共有

บทที่ 258

作者: อี้ซัวเยียนอวี่
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเซียวอวี้ ได้ทำลายแผนการหลบหนีของเฟิ่งจิ่วเหยียน

ใบหน้าของนางคงไว้ซึ่งความเงียบสงบ

“ทางเดินขึ้นเขานั้นยากลำบาก ข้าจึงอยากไปสอบถามจากชาวบ้าน ถึงเส้นทางไปหาหมอในเมือง”

เด็กน้อยหยิบตะกร้าไม้ไผ่ขึ้นมา แล้วส่งคืนให้เฟิ่งจิ่วเหยียน ปากเล็กเอ่ยด้วยความไร้เดียงสาจริง ๆ

“พี่สาว แค่มองก็รู้แล้วว่าทางเดินขึ้นเขานั้นเดินง่ายมากขอรับ”

เซียวอวี้จ้องมองนางด้วยสายตาเฉียบคม อยากเห็นว่านางจะอธิบายอย่างไร

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้พูดมากนัก เพียงย้อนถามพวกเขาแทน

“ทั้งสองคนออกมาทำไม”

เด็กน้อยคนนั้นชี้ไปที่เซียวอวี้

“ผู้ชายของท่าน บอกให้ข้าพาเขามาหาท่าน พี่สาว พวกท่านรักกันดีจริง ๆ เหมือนกับพ่อแม่ของข้าเลย มิอยากอยู่ห่างกันสักก้าวเดียว!”

เซียวอวี้มีรอยยิ้มคลุมเครือฉายบนใบหน้า

“ดีมากจริง ๆ ”

สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนจมลง

หลังจากนั้น การขึ้นเขาเก็บยาพังลง และมิได้เดินทางเข้าเมืองด้วย ทั้งสามคนกลับไปที่บ้านชาวนาพร้อมกัน

เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว ทันใดนั้นเซียวอวี้คว้าข้อมือของเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ สายตาเย็นชากดดัน

“เจ้าค
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
コメント (3)
goodnovel comment avatar
Rukchanaporn Nui
เริ่มจะรำคาญนางเอกล่ะเหมือนจะฉลาดแต่ก็โง่ ยืดเยื้อ
goodnovel comment avatar
สุบิน สาริกา
แต่ละตอนของเรื่องสั้นจังเลยค่ะ
goodnovel comment avatar
Sawarost Sontijai
อีเฉียวม่อเปรตจริง ถึงขั้นใส่ร้ายอาจารย์เมิ่งของเฟิ่งจิ่ว เหยียน
すべてのコメントを表示

最新チャプター

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1579

    คุกหลวง ขันทีประกาศราชโองการเสร็จ กลับไม่เห็นคนในห้องขังมีปฏิกิริยาใด ๆเขาเค้นเสียงย้ำเตือน“แม่ทัพหยวน ฝ่าบาทคืนตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ให้แก่ท่าน ให้ท่านรีบออกเดินทาง นำทหารต้านศัตรู ท่านยังไม่รีบลุกขึ้นมารับราชโองการอีกหรือ?”หยวนจั้นแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน หันหลังให้ประตูห้องขัง นอนราบบนพื้นที่ปูด้วยฟางแห้ง ๆ ไม่ส่งเสียงพูดสิ่งใด ราวกับเป็นเพียงแค่โคนตมกองหนึ่ง“แม่ทัพหยวน! ท่านจะขัดราชโองการไม่ปฏิบัติตามหรือ!”ในตอนนี้เอง รัชทายาทก็เข้ามาเขาส่งสายตาให้ข้าหลวงที่เข้ามาส่งราชโองการออกไปที่แห่งนี้จึงเหลือเพียงเขากับหยวนจั้นสองคน ไม่มีคำพูดอะไรที่พูดไม่ได้“หลายเดือนแล้ว เจ้ายังคิดไม่ได้อีกหรือ ยังคิดแต่เรื่องอยากตายหรือไร?“เจ้าไม่อยากแต่งเข้าเป็นเขยตระกูลเฉินเพื่อเอาตัวรอด ข้ากับปู่ของเจ้าก็ไม่บังคับเจ้า ครั้งนี้เสด็จพ่อยอมฝ่าฝืนความเห็นขุนนางทั้งหลายเพื่อใช้งานเจ้า นับว่าเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายของเจ้าแล้ว“หยวนจั้น! ลุกขึ้นมาซะ!”หยวนจั้นยิ้มเยาะ “องค์ชายคิดว่า ข้าควรรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณกับคนที่ฆ่าครอบครัวของข้า และขอบคุณที่เขาใช้งานข้าหรือ?”รัชทายาทขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1578

