พบเจอ

สวัสดีทุกคนวัันนี้ที่บ้านเอื้ออารีจะมีงานตอนรับผู้มีพระคุณกับบ้านเอื้ิออารีของเรา

"คุณแม่ค่ะ วันนี้มีอะไรเหรอค่ะ ทำไมดูทุกคนมีความสุขกันจัง'เด็กน้อยในตาแสนเศร้าเอ่ยถามอย่างสงสัย

'วันนี้จะมีงานตอนรับผู้มีพระคุณของเราน่ะลูก'​หญิงวัยชราเอ่ยบอกกับเด็กสาวอย่างเอ็นดู

"จริงเหรอค่ะ เขาคือใครหรือค่ะ"เด็กสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย

"ท่านชื่อ คุณนิโคลาสกับคุณหญิงขนิษฐาน่ะลูกแต่ครั้งนี้ท่านติดธุระเลยให้ลูกชายมาแทนซึ่งแม่ก็ไม่เคยเห็นหน้าแค่รู้เพียงชื่อเท่านั้นเอง"เอื้ออารีเอ่ยตอบทำให้มะลิคล้ายความสงสัยได้บาง

หลังจากที่ทั้งคู่กำลังนั่งคุยกันอย่างสนิทสนิม นิ่ม ซึ่งเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลเด็กๆก็เดินมาหาแม่เอื้อเพื่อบอกว่าผู้มีพระคุณของที่นี้มาถึงแล้ว

ขบวนรถBMW จำนวน3คันแล่นมาจอดบริเวณทางเขา และมีเหล่าบอดี้การ์ดออกมาเปิดประตูให้แก่เจ้านาย ชายหนุ่มในชุดสูทสีน้ำเงินตัดผิวขาวทำให้ดูโดดเด่นบวกกับแว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งทำให้หน้าเข้ารูปทำให้เขาดูโดดเด่นเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาในบริเวณบ้านแม่เอื้ออารีก็เดินออกมาตอนรับอย่างอบอุ่น

"สวัสดีค่ะคุณนิคโคลติน"หญิงในวัยชรายกมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นลูกด้วยความยินดี

"สวัสดีครับ ทีหลังไม่ต้องไหว้ผมน่ะครับ ผมต่างหากที่ต้องยกมือไหว้เพราะแม่เอื้อแก่กว่าผมตั้งเยอะ"ชายหนุ่มรับไหว้และเอ่ยพูดกับหญิงชราอย่างเคารพ

"จ่ะ งั้นเชิญเข้ามาข้างในก่อนน่ะจ่ะ"เอื้ออารีจึงเชิญชายหนุ่มเข้ามาในบริเวณบ้านที่แสนร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้นานาชนิดร่วมๆแล้วน่าอยู่มาก

หลังจากนั้นก็ชายหนุ่มก็มอบเงินที่จะมอบให้บ้านเอื้ออารีเป็นประจำทุกปีให้แก่แม่เอื้ออารีและร่วมรับประทานอาหารกับเด็กๆตามคำเชิญของเอื้ออารีและเขาก็ต้องไปสดุดตากับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง อายุน่าจะ18ปี เธอน่ารักมากผิวขาวอมขมพู่ ใบหน้าเล็กๆออกแนวหวานหยดย้อยเวลายิ้มจะเห็นลักยิ้มทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากและเขาไม่อาจละสายตาจากเธอได้

หลังจากร่วมรับประทานอาหารกับเด็กและแม่เอื้ออารีเรียบร้อยชายหนุ่มก็รีบไปเจรจาขอเด็กสาวไปอยู่ด้วย

"แม่เอื้อครับ  เด็กคนนั้นน่ะครับเธอชื่ออะไรอะไรครับ"ชายหนุ่มเข้าเรื่องที่ตนอยากรุ้ทันที

"อ่อ แกรชื่อมะลิน่ะค่ะ ชีวิตแกรน่าสงสารมากเลยค่ะ"เอื้ออารีพูดพรางทอดสายตามองไปยังเด็กสาวที่นั่งเล่นอยู่กับน้องๆของเธอ

"ยังไงครับ"ชายหนุ่มเมื่อได้ยินจึงรีบเอ่ยถามทันที

"พ่อแม่แกเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่แถมไม่มีญาติที่ไหนเลย"เอื้ออารีเล่าเรื่องราวต่างๆให้ชายหนุ่มฟัง ชายหนุ่มเมื่อได้ฟังยิ่งสะท้อนใจสงสารเด็กสาวเหลือทน

"แม่เอื้อครับ ถ้าผมจะรับเลี้ยงมะลิแม่เอื้อจะว่าอะไรไหมครับ"ชายหนุ่มเข้าเรื่องที่ตนต้องการทันที

"ได้สิค่ะ ฉันยินดีมากเลยค่ะ"เอื้ออารียิ้มออกมากรู้สึกดีใจที่มีคนใจดีอย่างนิคโคลตอนมารับเลี้ยงเด็กสาว

"ครับ ขอบคุณมากครับ"ชายหนุ่มกล่างขอบคุณ

เอื้ออารีเมื่อได้ฟังข่าวดีจึงรีบมาหาเด็กสาวทันทีเพื่อบอกให้เด็กสาวไปเตรียมตัวเพื่อไปอยู่กับขายหนุ่ม

