แชร์

บทที่ 87

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
ตำหนักหลิงเซียว

ฮูหยินเฟิ่งนั่งอยู่ในห้องอุ่น ประตูและหน้าต่างปิดสนิท ภายในตำหนักจุดกำยาน ทำให้นางลืมตาไม่ขึ้นและหายใจติดขัด

จู่ ๆ กุ้ยเฟยก็เรียกตัวนางเข้าวัง บอกว่ามีเรื่องจะขอคำชี้แนะ

ทว่ามาแล้วกลับทิ้งให้นางอยู่ที่ห้องอุ่นเพียงลำพัง ทั้งยังให้คนจุดกำยานทั่วตำหนัก บอกว่ามีสรรพคุณช่วยให้สดชื่นและบำรุงลมปราณ

แต่นางดมแล้วก็รู้ว่าเป็นกำยานคุณภาพต่ำชัด ๆ

ล่วงเลยไปแล้วหนึ่งชั่วยาม กลุ่มควันลอยโขมงทั่วตำหนัก

ฮูหยินเฟิ่งถูกรมควันจนไม่ไหวแล้ว

นางหมายจะเปิดหน้าต่าง ทว่าหน้าต่างกลับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ราวกับถูกคนลงสลักจากด้านนอก

ตามด้วยเดินไปที่ประตูต่อ

ผลักเปิด

ประตูไม่ขยับเขยื้อนเช่นกัน

นางเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา

หรือว่านางจะถูกขังอยู่ที่นี่!

เหงื่อเย็นผุดขึ้นที่หลังฮูหยินเฟิ่ง

กุ้ยเฟยคิดจะทำอะไร?

“แค่ก ๆ…”

กลิ่นกำยานอบอวลไม่ได้รับการระบายดุจควันไฟทำให้หายใจไม่ออก

ฮูหยินเฟิ่งหน้าซีด

นางราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบคอ เริ่มสำลักอย่างรุนแรง ดวงตามีน้ำตาไหลและวิงเวียนศีรษะ

ปังปังปัง!

นางตบประตูร้องตะโกนออกไปด้านนอกโดยไม่สนใจจารีตของสตรีชนชั้นสูงอีกต่อไป

“มีผู้ใดอยู่หร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (4)
goodnovel comment avatar
Prasong busabil
เป็นถึงแม่ฮองเฮาเลยนะ
goodnovel comment avatar
Rukchanaporn Nui
แม่โง่ขนาดนี้ก็สมควรตายไปเถอะ เคยโดนทำร้ายขนาดนั้นยังจะมาหาเขา แล้วไม่แจ้งฮองเฮาที่เป็นลูกตัวเองอีก
goodnovel comment avatar
Sanita Sriphadej
ไม่น่าใช่ค่ะ เพราะก่อนหน้าจะมาเป็นฮองเฮานางเอกเป็นแม่ทัพอยู่ชายแดนมาตลอด จะกลับมาเจอครอบครัวก็มาแบบแอบๆ แต่พี่ชายที่พูดถึงกันนี่มีตัวตนเป็นที่รู้จัก ขนาดที่เต้ใช้ให้ไปทำงาน แถมตอนนี้ก็รับราชการอยู่ในเมืองหลวง เพราะงั้นลูกบ้านนี้นอกจากจิ่วเหยียนกับเว่ยเฉียงแล้ว ก็คงจะมีคนอื่นด้วยอะค่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1585

