ログイン共有
14 ฉันต้องการให้เรื่องนี้เป็นข่าวดัง!
最終更新日:
2025-11-19 19:05:4714 ฉันต้องการให้เรื่องนี้เป็นข่าวดัง!
โง่...ซื่อบื่อ... นี่คงเป็นคำนิยายามของผู้หญิงที่ชื่อเมริษา ใช่...เธอโง่เอง โง่ที่เชื่อใจผู้ชายคนนั้นว่าเขารักและมีแค่เธอคนเดียวมาตลอด เชื่อคำพูดลวงๆมานานหลายเดือนพอมารู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้ทำแบบนี้กับเธอแค่คนเดียว มันเจ็บนะ เจ็บจนพูดไม่ออก นอนไม่หลับ ทานข้าวไม่ได้ เพราะคิดว่ารักคือสิ่งสวยงามจนลืมคิดไปเลยว่าภายใต้ความสวยงาม...มันอาจมีความอันตรายซ่อนอยู่ ตอนนี้เธอคิดถึงเขาอีกแล้ว ต้องทำยังไงถึงจะลบผู้ชายคนนั้นออกไปจากหัวใจได้ ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันเชียว “เอ่อ…คุณผู้หญิงจะรับอะไรดีคะ” เสียงพนักงานร้านกาแฟเอ่ยถามหลังจากเห็นลูกค้ายืนนิ่งอยู่หน้าร้านด้วยท่าทางเหม่อลอย และไม่ยอมสั่งสักที เสียงของพนักงานดึงสติของเมริษากลับคืนมา “ชาเขียวร้อนหวานน้อยหนึ่งแก้วค่ะ” “ได้ค่ะ ลูกค้ารอสักครู่นะคะ” รอไม่นานแก้วชาเขียวร้อนก็มาอยู่ในมือของเธอ และในจังหวะที่เธอกำลังหันหลังกลับเพื่อไปหาที่นั่งเงียบๆเพียงลำพัง จู่ๆก็มีหญิงสาวรายหนึ่งเดินเข้ามาชนกับร่างของเธอเต็มแรง ทำให้แก้วชาเขียวร้อนๆที่อยู่ในมือหกเลอะเนื้อตัวผู้หญิงคนนั้น “กรี๊ดดด!!! นี่แกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไง รู้ไหมว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่” หล่อนหวีดร้องออกมาด้วยความไม่พอใจเมื่อชุดเดรสสีขาวราคาแพงเลอะไปด้วยคราบชาเขียว “ขะ…ขอโทษค่ะ แต่คุณเดินมาชนฉันเองนะคะ” พอเงยหน้าขึ้น คิ้วโก่งของเมริษาก็ขมวดเข้าหากันทันทีเพราะผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่เคยเห็นอยู่ในห้องกับอีริค “นึกว่าใคร ที่แท้นังผู้หญิงตกกระป๋องนี่เอง” หล่อนเบ้ปากใส่เมริษาด้วยความสะใจ “มาหาที่ตรอมใจหรอ” “ไม่เกี่ยวกับเธอ” เมริษาเดินเลี่ยงเพราะไม่อยากมีปัญหากับผู้หญิงของอีริค แค่นี้เธอก็เจ็บเกินทนแล้ว ทำไมต้องมาเจอผู้หญิงคนนี้อีก “นี่เธอจะไปไหน” หล่อนเดินเข้ามากระชากแขนเสื้อของเมริษา “เธอทำชุดฉันเปื้อน จะรับผิดชอบยังไง” “ทำไมต้องรับผิดชอบ ในเมื่อฉันไม่ได้ผิด เธอเดินมาชนฉันเอง” “แล้วฉันจะตั้งใจเดินไปชนเธอทำไม อ้อ! หรือว่าเธอโกรธที่ฉันแย่งผู้ชายของเธอไป” “เรื่องนั้นฉันไม่ได้โกรธหรอก แต่ฉันขอบคุณเธอมากกว่าที่ทำให้ฉันตาสว่าง เธอกับเขาเหมาะสมกันที่สุดแล้ว” “ถ้าไม่เหมาะสมกันจริงๆเขาคงไม่ทิ้งเธอมาหาฉันหรอก” “งั้นฉันก็ดีใจด้วยละกัน ขอให้คบกันนานๆนะ” เมริษาสะบัดหน้าหนีและกำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้ก่อนที่เธอจะหมดความอดทน แต่อีกฝ่ายยังไม่หยุดตามรังควาน กระชากคอเสื้อของเธอกลับคืนมา