LOGINShare
บทที่ 709
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 710
พวกเขาทั้งสองเดินอยู่บนถนนที่พลุกพล่านของเมืองหลวง เสวี่ยเหมยมองไปที่เย่ซิวอย่างอาลัยอาวรณ์ "นี่ก็ดึกมากแล้ว ถ้ายังไงมาค้างคืนที่บ้านของฉันดีไหม?"เย่ซิวเป็นเหมือนยาพิษร้าย ยิ่งอยู่กับเขาเป็นเวลานานก็จะยิ่งเสพติดเย่ซิวตบหน้าเธอเบา ๆ ทำให้สาวงามหน้าบูดบึ้งอยู่พักหนึ่ง "ผมยังมีเรื่องที่ต้องทำ อย่าลืมข้อตกลงระหว่างเราล่ะ รีบโอนหุ้นมาอยู่ภายใต้ชื่อของผมโดยเร็วที่สุด"“ก็ได้” อารมณ์ของเธอไม่ค่อยจะสูงเท่าไหร่นักเย่ซิวลงมืออีกครั้งราวกับสายฟ้า ตบเธอเบา ๆ อีกทีและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "รีบบำเพ็ญตนสิ เมื่อคุณทะลวงไปถึงจอมยุทธ์ระดับเก้าแล้ว ถึงจะมีคุณสมบัติพอที่จะถูกผมกิน"เสวี่ยเหมยแลบลิ้นออกมา "นั่นจะยากเกินไปแล้วนะ อีกอย่างใครจะให้คุณกินกัน พวกชอบคิดเองเออเอง หึ!"พูดจบก็บิดสะโพกและแยกทางกับเย่ซิวเย่ซิวส่ายหัวและหัวเราะ ดูเหมือนว่าผู้หญิงไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ชอบที่จะปากไม่ตรงกับใจตัวเองเย่ซิวดูเวลา เมื่อเห็นว่ายังไม่ถึงแปดโมงเช้า ก็ครุ่นคิดสักครู่แล้วเตรียมไปยังบ้านเช่าของชูตงไม่ได้ฝึกอบรมสาวน้อยคนนี้มาหลายเดือน ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้ว…… “นางสารเลว ยังไม่รีบเปิดประตู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 711
ตู้ม!ชายคนหนึ่งเตะประตูเหล็กอย่างแรง ทำให้ประตูเหล็กทั้งบานยุบลงไป บนกำแพงข้าง ๆ เองก็มีรอยแตกหลายรอยปรากฏขึ้นด้วย“ฉันจะถามเธออีกครั้ง จะเปิดประตูไหม ถ้าไม่เปิดจะงัดเข้าไปแล้วนะ”คนเหล่านี้เคยมาที่นี่สองสามครั้งแล้ว ความอดทนก็หมดไปนานแล้วเช่นกัน อีกอย่างพวกเขาอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าชูตงหน้าตาเป็นอย่างไรใช่แล้ว เนื่องจากพวกเขาไม่กล้าสร้างเรื่องในตอนกลางวัน เพราะตอนนั้นการออกลาดตระเวนของตำรวจค่อนข้างแน่นหนาปกติพวกเขาจึงมาในตอนเย็นเท่านั้น ดังนั้นจนถึงตอนนี้จึงไม่มีใครเคยเห็นหน้าชูตงมาก่อนถ้าพวกเขาได้เห็นรูปร่างหน้าตาของชูตง เกรงว่าคงอดใจไม่ไหวและถูกล่อลวงให้ทำเรื่องที่เลวร้ายได้หัวใจของชูตงสั่นสะท้านไปทั้งดวง วินาทีนี้เธอรู้สึกได้เลยว่าตัวเองตื่นตระหนกอย่างที่สุดเธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและก้มดูเวลา เธอแจ้งความไปแล้วแต่ยังต้องใช้เวลาอีกพอสมควรกว่าที่ตำรวจจะมาถึงคราวนี้คนข้างนอกที่มาดุร้ายเป็นพิเศษ นี่ทำให้เธอซึ่งไม่เคยเจอเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อนรู้สึกหวาดกลัวโครม!เสียงกึกก้องดังขึ้นอีกครั้ง ประตูเหล็กถูกเตะจนเสียรูปอย่างหนัก ถ้ามีอีกครั้ง เช่นนั้นประตูบานนี้จะถูกพวก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 712
