Share

บทที่ 302

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
“ฮองเฮาเพคะ” นางสนมเจียงเดินออกมาจากหลังต้นไม้ พร้อมแววตาที่หนักอึ้ง

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยถามอย่างสงบนิ่ง “มีธุระอันใด?”

นางสนมเจียงผงกศีรษะด้วยความลังเลใจ

หลังจากนั้น นางก็เดินตามเฟิ่งจิ่วเหยียนไปที่ตำหนักหย่งเหอด้วยกัน

เมื่อก้าวเข้าสู่ห้องโถงชั้นในแล้ว นางสนมเจียงพลันรีบร้อนคุกเข่าลงต่อหน้านางทันที

“ฮองเฮา ท่านได้โปรดช่วยหม่อมฉันด้วยเพคะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่ตรงนั้น ด้วยความเงียบสงบอย่างยิ่ง

“อยากร่วมบรรทมด้วยหรือ?” น้ำเสียงของนางเย็นยะเยือก

นางสนมเจียงพลันกัดริมฝีปาก และพยักหน้าอย่างยากลำบาก

นางหันหน้าระบายความในใจต่อเฟิ่งจิ่วเหยียน ด้วยน้ำตาคลอหน่วย

“หม่อมฉันมิรู้วิธีต่อสู้เพื่อแย่งชิงความโปรดปรานเลย

“จิ้งกุ้ยเหรินเข้าวังช้ากว่าหม่อมฉัน กลับสามารถ...กลับสามารถได้ร่วมบรรทมแล้ว หม่อมฉันไม่อยากยอมรับจริง ๆ

“ฮองเฮาเพคะ ในราตรีนี้หนิงเฟยใช้วาจาหยาบคายก็จริง ทว่านางมิได้พูดเกินความจริงเลย บัดนี้ท่านกำลังตั้งครรภ์ มิอาจร่วมบรรทมด้วยได้ ย่อมจะมีคนถือโอกาสนี้ปีนขึ้นที่สูงกว่า

“แทนที่จะ...แทนที่จะให้ผู้อื่นได้ประโยชน์ มิสู
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
วิภา ฯฯ
ตึดเวลานานเกินไปแล้วหลายชม
goodnovel comment avatar
eclair_t
สาววายเริ่มสมองไหลแล้วค่ะ...
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1398

    ฉวีเต้ายางกลับมาถึงจวนฉู่อ๋อง ก่อนอื่นจัดการให้ท่านแม่ได้อยู่อย่างเรียบร้อย จากนั้นจึงขอเข้าเฝ้าฉู่อ๋อง“ท่านอ๋อง ข้าคิดไปคิดมา ก็ยังเห็นว่าควรทำอะไรสักอย่างเพื่อท่าน”“ท่านต้องการช่วงชิงบัลลังก์ สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือบัลลังก์ต้องว่างก่อน”“ตอนนี้ฮ่องเต้อยู่ที่ชายแดน ข้ายินดีออกเดินทางไปตามหา ช่วยท่านกำจัดปัญหาใหญ่ในใจ!”ปกติฉวีเต้ายางเป็นคนสุขุมเยือกเย็น แต่ครั้งนี้กลับกล้าตัดสินใจทำเรื่องเช่นนี้ ทำเอาเซียวม่อประหลาดใจไม่น้อยเซียวม่อมองเขาด้วยความสนใจ“ท่านฉวี นี่เป็นการลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้เลยนะ!”ฉวีเต้ายางหัวเราะเย้ย“ฮ่องเต้ไม่ใช่ผู้ครองแผ่นดินที่ชอบธรรม การลอบปลงพระชนม์จะเป็นไรไป?“อีกอย่าง ในเมื่อข้าเข้ามาอยู่ภายใต้บารมีของท่านอ๋องแล้ว ก็ย่อมต้องตอบแทนบุญคุณ ไม่เช่นนั้นหากวันข้างหน้าท่านให้รางวัลแก่ข้า ข้าก็จะรับมันด้วยความละอายใจ”“ขอท่านอ๋องโปรดให้โอกาสข้าเถิด!”เซียวม่อเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ“ดี ในเมื่อเจ้ามีใจเช่นนี้ ข้าก็จะอนุญาต แต่เจ้าไม่กลัวมนุษย์โอสถพวกนั้นหรือ? พวกมันดุร้ายไม่ใช่น้อย”ฉวีเต้ายางมีสีหน้าลังเลอยู่บ้าง แต่ก็ยังคงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเขาค้อม