แต่ครั้งนี้เธอไม่ทน สาดชาเขียวร้อนที่เหลืออยู่ประมาณหนึ่งใส่หน้าของหล่อนทันที ซ่าาา!!! “กรี๊ดดด!!!” “อย่ามายุ่งกับฉันอีก” เมริษาขว้างแก้วชาเขียวทิ้งลงตรงหน้า ก่อนที่ร่างของหล่อนจะทรุดลงบนพื้นด้วยความปวดแสบปวดร้อน ไม่รู้ความบ้าดีเดือดอะไรทำให้เธอกล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน “นังบ้า! นี่แกกล้าสาดน้ำร้อนใส่หน้าฉันหรอ ฉันไม่ยอม!!” และดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะไม่จบลงง่ายๆเพราะหล่อนวิ่งตามร่างของเมริษามาติดๆแล้วจิกผม กดศีรษะลง แต่เมริษาที่ตอนนี้ความอดทนได้หมดลง สู้กลับสุดฤทธิ์ “นี่แกกล้าสู้ฉันหรอ” “ก็เรื่องนี้ฉันไม่ได้ผิด ทำไมฉันต้องยอมเธอ” เมริษาจิกผมของอีกฝ่ายคืนแล้วเหวี่ยงไปที่กำแพง ผู้คนในละแวกนั้นแตกตื่น แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามสักคน “แกโกรธใช่ไหมที่ฉันแย่งผู้ชายของแกไป” “ทำไมฉันต้องโกรธที่เสียคนเลวๆแบบนั้นไป เธอต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องรับกรรมต่อ” “ฉันไม่แคร์หรอกนะ ขอแค่ได้ขึ้นเตียงกับเขา ต่อให้ต้องรับกรรม ฉันก็ยอม!” เมริษาทนฟังอีกฝ่ายพรรณาไม่ไหว เหวี่ยงร่างกระแทกกับขอบโต๊ะจนมือที่จิกผมอยู่หลุดออกไป “โอ้ยยย!!!” ร่างของหล่อนทรุดลงไปกองอยู่บนพื้นอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด “ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้นแล้ว เชิญเธอสมสู่กับเขาตามสบาย ถือซะว่าฉันทำทาน!” เมริษาที่เริ่มอับอายสายตาผู้คนเพราะเธอไม่ควรมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับใคร เพราะเรื่องนี้อาจจะไปรู้ถึงหูบิดาของเธอก็ได้ ดังนั้นต้องรีบออกไปจากตรงนี้โดยเร็วที่สุด แต่ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงปรบมือดังขึ้นจากด้านหลัง ร่างหนาของอีริคเดินแหวกผู้คนจำนวนนับสิบเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างหลัง “ไม่น่าเชื่อว่าคุณหนูเมริษาจะใช้กำลังเป็นกับเขาด้วย” “คุณ!” ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงด้วยความรู้สึกประหม่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง “ถือว่าเก่งใช้ได้เลยนะ แต่ขอให้เก่งแบบนี้ตลอดไปก็แล้วกัน” ริมฝีปากของอีริคแสยะยิ้มมุมปาก ไล่สายตาพิจารณาร่างของหญิงสาวที่เข้าไม่ได้นอนกอดตั้งหนึ่งวัน ตั้งแต่หัวจรดเท้า ขอบตาบวมเป่งทั้งสองข้างนั้นคงนอนร้องไห้ทั้งคืนล่ะสิท่า “ขอบคุณที่ชม ทีหลังก็ดูแลผู้หญิงของคุณดีๆก็แล้วกัน อาจจะไม่โชคดีแบบนี้อีกก็ได้” เมริษาพยายามไม่สบตากับอีกฝ่าย ส่วนอีริคเอาแต่ใช้สายตาคมจ้องมองจนเธอเองต้องรีบเบือนหน้าหนี “เอ…แต่ถ้าเรื่องนี้เป็นข่าวขึ้นมา