LOGINShare
บทที่ 301
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1398
ฉวีเต้ายางกลับมาถึงจวนฉู่อ๋อง ก่อนอื่นจัดการให้ท่านแม่ได้อยู่อย่างเรียบร้อย จากนั้นจึงขอเข้าเฝ้าฉู่อ๋อง“ท่านอ๋อง ข้าคิดไปคิดมา ก็ยังเห็นว่าควรทำอะไรสักอย่างเพื่อท่าน”“ท่านต้องการช่วงชิงบัลลังก์ สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือบัลลังก์ต้องว่างก่อน”“ตอนนี้ฮ่องเต้อยู่ที่ชายแดน ข้ายินดีออกเดินทางไปตามหา ช่วยท่านกำจัดปัญหาใหญ่ในใจ!”ปกติฉวีเต้ายางเป็นคนสุขุมเยือกเย็น แต่ครั้งนี้กลับกล้าตัดสินใจทำเรื่องเช่นนี้ ทำเอาเซียวม่อประหลาดใจไม่น้อยเซียวม่อมองเขาด้วยความสนใจ“ท่านฉวี นี่เป็นการลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้เลยนะ!”ฉวีเต้ายางหัวเราะเย้ย“ฮ่องเต้ไม่ใช่ผู้ครองแผ่นดินที่ชอบธรรม การลอบปลงพระชนม์จะเป็นไรไป?“อีกอย่าง ในเมื่อข้าเข้ามาอยู่ภายใต้บารมีของท่านอ๋องแล้ว ก็ย่อมต้องตอบแทนบุญคุณ ไม่เช่นนั้นหากวันข้างหน้าท่านให้รางวัลแก่ข้า ข้าก็จะรับมันด้วยความละอายใจ”“ขอท่านอ๋องโปรดให้โอกาสข้าเถิด!”เซียวม่อเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ“ดี ในเมื่อเจ้ามีใจเช่นนี้ ข้าก็จะอนุญาต แต่เจ้าไม่กลัวมนุษย์โอสถพวกนั้นหรือ? พวกมันดุร้ายไม่ใช่น้อย”ฉวีเต้ายางมีสีหน้าลังเลอยู่บ้าง แต่ก็ยังคงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเขาค้อม
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1397
เมืองฝานหลูฉู่อ๋องเซียวม่อพักอยู่ในจวนอ๋องอย่างสบายใจบรรดาภรรยาและสนมในจวนเห็นว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย ต่างก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งพวกนางกลับไม่รู้ว่า เขากับพวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นเป็นพวกเดียวกัน ต่างพากันร่ำไห้ปรับทุกข์กับเขา“ท่านอ๋อง ช่วงหลายวันนี้พวกเราตกใจกลัวกันมาก! พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นน่ากลัวจริง ๆ !”“ท่านอ๋อง ในเมืองฝานหลูมีมนุษย์โอสถอยู่มาก พวกเราต้องป้องกันประตูจวนอย่างแน่นหนา ถึงจะไม่ให้พวกเขาบุกเข้ามาได้ เมืองฝานหลูแห่งนี้อยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้วเจ้าค่ะ!”เซียวม่อเอ่ยแทรกคำพูดของพวกนางด้วยความรำคาญใจ“พอแล้วพอแล้ว ทุกคนหยุดร่ำไห้ได้แล้ว! ตอนนี้ข้ากลับมาแล้ว พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นจะไม่กล้ามาที่นี่!”จากนั้นเขาถามต่อ: “ในจวนทุกคนปลอดภัยดีหรือไม่?”พระชายาฉู่อ๋องจึงรีบตอบ“เรียนท่านอ๋อง ทุกคนปลอดภัยดีเจ้าค่ะ“ตอนนี้ท่านกลับมาแล้ว ทุกคนก็มีเสาหลักให้ยึดเหนี่ยวจิตใจแล้ว”เซียวม่อมองไปรอบ ๆ: “ฉวีเต้ายางเล่า?”เขาใกล้จะขึ้นครองตำแหน่งสูงนั่นแล้ว ก็ต้องเลื่อนตำแหน่งให้คนของตนหากฉวีเต้ายางผู้นี้รู้จักวางตัวให้เป็น เขาก็ไม่ถือสาที่จะใช้ประโยชน์สำคัญอีกครั้งเมื่อเซียวม่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1396
