Share

บทที่ 782

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
ความคิดเห็นจากผู้คนบนโลกออนไลน์ต่างหลั่งไหลเข้ามามากมาย

แม้จะยอมรับในความกล้าหาญของเย่ซิว แต่หลายคนก็เตือนเขาว่าถ้ารู้สึกไม่ไหวก็ให้รีบยอมแพ้เถอะ จะได้ไม่ต้องบาดเจ็บ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่คิดว่าชายรูปร่างบอบบางอย่างเย่ซิวจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของอาคิตะ อิจิโร่ที่ร่างกายกำยำเหมือนหมีได้

เย่ซิวยืนไขว้หลังด้วยท่าทีสงบและเอ่ยอย่างเรียบเฉย

“ประเทศบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างอ่ายเหริน ประชาชนมีภูมิปัญญามาไม่ถึงพันปี

ความลึกซึ้งและรากฐานตื้นเขินขนาดนั้นแต่ยังกล้าบุกมาท้าทายประเทศมหาอำนาจแบบนี้ ช่างไม่รู้จักประมาณตนเอาเสียเลย

วันนี้ฉันจะสู้กับแกให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าฉันใช้เกินสองกระบวนท่า ฉันจะปลิดชีพตัวเองตรงนี้เลย”

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ไม่ว่าจะเป็นอาคิตะ อิจิโร่หรือเหล่าลูกศิษย์ของเขาต่างก็หัวเราะกันจนแทบหยุดไม่ได้

อาคิตะ อิจิโร่หัวเราะเสียงดังอย่างกับเสียงฟ้าร้อง “ฮ่า ๆ ไม่เลวเลยนี่ แกดูน่าสนใจกว่าคนอื่นเยอะ

ทำงานอะไรวะ เป็นตลกเหรอ? เรื่องที่แกพูดมันขำมากเลยจริง ๆ”

“ตลกมากใช่ไหม?” เย่ซิวยิ้มเย็นที่มุมปากขณะก้าวเดินออกไปข้างหน้า

โครม!

พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกมาเหมือนคลื่นยักษ์พัด
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
นิพนธ์ อินทรพลัด
อย่าบอกนะ ว่ามีแค่นี้อีก ถ้าเป็นอย่างนั้น จากยอดเยี่ยม ก็จะกลายเป็นยอดแย่ทันที
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1312

    ไม่นานหลังจากนั้น รูขุมขนของฝูงวานรไม้ครามก็พ่นพลังปราณออกมาจำนวนมากภายใต้แรงผลักดันจากสัญชาตญาณ วานรแต่ละตัวรีบนั่งขัดสมาธิ และเริ่มดูดซับพลังงานอันมหาศาลที่แฝงอยู่ในร่างเย่ซิวนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ อย่างใส่ใจ เผื่อหากมีปัญหาใดเกิดขึ้นจะได้ลงมือช่วยได้ทันทีแต่ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงเกินเหตุไปหน่อยเพราะรากฐานของวานรเหล่านี้เย่ซิวฝึกฝนอย่างเข้มงวด แต่ละตัวจึงมีรากฐานที่มั่นคงอย่างหาตัวจับยากการทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยภายใต้สายตาของเย่ซิว ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็มีวานรทะลวงระดับประสบความสำเร็จเป็นตัวแรกขนที่ไหม้เกรียมก่อนหน้านี้กลับงอกขึ้นใหม่ ดูหนาแน่นและแข็งแรงยิ่งกว่าเดิม ความสามารถในการป้องกันก็เพิ่มสูงขึ้นมากความสูงไม่เปลี่ยนไปนัก แต่กล้ามเนื้อกลับกระชับแน่น และพละกำลังทางกายภาพพุ่งขึ้นมหาศาลเมื่อตัวแรกทะลวงผ่านได้ ตัวที่สอง ตัวที่สาม ก็ทยอยตามมาเรื่อย ๆ…เพียงแค่สองชั่วโมง วานรทั้งร้อยตัวก็ทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานครบทั้งหมด ทั่วห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอายพลังปีศาจอันหนาแน่นเย่ซิวพอใจอย่างมากที่เขาทุ่มเทลงไปมากมายไม่เสียเปล่า ในที่สุดก็ทำให้เจ้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1311