    ช่วงนี้เซียวอวี้ยุ่งมาก กังวลว่าเรื่องเหล่านี้จะกระทบต่อครรภ์ของจิ่วเหยียน และความสัมพันธ์ของพวกเขาเขาเอ่ย “ออกนอกวัง…ออกนอกวังก็ดีเหมือนกัน ทางจื้อจ้ายจวีเงียบสงบดี”จื้อจ้ายจวีเป็นสถานที่ที่เขาซื้อไว้ เป็นที่อยู่อาศัยนอกวังที่มอบให้นางเขารู้ นางไม่ชอบอยู่ในวังตลอดเวลาทว่าถึงจะเป็นจื้อจ้ายจวี ก็ยังอยู่ในขอบเขตการปกครองของเขาเขาสามารถรับรองความปลอดภัยของนางได้เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดอย่างเรียบนิ่ง “หม่อมฉันอยากไปแคว้นซีหนี่ว์”หัวใจของเซียวอวี้หนักอึ้งจากนั้นเขาจับมือของนาง พูดเสียงอบอุ่น“คิดถึงพวกน้องสาวของเจ้าหรือ? ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้ รอหนานเจียงสงบลง เจ้าก็คลอดลูกเสร็จพอดี แล้วเราจะไปกับเจ้าด้วย”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายหน้า“ครั้งนี้ หม่อมฉันจะพาพวกอาหลิ่นไปด้วย“มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ท่านถึงจะสามารถทำใจให้สงบไม่วอกแวก”แววตาของเซียวอวี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย “จิ่วเหยียน เหตุใดเจ้าต้องทำเช่นนี้? พวกเจ้าไปกันหมด เรามีแต่จะยิ่งไม่มีสมาธิ หากแค่รักษาครรภ์ จื้อจ้ายจวีก็เหมาะสมอย่างมาก”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดตรงไปตรงมา“ไม่ใช่เพียงการรักษาครรภ์”นางจดจ้องบุรุษตรงหน้า ท่าทีเด็ด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1577

    ณ ตำหนักจื้อเฉินทันทีที่เฟิ่งจิ่วเหยียนมาถึง บุตรชายทั้งสองก็โผเข้ามาในอ้อมแขนของนางแต่ทันใดนั้นด้านหลังก็มี “กรงเล็บปีศาจ” ยื่นออกมา คว้าคอเสื้อด้านหลังของพวกเขาไว้ แล้วดึงพวกเขากลับไป“มาวุ่นวายอะไรกันอยู่ตรงนี้ เสด็จแม่พวกเจ้ามาหาเสด็จพ่ออย่างเราต่างหาก” เซียวอวี้ส่งเด็กทั้งสองคนไปให้แม่นม ให้พวกนางพาเหล่าองค์ชายไปที่ตำหนักด้านข้างเฟิ่งจิ่วเหยียนมองสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเป็นห่วงเขาเอาแต่ส่ายศีรษะ“ผู้ใดตื่นตระหนกไม่ดูตาม้าตาเรือ จนทำให้เจ้าต้องตกใจ?”“ไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเพคะ?” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเซียวอวี้หัวเราะเสียงใส: “เราดูอ่อนแอเพียงนั้นเชียวหรือ? วางใจเถอะ เราปลอดภัยดี”ขณะพูดยังหมุนตัวรอบหนึ่งต่อหน้านาง และเอ่ยด้วยท่าทีหยอกล้อ“หรือจะให้เราถอดเสื้อผ้าออก ให้เจ้าตรวจดูอย่างละเอียดสักรอบดีหรือไม่?”เมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนมั่นใจว่าเขาไม่เป็นอะไร จิตใจก็สงบลงเขาจับมือนางให้นั่งลง “นักฆ่าพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้ตัวเราได้ ตอนนี้กำลังถูกสอบสวนอยู่ แต่เป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่เซียวเหิงส่งมา เจ้านั่นเริ่มจะอยู่ไม่นิ่งแล้ว”เฟิ่งจิ่วเหยียนย้อนถาม: “เพราะเหต

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1576

    ในท้องพระโรง เหล่าขุนนางตกใจเป็นอย่างมาก“หนานเจียงมิใช่กำลังโจมตีต้าเซี่ยอยู่หรือ? แล้วอ้อมมาโจมตีแคว้นตงซานตั้งแต่เมื่อใด?!”“หรือว่าต้าเซี่ยถูกยึดครองจนหมดแล้ว?”“ไม่ใช่! น่าจะเป็นหนานเจียงอ้อมมาทางทิศตะวันออกของต้าเซี่ย แล้วโจมตีชายแดนใต้ของเรา!”ทหารที่มารายงานข่าวคุกเข่าอยู่บนพื้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“ฝ่าบาท! โปรดส่งกำลังทหารไปโดยเร็วเถิด! หากช้ากว่านี้จะไม่ทันการแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”บนบัลลังก์มังกร ฮ่องเต้ทรงมีสีหน้าคร่ำเคร่ง พลางตะคอกด้วยความโมโห“ทหารชายแดนสืบข่าวสถานการณ์ของศัตรูประสาอะไร! พวกเขาจึงบุกมาถึงหน้าประตูได้! ถึงแม้เราจะส่งกำลังเสริมไปตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว!”ทหารผู้นั้นมีสีหน้าทุกข์ใจ“ขอกราบทูลฝ่าบาท ตั้งแต่ต้าเซี่ยถูกโจมตีเมืองจนแตกพ่ายติดต่อกัน แม่ทัพก็ได้ส่งสายลับไปแล้ว เพียงแต่...เพียงแต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า กองทัพศัตรูที่เห็นชัดว่ายังอยู่ในเขตแดนต้าเซี่ย จู่ ๆ จะมาปรากฏตัวในแคว้นตงซานของพวกเราอย่างไม่มีที่มาที่ไป พวกสายลับจึงไม่อาจสืบหาต้นตอได้เลย...”เสนาบดีผู้หนึ่งในนั้นก้าวมาข้างหน้า“ฝ่าบาท ต้องเป็น ‘ใยแมงมุม’! ชาวหนานเจียงเหล่านั้น จะต้องใช้เส้น

