ให้สมองฮ่องเต้มา
goodnovel comment avatar
Sawarost Sontijai
แผนชัดๆ เพื่อดึวดูดความสนใจ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1438

    นี่เป็นการหายตัวไปครั้งที่สองของเซียวอวี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่อาจนิ่งเฉยได้ทว่า หยิ่นเอ้อร์กล่าวอีกว่า“เฉินจี๋และพวกองครักษ์อื่น ๆ คุ้มกันฝ่าบาทอยู่ น่าจะยังไม่ไปไหนไกล ฮองเฮา ข้าคิดจะออกไปตามหา ขอให้พวกท่านอยู่รอที่หอเทียนเซียง บางทีเฉินจี๋อาจจะพาฝ่าบาทกลับมารวมตัวที่นี่!”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“ได้”นางยังต้องเตรียมการ พาหยวนตั๋วออกไปนอกเมืองหลังจากตระกูลหยวนรู้ว่าหยวนตั๋วหายตัวไป จะต้องตรวจค้นประตูเมืองอย่างเข้มงวดเป็นแน่นางต้องวางแผนอย่างรอบคอบในตอนนี้ อู๋ไป๋ได้เอ่ยเสนอ“ฮองเฮา เลี่ยอู๋ซินอยู่ที่แคว้นตงซานมิใช่หรือ? พวกเราตามตัวเขามาสอบสวนหยวนตั๋วก็ได้“เขาจะต้องสามารถสอบสวนคำตอบออกมาได้ อย่างรวดเร็วเป็นแน่!”เหตุผลที่เฟิ่งจิ่วเหยียนอยากพาตัวหยวนตั๋วไปด้วย ก็เพราะกลัวว่าการสอบสวนจะไม่เร็วถึงเพียงนั้นเพราะถึงอย่างไรหยวนตั๋วผู้นี้ก็เป็นพวกปากแข็งนางกังวลว่าจะเสียเวลาอยู่ในแคว้นตงซานนานเกินไป ประการแรกอาจถูกคนของตระกูลหยวนตามหาเจอ ประการที่สองพิษในร่างกายของเซียวอวี้ไม่อาจจะรอไหวตอนนี้เอ่ยถึงเลี่ยอู๋ซิน ก็เป็นหนทางหนึ่งได้เป็นเวลานานที่ไม่ได้ข่าวคราวของเลี่ยอู

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1437

    เฟิ่งจิ่วเหยียนต่อสู้กับเซียวเหิงมาแล้วสองชั่วยามก่อนหน้านี้ทั้งสองยังสูสีกันแต่ตอนนี้ ที่นี่คือเรือนตะวันตกซึ่งเต็มไปด้วยกลไกซับซ้อน ไหนจะพื้นที่คับแคบอีก นางจึงเสียเปรียบอยู่ไม่น้อยสีหน้าของเซียวเหิงมืดครึ้ม“ช่างไม่เจียมตัวจริง ๆ!”เขาชักดาบเข้าปะทะอู๋ไป๋และเหล่าองครักษ์ก็ตามเฟิ่งจิ่วเหยียนบุกไปข้างหน้าทันทีระเบียงแคบ ๆ แออัดไปด้วยผู้คนระหว่างนั้น มีคนถูกผลักตกจากระเบียงทันใดนั้นกลไกไหมพันเส้นก็รัดร่างของคนผู้นั้นเพียงชั่วครู่ คนผู้นั้นก็ถูกเส้นไหมบดขยี้จนตาย เนื้อหนังถูกฉีกกระชากออกทั้งเป็น เหลือทิ้งไว้เพียงโครงกระดูกเมื่อได้เห็นกับตา จึงรู้ว่ากลไกไหมพันเส้นนี้น่ากลัวเพียงใดอู๋ไป๋รู้สึกเย็นวาบไปทั้งสันหลังเขาจะตกลงไปนอกระเบียงไม่ได้เด็ดขาด!แม้เพียงแค่ยื่นมือออกไป ก็จะถูกกลไกไหมพันเส้นตัดขาดน่ากลัวเกินไปแล้ว!กระบวนท่าของเฟิ่งจิ่วเหยียน ส่วนใหญ่เน้นที่ความเร็วนางต่อสู้กับเซียวเหิงได้สูสีจึงคาดเดาได้ว่า หากเขาหนุ่มกว่านี้สักยี่สิบปี นางอาจจะสู้เขาไม่ได้แต่เฟิ่งจิ่วเหยียนนั้น ขึ้นชื่อว่าเจอคนแกร่งก็ยิ่งแกร่งกว่าในสายตาของนางมีเพียงเซียวเหิงเป็นคู่ต