    เมื่อเย่ซิวรับรู้ถึงพลังจิตที่ถูกส่งมา ดวงตาเขาก็หดแคบลงโดยไม่รู้ตัว เขาหันขวับไปมองหญิงสาวคนนั้นทันทีในพลังจิตนั้นแฝงไปด้วยข้อความที่บอกว่าอีกไม่นานเธอก็จะฟื้นคืนชีพ และจะออกจากที่นี่ เธอเลยขอให้เย่ซิวช่วยเตรียมของบางอย่างเอาไว้ให้พร้อมและยังบอกเย่ซิวด้วยว่า เมื่อถึงเวลานั้นจะมอบโชควาสนาอันยิ่งใหญ่ให้แก่เขาสีหน้าของเย่ซิวเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปเขารู้สึกกังวลขึ้นมาในใจ หากผู้หญิงคนนี้ฟื้นขึ้นมาแล้วกลับคำ ฆ่าเขาทิ้งเสียจะทำยังไง?ไม่ใช่ว่าเขาคิดร้ายกับผู้อื่น แต่เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกของผู้ฝึกตนอยู่ทุกวันดูเหมือนว่าเธอจะรับรู้ถึงความคิดในใจของเย่ซิว จึงส่งพลังจิตมาอีกระลอก แสดงความหมายว่าจะไม่ทำอะไรเขาแน่นอนและในพลังจิตนั้นยังแฝงไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว เกินกว่าที่เย่ซิวจะจินตนาการได้เขาตกตะลึงอย่างหนักเมื่อพบว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมร่างกายได้มีพลังลึกลับบางอย่างควบคุมร่างกายของเขาให้ขยับเคลื่อนไหวตามต้องการเพียงไม่กี่วินาที พลังนั้นก็จางหายไปเย่ซิวก็สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกครั้งหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงน้ำแข็งใช้วิธีนี้บอกกับ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1310

    เย่ซิวแกล้งแหย่เธอเล่น “เธอสอนเหมียวเหวินเหวินใช้ได้เลย ฉันพอใจมาก”ทันใดนั้น ดวงตาของเสี่ยวโหรวก็แดงก่ำขึ้นทันที รู้สึกน้อยใจจนพูดไม่ออก น้ำตาเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำ ราวกับพร้อมจะไหลลงมาได้ทุกเมื่อเย่ซิวไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะอ่อนไหวขนาดนี้ แค่พูดแหย่ไม่กี่คำก็จะร้องไห้แล้ว จึงรีบปลอบทันที “โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะ ไม่แกล้งเธอแล้ว เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าเธอฝึกจนถึงระดับมหายานเมื่อไหร่ ฉันจะรับเธอไว้แน่นอน โอเคไหม”เด็กคนนี้มีพรสวรรค์สูงมาก แต่ไม่ควรเอาเวลาไปใส่ใจกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อย่างเดียว เย่ซิวเลยอยากให้เธอมีเป้าหมายที่ชัดเจนไว้ต่อสู้เพื่อมันพอเสี่ยวโหรวได้ยินแบบนั้น ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที “จริงหรือเจ้าคะ นายน้อยพูดจริงใช่ไหมเจ้าคะ”“แน่นอนอยู่แล้ว”“งั้นเรามาเกี่ยวก้อยกัน ห้ามผิดคำพูด ใครผิดเป็นลูกหมา”นิ้วก้อยเล็กใหญ่สองนิ้วยื่นออกมาเกี่ยวกัน หลังจากได้คำสัญญา เสี่ยวโหรวก็ดีใจอย่างยิ่งจนเหมือนทั้งตัวเปล่งแสงออกมา เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งกลับไปห้องของตัวเองอย่างกระตือรือร้น เป้าหมายต่อไปคือระดับมหายานสายเลือดของเสี่ยวโหรวไม่ธรรมดา ถ้าเธออยากจะไปถึงระดับนั้น ขยัน

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1309

    “ในที่สุดมันก็กลับมาแล้ว ในที่สุดก็ได้ตันเถียนคืนมา” เหมียวเหวินเหวินน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจตอนที่ตันเถียนของเธอถูกทำลาย พลังบางส่วนที่กระจายออกไปได้ซ่อนอยู่ในเลือดเนื้อทั่วร่าง ตอนนี้ตันเถียนได้รับการฟื้นฟู พลังเหล่านั้นก็เหมือนได้รับแรงดึงดูด ค่อย ๆ ไหลกลับเข้าร่างอีกครั้งระดับพลังของเหมียวเหวินเหวินก็พุ่งขึ้นไปถึงระดับสร้างรากฐานปราณได้ทันที“อ๊าาา!” หลังจากนั้นเธอก็เพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพแบบไหน เธอกรีดร้องออกมาเสียงดังแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความตกใจเย่ซิวมองเธอ แล้วสั่งเสียงเรียบ “ลุกขึ้น!”แม้ในใจของเหมียวเหวินเหวินจะเต็มไปด้วยความอับอาย แต่เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา เธอก็พยายามข่มความเขินอายในใจ แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนเธอหลับตาปี๋ ไม่กล้ามองเย่ซิวแม้แต่น้อย ผิวกายทั้งตัวถูกย้อมเป็นสีชมพูระเรื่อความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน หัวใจเต้นรัวจนแทบหลุดออกมานอกอก รู้สึกเก้ ๆ กัง ๆ ไปหมดทั้งตัวเย่ซิวยกมือขึ้นเชยคางของเธอเบา ๆ “ลืมตาแล้วมองมาที่ฉัน”ขนตาของเธอสั่นระริก ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอขบริมฝีปากล่างเบา ๆ ใจเตลิดวุ่นวายสุดจะควบ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1308