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1397

    เมืองฝานหลูฉู่อ๋องเซียวม่อพักอยู่ในจวนอ๋องอย่างสบายใจบรรดาภรรยาและสนมในจวนเห็นว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย ต่างก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งพวกนางกลับไม่รู้ว่า เขากับพวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นเป็นพวกเดียวกัน ต่างพากันร่ำไห้ปรับทุกข์กับเขา“ท่านอ๋อง ช่วงหลายวันนี้พวกเราตกใจกลัวกันมาก! พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นน่ากลัวจริง ๆ !”“ท่านอ๋อง ในเมืองฝานหลูมีมนุษย์โอสถอยู่มาก พวกเราต้องป้องกันประตูจวนอย่างแน่นหนา ถึงจะไม่ให้พวกเขาบุกเข้ามาได้ เมืองฝานหลูแห่งนี้อยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้วเจ้าค่ะ!”เซียวม่อเอ่ยแทรกคำพูดของพวกนางด้วยความรำคาญใจ“พอแล้วพอแล้ว ทุกคนหยุดร่ำไห้ได้แล้ว! ตอนนี้ข้ากลับมาแล้ว พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นจะไม่กล้ามาที่นี่!”จากนั้นเขาถามต่อ: “ในจวนทุกคนปลอดภัยดีหรือไม่?”พระชายาฉู่อ๋องจึงรีบตอบ“เรียนท่านอ๋อง ทุกคนปลอดภัยดีเจ้าค่ะ“ตอนนี้ท่านกลับมาแล้ว ทุกคนก็มีเสาหลักให้ยึดเหนี่ยวจิตใจแล้ว”เซียวม่อมองไปรอบ ๆ: “ฉวีเต้ายางเล่า?”เขาใกล้จะขึ้นครองตำแหน่งสูงนั่นแล้ว ก็ต้องเลื่อนตำแหน่งให้คนของตนหากฉวีเต้ายางผู้นี้รู้จักวางตัวให้เป็น เขาก็ไม่ถือสาที่จะใช้ประโยชน์สำคัญอีกครั้งเมื่อเซียวม่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1396

    ยามท้องฟ้าใกล้สว่าง เฟิ่งจิ่วเหยียนและหยิ่นฉีก็กลับมาถึงห้องลับเซียวอวี้รออย่างใจจดจ่อ รอถึงขนาดที่ว่าเสียวอู่หลับไปจนตื่นขึ้นมาแล้วเมื่อเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาอย่างปลอดภัย เขาถึงได้วางใจอย่างแท้จริง“เหตุใดถึงไปนานเพียงนี้?” เขาถามด้วยความเป็นห่วงเฟิ่งจิ่วเหยียนปลดถุงใส่น้ำที่เอวลงมาครั้งนี้ที่ออกจากห้องลับ นางกับหยิ่นฉีไม่เพียงแค่เพื่อสำรวจสถานการณ์ภายนอก แต่เพื่อจะนำน้ำกลับมาด้วยเพราะถึงอย่างไร หากคนเราไม่ได้ดื่มน้ำ ก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถุงใส่น้ำหนึ่งใบในนั้น นางใส่ยาที่ขโมยมาจากในกระโจมเสียวอู่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง“หากมียานี้แล้ว พวกเราก็จะออกจากที่นี่ได้มิใช่หรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายศีรษะ“มิได้ง่ายเพียงนั้น“ประการแรก ยานี้ไม่พอสำหรับคนจำนวนมาก ประการที่สอง ยานี้ต้องดื่มทุกวันถึงจะได้ผล”เสียวอู่รีบเอ่ยทันที: “ถ้าเช่นนั้นก็ให้ศิษย์พี่ออกไปก่อน!”เซียวอวี้ไม่เห็นด้วยแน่นอนว่าเขาต้องการอยู่เคียงข้างกับจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนตัดสินใจทันที“หม่อมฉันจะออกไปก่อน”เสียวอู่: ?!!เขาอึ้งจนตาค้าง มองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยความไม่อยากเชื่อ แล้วหันไปมองศิษย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1395

    ในช่วงค่ำคืน เฟิ่งจิ่วเหยียนออกจากห้องลับใต้ดิน เพื่อไปสำรวจภายนอกหยิ่นฉีเดินตามนางไปตลอดทาง พร้อมกับจดจำคำสั่งของฮ่องเต้ไว้เสมอว่า---จะต้องปกป้องฮองเฮาให้ดีทว่า นี่เพิ่งจะออกจากห้องลับ หยิ่นฉีก็เริ่มต้นไม่ดีแล้ว กลับสะดุดล้มอะไรบางอย่าง เสียงนั้นจึงดึงดูดให้มนุษย์โอสถผู้หนึ่งเดินเข้ามาเขาเบิกตากว้าง คิดจะลงมือตามสัญชาตญาณ แต่ก็กลัวว่าหากทำเสียงดัง จะดึงดูดพวกมนุษย์โอสถให้มามากขึ้นในขณะที่สมองสับสน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับแทงเข็มเงินเล่มหนึ่งลงไป มนุษย์โอสถผู้นั้นราวกับถูกทำให้หยุดนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนหยิ่นฉีตกใจกลัว พร้อมกับลูบอกฮ่องเต้ทรงหวังว่าเขาจะปกป้องฮองเฮา แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นฮองเฮาที่ปกป้องเขา...เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมิได้รู้สึกว่าหยิ่นฉีไร้ประโยชน์เพราะอย่างไรการเผชิญหน้ากับพวกมนุษย์โอสถเหล่านี้ เริ่มแรกยังไม่คุ้นชิน ก็พอจะเข้าใจได้นางส่งสัญญาณมือให้เขา เพื่อเตือนเขาว่า ทำสิ่งใดให้ระวังพูดไปก็น่าแปลก หลังจากเข้าสู่ค่ำคืน ตอนนี้กลับเงียบสงบอย่างมากนอกจากมนุษย์โอสถไม่กี่คนนั้น ภายในและภายนอกโรงพักแรมก็ไม่เห็นผู้ใดบางที พวกเขาอาจจะเลิกค้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1394