จะเป็นยังไงนะ” “นี่คุณ!” เมริษาหันขวับทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ “คิดจะทำอะไร” “ลูกสาวคนเล็กของตระกูลวรโชติเมธีมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งในที่สาธารณะ ถ้าเกิดเป็นข่าวขึ้นมา ใครกันนะจะซวย” อีริคกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าถอดสี “ความจริงฉันเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นหรอก แต่ว่าเธอทำร้ายผู้หญิงของฉันก่อน ถ้าเกิดเชอรี่เสียโฉมขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบ” “นี่คุณโกรธแค้นอะไรฉันนักหนา ทั้งๆที่คุณเป็นฝ่ายทิ้งฉัน ไล่ฉันออกไปจากชีวิต แต่ทำไมคุณถึงยังตามมาราวีฉันไม่เลิก!” เมริษาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อยากรู้เหลือเกินว่าเธอไปทำอะไรให้เขาโกรธเกลียดขนาดนั้น แค่นี้เธอยังเจ็บไม่พอใจใช่ไหม หรืออยากให้เธอเจ็บปวดจนแทบขาดใจลงตรงนี้ “ใครบอกว่าฉันตามมาราวีเธอ ฉันพาเชอรี่ออกมาเดินเล่นต่างหาก ไม่คิดว่าจะเจอเธอ” “ในเมื่อเราสองคนจบกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก” ดวงตากลมโตสบตากับเขาด้วยแววตาแดงก่ำ เธอไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีก ไม่อยากรับรู้เรื่องเลวๆที่เขาเคยทำ “…ก่อนที่ฉันจะเกลียดคุณไปมากกว่านี้” เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาโกรธจัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ร่างสูงยืนอึ้งไปหลายวินาทีเพราะไม่เคยเห็นสายตาแข็งกระด้างแบบนี้ “หวังว่าเราสองคนคงไม่เจอกันอีกนะคะ” คนตัวเล็กเดินจากไป แต่ทิ้งร่องรอยของความเกลียดชังเอาไว้ เขากระพริบตาปริบๆหยุดใช้ความคิดอยู่แวบหนึ่งกับท่าทีเปลี่ยนไปของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะเมริษาก็มีส่วนที่ทำให้น้องชายของเขาจากไปเช่นกัน เขารีบยกมือถือโทรหาลูกน้องคนสนิททันที “ส่งคลิปที่เมริษาทำร้ายเชอรี่ไปให้นักข่าวซะ ฉันต้องการให้เรื่องนี้เป็นข่าวดัง!” —————
最新チャプター
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน 63 ตอนพิเศษ 03 ความสุข
63 ตอนพิเศษ 03 ความสุข@ประเทศไทยสองสามีภรรยาย้ำเท้าอยู่บนชายหาดโดยมีเด็กชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของคนเป็นแม่ เนื่องจากความอยากพาภรรยามาเที่ยวพักผ่อนเพราะตั้งแต่คลอดลูกเขาก็ไม่ค่อยได้พาภรรยาไปเปิดหูเปิดตาเลย กลัวว่าเธอจะเบื่อจึงเลือกบินกลับมาเที่ยวที่ประเทศไทย เพราะทะเลเมืองไทยนั้นสวยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย“ตอนที่อาร์เธอร์ยังไม่เกิด พี่มาเที่ยวภูเก็ตกับพ่อบ่อยมาก ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ทุกอย่างไม่ต่างจากเดิมเลย