Share

โคตรคนยอดปรมาจารย์
โคตรคนยอดปรมาจารย์
Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่

บทที่ 1

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ

“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”

ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่

เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้

เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว

ติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียน

เอี๊ยด

เย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

กระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้น

เห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว

“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”

เย่ซิวตกใจมาก

รีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้ว

จากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไป

ไม่มีประโยชน์!

เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆ

ความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้าปกคลุมหัวใจของเขา

เขาพึ่งพาอาจารย์มาตั้งแต่ยังเด็ก ย่อมเป็นเรื่องยากที่สุดที่จะยอมรับข่าวร้ายที่มาอย่างกะทันหันนี้เช่นนี้ไหว

ในเวลานี้เอง เขาก็เห็นว่าข้าง ๆ มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่

จึงหยิบมันขึ้นมาดู

“ศิษย์เอ๋ย เมื่อไม่กี่วันก่อนอาจารย์รับรู้ได้ว่าช่วงเวลาสุดท้ายของตัวเองได้มาถึงแล้ว หลังจากที่อาจารย์เสียชีวิต มีหลายเรื่องที่อยากขอให้เธอช่วยไปทำให้”

“เรื่องแรก ในปีนั้นอาจารย์เคยช่วยชีวิตประธานบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป เขาแบ่งหุ้นให้อาจารย์ห้าเปอร์เซ็นต์ เมื่อปีที่แล้วมันเพิ่งถูกโอนไปเป็นชื่อของเธอ”

“หลังจากที่เธอลงจากภูเขาแล้ว ก็ไปหาเขาเถอะ”

“เรื่องที่สอง หลายปีที่ผ่านมานี้ ในที่สุดอาจารย์ก็ค้นพบแล้วว่าผู้ที่ครอบครอง 'ไข่มุกราชาแห่งยา' คือใคร

“ตอนนี้มันอยู่ในมือของลูกสาวนักธุรกิจคนหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง ชื่อของเธอคือลู่เสวี่ยเอ๋อร์”

“ตอนนี้เธอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งของมหาวิทยาลัยในเมืองเจียงเฉิง อาจารย์ช่วยเธอทำเรื่องเข้าเรียนไว้แล้ว ก่อนวันที่แปด เธอไปรายงานตัวที่นั่นก็พอ”

จำไว้ให้ดี จะต้องเอาไข่มุกราชาแห่งยามาให้ได้ มีเพียงต้องได้มันมา เธอถึงจะสามารถทะลวงระดับการบ่มเพาะและกลายเป็นราชาแห่งยาได้”

“เรื่องที่สาม หลังจากที่อาจารย์ตาย ไม่ต้องฝังศพอาจารย์ แค่เผาด้วยไฟก็พอแล้ว”

“อาจารย์ ผมจะทำตามคำสั่งเสียอย่างแน่นอนครับ!”

เย่ซิวคำนับอาจารย์ของเขาสามครั้ง หันหลังและเดินออกไป

เปลวไฟคบเพลิงหนึ่ง เผาทำลายบ้านไม้หลายหลังบริเวณนี้จนวอด

ข้างในกองไฟ จู่ ๆ อาจารย์ที่ 'ตายไปแล้ว' ก็ลืมตาขึ้น

เขายื่นมือออกไป ดึงใบหน้าของตนออก

จากนั้นหน้ากากหนังมนุษย์ก็ถูกลอกออก เผยใบหน้าของหญิงสาวที่งดงามอย่างยากจะหาใครทัดเทียมได้ในโลกนี้ออกมา

ผิวเนียนบริสุทธิผุดผ่อง!

เธอมีดวงตาที่เปล่งประกายแวววาวคู่หนึ่ง ทำให้ผู้มองต้องมนตร์หลงใหล

พลังที่มองไม่เห็นที่วนเวียนอยู่รอบตัว คอยปกป้องเธอ ไม่ให้เปลวไฟเข้ากล้ำกราย

เธอมองไปยังทิศทางที่เย่ซิวจากไปไกล ร่องรอยของความไม่เต็มใจฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่นั้น "มังกรเยาว์วัยเข้าสู่ท้องทะเล หวังว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาเร็ว ๆ ไม่อย่างนั้นเมื่อภัยพิบัติมาถึง คงไม่มีใครรอดไปได้…”

......

