บทที่ 328

เซียวอวี้นิ่งเงียบ บอกกล่าวเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างจริงจัง

“เราอยากให้เจ้ารู้ เรื่องมอบหมายให้จิ้งเฟยดูแลหกตำหนัก เป็นเจตนารมณ์ของเสด็จย่า หาใช่ความต้องการของเรา!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้ามองเขา กล่าวด้วยท่าทางจริงจัง

“หมายความว่า…ท่านไม่พึงพอใจจิ้งเฟยงั้นหรือ?”

ลมหายใจของเซียวอวี้หนักอึ้งเล็กน้อย

นางอย่าชื่อว่าเฟิ่งเวยเฉียงเลย เปลี่ยนชื่อเป็นเฟิ่งก้อนหินดีกว่า!

เขาแค่ไม่อยากให้นางเชื่อคำพูดไม่มีมูลในวังเหล่านั้น ที่บอกว่าเขาลำเอียงโปรดปรานแต่จิ้งเฟย

แต่คิดอีกแง่มุม นางอยากเข้าใจผิดก็ปล่อยให้เข้าใจผิดไป เหตุใดตัวเขาต้องไปอธิบายกับนางด้วย

เซียวอวี้กล่าวอย่างเย็นชา

“เจ้าถือซะว่าเราไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน”

……

ในคืนนั้น ขบวนเสด็จมาเยือนตำหนักซินฮุ่ย

ฮ่องเต้แผ่ซ่านกลิ่นอายเย็นชา ทำให้บ่าวรับใช้รอบด้านไม่กล้าปริปากพูด

แม้แต่จิ้งเฟยก็ยังเงียบ

หลังจากผ่านอาหารมื้อเย็น เห็นว่าฝ่าบาทจะเสด็จกลับ จิ้งเฟยก็ฮึดสู้ รวบรวมความกล้าดึงรั้งชายอาภรณ์ของเขาเอาไว้

ใบหน้าของเซียวอวี้พลันมีแววไม่พอใจพาดผ่าน

เมื่อหันกลับไป ก็เห็นจิ้งเฟยก้มหน้าลงอย่างเขินอาย เผยอริมฝีปากจะพูด

“ฝ่าบาท ได้ยินว่าคืนน