공유

บทที่ 214

작가: อี้ซัวเยียนอวี่
วันต่อมา เหล่าขุนนางมารวมตัวกันอยู่ในวัง มาร่วมงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพ

จักรพรรดิหฮองเฮานั่งอยู่บนตำแหน่งสูง เหล่านางสนมนั่งตามลำดับตำแหน่ง

ทว่าการปรากฏตัวของแม่ทัพทั้งหลาย จึงจะเป็นสิ่งสำคัญในงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพนี้

เฉียวม่อเดินอยู่ข้างหน้าสุด พาพวกแม่ทัพถวายความเคารพ

“ฮ่องเต้อายุยืนหมื่นปี!”

เซียวอวี้ยกมือขึ้นมา อาภรณ์ยาวคลุมอยู่กับพื้น

“ทุกท่าน ไม่ต้องมากพิธี!”

ทุกคนล้วนดูออก ความชื่นชมที่ฝ่าบาทมีต่อเมิ่งสิงโจวนั้น ไม่มีการปกปิด

หลังจากเฉียวม่อยืนตรงแล้ว สายตาสบกับเฟิ่งจิ่วเหยียน ที่นั่งบนตำแหน่งฮองเฮา

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็จำนางได้

ทั้งสองคนไม่ได้สื่อสารผ่านสายตาอะไรกันมาก แล้วก็หลบเลี่ยงกันไป

งานเลี้ยงรับรองแม่ทัพนี้ หนิงเฟยเป็นคนรับผิดชอบจัดงาน ตามกฎตามจรรยาบรรณ ทว่าก็ไม่เป็นที่พอใจมาก

ระหว่างงานเลี้ยงมีการเต้นรำเพิ่มความสนุกสนาน และมีเพลงบรรเลงประกอบการดื่มสุรา

สาวงามสุราดี สามารถชะล้างความเหนื่อยล้าของทหารที่ได้รับชัยชนะกลับมา

พวกเขากินดื่มอย่างอิสระรื่นรมย์ ไม่ยึดติดกับกฎ

หนิงเฟยยังไตร่ตรองถึงนิสัยการกินของแม่ทัพแต่ละคนด้วย มีการเตรียมของว่างต่าง ๆ ไว้สำหรับพวกเขาโดยเฉ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (1)
goodnovel comment avatar
Sawarost Sontijai
เกลียดอีฮ่องเต้ ทหารคนนั้นก็ลามปาม ส่วนอีหนิงเฟยมึงคือจุดจบคนต่อไป
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1587

    ใบหน้าของหร่วนฝูอวี้แสดงความโกรธอย่างชัดเจน “ถึงแม้หนานเจียงจะไม่มีที่ให้ข้าอยู่ ข้าก็ยังเป็นชาวหนานเจียง! “ท่านคิดจะให้ข้าทรยศต่อหนานเจียง เปลี่ยนไปเข้าร่วมกับหนานฉี จนกระทั่งช่วยพวกท่านยึดครองหนานเจียงด้วยหรือ? ท่านกำลังเพ้อฝันอะไรอยู่! “ยังจะใช้ลูกชายมาล่อลวงข้าด้วย ท่านคิดว่าข้าจะสนใจรึ? “ผู้ชายมีถมเถไป ส่วนลูก ในอนาคตข้าก็มีได้อีก แต่หนานเจียงมีเพียงหนึ่งเดียว!” ใบหน้าของรุ่ยอ๋องซีดลง มองนางอย่างเหม่อลอย จี๋เอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาสะดุ้งตกใจ น้ำตาไหลพรากทันที “ท่านแม่...” ดวงตาของหร่วนฝูอวี้หม่นลงเล็กน้อย ตวาดอย่างเย็นชาไร้ความปรานี “หยุดเรียกได้แล้ว!” นางจากไปอย่างแน่วแน่ ไม่เหลือช่องว่างให้ตนเองได้เสียใจ รุ่ยอ๋องหายใจหนักหน่วง ทันใดนั้น พลันออกคำสั่ง หร่วนฝูอวี้เพิ่งเดินออกจากห้อง ก็ติดอยู่ในกับดักทันที นางยังไม่ทันได้ต่อต้าน ยอดฝีมือหลายคนพลันปรากฏตัว และใส่โซ่ตรวนที่ข้อมือของนางไว้ก่อน สีหน้าของหร่วนฝูอวี้ซีดเผือด หันไปมองด้วยความไม่เชื่อ และสบกับดวงตาของรุ่ยอ๋องที่สงบนิ่ง ราวกับน้ำในบ่อน้ำโบราณ “