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1436

    เซียวเหิงยืนอยู่ใต้ชายคา แม้อายุใกล้จะห้าสิบแล้ว แต่หลังยังคงเหยียดตรงเขามองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างเย็นชา แล้วจู่ ๆ ก็พุ่งเข้าโจมตีนางด้วยตนเองเฟิ่งจิ่วเหยียนก็เข้าปะทะทันทีในขณะเดียวกัน องครักษ์ที่มากับนางก็รับหน้าที่สกัดกั้นองครักษ์ของจวนตระกูลหยวน เพื่อไม่ให้พวกเขาไล่ตามเสียวอู่ทันตอนนี้ เสียวอู่วิ่งออกจากจวนตระกูลหยวนไปแล้วเขาแบกชายร่างใหญ่ไว้บนหลัง กลับไม่เหน็ดเหนื่อยเลยตอนที่อาจารย์สอนวิชาให้พวกเขา ต้องแบกหินเต็มตะกร้าวิ่งขึ้นเขา ซึ่งเหนื่อยกว่านี้มากเขาจำทิศทางของหอเทียนเซียงได้ จึงวิ่งไปทางนั้นไม่รู้ว่าวิ่งไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดเขาก็เห็นหอเทียนเซียง!เสียวอู่จำคำกำชับของศิษย์พี่สะใภ้ได้แม่นยำ เขาเข้าทางประตูข้างของหอเทียนเซียง แล้วปีนเข้าไปในห้องทางตะวันออกสุดของชั้นสองเมื่อผลักประตูเข้าไป ข้างในก็มีคนรอรับอยู่แล้วเสียวอู่หอบหายใจทันใดนั้น เหมือนมีอะไรบางอย่างขาดผึงในหัวไม่ใช่แล้ว!ศิษย์พี่สะใภ้ไม่หนีออกมาก่อน หรือว่านางรู้ว่าตัวเองถูกพบตัวแล้ว?เพราะฟังจากน้ำเสียงของเซียวเหิงแล้ว เหมือนกับว่าเขารอมานานแล้ว...เสียวอู่ร้อนใจจนเหงื่อกาฬไหลท่วมตัวแต่เขา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1435

    นักฆ่าลอบเข้าโรงพักแรม ค้นหาอยู่พักใหญ่แต่ก็ไม่พบฮ่องเต้ฉีพวกเขามองหน้ากันหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “ไปหาตัวเขาที่อื่น!”ข้อมูลไม่มีทางผิดพลาดฮ่องเต้ฉีต้องอยู่ในโรงพักแรมแห่งนี้แน่นอน!ทันใดนั้น ตาข่ายผืนใหญ่ก็ตกลงมาจากฟ้านักฆ่าหลายคนถูกตาข่ายคลุมไว้จากนั้น หยิ่นเอ้อร์ก็นำคนพุ่งลงมาตอนที่นักฆ่ากลุ่มนี้บุกเข้ามาในโรงพักแรม หยิ่นเอ้อร์ก็พบแล้วเขาให้เฉินจี๋คุ้มครองฮ่องเต้หลบหนีไปทันทีตอนนี้ เขาเพียงแค่ต้องถ่วงเวลานักฆ่าพวกนี้ไว้ เพื่อให้ฝ่าบาทหนีไปได้ไกลขึ้นหยิ่นเอ้อร์ในฐานะหัวหน้าองครักษ์ลับ วรยุทธ์ย่อมไม่ธรรมดาเขาชักดาบยาวออกมา แววตาเปล่งประกายคมกริบนักฆ่าพวกนี้ ต้องตายทั้งหมด!แต่ต้องเหลือไว้สักคนเพื่อเค้นถามว่าใครเป็นผู้บงการจากนั้น การต่อสู้ฆ่าฟันในโรงพักแรมก็บังเกิดอีกครั้งอีกด้านหนึ่งเซียวอวี้ถูกเฉินจี๋พาขึ้นรถม้าตอนนี้เขาถูกพิษมนุษย์โอสถ อาจจะคลุ้มคลั่งได้ทุกเมื่อ จึงไม่เหมาะที่จะขี่ม้าเฉินจี๋บังคับรถม้า ฝุ่นตลบอบอวลแล้วจากไปมีนักฆ่าคนหนึ่งเห็นรถม้าเข้า จึงตะโกนลั่น“พวกมันหนีไปทางรถม้าแล้ว! รีบตามไป!”ดังนั้น เหล่านักฆ่าจึงแบ่งเป็นสองทาง กลุ่มหนึ่ง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1434

