EP 7/2 ฉันผิดตรงไหน

“ฮัดชิ้ว!” แพรวรุ้งบีบถูปลายจมูก อาการแพ้อากาศคงกำเริบอีกแล้ว

“คุณคะ ขึ้นตึกเถอะค่ะ ลมแรงแล้ว บางทีคืนนี้พายุอาจจะเข้า คุณอยู่คนเดียวได้นะคะ คืนนี้นายหัวคงอยู่เฝ้านายน้อยที่โรง’บาล”

สายใจ แม่บ้านของกวินเอ่ยเป็นภาษากลางให้แพรวรุ้งเข้าใจมากที่สุด พร้อมกับยื่นผ้าขนหนูให้เช็ดหน้าเช็ดตา เรือยนต์ลำนั้นแล่นฉิวห่างออกไปเรื่อยๆ จนแลเห็นเป็นจุดเล็กๆ อยู่ไกลลิบๆ เมฆฝนก้อนมหึมากำลังส่งเสียงคำราม พร้อมกับลมเย็นจัดที่พัดผ่านเสื้อผ้าเปียกชุ่มจนหญิงสาวหนาวสั่น

“ขึ้นตึกเถอะค่ะ” สายใจบอกอีกครั้ง นางไม่รู้ว่าทำไมนางแบบสาวคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ หรือว่าที่เขาลือกันหนาหูว่าพวกดารานางแบบชอบรับงานอย่างว่าจะเป็นเรื่องจริง ไม่น่าเลย หน้าตาก็ดีทำไมถึงคิดหากินทางนี้ก็ไม่รู้

“สายใจ” แพรวรุ้งเรียกเมื่อเห็นแม่บ้านสูงวัยเอาแต่จ้องหน้ากัน

“คะ คุณจะเอาอะไรหรือคะ”

“ขอเข้าฝั่งบ้างได้ไหม”

“อาทิตย์ก่อนคุณก็ขอแบบนี้”

“แล้วทำไมถึงไปส่งไม่ได้ล่ะ สายใจเองก็คงนั่งเรือเข้าฝั่งได