พี่เข้าใจแล้วว่าทำไมใครหลายคนถึงบอกว่าทะเลไทยสวยเหมือนอยู่บนสวรรค์ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอาร์เธอร์ถึงอยากมาเมืองไทย” ชายหนุ่มพูดขณะที่ย้ำเท้ารอบๆชายหาด ข้างกายมีภรรยาสาวสุดสวยกำลังอุ้มลูกน้อยที่มีอายุเพียงสามเดือน“ทำไมพี่ไม่เคยบอกเมย์เลยว่าชอบภูเก็ต”“จริงๆพี่ก็ไม่ได้ชอบภูเก็ตหรอก แม่พี่ต่างหากชอบมา”“พี่ก็เลยเลือกพาเมย์กับลูกมาภูเก็ตสินะ” เมริษาระบายยิ้มอย่างมีควาสุขพร้อมกับก้มมองเท้าที่เดินย้ำทราย เมื่อไหร่ที่ลูกโตสัญญาว่าจะพาเขามาเที่ยวภูเก็ตอีก“เพราะพี่คิดว่าทะเลที่เมืองไทยสวยไม่แพ้ที่ใดในโลก ตอนแรกกะว่าจะพาเมย์กับลูกไปเที่ยวโอซาก้าก็กลัวว่ามันจะหนาวเกินไป” อีริครู้ด
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน 62 ตอนพิเศษ 02 หลงเมีย
62 ตอนพิเศษ 02 หลงเมีย@หลังแต่งงาน“รูดซิปให้เมย์หน่อยค่ะ เมย์เอื้อมไม่ถึง” ร่างอวบอัดกำลังตั้งท้องได้ห้าเดือนกว่าๆพยายามใช้ความสามารถรูดซิปชุดแต่งงาน แต่ทำยังไงมือของเธอก็เอื้อมไม่ถึงซักที ขณะเดียวกันเจ้าบ่าวหมาดๆของเธอเดินสะเปะสะปะไปมาทั่วห้องคล้ายคนกำลังเมา ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยพิษของแอลกอฮอล์อีริคถูกกลุ่มเพื่อนๆของเขามอมเหล้าจนเมาในวันเข้าเรือนหอ ถือเป็นการส่งตัวเจ้าบ่าวกับเจ้าสาว“หยุดเดินก่อนได้ไหมคะ เดี๋ยวก็ไปชนกับขอบตู้เข้าหรอก” เมริษาถอดเครื่องเพชรออกและรอให้สามีหมาดๆของเธอมารูดซิปให้“พี่ไม่น่าเสียรู้พวกมันเลย ทั้งๆที่วันนี้เป็นคืนเข้าหอวันแรก พี่ไม่ควรเมา” ชายหนุ่มที่รู้สึกเสียหน้าเพราะโดนเพื่อนสนิทมอมเหล้า จิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด ไม่คิดว่าเหล้าที่อิคารัสให้ดื่มจะรุนแรงจนถึงขั้นทำให้เขาทรงตัวไม่อยู่ เป็นครั้งแรกที่เขาเมาจนแทบยืนไม่ไหว และพยายามดื่มน้ำตามเยอะๆเพื่อให้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ค่อยๆหมดลง “ขอโทษนะที่รัก พี่ไม่อยากให้เมย์เห็นพี่ในสภาพนี้เลย”“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพี่เมามากงั้นก็นอนพักนะคะ เดี๋ยวเมย์ให้ป้าก้อยมารูดซิปให้”“ไม่ต้องครับ” มือใหญ่เอื้อมไปดึงร่างเล็กเข้า
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน 61 ตอนพิเศษ 01 มรดกเพื่อหลานชาย
61ตอนพิเศษ 01 มรดกเพื่อหลานชาย “ขอบคุณหนูเมษามากนะที่ยอมให้อภัยลูกชายของพ่อ อีริคไม่ใช่คนไม่ดี เพียงแต่ว่า…พ่อเองที่เป็นคนบงการเขา” น้ำเสียงของอีวานเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดจนไม่กล้าสู้หน้าอีกฝ่าย กลัวว่าเมริษายังโกรธเคืองเรื่องที่เขาเคยพลั้งมือยิงเธอ ตอนนั้นเขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเมริษาด้วยซ้ำ ถ้าอามีนาไม่ดึงน้องสาวเข้ามาบังวิถีกระสุน เมริษาก็คงไม่เจ็บตัวแบบนี้ แต่เมริษาผู้แสนดีนั้นกลับไม่ได้ติดใจเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของอีวาน หากวันนั้นเธอไม่ตามไปช่วยบิดากับพี่สาว เรื่องก็คงไม่เกิด อามีนาไม่ได้มองว่าเธอเป็นน้องสาวเลยด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ทำแบบนี้ ...