Semua Bab แล้วเราไม่รักกันตอนไหน: Bab 1 - Bab 9

02 ความชิบหายกำลังมาเยือนการจากไปอย่างกะทันหันของลูกชายคนเล็กสร้างความเศร้าโศกให้กับผู้เป็นบิดายิ่งนัก ในตอนนี้เขายังคงทำใจไม่ได้ ไม่คิดว่าลูกชายจะจากไปตั้งแต่อายุยังน้อย ว่าที่นายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคมะเร็งซึ่งเป็นความฝันของอาร์เธอร์ที่เคยให้สัญญากับเขาว่าจะสอบเขามหาวิทยาลัยแพทย์ชื่อดังให้ได้ เนื่องจากมารดาจากไปด้วยโรคมะเร็ง ทำให้อาร์เธอร์อยากเรียนแพทย์เพราะอยากช่วยเหลือคนที่ป่วยเป็นโรคเดียวกับมารดาของเขาแต่ฝันนั้นก็พังทลายลงไปในพริบตาอีวานร่ำไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเสียใจ ท่อนแขนสั่นเทากอดชุดกราวน์แพทย์ของลูกชายไว้แน่น อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น อาร์เธอร์ก็จะได้ทำตามความฝันแล้ว เหตุใดถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเขาวางชุดกราวน์และstethoscopeซึ่งเป็นของลูกชาย ลงบนหลุมศพ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบใบหน้า มือสั่นระริกค่อยๆเอื้อมไปลูบหลุมศพของลูกชาย“ทำแบบนี้ทำไมอาร์เธอร์ มีอะไรทำไมไม่ปรึกษาพ่อ ฮึก!…ฮรื้อ”อีริคที่ยืนอยู่ข้างหลังพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เขาเองก็ยังทำใจไม่ได้เช่นกัน น้องชายของเขากำลังจะได้เป็นนายแพทย์แล้วเชียว แต่ความรักดันพรากชีวิตของอาร์เธอร์ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาอาร์เธอร์

04 หลงเชื่อจนสนิทใจหลังสอบเสร็จอีริคขับรถมารับเมริษาที่มหาวิทยาลัยแต่เขาไม่ได้ขับรถไปส่งเธอที่บ้าน เส้นทางที่เขาไปก็คือคอนโดหรูของเขานั่นเอง“พี่อีริคคะ วันนี้เมย์ขอไม่ไปคอนโดพี่ได้ไหมคะ”“อ่าว ทำไมล่ะ” อีริคหันมาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทุกวันหลังเลิกเรียนเขามักขับรถมารับเมริษาแล้วพาไปที่คอนโด“คือว่าช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่งค่ะ เมย์ต้องรีบกลับไปเคลียร์งานช่วยคุณพ่อค่ะ” แต่ความจริงบิดาของเธอเริ่มสงสัยแล้วต่างหากว่าทำไมพักนี้ถึงกลับบ้านดึก ทั้งๆที่ช่วงนี้คือช่วงสอบ เข้าใจว่าอีริคคงใช้เวลาด้วยกันกับแฟน แต่ที่บ้านยังไม่มีใครรู้ว่าเธอมีแฟนและเธอก็ยังไม่กล้าบอกใคร“แต่เมย์เพิ่งสอบเสร็จไม่ใช่หรอ กลับไปทำงานแบบนี้ เดี๋ยวจะเครียดเอานะ” ชายหนุ่มที่อยากใช้เวลาส่วนตัวกับสาวน้อย หว่านล้อมทุกวิถีทางเพราะเขาเชื่อว่ายังไงเมริษาก็ไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน “เมย์แค่ไม่อยากให้พ่อทำงานเยอะ ช่วงนี้ท่านไม่ค่อยสบายค่ะ”“เอางี้ งั้นพี่จะไปส่งเมย์ก่อนสองทุ่ม ตกลงไหม”เมริษาปรายตามองนาฬิกาดิจิตอลที่โชว์อยู่บนคอนโซลรถ บอกเวลาบ่ายสามนิดๆนั่นก็เท่ากับว่าเธอมีเวลาอยู่กับแฟนหนุ่มราวๆห้าชั่วโมง ด้วยความที่เธอเองก็ต