เห็นเพียงว่ามือทั้งมือของเขาตอนนี้มันโชกเลือดทันใดนั้นไม่กี่คนก็หมุนตัวกลับมา แล้วเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาจนไม่น่าจะหาเจอได้ในชีวิตจริงยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าเย็นชาอย่างยิ่ง“ไอ้พวกขยะ แม้แต่ผู้หญิงที่ฉันต้องตาก็ยังกล้าแตะต้อง!”ร่างของเย่ซิวปลดปล่อยกลิ่นอายที่เย็นยะเยียบเและน่าสยดสยองออกมา ถ้าตัวเองมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เตาหลอมที่เขาหมายตาไว้นี้คงจะพังทลายไปแล้ว“ไอ้หนู แกเป็นใคร!”“รู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!”เมื่อคนเหล่านี้เห็นว่าเย่ซิวมีเพียงคนเดียว ก็รู้สึกโกรธจัดและคิดที่จะพุ่งขึ้นไปเพื่อจัดการกับเขา“หยุดเดี๋ยวนี้ พวกแกบ้าไปแล้วเหรอ!” ผู้ชายคนนั้นที่ถูกเย่ซิวทำร้ายผ่านอากาศมีเหงื่อเย็นผุดซึมขึ้นเต็มหน้าผาก รีบตะโกนเพื่อควบคุมคนของตัวเองหลายคนลูกน้องไม่กี่คนไร้ตา แต่เขามีตาเย่ซิวสามารถทำให้มือของตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้โดยที่ไม่ต้องใช้กำลังจากภายนอกใด ๆ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้เดียวนั่นก็คือเขาเป็นจอมยุทธ์!ครั้งหนึ่งเขาเคยติดตามลูกพี่ใหญ่คนหนึ่ง จึงได้รู้และเห็นว่าจอมยุทธ์นั้นร้ายกาจมากแค่ไหน พวกเขาสามารถใช้กำลังภายในทำร้ายศัตรูจากระยะไกลได้ตัวตนแบบนั้นล้ว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 713
“งั้นขั้นแรกเซ็นสัญญาจ้างงานยี่สิบปีกับบริษัท ถ้าเวลาทำงานไม่ครบจะต้องชดเชยเป็นจำนวนเงินห้าร้อยล้านบาท”ชูตงมองเย่ซิวด้วยความโกรธ "ยี่สิบปีมากเกินไปแล้วมั้ง คุณเห็นฉันเป็นทาสหรือไง?"จู่ ๆ เย่ซิวก็ยื่นมือออกมาแล้วคว้าเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาร่างกายของเธออ่อนนุ่ม กลิ่นหอมลอยส่งมาปะทะจมูก "ใช่ว่าผมจะไม่จ่ายค่าจ้างให้คุณสักหน่อย เซ็นสัญญากับผม ไม่งั้นคุณก็เอาตัวเข้าแลก เลือกด้วยตัวเอง"“ไอ้คนอันธพาล” ชูตงรีบกระโดดขึ้นมาจากอ้อมแขนของเย่ซิว ถอยไปยืนให้อยู่ห่างจากเขาไม่กี่เมตร แก้มทั้งสองข้างแดงเถือกไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรือว่าเขินอาย แต่หัวใจของเธอเต้นเร็วมากเย่ซิวยังได้กลิ่นหอมของชูตงติดอยู่บนฝ่ามือของตัวเองเขาหัวเราะแล้วพูดว่า "หอมมาก"ชูตงกัดฟันกรอด มองผู้ชายที่น่าชังคนนี้ด้วยความโกรธแน่นอนว่านี่เป็นเพียงการแสดงออกภายนอก จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้โกรธเย่ซิวเหมือนที่แสดงออกมาให้เห็นขนาดนั้นจุดนี้ทำให้ตัวเธอเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าทำไม?“คนล่ะ? อยู่ที่ไหน?”ตอนนี้เองที่แฟนเก่าของชูตงก็วิ่งเข้ามาเขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะแก้แค้นผู้หญิงคนนี้อย่างไรก็ตามเมื่อเขาวิ่งเข้า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 714