    เธอแอบคิดว่าถ้าฝึกอีกสักพักก็คงสามารถทนรับการฝึกหนักจากเย่ซิวได้นานขึ้น และบางทีวันหนึ่งเธออาจจะเป็นฝ่ายกดเขาไว้ได้บ้างเพราะมีเป้าหมายนี้เป็นแรงผลักดัน เธอจึงมีแรงฮึดเต็มเปี่ยมหลังจากฝึกเสร็จ หลัวเวยเวยก็อาศัยช่วงที่ฟ้ายังไม่สว่าง แอบกลับออกไปเงียบ ๆ เธอยังไม่เปิดเผยความสัมพันธ์กับเย่ซิวอย่างเป็นทางการ แม้จะมีคนรู้กันอยู่หลายคน แต่พวกนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรมั่วซั่วออกไปเย่ซิวเดินออกมาที่ห้องโถงใหญ่ ก่อนจะเห็นเหมียวเหวินเหวินตื่นมาแล้ว ตามที่เขากำหนดไว้ ทุกคืนเธอต้องเข้านอนตอนสามทุ่ม และตื่นตอนตีห้าเพื่อเริ่มทำงานตอนนี้เหมียวเหวินเหวินกำลังปัดกวาดเช็ดถูห้องโถง พร้อมกับเตรียมอาหารเช้าไปด้วย พอจัดเตรียมอาหารเสร็จ ก็เป็นเวลาตีห้าครึ่งพอดีหลังจากถูกปรับวินัยมาระยะหนึ่ง ตอนนี้เธอก็กลายเป็นแม่บ้านที่ดูดีมีระเบียบเรียบร้อยไม่มีวี่แววของภาพลักษณ์เดิมซึ่งเป็นอดีตสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักจ้าวโอสถที่เคยเย่อหยิ่งถือดีเลยแม้แต่น้อยพอจัดอาหารเสร็จ เธอก็ยกไปวางตรงหน้าเย่ซิว แล้วโน้มตัวเล็กน้อย “อาหารเช้าจัดเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญนายท่านรับประทานค่ะ”เย่ซิวพยักหน้า รับอาหารเช้ามา แล้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1307

    “ของอะไรน่ะ?” หลัวเวยเวยถามขึ้นอย่างสงสัยเย่ซิวหันไปเอ่ยกับเขาว่า “เอาออกมาให้ดูหน่อย”หานเฟิงแตะที่กระเป๋าสัตว์อัญเชิญตรงเอว ก่อนจะมีแสงสว่างวาบขึ้นมาทันใดนั้นก็มีฝูงวานรขนฟูที่ทั้งตัวรวมถึงดวงตาของมันเป็นสีเขียวอมฟ้า สูงประมาณครึ่งเมตรจำนวนร้อยตัว ปรากฏตัวขึ้นเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบหลัวเวยเวยมองแล้วตกใจเล็กน้อย “วานรไม้คราม สัตว์วิญญาณแบบนี้หายากมากนะ ตัวหนึ่งก็ปาเข้าไปสิบล้านศิลาวิญญาณแล้ว นายจะซื้อมาทำไมตั้งร้อยตัว”“จะใช้ตั้งเป็นหน่วยอารักขาที่แข็งแกร่ง”เย่ซิวใช้เวลาค้นคว้าข้อมูลอยู่นานกว่าจะเลือกสัตว์พวกนี้มา พวกมันมีพรสวรรค์ทางด้านร่างกายสูงมาก โดยทั่วไปแค่โตเต็มวัยก็สามารถมีพลังถึงระดับสร้างรากฐานปราณขั้นสมบูรณ์ได้แล้วที่สำคัญกว่านั้น พวกมันมีความสามารถพิเศษด้านการรักษาตั้งแต่เกิด ไม่ใช่แค่รักษาตัวเองดท่านั้น แต่ยังรักษาคนอื่นได้ด้วยและที่สำคัญที่สุด วานรไม้ครามมีความจงรักภักดีสูงมาก พวกมันจะภักดีแค่กับเจ้านายเพียงคนเดียวตลอดชีวิตพอเลือกแล้ว ต่อให้ตายก็จะไม่หักหลังเมื่อพิจารณาทุกอย่างแล้ว เย่ซิวจึงเลือกพวกมันเขากวาดตามองวานรไม้ครามทั้งร้อยตัว แต่ละตัวหน้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status