    ไทเฮาทรงหนังตากระตุกอย่างแรง“มนุษย์โอสถอะไรกัน? เมืองชายแดนเกิดสิ่งใดขึ้น?”องค์หญิงใหญ่ทรงหัวใจเต้นแรงเช่นกัน มีลางสังหรณ์ไม่ดีโดยไม่ทราบสาเหตุข้าหลวงผู้นั้นตอบอย่างระมัดระวัง“เมืองชายแดนเต็มไปด้วยมนุษย์โอสถ ฝ่าบาททรงกำลังตรวจการณ์อยู่ที่เมืองชายแดน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวส่งกลับมา เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างร้อนใจยิ่งนัก กำลังเตรียมการอย่างเร่งด่วนที่จะส่งคนไปยังเมืองชายแดน...”องค์หญิงใหญ่ทรงมีสีหน้าซีดเซียวหากเป็นเช่นนั้นจริง นั่นจะเป็นหายนะครั้งใหญ่!เมืองชายแดนเป็นดินแดนที่เป่ยเยี่ยนยกให้หนานฉี เดิมก็ไม่ได้มีเจตนาเดียวกับหนานฉีหากจะหวังให้เจ้าหน้าที่และราษฎรที่นั่นคุ้มครองฮ่องเต้ คงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดเรื่องของพวกมนุษย์โอสถเหล่านั้น แน่นอนว่าต้องเป็นพวกเขาที่แอบวางแผนไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว รอเพียงแต่ให้ฮ่องเต้เข้าไปติดกับ!หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาคงไม่มีทางอนุญาตให้ทหารนานฉีเข้าไปองค์หญิงใหญ่ทรงมีสีหน้าเคร่งเครียด จมอยู่กับความคิดเรื่องของสำนักคุ้มภัยหลินหย่วนกับสวีเจิน ยังสามารถเลื่อนไปก่อนได้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ก็คือช่วยฮ่องเต้กับฮองเฮากลับมา“ฉีเอ๋อร์?”

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1393

    “เรียนท่านแม่ทัพ หลายวันมานี้จู่ ๆ ก็มีพวกมนุษย์โอสถจำนวนมากปรากฏตัวขึ้น เมืองชายแดนหลายแห่งต่างถูกยึดครอง!”เมื่อเมิ่งฉวีได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมาทันทีคดีมนุษย์โอสถ มิใช่ว่าจบสิ้นไปหมดแล้วหรือ?เหตุใดพวกเขาถึงหวนกลับมาอีก?หรือว่าเป็นแคว้นตงซานที่ลงมือ?“มีข่าวคราวของฝ่าบาทกับฮองเฮาหรือไม่?” เมิ่งฉวีถามทหารสอดแนมที่รับผิดชอบในการสืบหาข่าวผู้นั้นทหารสอดแนมตอบกลับ“มนุษย์โอสถกำลังอาละวาด ตอนนี้ประตูเมืองทุกแห่งต่างปิดสนิท เกรงว่าสถานการณ์ของฝ่าบาทกับฮองเฮาไม่ค่อยสู้ดีนักขอรับ”เหล่าผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ในกระโจมต่างพากันเสนอความเห็น“ท่านแม่ทัพเมิ่ง พวกเราต้องส่งทหารไปช่วยฝ่าบาทกับฮองเฮา!”“ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาทกับฮองเฮามีคนคอยคุ้มกัน จะต้องรอดพ้นจากอันตรายได้อย่างแน่นอน พวกเราในฐานะทหารชายแดน สมควรต้องอยู่ปกป้องชายแดน!”“ถูกต้องท่านแม่ทัพ ตามสถานการณ์นี้ พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นไม่นานก็คงมาถึงชายแดน พวกเราควรต้องป้องกันไว้ก่อน! เริ่มจากสั่งการลงไป ให้เพิ่มทหารออกลาดตระเวนในค่าย ทันทีที่พบมนุษย์โอสถ ก็ให้สังหารโดยไม่ลังเล!”ทหารสอดแนมยังเตือนเมิ่งฉวี“ท่านแม่ทัพ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status