    หยวนจั้นระงับความโศกเศร้า ประคองโลงศพและยืนขึ้น มองไปยังถานไถเหยี่ยน “ข้าจะฆ่าท่าน! ถานไถเหยี่ยน ข้าจะฆ่าท่าน——” ถานไถเหยี่ยนส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง “ดี ในเมื่อเจ้าดื้อดึงไม่ยอมรับความจริง และยังต้องการทุ่มเทถวายชีวิตให้แก่แคว้นตงซาน ข้าก็จะไม่ปรานีเจ้าอีก” พลันออกคำสั่งทันที มือธนูหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้น…… วังหลวงแคว้นตงซาน ฮ่องเต้วิตกกังวลเหมือนนั่งอยู่บนเข็ม เขาถามองครักษ์อย่างรีบร้อน “ทางหยวนจั้นเป็นอย่างไรบ้าง?” “ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เขาจะสามารถถ่วงเวลาพวกถานไถเหยี่ยนได้แน่ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือ การคุ้มกันท่านออกจากวังหลวงพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้พยักศีรษะ “ใช่ รีบออกไปทันที!” เขาเป็นฮ่องเต้ เขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้ สองชั่วยามให้หลัง ทิศตะวันออกของเมือง ถานไถเหยี่ยนมองไปที่หยวนจั้นซึ่งยังคงดื้อรั้นต่อต้านอย่างสิ้นหวัง ด้วยสายตาที่เย็นชา บรรดาทหารตงซานนั้น เหลือผู้ที่ยังคงต่อสู้อยู่ เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นได้ถูกยิงด้วยห่าธนูจนสิ้นชีพหมด ชัดเจนว่า ลูกธนูเหล่านี้ไม่มีพิษมนุษย์โอสถ ก่อนหน้า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1584

    ทหารคนนั้นหอบหายใจแรง “หยวนจั้น! เป็นหยวนจั้น! เจ้านั่นออกมาจากคุกหลวงแล้ว!”แววตาถานไถเหยี่ยนเคร่งขรึมหยวนจั้นหรือ...ศิษย์อาจารย์ไม่ได้พบกันนานแล้วทางด้านตะวันออกของเมืองหยวนจั้นนำทหารยอดฝีมือกลุ่มหนึ่ง ฝ่าแนวปิดล้อมของทหารหนานเจียง จากนั้นก็เปิดประตูเมือง ให้กองทัพสนับสนุนของแคว้นตงซานที่อยู่นอกเมืองเข้ามาภายในเมืองขุนพลที่นำทัพมาจากนอกเมือง เมื่อเห็นเขาแล้วก็ถึงกับตะลึง น้ำตารื้นขอบตา“แม่ทัพหยวน!”หยวนจั้นสวมเกราะเต็มยศ ขี่อยู่บนหลังม้า“รีบจัดการต่อสู้ให้จบโดยเร็ว!”“ขอรับ!”พวกเขาจะเริ่มโจมตีโต้กลับจากประตูเมืองไปยังพระราชวังทว่ายังไม่ทันไปได้ไกลเกินสิบกว่าลี้ ก็ถูกทหารศัตรูสกัดไว้ทหารศัตรูมีเพียงแค่พันคนหยวนจั้นไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาทว่า คนที่นำทัพ คือถานไถเหยี่ยนแววตาของหยวนจั้นฉายแววซับซ้อนอย่างที่สุดความโกรธแค้นปนเปกับความไม่เข้าใจ จนกลายเป็นคำตะโกนก้องถามด้วยความคับแค้นใจ“ถานไถเหยี่ยน! เจ้าทรยศแคว้นตงซาน ตอนนี้ยังนำคนหนานเจียงมารุกรานแคว้นตงซาน กลับใช้ชื่อของแคว้นต้าโจวมาบังหน้า เจ้าทำร้ายตระกูลหยวน! ทำไม! ! !”พวกเขารู้จักกันมาตั้งหลายปี เป็

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1583

    องครักษ์ตกใจอย่างมาก “ฝ่าบาท ทำเช่นนี้ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้ตะคอกเสียงกร้าว “รีบไป!”รอเมื่อองครักษ์กำลังจะก้าวเท้าออกจากท้องพระโรง แววตาฮ่องเต้เยือกเย็น เรียกเขาไว้อย่างกะทันหัน“ถ้าหยวนจั้นไม่ยอมรับคำสั่ง นำทัพต้านศึก ก็ประหารเสียตรงนั้น!”คนที่มีใจคิดทรยศต่อแคว้นตงซาน ย่อมเก็บไว้ไม่ได้นี่คือโอกาสสุดท้ายที่เขาจะมอบให้หยวนจั้นขอเพียงหยวนจั้นแสดงความจงรักภักดีของตนเอง ก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้...ในคุกหลวงหยวนจั้นอ่านฎีกาสารภาพผิดจบ ก็หัวเราะเย้ยออกมา“ชีวิตคนในตระกูลหยวนมากมายขนาดนั้น แลกได้มาเพียงคำพูดไร้ความหมายไม่กี่คำพวกนี้? ฮ่า ๆ…”สีหน้าองครักษ์นอกประตูคุกดุดัน“แม่ทัพหยวน เจ้าไม่รู้จักชั่วดี?“ตอนนั้นฝ่าบาทก็จำใจทำเช่นนั้น จะโทษก็ต้องโทษถานไถเหยี่ยน เขารวบรวมพวกกากเดนจากแคว้นต้าโจว คิดจะก่อความวุ่นวายไปทั่วใต้หล้า!“ฝ่าบาทไม่ประหารท่าน ยังมอบหมายภารกิจสำคัญให้กับท่าน ท่านควรพอใจได้แล้ว!”หยวนจั้นเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาเย็นชา“อ้อ? เหรอ? แล้วเจ้าถือดาบตนเองไว้แน่นทำไม?“คิดจะฆ่าข้าเมื่อใดก็ได้หรือ”มือองครักษ์ที่จับดาบไว้ กำแน่นขึ้น“แม่ทัพหยวน นี่คือโอกา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1582

    เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ปฏิเสธการคาดเดาของเวยเฉียงเซียวอวี้คิดจะรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่ง ย่อมต้องลงมือกับแคว้นตงซานเป็นแน่เฟิ่งเวยเฉียงส่ายหน้าพลางถอนหายใจ“ช่างเหมือนดังสุภาษิตที่ว่า ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นตามหลังจริง ๆ แต่เท่าที่ข้ารู้ ถานไถเหยี่ยนก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขากล้าบุกวังหลวงโดยตรง แสดงว่าเตรียมทางหนีทีไล่ไว้แล้วแน่นอน”“อาจเป็นเช่นนั้น” เฟิ่งจิ่วเหยียนพึมพำเสียงเบาตอนที่นางกับเซียวอวี้ติดอยู่ในแคว้นตงซาน ถานไถเหยี่ยนให้องค์หญิงใหญ่ส่งแผนที่ “ใยแมงมุม” มาจากแดนไกลหากถานไถเหยี่ยนมีไม้ตายไว้ในมือ เช่นนั้น แผนที่ “ใยแมงมุม” ที่ว่าสมบูรณ์แบบ มีแนวโน้มทั้งจริงและปลอมนางเริ่มรู้สึกกังวลแทนแคว้นหนานฉีชัยชนะของศึกในครั้งนี้เป็นอย่างไร เพราะฝ่ายตรงข้ามคือถานไถเหยี่ยน จึงยากที่จะคาดเดาผลลัพธ์“เสด็จแม่!” พวกอาหลิ่นเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว พากันมาหานาง ทำลายความคิดอันวุ่นวายของนางเมื่อมองใบหน้าอ่อนเยาว์ของพวกเขา ในใจพลันอบอุ่นขึ้นมากระทั่งมีความคิดอยากพาพวกเขาไปใช้ชีวิตอย่างสันโดษ ห่างไกลจากความแย่งชิงที่วุ่นวายนางไม่อยากให้พวกเขาถูกความโสมมของโลกนี้ทำให้เปลี่ยนไป จนกลายเป็น