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่ซิวก็ลงมาจากภูเขา

เขาสวมกางเกงยีนส์ที่ซักจนซีด เสื้อยืด และรองเท้าผ้าใบเก่า ๆ คู่หนึ่ง

ในมือยังหิ้วห่อผ้าที่มีอาหารแห้งและอุปกรณ์ทางการแพทย์อยู่ข้างในนั้น

“หืม?”

ด้านหน้า มีรถที่ดูราคาแพงมากคันหนึ่งจอดอยู่

ชายรูปร่างกำยำสองคนถือกระบองสั้นไว้ในมือ ดูวิตกกังวลอย่างมาก

เบื้องหน้าของพวกเขา คือสัตว์ร้ายที่มีความยาวมากกว่าสองเมตร

สัตว์ร้ายตัวนี้มีหัวเป็นลา ร่างกายเป็นหมาป่า และมีดวงตาที่ดุร้ายมาก

ชายรูปร่างกำยำทั้งสองคนมีทักษะที่ไม่ธรรมดา แต่เวลานี้พวกเขากลับหวาดกลัวอย่างหนัก

เพียงรัศมีอันดุร้ายที่เล็ดลอดออกมาจากสัตว์ร้ายตัวนั้น ก็ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

แต่พวกเขาไม่สามารถถอยกลับได้ เพราะข้างหลังคือเจ้านายของตัวเอง

“ให้ตายเถอะ! ซวยจริง ๆ ถังน้ำมันดันได้รับความเสียหายในเวลาแบบนี้!”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับบอส พวกเราจบเห่แล้ว!”

ชายในรถมีอำนาจมหาศาล หากเกิดอะไรขึ้น เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะก่อให้เกิดพายุลูกใหญ่ขนาดไหน

“คุณปู่คะ ปู่ต้องอดทนไว้นะคะ!”

ด้านในรถเซี่ยชิงชิงมองไปที่ปู่ของเธออย่างกังวล

เดิมทีวันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน เธอจึงตั้งใจจะพาคุณปู่ออกมาผ่อนคลายเท่านั้น

ใครจะรู้ว่าเขาจะล้มป่วยอย่างกะทันหัน

แถมถังน้ำมันยังรั่ว ข้างหน้าก็มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งจ้องจะทำร้ายอีก

สิ่งนี้ทำให้เซี่ยชิงชิงรู้สึกสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด

โฮก!

ที่ด้านนอกรถ สัตว์ร้ายตัวนั้นคำรามลั่น ทำให้หัวใจของเซี่ยชิงชิงกระตุกรุนแรง

จากนั้น เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น

ชายรูปร่างกำยำสองคนถูกเหวี่ยงลงไปที่พื้น

ฟันเย็นเยียบเหล่านั้น เปล่งประกายแวววาวอย่างน่าสะพรึงกลัว

“ทำยังไงดี ฉันควรจะทำยังไงดี?” เซี่ยชิงชิงกังวลมากจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

ในระหว่างที่เธอกำลังลนลานทำอะไรไม่ถูก จู่ ๆ เธอก็เห็นเงาดำแวบผ่านหน้าต่างรถไป

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของสัตว์ร้าย

เธอมองตรงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

จากนั้น ภาพที่เธอจะไม่มีวันลืมก็ปรากฏสู่ครรลองสายตา

สัตว์ร้ายที่ดูดุร้ายมากและมีขนาดพอ ๆ กับเสือตัวนั้น ถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งซัดปลิวออกไป!

เย่ซิวเหวี่ยงหมัดของเขา แค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชาว่า "หมาป่าหัวลาเหรอ? ค่อนข้างหาได้ยากจริง ๆ"

โฮก!

เลือดไหลออกมาจากมุมปากของหมาป่าหัวลา มันหมอบลง ในดวงตาวาววับด้วยความกระหายเลือด มันเปลี่ยนตำแหน่งของตัวเองอยู่เรื่อย ๆ

เพราะมันสัมผัสได้ว่าชายตรงหน้านี้น่ากลัวมาก!