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1586

    หยวนจั้นกดข่มความโกรธแค้น ลดกระบี่ลง “ถานไถเหยี่ยน จำไว้ว่า ชีวิตท่านเป็นของข้า!” การแก้แค้นไม่ยาก ที่ยากคือการปลดเปลื้องพันธนาการแห่งความแค้นนั้น…… ชั่วเวลาพริบตาก็ถึงเดือนสาม แคว้นซีหนี่ว์ เฟิ่งจิ่วเหยียนพักผ่อนรอคลอดบุตรอย่างสบายใจ นายหญิงเฟิ่งย้ายมาพักอยู่ในวัง เพื่อดูแลลูกสาวด้วยตนเอง ในบรรดาบุตรทั้งสามคน ผู้ที่นางเป็นห่วงมากที่สุดตอนนี้ ยังเป็นเวยเฉียง นางได้เอ่ยกับเฟิ่งจิ่วเหยียน เป็นการส่วนตัว “ชะตาชีวิตของเวยเฉียงช่างอาภัพนัก “เดิมคิดว่าซ่งหลีจะสามารถอยู่เคียงข้างนางตลอดไปได้ คิดไม่ถึงว่าเขาก็จากไปด้วย “จิ่วเหยียน เจ้าเป็นพี่สาว และยังเป็นสหายกับซ่งหลี น่าจะช่วยไกล่เกลี่ยให้ทั้งสองคืนดีกันได้” เฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่ง “หากวัวไม่กินน้ำ บังคับให้ดื่มก็ไร้ประโยชน์ หลักการนี้ ท่านแม่ควรจะเข้าใจดี “เรื่องของพวกเขา ต้องให้พวกเขาแก้ไขด้วยตนเอง” นายหญิงเฟิ่งไม่เห็นด้วย “นี่เป็นคนละเรื่องกัน...” นางเพิ่งจะเอ่ยปาก เฟิ่งเวยเฉียงก็กลับจากราชสำนักแล้ว “พี่หญิง ครั้งนี้แคว้นตงซานจบสิ้นแล้ว! “กองทัพห

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1585

    หยวนจั้นระงับความโศกเศร้า ประคองโลงศพและยืนขึ้น มองไปยังถานไถเหยี่ยน “ข้าจะฆ่าท่าน! ถานไถเหยี่ยน ข้าจะฆ่าท่าน——” ถานไถเหยี่ยนส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง “ดี ในเมื่อเจ้าดื้อดึงไม่ยอมรับความจริง และยังต้องการทุ่มเทถวายชีวิตให้แก่แคว้นตงซาน ข้าก็จะไม่ปรานีเจ้าอีก” พลันออกคำสั่งทันที มือธนูหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้น…… วังหลวงแคว้นตงซาน ฮ่องเต้วิตกกังวลเหมือนนั่งอยู่บนเข็ม เขาถามองครักษ์อย่างรีบร้อน “ทางหยวนจั้นเป็นอย่างไรบ้าง?” “ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เขาจะสามารถถ่วงเวลาพวกถานไถเหยี่ยนได้แน่ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือ การคุ้มกันท่านออกจากวังหลวงพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้พยักศีรษะ “ใช่ รีบออกไปทันที!” เขาเป็นฮ่องเต้ เขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้ สองชั่วยามให้หลัง ทิศตะวันออกของเมือง ถานไถเหยี่ยนมองไปที่หยวนจั้นซึ่งยังคงดื้อรั้นต่อต้านอย่างสิ้นหวัง ด้วยสายตาที่เย็นชา บรรดาทหารตงซานนั้น เหลือผู้ที่ยังคงต่อสู้อยู่ เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นได้ถูกยิงด้วยห่าธนูจนสิ้นชีพหมด ชัดเจนว่า ลูกธนูเหล่านี้ไม่มีพิษมนุษย์โอสถ ก่อนหน้า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1584

    ทหารคนนั้นหอบหายใจแรง “หยวนจั้น! เป็นหยวนจั้น! เจ้านั่นออกมาจากคุกหลวงแล้ว!”แววตาถานไถเหยี่ยนเคร่งขรึมหยวนจั้นหรือ...ศิษย์อาจารย์ไม่ได้พบกันนานแล้วทางด้านตะวันออกของเมืองหยวนจั้นนำทหารยอดฝีมือกลุ่มหนึ่ง ฝ่าแนวปิดล้อมของทหารหนานเจียง จากนั้นก็เปิดประตูเมือง ให้กองทัพสนับสนุนของแคว้นตงซานที่อยู่นอกเมืองเข้ามาภายในเมืองขุนพลที่นำทัพมาจากนอกเมือง เมื่อเห็นเขาแล้วก็ถึงกับตะลึง น้ำตารื้นขอบตา“แม่ทัพหยวน!”หยวนจั้นสวมเกราะเต็มยศ ขี่อยู่บนหลังม้า“รีบจัดการต่อสู้ให้จบโดยเร็ว!”“ขอรับ!”พวกเขาจะเริ่มโจมตีโต้กลับจากประตูเมืองไปยังพระราชวังทว่ายังไม่ทันไปได้ไกลเกินสิบกว่าลี้ ก็ถูกทหารศัตรูสกัดไว้ทหารศัตรูมีเพียงแค่พันคนหยวนจั้นไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาทว่า คนที่นำทัพ คือถานไถเหยี่ยนแววตาของหยวนจั้นฉายแววซับซ้อนอย่างที่สุดความโกรธแค้นปนเปกับความไม่เข้าใจ จนกลายเป็นคำตะโกนก้องถามด้วยความคับแค้นใจ“ถานไถเหยี่ยน! เจ้าทรยศแคว้นตงซาน ตอนนี้ยังนำคนหนานเจียงมารุกรานแคว้นตงซาน กลับใช้ชื่อของแคว้นต้าโจวมาบังหน้า เจ้าทำร้ายตระกูลหยวน! ทำไม! ! !”พวกเขารู้จักกันมาตั้งหลายปี เป็