ยามท้องฟ้าใกล้สว่าง เฟิ่งจิ่วเหยียนและหยิ่นฉีก็กลับมาถึงห้องลับเซียวอวี้รออย่างใจจดจ่อ รอถึงขนาดที่ว่าเสียวอู่หลับไปจนตื่นขึ้นมาแล้วเมื่อเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาอย่างปลอดภัย เขาถึงได้วางใจอย่างแท้จริง“เหตุใดถึงไปนานเพียงนี้?” เขาถามด้วยความเป็นห่วงเฟิ่งจิ่วเหยียนปลดถุงใส่น้ำที่เอวลงมาครั้งนี้ที่ออกจากห้องลับ นางกับหยิ่นฉีไม่เพียงแค่เพื่อสำรวจสถานการณ์ภายนอก แต่เพื่อจะนำน้ำกลับมาด้วยเพราะถึงอย่างไร หากคนเราไม่ได้ดื่มน้ำ ก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถุงใส่น้ำหนึ่งใบในนั้น นางใส่ยาที่ขโมยมาจากในกระโจมเสียวอู่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง“หากมียานี้แล้ว พวกเราก็จะออกจากที่นี่ได้มิใช่หรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายศีรษะ“มิได้ง่ายเพียงนั้น“ประการแรก ยานี้ไม่พอสำหรับคนจำนวนมาก ประการที่สอง ยานี้ต้องดื่มทุกวันถึงจะได้ผล”เสียวอู่รีบเอ่ยทันที: “ถ้าเช่นนั้นก็ให้ศิษย์พี่ออกไปก่อน!”เซียวอวี้ไม่เห็นด้วยแน่นอนว่าเขาต้องการอยู่เคียงข้างกับจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนตัดสินใจทันที“หม่อมฉันจะออกไปก่อน”เสียวอู่: ?!!เขาอึ้งจนตาค้าง มองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยความไม่อยากเชื่อ แล้วหันไปมองศิษย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1395
ในช่วงค่ำคืน เฟิ่งจิ่วเหยียนออกจากห้องลับใต้ดิน เพื่อไปสำรวจภายนอกหยิ่นฉีเดินตามนางไปตลอดทาง พร้อมกับจดจำคำสั่งของฮ่องเต้ไว้เสมอว่า---จะต้องปกป้องฮองเฮาให้ดีทว่า นี่เพิ่งจะออกจากห้องลับ หยิ่นฉีก็เริ่มต้นไม่ดีแล้ว กลับสะดุดล้มอะไรบางอย่าง เสียงนั้นจึงดึงดูดให้มนุษย์โอสถผู้หนึ่งเดินเข้ามาเขาเบิกตากว้าง คิดจะลงมือตามสัญชาตญาณ แต่ก็กลัวว่าหากทำเสียงดัง จะดึงดูดพวกมนุษย์โอสถให้มามากขึ้นในขณะที่สมองสับสน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับแทงเข็มเงินเล่มหนึ่งลงไป มนุษย์โอสถผู้นั้นราวกับถูกทำให้หยุดนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนหยิ่นฉีตกใจกลัว พร้อมกับลูบอกฮ่องเต้ทรงหวังว่าเขาจะปกป้องฮองเฮา แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นฮองเฮาที่ปกป้องเขา...เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมิได้รู้สึกว่าหยิ่นฉีไร้ประโยชน์เพราะอย่างไรการเผชิญหน้ากับพวกมนุษย์โอสถเหล่านี้ เริ่มแรกยังไม่คุ้นชิน ก็พอจะเข้าใจได้นางส่งสัญญาณมือให้เขา เพื่อเตือนเขาว่า ทำสิ่งใดให้ระวังพูดไปก็น่าแปลก หลังจากเข้าสู่ค่ำคืน ตอนนี้กลับเงียบสงบอย่างมากนอกจากมนุษย์โอสถไม่กี่คนนั้น ภายในและภายนอกโรงพักแรมก็ไม่เห็นผู้ใดบางที พวกเขาอาจจะเลิกค้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1394