06 ฝันร้ายยังตามหลอกหลอนนานเท่าไหร่ไม่รู้...เมริษากำลังยืนอยู่ที่ไหนสักแห่ง สองข้างทางเต็มไปด้วยโพรงหญ้าสูงท่วมหัว มองไปทางไหนก็ไม่เจอใครเลยสักคน จนเกิดความงุนงงว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรและที่นี่คือที่ไหนแต่ทันใดนั้นฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ทำให้เธอต้องเร่งฝีเท้าไปตามทางเดินเพื่อหาที่หลบฝน จนกระทั่งไปเจอเข้ากับศาลาเก่าๆข้างทาง เธอวิ่งเข้าไปหลบตรงนั้นโดยไม่รู้ว่ามีชายคนนึ่งกำลังนั่งหลบฝนอยู่ข้างในนั้นเช่นกัน“ขอหลบฝนด้วยคนนะคะ” เธอบอกกับผู้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่อีกฝั่งของศาลา และทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เธอก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง เพราะเขาคือผู้ชายที่เคยไล่ข่มขืนเธอเมื่อต้นปี “กรี๊ดดด!!!”“เจอกันอีกแล้วนะ หึ…หึ” เสียงหัวเราะเยือกเย็นบาดลึกไปถึงขั้วหัวใจ และในวินาทีนั้นมันก็กระโจนเข้ามา ทำให้เธอต้องรีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันที”ชายคนนั้นวิ่งตามมาติดๆโดยที่เธอพยายามเร่งฝีเท้าหนี แต่จู่ๆแข้งขากลับอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ยิ่งวิ่งก็ยิ่งเหนื่อย และในที่สุดมันก็ตามมาทันหมับ!!มือหยาบกระชากคอเสื้อจนชุดนักศึกษาขาดหวิ่นก่อนที่มันจะล็อคร่างของเธอแล้วลา

08 เลิกเล่นละคร@หลายวันต่อมาเสียงฝีเท้าของชายฉกรรจ์หลายคนก้าวเข้ามาภายในบ้านก่อนที่ชายชรารูปร่างผอมโซค่อยๆก้าวเท้าลงมาจากรถตู้ โดยมีลูกน้องคนสนิทช่วยประครองร่างเอาไว้ เหตุผลที่ร่างกายของเขาผอมโซ เป็นเพราะคิดถึงลูกชายคนเล็กจนตรอมใจ แม้ว่าเรื่องนี้จะผ่านมาเกือบสองปีแล้ว แต่ความแค้นของคนเป็นพ่อยังฝังลึกอยู่ในใจ“ความจริงพ่อไม่ต้องมาก็ได้นะครับ ฮ่องกงอยู่ใกล้แค่นี้เอง ผมนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปก็ได้”“ที่พ่อมาเพราะพ่ออยากมาดูให้เห็นกับตาว่าแผนของเจ้าไปถึงไหนแล้ว” อีวานค่อยๆหย่อนสะโพกลงนั่งบนโซฟาหรูภายในบ้านหลังใหญ่ที่อีริคเป็นคนซื้อเอาไว้ แม้กระทั่งเมริษาเองก็ไม่รู้ว่าเขามีบ้านที่เมืองไทย เพราะเขาตั้งใจให้เธอรับรู้เรื่องราวทุกอย่างแค่เพียงผิวเผินเท่านั้น“ก็เหมือนที่ผมรายงานพ่อทุกวันนั่นแหละครับ”“แต่นี่ก็ผ่านมาเกือบสองปีแล้วนะ ลูกกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่รีบๆทำให้จบแล้วรีบกลับฮ่องกงซะ”“ผมพยายามแล้วครับ แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมพาผมไปเจอที่บ้านสักที” ที่เขาคะยั้นคะยออยากให้เมริษาพาไปเปิดตัวกับที่บ้านเพราะเขาจะได้ถือโอกาสนี้ตามสืบว่าเงินทั้งหมดที่พวกมันสูบจากอาร์เธอร์ไป อยู่ที่ไหน“ไม่ใช่ว่