เย่ซิวกระทืบเท้าขวาของเขากับพื้น ก้อนหินหลายก้อนก็เด้งขึ้นมา เขายื่นมือออกไปคว้ามันไว้

จากนั้นใช้มันแทนอาวุธลับ เขวี้ยงออกไปโดยตรง

ฉึบ ฉึบ ฉึบ…

ก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่าบินตัดผ่านอากาศ

หมาป่าหัวลาตัวนั้นมีขนาดตัวใหญ่เกินไป จึงหลบไม่พ้น

พลังของหินแต่ละก้อนนับว่าน่าตกใจมาก มันเข้าโจมตีร่างของหมาป่าหัวลาจนส่งเสียงร้องเอ๋ง ๆ ออกมา

สุดท้าย มันก็หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป

เย่ซิวมองไปที่ชายรูปร่างกำยำทั้งสองคน บนตัวของพวกเขามีบาดแผลเยอะมาก

กวาดสายตาสำรวจบริเวณโดยรอบ แล้วเด็ดเสี่ยวเฟยเผิงจากข้างทาง บดพวกมัน แล้วทามันลงบนบาดแผลของทั้งสองคน

เสี่ยวเฟยเผิง มีลักษณะภายนอกเหมือนดอกเดซี่ป่า มีฤทธิ์ห้ามเลือด สามารถใช้เป็นยาแก้ปวดได้ดีมาก

“ขอบคุณน้องชาย!”

“น้องชายเป็นหมอเหรอ?”

เย่ซิวพยักหน้าเล็กน้อย "ผมมีความรู้ในทักษะทางการแพทย์นิดหน่อยน่ะครับ”

ทั้งสองคนดูดีใจมาก

“ได้โปรดช่วยประธานบริษัทของเราด้วยเถอะ!”

“ตอนนี้เขาอยู่ในรถ”

เย่ซิวพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้ เดินไปที่รถแล้วเปิดประตู

เมื่อเซี่ยชิงชิงมองเย่ซิวที่เป็นเหมือนคนเถื่อน ก็ขดตัวกลับไปเล็กน้อยตามสัญชาติญาณ

“นายคิดจะทำอะไร?”

เย่ซิวมองไปที่ชายชรา "ผมมาเพื่อช่วยเขา"

เซี่ยชิงชิงปฏิเสธทันที "ไม่ได้ คนเถื่อนอย่างนายจะมีปัญญาช่วยคุณปู่ของฉันได้ยังไง อย่าทำร้ายเขานะ!"

แม้ว่าเย่ซิวเพิ่งจะช่วยชีวิตพวกเธอ และเธอก็รู้สึกขอบคุณเขามาก

แต่คุณปู่ของเธอป่วยด้วยโรคนี้มานานหลายปีแล้ว แม้แต่หมอที่มีชื่อเสียงในประเทศหลายคนก็ทำอะไรไม่ได้

เขาเป็นเพียงคนเถื่อนคนหนึ่ง จะมีความสามารถมากขนาดนั้นได้ยังไง?

เย่ซิวอธิบายว่า "เมื่อก่อนผมเคยติดตามอาจารย์ของผมตระเวนรักษาคนไปทุกที่ ด้านทักษะทางการแพทย์จึงนับว่าพอผ่านเกณฑ์ได้ จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยทำให้ใครตายเพราะการรักษามาก่อน”

เซี่ยชิงชิงตอบกลับ "คุณมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม?"

เย่ซิวส่ายหัว "ไม่มี"

เซี่ยชิงชิงโกรธแล้ว "ไม่มีเหรอ? นายเป็นหมอเถื่อนแต่กลับกล้ามารักษาคุณปู่ของฉัน? รีบไสหัวไปเลยไป!"

เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาไม่ใช่คนอารมณ์ดีเลย ในภูเขานับว่าเป็นอันธพาลตัวเล็กๆ คนหนึ่งด้วยซ้ำ

ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์กำชับตัวเองเสมอว่าห้ามทำร้ายผู้หญิง เขาคงจะตบเธอไปนานแล้ว

เย่ซิวฝืนระงับไฟโทสะในใจ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตามใจ งั้นเธอก็รอดูปู่ของตัวเองตายเถอะ”

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังและกำลังจะจากไป

“น้อง...น้องชาย...ได้โปรดยื่นมือ...เข้าช่วยเหลือด้วย...”

ชายชราพูดอย่างยากลำบาก

เซี่ยชิงชิงตะลึงงัน "คุณปู่คะ เขาก็แค่คนป่าเถื่อน จะช่วยคุณปู่ได้ยังไง? ถ้าเกิดเขารักษาคุณปู่จนเป็นอะไรขึ้นมา จะทำยังไง?"