ไทเฮาทรงหนังตากระตุกอย่างแรง“มนุษย์โอสถอะไรกัน? เมืองชายแดนเกิดสิ่งใดขึ้น?”องค์หญิงใหญ่ทรงหัวใจเต้นแรงเช่นกัน มีลางสังหรณ์ไม่ดีโดยไม่ทราบสาเหตุข้าหลวงผู้นั้นตอบอย่างระมัดระวัง“เมืองชายแดนเต็มไปด้วยมนุษย์โอสถ ฝ่าบาททรงกำลังตรวจการณ์อยู่ที่เมืองชายแดน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวส่งกลับมา เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างร้อนใจยิ่งนัก กำลังเตรียมการอย่างเร่งด่วนที่จะส่งคนไปยังเมืองชายแดน...”องค์หญิงใหญ่ทรงมีสีหน้าซีดเซียวหากเป็นเช่นนั้นจริง นั่นจะเป็นหายนะครั้งใหญ่!เมืองชายแดนเป็นดินแดนที่เป่ยเยี่ยนยกให้หนานฉี เดิมก็ไม่ได้มีเจตนาเดียวกับหนานฉีหากจะหวังให้เจ้าหน้าที่และราษฎรที่นั่นคุ้มครองฮ่องเต้ คงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดเรื่องของพวกมนุษย์โอสถเหล่านั้น แน่นอนว่าต้องเป็นพวกเขาที่แอบวางแผนไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว รอเพียงแต่ให้ฮ่องเต้เข้าไปติดกับ!หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาคงไม่มีทางอนุญาตให้ทหารนานฉีเข้าไปองค์หญิงใหญ่ทรงมีสีหน้าเคร่งเครียด จมอยู่กับความคิดเรื่องของสำนักคุ้มภัยหลินหย่วนกับสวีเจิน ยังสามารถเลื่อนไปก่อนได้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ก็คือช่วยฮ่องเต้กับฮองเฮากลับมา“ฉีเอ๋อร์?”
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1393
“เรียนท่านแม่ทัพ หลายวันมานี้จู่ ๆ ก็มีพวกมนุษย์โอสถจำนวนมากปรากฏตัวขึ้น เมืองชายแดนหลายแห่งต่างถูกยึดครอง!”เมื่อเมิ่งฉวีได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมาทันทีคดีมนุษย์โอสถ มิใช่ว่าจบสิ้นไปหมดแล้วหรือ?เหตุใดพวกเขาถึงหวนกลับมาอีก?หรือว่าเป็นแคว้นตงซานที่ลงมือ?“มีข่าวคราวของฝ่าบาทกับฮองเฮาหรือไม่?” เมิ่งฉวีถามทหารสอดแนมที่รับผิดชอบในการสืบหาข่าวผู้นั้นทหารสอดแนมตอบกลับ“มนุษย์โอสถกำลังอาละวาด ตอนนี้ประตูเมืองทุกแห่งต่างปิดสนิท เกรงว่าสถานการณ์ของฝ่าบาทกับฮองเฮาไม่ค่อยสู้ดีนักขอรับ”เหล่าผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ในกระโจมต่างพากันเสนอความเห็น“ท่านแม่ทัพเมิ่ง พวกเราต้องส่งทหารไปช่วยฝ่าบาทกับฮองเฮา!”“ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาทกับฮองเฮามีคนคอยคุ้มกัน จะต้องรอดพ้นจากอันตรายได้อย่างแน่นอน พวกเราในฐานะทหารชายแดน สมควรต้องอยู่ปกป้องชายแดน!”“ถูกต้องท่านแม่ทัพ ตามสถานการณ์นี้ พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นไม่นานก็คงมาถึงชายแดน พวกเราควรต้องป้องกันไว้ก่อน! เริ่มจากสั่งการลงไป ให้เพิ่มทหารออกลาดตระเวนในค่าย ทันทีที่พบมนุษย์โอสถ ก็ให้สังหารโดยไม่ลังเล!”ทหารสอดแนมยังเตือนเมิ่งฉวี“ท่านแม่ทัพ
You may also like
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน664.7K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน10.5K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ23.6K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์8.5K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.7K viewsข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง
l3oonm@749 viewsทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย8.0K viewsset : เจ้าขา
จิงจิงน่ารัก825 views