บางทีการเดินออกมาจากชีวิตขอพวกเขาก็น่าจะเป็นสิ่งที่เธอควรทำตั้งนานแล้ว “หนูไม่ได้ติดใจอะไรหรอกค่ะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ” เธอว่าพรางส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร ทำให้อีวานรู้สึกจุกหน่วงหัวใจจนน้ำตาซึม เมริษาเป็นคนดีกว่าที่คิด อีริคเลือกคนไม่ผิดจริงๆ “ถึงอย่างนั้นพ่อก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอีริคถึงรักหนู เพราะหนูเป็นคนดีแบบนี้นี่เอง อาร์เธอร์
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน (END) 60 กันและกัน
60 กันและกัน@สนามบินดอนเมืองเมริษาทอดสายตามองออกไปยังลานกว้างที่มีเครื่องบินจอดนิ่งอยู่บนรันเวย์ ดวงตากลมโตฉายแววเศร้า รู้สึกใจหายที่รอบนี้ต้องจากเมืองไทยไปนานความเจ็บปวดในครั้งนี้มันจะกลายเป็นบทเรียนในชีวิต “ฉันขอถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะเมษา เธอจะไปจากคุณอีริคจริงๆหรอ” วาสิตาพยายามยื้อเวลาเอาไว้เพื่อไม่ให้เมริษาเข้าเกท หล่อนนัดอีริคไว้เวลาบ่ายโมงแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของชายหนุ่ม หรือว่าเขาทิ้งเมริษาไปแล้ว“อืม ฉันอยากลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น หลังจากนี้ชีวิตฉันจะมีแต่ความสุข” เมริษายิ้มเศร้าๆ ปากบอกว่าชีวิตจะมีแต่ความสุข แต่ว่าใจยังอาวรณ์หาใครบางคน ป่านนี้เขาคงกลับมาเก๊าไปแล้ว ผู้หญิงธรรมดาๆอย่างเธอไม่มีค่าอะไรให้เขาต้องมาตามง้อหรอก “เธอแน่ใจนะว่าจะมีความสุขจริงๆ” ในระหว่างนั้นวาสิตาพยายามชะเง้อคอมองหาอีริค นี่ก็ใกล้เวลาที่เมริษาต้องเข้าเกทแล้ว เมื่อไหร่จะมาสักที“มองหาใครอยู่หรอสิตา”“มองหาคุณอี…เอ้ย! ฉันแค่คิดว่าเจอคนรู้จัก” วาสิตารีบดึงสายตากลับมาที่เมริษา “ฉันว่าเราไปหาอะไรทานก่อนดีกว่าไหม เผื่อเธอหิว”“แต่เราเพิ่งทานมาไม่ใช่หรอ”“เอ้าหรอ! ฉันลืมไปเลย” วาสิตายิ้มเจื
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน 59 ก่อนเธอจะจากไปอีกรอบ
59 ก่อนเธอจะจากไปอีกรอบ“นั่นพ่อคุณอีริคหรอ” วาสิตาเอ่ยถามหลังจากขับรถออกมาได้สักพัก“อืม เขาพาพ่อมาช่วยคุยกับฉัน”“งั้นก็แสดงว่าเขาคงจริงจังกับเธอมาก ถึงขั้นได้พาพ่อมาช่วยคุย”“ไม่รู้สิ บางครั้งเขาสองคนแค่อาจรู้สึกผิดกับฉันก็ได้” เมริษาหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า อยากรีบๆไปจากตรงนี้ ไม่อยากเผชิญหน้ากับใครแล้ว เธอเหนื่อยเหลือเกิน“แล้วเธอจะเอาไงต่อ สรุปจะคืนดีหรือเปล่า”“คงไม่ ฉันตัดสินใจดีแล้วว่าจะไปจากที่นี่”“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอนะเมษา แต่ว่าบางเรื่อง เธอลองลดทิฐิลงบ้างนะ ลึกๆแล้วเธออาจจะต้องการเขาก็ได้” วาสิตาดูออกว่าเมริษายังมีเยื่อใยให้อีริคอยู่ เพียงแต่ว่ายังโกรธในสิ่งที่อีริคเคยทำ หล่อนดูออกว่าทั้งสองคนยังรักและอาลัยอาวรณ์กัน ติดอยู่ที่เมริษาไม่ยอมรับความจริงว่ายังไม่ตัดใจจากอีริค เพราะวันแรกที่เพื่อนของหล่อนมาที่นี่ เมริษานั่งซึมเหมือนกำลังคิดถึงใครบางคน“ไม่…ฉันไม่ได้ต้องการเขา”“ฉันเป็นเพื่อนเธอตั้งแต่อนุบาลนะเมษา ฉันดูออกว่าเธอยังรักคุณอีริคอยู่”“บะ…บ้า! ฉันไม่ได้รักเขาแล้ว” เมริษารีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวเพื่อนสนิทอ่านใจออก“เธอกับคุณอีริคยังรักกันอยู่ ท
แล้วเราไม่รักกันตอนไหน 58 ครั้งสุดท้าย
58 ครั้งสุดท้าย@หลายวันต่อมาอีริคหายจากอาการเจ็บป่วย อีกทั้งบาดแผลที่บริเวณศีรษะก็เริ่มแห้งสนิทแล้ว วันนี้เขาจึงกลับมาแก้ตัวอีกรอบ ปรากฏว่า...เมริษาย้ายออกไปแล้ว!ชายหนุ่มยกมือเสยผมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เดินย่ำเท้านั่งไม่ติดเก้าอี้ เขารู้ว่าตอนนี้เมริษาอยู่ที่ไหนบ้านของวาสิตา“เมย์ไม่อยากเจอหน้าพี่แล้วใช่ไหม” อีริคมีสีหน้าไม่สบายใจ การที่เมริษาย้ายกลับไปที่บ้านของวาสิตาไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงเลยหากเขาจะตามไปหา แต่ถ้าถ้าย้ายไปอยู่ที่อื่นล่ะ ที่ที่เขาไม่สามารถหาเธอเจอได้อีกแล้วเขาเชื่อว่าตอนนี้เมริษากำลังวางแผนหนีอีกรอบ และรอบนี้เธอคงไปชนิดที่ต่อให้พลิกฟ้าตามหา ก็หาไม่เจออีริคจำเป็นต้องกลับมาวางแผนใหม่ เพราะไม่อยากทำพลาดอีกแล้ว นี่ถือว่าเป็นโอกาสสุดท้าย“ให้พ่อไปคุยให้ไหม” อีวานเสนอตัวเพราะเริ่มรู้สึกไม่สบายใจและเป็นกังวลที่ลูกชายง้อเมียไม่สำเร็จสักที“ผมว่าอย่าเลยดีกว่าครับ ผมกลัวพ่อเหนื่อย”“พ่อไม่เหนื่อยหรอก อย่าลืมสิ ส่วนหนึ่งที่ลูกทะเลาะกับเมริษาก็เพราะพ่อนะ”“…” อีริคเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ใบหน้ากลัดกลุ้ม ผุดลุกผุดนั่งอยู่อย่างนั้น “ถ้างั้นผมต้องรบกวนพ่อด้วยนะครับ บา
あなたも気に入るかもしれません
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี76.5K ビューวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์67.0K ビューเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์82.7K ビューคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์126.3K ビューทาสรักเมียเด็ก
เจ้าหมูน้อย3.1K ビューเมียลับลับของท่านประธาน
ญาณิน102 ビューรวมเรื่องสั้นเริงรักในห้วงฝัน
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ29 ビューรวมเรื่องแซ่บ (7) NC20+
Beefy Cat2.4K ビュー