ชูตงยู่ปาก "ฉันยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้เหรอ?"“ทำไม คุณยังอยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เกิดซ้ำอีกครั้งเหรอ?” เย่ซิวมองผู้หญิงที่ดื้อรั้นคนนี้แล้วพูดออกไป “ยังไม่รีบไปเก็บของแล้วย้ายออกไปจากที่นี่อีก?”ชูตงเผยสีหน้าลังเล "ค่าเช่าที่นี่ราคาถูกมาก และฉันก็จ่ายเงินมัดจำไปสองหมื่นห้าพันบาทแล้วบ้านยังไม่หมดสัญญา ถ้าฉันย้ายออกในตอนนี้ก็จะไม่ได้รับเงินมัดจำคืน…”“ตามใจคุณ จะยังไงก็ได้” เย่ซิวยักไหล่ “ถ้างั้นคุณก็รอคนพวกนั้นกลับมาหาคุณในตอนกลางดึก รอพวกนั้นสลับกันปีนขึ้นเตียงคุณเถอะ…”ดวงตาของชูตงเต็มไปด้วยน้ำตา ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างหยุดไม่ได้ "คุณอย่าขู่ให้ฉันกลัวสิ"“ผมขี้เกียจจะคุยกับคุณแล้ว”พูดจบ เย่ซิวก็ยืนขึ้นและเตรียมที่จะออกไปถ้าเขาบอกว่าตัวเองจะช่วยหาห้องหรือไม่ก็อาสาที่จะอยู่ค้างคืนกับเธอ ผู้หญิงคนนี้ต้องคิดว่าเขามีเจตนาแอบแฝงแน่ไม่สู้แสร้งทำเป็นว่าจะจากไป ปล่อยให้เธอรู้สึกกลัว ถึงตอนนั้นเธอก็จะวิ่งมาขอร้องเขาด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรือตามที่คาดไว้ เมื่อผู้หญิงคนนี้เห็นเย่ซิวกำลังจะจากไป เธอก็ร้อนใจขึ้นมาท้ายที่สุดเธอยังเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง ไม่ว่าจะดื้อรั้นหัวแข็งแค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 715
เย่ซิวมองเธอด้วยสายตาที่ใช้มองคนโง่ "คุณคิดว่าตัวเองมีค่ามากแค่ไหนกันเนี่ย ผู้ชายทุกคนจะต้องชอบคุณ แล้วต้องหาทางเอาอกเอาใจคุณใช่ไหม?”“เหตุผลที่ผมให้บ้านคุณอยู่ฟรี มันมีเงื่อนไขอยู่ คุณต้องช่วยผมจัดการธงานในต่างประเทศหลังจากเลิกงานแล้ว”เย่ซิวเคยดูข้อมูลของชูตงมาก่อน เธอเรียนด้านบริหารมาทางด้านสำนักโอสถนั้นทุกวันจะมีเอกสารส่งมา เย่ซิวไม่สามารถสิ้นเปลืองเวลาให้กับเรื่องนั้นได้ทุกวัน ดังนั้นเขาจึงต้องหาใครสักคนมาช่วยเขาจัดการกับสิ่งนี้ ใบหน้าของชูตงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและร้อนผ่าวเมื่อได้ยินคำพูดของเย่ซิว เธอรู้สึกเขินอายมาก จึงรีบเปลี่ยนเรื่องพูด "ถ้างั้น...คุณจะให้ฉันทำอะไร?"“จัดการงานต่างประเทศให้ผม คุณวางใจเถอะ ไม่กวนเวลาคุณนานหรอก ทุกวันอย่างมากทำแค่หนึ่งชั่วโมงก็พอ คุณไปจัดการธุระเหล่านั้นโดยอิงตามที่ผมขอก็พอแล้ว”“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ตกลง”“ไปกันเถอะ”เขาเดินไปข้างนอกทันที โดยไม่หันกลับมามองเธออีกเลยกับผู้หญิงประเภทนี้ จะทำท่าดี ๆ กับเธอมากไม่ได้ชูตงรีบตามขึ้นไปหลังจากผ่านไปกว่าสี่สิบนาที ก็มาถึงเขตพักอาศัยระดับไฮเอนด์เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายนอกล้วน เป็นทห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 716