“ไม่เป็นไร...ปู่เชื่อ...เชื่อในทักษะทางการแพทย์ของน้องชายคนนี้...รบกวนด้วย”

เย่ซิวพยักหน้าเล็กน้อย

อย่างนั้นก็ช่างเถิด อาจารย์มักจะพูดกับเขาเสมอว่าการช่วยชีวิตนั้นเป็นกุศลยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น

เขาเดินเข้าไปในรถ

แต่เซี่ยชิงชิงกลับยื่นกรงเล็บของเธอออกมา ข่วนเขาอย่างดุเดือดและตะโกนว่า "ไอ้คนเถื่อนตัวเหม็น ลงไปเดี๋ยวนี้นะ!"

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (3)
goodnovel comment avatar
ชํานาญ ทวินันท์
ก็ได้กุศลยิ้งกว่าได้สรางเจดีเจดีเจ็ดชั้น
goodnovel comment avatar
ชํานาญ ทวินันท์
บทที่หนึ่งแสดงให้เห็นว่มเย่ชิวได้ช้วยชีวด้ายช้วยชีวิตคนและตัวเขา
goodnovel comment avatar
Book Okc
ไม่อัพแล้วหรอ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1356

    เย่ซิวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งอยู่ในใจ การป้องกันร่างจำแลงกระดูกขาวนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้วจริง ๆ สามารถทนรับการโจมตีอย่างบ้าคลั่งจากผู้บำเพ็ญตนระดับรวมกายาขั้นสูงได้แน่นอนว่าปัจจัยสำคัญคือเฉินอิ๋งอิ๋งไม่ได้ใช้สมบัติเวทมนตร์ ไม่อย่างนั้นคงจะต้านไม่ได้นานขนาดนี้ไม่ใช่ว่าเฉินอิ๋งอิ๋งไม่อยากใช้ แต่เป็นเพราะรู้ดีว่าใช้ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรนักเธอรู้อยู่เต็มอกว่าในครั้งก่อนที่อยู่ในคุก เย่ซิวได้รับสมบัติวิญญาณชิ้นหนึ่งมาแถมของสิ่งนั้นยังมีคุณสมบัติข่มพลังของเธอโดยตรง ถ้าเอาออกมาใช้ เธออาจจะกลายเป็นเสียเปรียบเสียเองหลังจากร่างกระดูกขาวถูกทำลายครั้งที่สอง เฉินอิ๋งอิ๋งก็เหงื่อชุ่มตัว หายใจแรงไม่หยุดการโจมตีต่อเนื่องครึ่งชั่วโมงทำให้เธอเสียพลังไปมหาศาลแต่เย่ซิวยังยืนอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอกัดฟันแน่น “ไอ้เต่าหดหัว มีปัญญาก็สู้กันซึ่ง ๆ หน้า มัวแต่ตั้งรับแบบนี้จะเรียกว่าผู้ชายได้ยังไงกัน”เย่ซิวไม่หลงกล แถมยังไม่โกรธเลยสักนิด “ฉันเป็นผู้ชายจริงไหม เธอก็น่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ”เฉินอิ๋งอิ๋งแทบจะทนไม่ไหว ผู้ชายคนนี้มันน่าหมั่นไส้เกินไปแล้วเดิมทีเฉินอิ๋งอิ๋งคิดว่าตลอดหลายปีท

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1355

    ในช่วงสามวันแรก เย่ซิวฝึกฝนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน แม้จะมีความก้าวหน้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก จนกระทั่งเที่ยงของวันที่สี่หลัวเวยเวยเองก็ได้รู้เรื่องการท้าสู้ของเฉินอิ๋งอิ๋ง จึงตั้งใจจะช่วยเย่ซิวฝึกฝนด้วยแต่เธอบอกว่าช่วงสองวันนี้จำเป็นต้องลงไปเสริมผนึกที่ก้นสำนัก เลยช่วยอะไรไม่ได้เย่ซิวเลยถามว่าผนึกอะไรปรากฏว่าร้อยกว่าปีก่อน สำนักอวิ้นหลิงเคยถูกฝูงปีศาจโจมตีครั้งใหญ่ แม้สุดท้ายจะสามารถปราบพวกมันได้หมดแต่ว่าซากศพและกระดูกของพวกมันจำเป็นต้องหาวิธีจัดการไม่สามารถทิ้งขว้างได้ตามอำเภอใจ เพราะจะทำให้พื้นดินปนเปื้อน หากสัตว์ธรรมดาไปแตะต้องเข้าก็อาจกลายเป็นปีศาจได้เช่นกันดังนั้นจึงทำได้แค่กดพลังซากกระดูกเหล่านี้ไว้ใต้ดินของสำนักและในทุก ๆ ช่วงระยะเวลาหนึ่งก็ต้องลงไปเสริมผนึกใหม่ทุกครั้งพอได้ยินแบบนี้ เย่ซิวก็ดีใจสุด ๆนี่มันเหมือนมีคนยื่นหมอนให้ตอนง่วงพอดีเลยไม่ใช่เหรอ?จะได้ใช้กระดูกพวกนั้นมาเพิ่มพลังให้คัมภีร์หมื่นกระดูกของเขาพอดีทั้งเป็นการแก้ปัญหาภัยเรื้อรังที่สำนักอวิ้นหลิงมีมาอย่างยาวนานทั้งยังช่วยเสริมความสามารถในการป้องกันของตนได้อย่างมากเมื่อถึงเ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1354