    ท่านผู้เฒ่าหยวนพาเสียวอู่ขึ้นไปยังหอสูงหอแห่งนั้นเคยเป็นห้องนอนของหยวนซี บุตรสาวคนโตของเขามาก่อนข้างในเต็มไปด้วยของใช้เก่า ๆ ของนางเมื่อเสียวอู่มาถึงที่นี่ ความรู้สึกใกล้ชิดก็ผุดขึ้นในใจตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าหยวนเฟยเป็นแม่แท้ ๆ ของเขาหรือไม่แต่ลึก ๆ ในใจ เขาก็หวังว่ามันจะเป็นความจริงท่านผู้เฒ่าหยวนหันหลังให้เขาแล้วพูดว่า“ของที่นี่เป็นของแม่เจ้าทั้งนั้น เลือกได้ตามใจชอบ”เสียวอู่มองเขาอย่างประหลาดใจ แล้วถามทีเล่นทีจริงว่า“ถ้าข้าจะเอาไปทั้งหมดเลย จะได้หรือไม่ขอรับ?”ท่านผู้เฒ่ายังคงนิ่งเงียบหลังจากนั้น เสียวอู่ก็เลือกหวีหนึ่งอันและปิ่นปักผมหนึ่งอันเขาคิดไว้แล้วว่าหวีใช้ประโยชน์ได้ ส่วนปิ่นก็เอาไว้มอบให้ภรรยาในอนาคตของเขา เพื่อสืบทอดกันไปรุ่นสู่รุ่นท่านผู้เฒ่าหยวนเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด“แค่สองอย่างนี้พอแล้วรึ?”“เอาไปอีกสิ พรุ่งนี้พวกเราจะไปที่จวงจื่อกันแล้ว ต่อไปจะไม่ได้กลับมาอีก”เสียวอู่ตอบกลับตามสัญชาตญาณ “ข้าไม่ไปจวงจื่อนั่นหรอก!”ท่านผู้เฒ่าหยวนถลึงตาใส่“เจ้าไม่ไป ก็รอให้พวกเขาฆ่าตายอยู่ที่นี่เถอะ!”เสียวอู่ซ่อนของไว้ในอกเสื้อ พลางบ่นพึมพำ“ข้าบอ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1433

    ณ โถงด้านหน้าเรือนหลักหยวนสุยผู้มีสีหน้าเคร่งขรึมและจริงจังเขามองไปยังบิดาที่นั่งอยู่บนที่ประธาน เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า“ท่านพ่อ หากท่านยังดึงดันจะเก็บเด็กคนนั้นไว้ ก็อย่าหาว่าข้าผู้เป็นลูกอกตัญญู จำต้องส่งทั้งท่านและเด็กนั่นออกไป“ท่านเองก็น่าจะทราบดีว่าเรื่องนี้ร้ายแรงเพียงใด“เด็กนั่นไม่เพียงแต่เป็นลูกของพี่ใหญ่ แต่ยังเป็นสายเลือดของราชวงศ์หลานฉี”“หากฝ่าบาททรงทราบเรื่องนี้ จะทรงคิดกับตระกูลหยวนของเราเช่นไร?”ฮูหยินนั่วเอ่ยเสริมขึ้นมาทันที“นั่นสิท่านพ่อ น้องสามพูดมีเหตุผล“ท่านก็ต้องคิดถึงพวกเราลูก ๆ หลาน ๆ บ้างสิเจ้าคะ?“ไม่ต้องพูดถึงตั๋วเอ๋อร์ของข้า อาจั้นเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาท หากเรื่องนี้ทำให้เขาต้องโดนปลดจากตำแหน่ง เขาจะต้องเกลียดท่านจนวันตายเป็นแน่”ท่านผู้เฒ่าหยวนนิ่งเงียบไปนานใบหน้าของเขาเคร่งขรึม ขณะมองดูลูกชายและลูกสะใภ้ด้วยแววตาเย็นชาหยวนสุยลุกขึ้นยืน“ท่านพ่อ สิ่งที่ควรพูด ข้าก็ได้พูดไปหมดแล้ว“ขอให้ท่านรีบตัดสินใจ“และขอให้ท่านเห็นแก่ตระกูลเป็นสำคัญ“เด็กคนนั้น ไม่ควรมาที่แคว้นตงซาน และยิ่งไม่ควรกลับมาที่ตระกูลหยวนของเรา!”

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status