ดวงตาของชูตงกลอกไปมารวดเร็ว ก่อนจะหยิบกระดาษและปากกามาเขียนอะไรบางอย่างอย่างคล่องแคล่วจากนั้นเธอก็ยื่นกระดาษให้เย่ซิว “เพื่อความรอบคอบ ฉันคิดว่าเราควรเซ็นสัญญากันไว้ก่อนนะ จะได้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย”เย่ซิวส่ายหน้า ผู้หญิงคนนี้ช่างระมัดระวังเสียจริง เหมือนกลัวว่าเขาจะคิดร้ายกับเธอเสียอย่างนั้นเขาหยิบกระดาษขึ้นมาดู เนื้อหาในสัญญาก็ไม่มีอะไรที่ดูไม่สมเหตุสมผล เย่ซิวจึงเซ็นชื่อลงไปอย่างไม่ลังเลชูตงยิ้มออกมาอย่างดีใจ พร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับเต็มไปด้วยความหวังสัญญาที่เซ็นไว้นั้นกำหนดระยะเวลาห้าปี ตราบใดที่ชูตงช่วยงานเย่ซิว เธอก็จะสามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้ฟรีสิ่งที่เธอคิดในตอนนั้นคือ ต่อให้เย่ซิวไม่จ่ายเงินให้เธอ เธอก็ยังสามารถหาผู้หญิงมาร่วมเช่าได้อีกหลายคนอพาร์ตเมนต์ทำเลทองแบบนี้ไม่มีทางหาคนเช่าไม่ได้แน่นอนถ้าเธอหาผู้หญิงมาร่วมเช่าสักสองสามคน คนละหมื่นห้าต่อเดือน เธอก็จะมีรายได้เสริมเดือนละเกือบห้าหมื่นบาทเลยทีเดียวพอเป็นแบบนี้แล้ว แผนการเก็บเงินซื้อบ้านของเธอก็จะสำเร็จเร็วขึ้นไปอีกเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของเธอก็หรี่ลงเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวด้วยความสุข“ยิ้ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 717
เย่ซิวรีบวิ่งไปที่ห้องครัวด้วยความเร็วสูงสุด เมื่อไปถึง เขาก็เห็นชูตงนั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้องพลางกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง“เกิดอะไรขึ้น?”“มีแมลงตัวใหญ่มาก ฮือ ๆ ๆ”ชูตงซุกหน้ากับผนัง และยกมือสั่นเทาชี้ไปที่ผนังด้านหลังเย่ซิวหันไปมอง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้แมลงตัวใหญ่ที่เธอกลัวนักหนา ที่แท้ก็แค่ตุ๊กแกตัวหนึ่งเท่านั้นที่นี่ไม่มีคนอยู่มาสักพักแล้ว การมีแมลงหรือสัตว์เลื้อยคลานบ้างจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเมื่อเห็นดังนั้น เย่ซิวก็เกิดความคิดแผลง ๆ ขึ้น เขาตะโกนเสียงดังด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่า “แย่แล้ว ตุ๊กแกกำลังคลานมาทางคุณแล้ว!”“กรี๊ดดด!!”ชูตงกรีดร้องเสียงแหลมแล้วกระโดดเกาะเย่ซิวแน่นเหมือนปลาหมึกยักษ์ร่างของเธอนุ่มนิ่มเหมือนเยลลี่ทำให้เย่ซิวยิ้มด้วยสีหน้าที่ผู้ชายทุกคนจะรู้กันดี สัมผัสที่ไม่มีอะไรเทียบได้นี้ แน่นอนเขาย่อมไม่ปฏิเสธสิ่งดี ๆ ที่วิ่งเข้ามาหาเองหรอกชูตงกอดเย่ซิวแน่นนานเกือบนาที ก่อนจะได้สติกลับมาแล้วรีบผละตัวออก ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจนแทบจะมีเลือดซึมออกมาทว่าเย่ซิวกลับแกล้งทำเป็นขึงขัง พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณทำอะไรของคุณ? อยู่ดี ๆ ก็มาก
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