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1583

    องครักษ์ตกใจอย่างมาก “ฝ่าบาท ทำเช่นนี้ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้ตะคอกเสียงกร้าว “รีบไป!”รอเมื่อองครักษ์กำลังจะก้าวเท้าออกจากท้องพระโรง แววตาฮ่องเต้เยือกเย็น เรียกเขาไว้อย่างกะทันหัน“ถ้าหยวนจั้นไม่ยอมรับคำสั่ง นำทัพต้านศึก ก็ประหารเสียตรงนั้น!”คนที่มีใจคิดทรยศต่อแคว้นตงซาน ย่อมเก็บไว้ไม่ได้นี่คือโอกาสสุดท้ายที่เขาจะมอบให้หยวนจั้นขอเพียงหยวนจั้นแสดงความจงรักภักดีของตนเอง ก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้...ในคุกหลวงหยวนจั้นอ่านฎีกาสารภาพผิดจบ ก็หัวเราะเย้ยออกมา“ชีวิตคนในตระกูลหยวนมากมายขนาดนั้น แลกได้มาเพียงคำพูดไร้ความหมายไม่กี่คำพวกนี้? ฮ่า ๆ…”สีหน้าองครักษ์นอกประตูคุกดุดัน“แม่ทัพหยวน เจ้าไม่รู้จักชั่วดี?“ตอนนั้นฝ่าบาทก็จำใจทำเช่นนั้น จะโทษก็ต้องโทษถานไถเหยี่ยน เขารวบรวมพวกกากเดนจากแคว้นต้าโจว คิดจะก่อความวุ่นวายไปทั่วใต้หล้า!“ฝ่าบาทไม่ประหารท่าน ยังมอบหมายภารกิจสำคัญให้กับท่าน ท่านควรพอใจได้แล้ว!”หยวนจั้นเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาเย็นชา“อ้อ? เหรอ? แล้วเจ้าถือดาบตนเองไว้แน่นทำไม?“คิดจะฆ่าข้าเมื่อใดก็ได้หรือ”มือองครักษ์ที่จับดาบไว้ กำแน่นขึ้น“แม่ทัพหยวน นี่คือโอกา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1582

    เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ปฏิเสธการคาดเดาของเวยเฉียงเซียวอวี้คิดจะรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่ง ย่อมต้องลงมือกับแคว้นตงซานเป็นแน่เฟิ่งเวยเฉียงส่ายหน้าพลางถอนหายใจ“ช่างเหมือนดังสุภาษิตที่ว่า ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นตามหลังจริง ๆ แต่เท่าที่ข้ารู้ ถานไถเหยี่ยนก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขากล้าบุกวังหลวงโดยตรง แสดงว่าเตรียมทางหนีทีไล่ไว้แล้วแน่นอน”“อาจเป็นเช่นนั้น” เฟิ่งจิ่วเหยียนพึมพำเสียงเบาตอนที่นางกับเซียวอวี้ติดอยู่ในแคว้นตงซาน ถานไถเหยี่ยนให้องค์หญิงใหญ่ส่งแผนที่ “ใยแมงมุม” มาจากแดนไกลหากถานไถเหยี่ยนมีไม้ตายไว้ในมือ เช่นนั้น แผนที่ “ใยแมงมุม” ที่ว่าสมบูรณ์แบบ มีแนวโน้มทั้งจริงและปลอมนางเริ่มรู้สึกกังวลแทนแคว้นหนานฉีชัยชนะของศึกในครั้งนี้เป็นอย่างไร เพราะฝ่ายตรงข้ามคือถานไถเหยี่ยน จึงยากที่จะคาดเดาผลลัพธ์“เสด็จแม่!” พวกอาหลิ่นเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว พากันมาหานาง ทำลายความคิดอันวุ่นวายของนางเมื่อมองใบหน้าอ่อนเยาว์ของพวกเขา ในใจพลันอบอุ่นขึ้นมากระทั่งมีความคิดอยากพาพวกเขาไปใช้ชีวิตอย่างสันโดษ ห่างไกลจากความแย่งชิงที่วุ่นวายนางไม่อยากให้พวกเขาถูกความโสมมของโลกนี้ทำให้เปลี่ยนไป จนกลายเป็น

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status