    เฉินอิ๋งอิ๋งโคจรพลังปราณในร่างเพื่อรักษาบาดแผลของตัวเองอย่างรวดเร็ว รอยบุ๋มที่หน้าอกก็กลับมาเรียบเนียนดังเดิม เธอจ้องเย่ซิวด้วยสายตาแข็งกร้าว “ได้ วันนี้ไว้แค่นี้ก่อน อีกห้าวันค่อยกลับมาสู้กันใหม่”เย่ซิวเก็บเข็มทิศ “ถ้ามาอีก ฉันจะซัดเธอให้ระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ เลยคอยดู”เฉินอิ๋งอิ๋งรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร ยิ่งได้ยินก็ยิ่งโมโห แต่ก็ไม่ได้เสียเวลาต่อปากต่อคำ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปทันทีเย่ซิวเองก็กลืนโอสถลงไปบางส่วน เขานั่งขัดสมาธิลงกับพื้นและเริ่มฟื้นฟูบาดแผลเงียบ ๆการต่อสู้ครั้งนี้สำหรับเขาก็มีประโยชน์ไม่น้อยทำให้พัฒนาทักษะการต่อสู้ของตัวเองมากขึ้นไม่นานนัก เฉินเยียนจือก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นสภาพห้องรับแขกที่พังยับเยินก็อดตกใจไม่ได้ “นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม แล้วผลเป็นยังไงบ้าง”“ถือว่าเธอชนะไปนิดหน่อยก็แล้วกัน” เย่ซิวยิ้มพร้อมกล่าว “ไม่ต้องห่วง เธอเก่งกว่าฉันไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าเป็นการต่อสู้เอาเป็นเอาตายล่ะก็ คนที่ชนะต้องเป็นฉันแน่นอน”แม้เฉินอิ๋งอิ๋งจะมีพลังบำเพ็ญตนสูงกว่าเย่ซิว แต่ในเรื่องทักษะการต่อสู้กับไพ่ตายก็ยังเทียบกับเขาไม่ได้เลยอย่างน้อยเย่ซิวก็ยังมีของอีกมากที่ยังไม

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1353

    อุณหภูมิในห้องลดลงอย่างรวดเร็วในทันทีเย่ซิวยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “ลองว่ามาสิว่าฉันทำเกินไปตรงไหนกันแน่? ระหว่างฉันกับเธอ ใครกันแน่ที่เกินไป ฉันช่วยชีวิตเธอด้วยเจตนาดีแท้ ๆ แต่เธอกลับตอบแทนฉันด้วยการหักหลัง”“ทั้งที่นายมีพลังขนาดนั้น พรสวรรค์ก็สูง ทำไมถึงขี้ขลาดแบบนี้ล่ะ?” เฉินอิ๋งอิ๋งมีสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก“ไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้สำนักหมื่นพุทธะกับสำนักผลึกแก้วโดนเล่นงานจนเละ อย่างน้อยก็อีกหลายร้อยปีกว่าจะฟื้นตัวได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกแก้แค้นแล้ว”“ฉันบอกให้เธอไสหัวไป ได้ยินไหม?!”ท่าทีแบบนี้ของเฉินอิ๋งอิ๋งทำให้เย่ซิวยิ่งรู้สึกไม่พอใจเฉินอิ๋งอิ๋งแค่นเสียงหึ “เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับนายหรอกนะ ในเมื่อฉันถูกใจนายแล้ว ยังไงก็ต้องเอานายมาให้ได้!”พูดจบ กลิ่นอายพลังระดับรวมกายาขั้นสูงก็ระเบิดออกจากร่างของเธอทันทีเปลือกตาของเย่ซิวกระตุกเบา ๆ พลังผู้หญิงคนนี้เพิ่มขึ้นได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?แต่ก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงอะไร ด้วยพลังของเขาในตอนนี้ หากจะต้องสู้กันตรง ๆ ก็ใช่ว่าจะแพ้ โดยเฉพาะเมื่อเขาฝึกวิชาของสำนักวัชระมา ซึ่งสามารถข่มพลังของสำนักศตะบุปผาได้โ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1352