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1575

    ณ แคว้นตงซานตอนที่หยวนจั้นฟื้นขึ้นมา ก็อยู่ในคุกหลวงแล้วมือและเท้าของเขาถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน ราวกับว่าเขาเป็นอาชญากรร้ายแรงอะไรทำนองนั้นภายในห้องขังนี้มีเขาอยู่เพียงคนเดียวสีหน้าของเขาดูเหม่อลอย ดวงตาไร้ชีวิตชีวา คล้ายกับถูกดูดวิญญาณออกไป เหลือเพียงร่างที่ว่างเปล่า นั่งพิงอยู่มุมกำแพงอย่างเลื่อนลอยเมื่อรัชทายาทมาเยี่ยมเขา และเห็นภาพนี้ ก็รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างที่สุดแม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของแคว้นตงซาน ด้วยความบริสุทธิ์ไร้ความผิด กลับกลายเป็นนักโทษที่ถูกจองจำ“หยวนจั้น...” รัชทายาทเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งหยวนจั้นค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น มองไปยังรัชทายาทที่อยู่นอกประตูห้องขังทันทีที่เห็นรัชทายาท ก็นึกถึงบิดามารดาที่ตายอย่างน่าอนาถที่ลานประหาร รวมถึง ชาติกำเนิดของตัวเขาเองความเจ็บแค้น ความอับยศ และความสับสน...ความรู้สึกมากมายที่อัดแน่นอยู่ ทำให้น้ำตาเขาเอ่อคลอ และกลายเป็นหยดน้ำตาเม็ดใหญ่ ร่วงหล่นจากหางตาเขาเอ่ยออกมาช้า ๆ ทีละคำ“ฆ่า ข้า เถอะ”สำหรับเขาในตอนนี้ การมีชีวิตอยู่ทรมานยิ่งกว่าการตายเสียอีกรัชทายาทมีสีหน้าเคร่งขรึม“การมีชีวิตอยู่ สำคั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1574

    หร่วนฝูอวี้ชะงักไปชั่วขณะ เพิ่งจะได้สติกลับมา จากคำพูดที่รุ่ยอ๋องกล่าวเมื่อครู่ นางรู้แต่เพียงว่า ท่านอ๋องถูกเซียวเหิงยุยง ให้แย่งชิงกู่ราชาที่อยู่ในตัวนาง แต่ไม่เคยคิดอย่างถี่ถ้วนว่า เป้าหมายของเซียวเหิงคืออะไรก่อนหน้านี้ นางคิดไปเองโดยด่วนสรุปว่า ยาถอนพิษมนุษย์โอสถก็ถูกทำขึ้นมาแล้ว ดังนั้นมนุษย์โอสถนี้จึงไม่มีอะไรน่ากลัวอีกต่อไปแต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ความทะเยอทะยานของเซียวเหิง หาใช่ว่าจะหายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของยาถอนพิษไม่ยิ่งไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วนว่า ความเร็วในการแพร่กระจายของพิษมนุษย์โอสถนั้น รวดเร็วกว่าการทำยาถอนพิษอย่างมาก ดังนั้น เซียวเหิงจึงยังคงเหนือชั้นกว่าและเพื่อป้องกันไม่ให้นางทำลายแผนการดี ๆ ของเขา เขาถึงต้องจัดการนางหร่วนฝูอวี้สะบัดมือของรุ่ยอ๋องที่จับนางไว้ พลางหัวเราะเยาะซ้ำ ๆ “บอกมาเถอะ พวกท่านวางแผนจะทำเช่นไร”เซียวเหิงเป็นศัตรูคนเดียวกันของพวกเขา การร่วมมือกันจึงเป็นผลลัพธ์ที่เลี่ยงไม่ได้รุ่ยอ๋องส่งจดหมายลับของฮ่องเต้ให้นางดู ในนั้นเขียนไว้ชัดเจนแล้วว่า จะตอบโต้ถานไถเหยี่ยนกับเซียวเหิงและพรรคพวกเช่นไร“สิ่งที่ต้องทำเป็นอย่างแรกคือ ขัดขวางไม่ให้ถานไ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status