"มะลิลูกต่อไปนี้หนูต้องไปอยู่กับคุณนิคโคลตอนน่ะลูก"เอื้ออารีเดินมาบอกเด็กสาวที่กำลังนั่งเล่นกับน้องๆอยู่อย่างสนุกสนาน

"ทำไมค่ะแม่เอื้อ"เด็กสาวตกใจจึงรีบเอ่ยถามทันที

"คุณเขารับเลี้ยงหนูน่ะลูก"เอื้ออารีว่าพรางลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู

"แต่มะลิไม่อยากไปนิค่ะ"เด็กสาวออกอาการดื้อดึงไม่อยากไปเพราะเธอไม่รู้จักเขาแม้แต่น้อย

"ทำไมหล่ะลูก"เอื้ออารีได้ยินคำตอบถึงกับงงจึงซักถาม

"ก็หนูไม่รู้จักเขานิค่ะ หนูกลัว"เด็กสาวว่าพรางก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้า

"คุณเขาใจดีน่ะลูก"เอื้ออารีพูดปลอบเพื่อให้เด็กสาวคล้อยตาม

"จริงเหรอค่ะ"เด็กสาวที่ไม่เชื่อจึงรีบเอ่ยถาม

"จริงสิลูก"เอื้ออารียิ้มรับเธอรู้สึกใจหายเหมือนกันเพราะเธอเอ็นดูมะลิเหมือนลูกแท้ๆ

กว่าจะเจราจาเกลี่ยกล่อมเด็กสาวได้ก็นานพอสมควรจนทำให้คนที่กำลังรอรอไม่ไหวจึงเดินเข้ามาตามแค่ก็เห็นเด็กสาวถือกระเป๋าออกมาเสียก่อน

"แม่เอื้อค่ะ มะลิไปแล้วน่ะ"เด็กสาวหันไปกอดลาเอื้ออารีก่อนจะเดินมาหาชายหนุ่มและกระเป๋าให้เอดลเพื่อให้เอาไปเก็บ

"จ่ะ เดินทางปลอดภัยน่ะ"เอื้ออารีปล่อยกอดและอวยพรให้เด็กสาวกับชายหนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปขึ้นรถเพื่อเดินทาง

เมื่อทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยขบวนรถก็ถยอยออกออกไปทยายสู่ท้องถนนต่อไป

"หนู ชื่ออะไรครับ"เมื่อบรรยากาศในรถดูเงียบเกินไปชายหนุ่มจึงเอ่ยถามเด็กสาวถึงแม้จะรู้ชื่อเธอแล้วแต่เขาแค่อยากได้ยินเสียงเธอแค่นั้น

"หนู ชื่อมะลิค่ะ"เด็กสาวเอ่ยตอบเสียงหวานหยดและหันไปสนใจบรรยากาศนอกรถจนเวลาล่วงเลยไป เด็กสาวจึงพล่อยหลับไปเพราะเหนื่อยจากการเดินทางชายหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นจึงอุ้มเด็กสาวมานอนซบอกพร้อมถอดสูทตัวนอกมาห่มให้เพื่อกันความหนาว จนเวลาล่วงเลยทั้งหมดจึงเดินทางมาถึงบ้านของชายหนุ่มขบวนรถจึงถยอยขับเข้าในตัวบ้านเมื่อรถจอดสนิทจะหันไปปลุกเด็กสาวที่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มเด็กสาวขึ้นมานอนในห้องที่ได้จัดเตรียมให้พร้อมห่มผ้าและก้มลงหอมหน้าผากมนแผ่วเบาปิดไฟและเดินออกจากห้องเพื่อไปจัดการที่ค้างไว้ให้เสร็จ

18.00 มะลิรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหิวแต่พอตื่นก็ตกใจกับสถานที่ใหม่แต่พอมานึกๆดูก็คล้ายความตกใจได้และเดินลงมาหาอะไรกินเพราะตอนนี้หิวมากพอเดินลงมาก็เห็นเหล่าแม่บ้านเตรียมอาหารเด็กสาวจึงเดินเข้าไปถาม

"เออ ไม่ทราบว่ามีอะไรรับประทานบางค่ะ คือตอนนี้หนูหิวมากเลย"เเด็กสาวเอ่ยถามรียกความเอ็นดูจากเหล่าแม่บ้านที่กำลังเตรียมอาหารกัน

"มีเยอะแยะเลยค่ะ จะรับประทานเลยไหมค่ะ"แม่บ้านเอ่ยถามเพราะเห็นว่าเด็กสาวหิวจริง

"ค่ะ แล้วคุณนิคโคลตินหล่ะค่ะเด็กสาวถึงแม้จะหิวแค่ไหนแต่ก็ไม่ลืมนึกถึงผู้อื่น

"อ่อ คุณท่านออกไปข้างนอกค่ะ"แม่บ้านเอ่ยตอบเด็กสาว

"ค่ะ งั่นมะลิทานก่อนแล้วกัน หิวมากเลย"เด็กสาวว่าพรางลูบท้องน้อยๆและยิ้มกว้างกับเหล่าแม่บ้าน

หลังจากที่มะลิทานข้าวเรียบร้อยก็ขึ้นไปอาบน้ำนอนตามปกติ