บทที่ 443

“เย่ซิว!”

สวีอิงอุทานออกมา เขามีสภาพตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

เขานึกว่าคงไม่มีใครเป็นพวกของเย่ซิว

เย่ซิวนั่งลงและมองไปที่สวีอิงที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น "เรามาคุยกันหน่อยได้ไหม?"

สวีอิงอยากลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกตาวหวังกดให้คุกเข่าลง

สวีอิงทั้งอัดอั้นทั้งโกรธแค้น

เด็กหนุ่มที่เขาเคยดูถูกดูแคลน ตอนนี้กลายเป็นคนที่เขาต้องคุกเข่าเงยหน้าขึ้นมอง

“ฮู่ฮู่ฮู่!”

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างต่อเนื่องเพื่อสงบสติอารมณ์

สวีอิงยังคงมีฝีมืออยู่บ้าง สามารถกลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและมองไปที่เย่ซิว"บอกมา แกต้องการอะไร!"

สวีอิงต้องการทำให้เย่ซิวใจเย็นลงก่อน จากนั้นค่อยหาทางตอบโต้หลังจากตนเองสะสางปัญหาได้แล้ว

เย่ซิวไม่ตอบ แต่ถามไปว่า "คุณคิดว่าชีวิตของคุณมีค่าแค่ไหน?"

สวีอิงหัวเราะเสียงดัง "ฉันไม่ใช่แมวใช่หมา ถ้าแกกล้าฆ่าฉันอย่างเอิกเกริก แกก็มีราคาที่ต้องจ่ายแน่นอน"

เย่ซิวยอมรับว่าเขาพูดถูก

ตอนนี้สังคมถูกปกครองด้วยกฎหมาย

มันคงจะดีกว่านี้ถ้าสวีอิงเป็นคนในยุทธภพ

แต่เขาไม่ใช่ เขาเป็นลูกหลานของตระกูลเศรษฐี ซึ่งใหญ่โตกว่าตระกูลเย่เสียอีก

หากเขาถูกฆ่าตอนนี้ ราคาที่เย่ซิวต้องจ่ายคงหนักหน่วงแน่นอน

อีกอ