    มีผู้อาวุโสบางคนพยายามใช้อาคมขับไล่ แต่ก็ไม่ได้ผล ได้ยินมาว่าทั้งแคว้นต่างก็เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นค่ะ”เย่ซิวพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหายวับไปปรากฏตัวที่ที่พักของเฉินเยียนจือเธอกำลังฝึกอาคมอยู่ในเรือน ตั้งใจฝึกอย่างจริงจังจนเหงื่อซึมทั่วร่างเย่ซิวเปลี่ยนรูปลักษณ์ทันที ปลดปล่อยพลังระดับสูงออกมา ก่อนจะตบฝ่ามือลงไปที่เฉินเยียนจือพร้อมกับแสร้งหัวเราะว่า “สาวน้อยที่ไหนกันเนี่ย มาให้ฉันชิมหน่อยสิ”เฉินเยียนจือตกใจไปหนึ่งจังหวะ แต่ไม่นานก็ใจเย็นลง นอกจากจะไม่หลบหนีแล้ว แต่ยังอ้าแขนออก ทำท่าทางเหมือนพร้อมจะให้เขาแตะต้องเต็มที่ฝ่ามือของเย่ซิวหยุดลงก่อนจะสัมผัสตัวเธอ เขาถอนพลังกลับแล้วคืนรูปลักษณ์เดิม ก่อนจะดันร่างเธอไปจนชิดมุมกำแพง “รู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”เขานึกว่าวิชาอำพรางของตัวเองแนบเนียนแล้ว เฉินเยียนจือเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา ไม่น่าจะดูออกเฉินเยียนจือยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ก็ฉันรู้จักนายดีขนาดนั้น จะจำผิดได้ยังไงกัน แค่ใช้สัญชาตญาณก็ดูออกแล้วล่ะ ฉันเก่งไหม มีรางวัลให้ฉันไหม”ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังเย่ซิวแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว “เธออยากได้รางวัลแบบไหนล่

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1351

    การบุกโจมตี อาวุธป้องกันร่างกายมีครบแล้ว แต่ยังขาดอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือของป้องกันจิตวิญญาณเย่ซิวค้นหาในแหวนผนึกของของตัวเองอีกครั้ง แล้วก็หยิบเอาสมบัติเวทมนตร์ออกมาอีกสิบกว่าชิ้น แจกให้สิงโตหยกขาวตัวละสองชิ้นชิ้นหนึ่งไว้สำหรับป้องกันจิตวิญญาณ อีกชิ้นหนึ่งไว้สำหรับหลบหนีในตอนนี้พวกมันก็แทบไม่มีจุดอ่อนอะไรเหลืออีกแล้ว ถ้าสิงโตหยกขาวทั้งแปดตัวร่วมมือกันลงมือ แม้แต่คนระดับปฐมญาณขั้นสมบูรณ์ก็ยังรับมือไม่ไหวเย่ซิวเผยรอยยิ้มพึงพอใจ จากนั้นก็หยิบป้ายขึ้นมา แล้วส่งเสียงผ่านจิตไปหาหลัวเวยเวยให้เธอไปยื่นคำขอเพื่อเลื่อนระดับสำนักอวิ้นหลิงจากระดับเจ็ดขึ้นเป็นระดับหกแต่หลัวเวยเวยกลับขอให้เขารออีกสักหน่อย“ทำไมล่ะ?”“อีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันจัดการประลองของศิษย์รุ่นเยาว์จากทั้งหกสำนักระดับเจ็ดแล้ว นายก็น่าจะรู้นี่”“ผมรู้”“การประลองครั้งนี้จัดขึ้นโดยสำนักระดับหกขั้นสูงสุดแห่งหนึ่ง จุดประสงค์ของพวกเขาคือเลือกเฟ้นศิษย์ที่มีพรสวรรค์และพลังฝีมือสูงจากแต่ละสำนักไปฝึกฝนเพิ่มเติมอีกไม่นานก็จะเริ่มแล้ว ถ้าเรายื่นขอเลื่อนระดับในตอนนี้ เกรงว่าจะทำให้พวกเขาไม่พอใจได้ เพราะถ้ามองจา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status