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1581

    เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว ซ่งหลีไม่อยู่แคว้นซีหนี่ว์หรือ?นางรีบถามเวยเฉียงทันที“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”เฟิ่งเวยเฉียงฝืนยิ้มออกมา“พี่หญิง มันไม่ได้รุนแรงเหมือนที่ท่านคิด“เขาคิดถึงพ่อแม่ จึงกลับไปเยี่ยมสองผู้เฒ่าที่แคว้นหนานฉี“ก่อนปีใหม่ยังส่งจดหมายมาให้ข้า บอกว่าบิดาของเขาป่วย เขาจึงยังไปไหนไม่ได้”เฟิ่งจิ่วเหยียนถามอีก“ระหว่างพวกเจ้า ไม่ได้มีความบาดหมางกันจริงหรือ?”นางรู้สึกได้ว่า ยามที่เวยเฉียงเอ่ยถึงซ่งหลี ไม่ได้หวานซึ้งเหมือนในวันวาน เหลือเพียงความหม่นหมองและเลื่อนลอยเฟิ่งเวยเฉียงไม่ได้ตอบคำถามทันที กลับหันไปมองทางเฉียวเอ๋อร์เฉียวเอ๋อร์ค่อนข้างมีไหวพริบ จึงพูดทันที“ข้ายังมีการบ้านอีก!” แม่นางน้อยพูดจบก็หนีไปเฟิ่งเวยเฉียงถึงได้บอกความจริงกับพี่หญิง “พี่หญิงก็รู้ ในเมื่อข้ารับเลี้ยงเฉียวเอ๋อร์แล้ว ก็ไม่อยากให้พี่ใหญ่มารบกวนพวกข้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเฉียวเอ๋อร์“พี่ใหญ่ดึงดันจะอยู่ในแคว้นซีหนี่ว์ไม่ยอมไปไหน ข้าทำเป็นหลับตาข้างเดียวมาตลอด แต่เขาก็ยังมารบกวนเฉียวเอ๋อร์ ผ่านทางซ่งหลีเป็นประจำ ถึงขนาดอยากเจอเฉียวเอ๋อร์“ซ่งหลีจิตใจดี ข้ารู้“ข้าจึงไม่ห้ามที่เขา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1580

    เฟิ่งเวยเฉียงเป็นประมุขแคว้นซีหนี่ว์มาหลายปี ไม่ใช่แม่นางน้อยที่ไม่ทันโลกผู้นั้นอีกแล้วเรื่องในแคว้น นางจัดการได้คล่องมือขึ้นทุกวันทว่านางผูกพันกับพี่หญิงและแคว้นหนานฉีเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงไม่เคยคิดว่า ทั้งสองแคว้นจะอยู่ในตำแหน่งปรปักษ์กันวันนี้จู่ ๆ พี่หญิงก็ถามเช่นนี้ จึงทำให้นางกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุขสีหน้าของเฟิ่งเวยเฉียงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “พี่หญิง ท่านคงไม่ถามคำถามนี้อย่างไร้ต้นสายปลายเหตุแน่นอน“แคว้นหนานฉี…มีเจตนายกทัพมาใช่หรือไม่?”นางก็ว่า ทำไมจู่ ๆ พี่หญิงถึงมารักษาครรภ์ที่แคว้นซีหนี่ว์ต้องมีเรื่องภายในเกิดขึ้นแน่ ๆ!เฟิ่งจิ่วเหยียนวางถ้วยยาลง พูดอย่างหนักแน่น“ปัจจุบัน ความสนใจของแคว้นหนานฉีอยู่ที่ทางตะวันออกและทางใต้“แต่อีกสิบปี หากแคว้นซีหนี่ว์ไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะมาปกป้อง แม้ไม่ใช่แคว้นหนานฉี ก็จะถูกแคว้นอื่นจับตามอง”ลำคอของเฟิ่งเวยเฉียงแห้งผาก“ต้องเป็นแบบนี้เท่านั้นหรือ? ต้องสู้กันอย่างเดียวหรือ?”นางไม่เข้าใจทุกแคว้นใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ?เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกไปนอกตำหนัก “สัตว์ป่าแย่งชิงอาณาเขตกันโดยกำเนิด มนุษย์เองก็เป็นเช่น

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status