เข้าสู่ระบบChapter 52“โอ้ว...ดีจัง...ดีเยี่ยมเลยมัซ” อิลฮัมกำลังถูกพายุลูกใหญ่ซัดกาย ช่องทางเร้นรักบีบกระชับความแข็งแรงเป็นจังหวะ ยิ่งทำให้เกิดความเสียวซ่านมากขึ้น แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่แสนหฤหรรษ์ อิลฮัมเพิ่มความเร็งแรง หนักหน่วงทุกการเข้าออก ร่างสาวกระเพื่อมไหวตามแรงรัก“คุณอิลฮัม...คุณอิลฮัม” ทรวงอกสาวคู่สวยยังเป็นเป้าหมายของปากและลิ้นหนา อิลฮัมบรรเลงลิ้นบนยอดถัน ดูดดื่มราวกับคนตายอดตายอยากมานานแรมปีอิลฮัมปรับเปลี่ยนท่วงท่า เขาพลิกกายสุจิตราให้อยู่ในท่าตะแคง ก่อนที่เขาจะเอนกายซ้อนทับแผ่นหลังสาว ยกขาด้านบนของหล่อนพาดลงบนแขนเขาคล้ายเปิดทางให้ตนนำความ โดยมือของแขนข้างนั้นกอบกุมดอกบัวไว้เต็มกำมือ เมื่อจัดท่วงท่าเรียบร้อย อิลฮัมก็เริ่มบรรเลงเพลงรักทันทีและเมื่ออิลฮัมเริ่มสอดกายผสาน เสียงครางของสุจิตราได้ดังขึ้น ดังมาพร้อมกับความเสียวสยิวที่วิ่งขึ้นวิ่งลง จากปลายเท้าขึ้นสู่ส่วนหัว แล้วดิ่งลงกลับไปใหม่ เสมือนลูกไฟนับพันลูกกลิ้งอยู่ในตัว เสริมให้ความร้อนเพิ่มระดับทุกขณะอิลฮัมเก่งกาจในเรื่องรสสวาท เขารู้จุดอ่อนของสุจิตราดีว่าอยู่ตรงจุดใด เขาจึงเร่งเร้าอารมณ์หล่อนตรงจุดนั้น มือใหญ่ละจากดอกอุบล เลื่อนต
Chapter 51“อา...คุณอิลฮัม” อิลฮัมซุกหน้าไซ้ลำคอสาว สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากน้ำหอมที่ปะพรม กลิ่นนี้เข้าไปกระตุ้นความกำหนัดของเขาได้เป็นอย่างดี เสมือนกับว่า เขากำลังจมดิ่งสู่ก้นบึ้งพิศวาสที่ขุดไว้หลุมใหญ่ และนั่นทำให้อิลฮัมคิดทำสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยมีอยู่ในหัว เมื่อความคิดบังเกิด ร่างกายก็ตอบสนองความคิดนั้นอย่างรวดเร็วชายหนุ่มรูดตัวลงมานั่งคุกเข่ากลางระหว่างขาสาว ใบหน้าคมซบลงบนของสงวนสาว ลิ้นและปากทำงานพร้อมนิ้วมือ การกระทำของเขาเรียกความตกใจให้หล่อนมิน้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเล้าโลมสาวตรงจุดนั้น“อืม...อา...คุณอิลฮัม” สุจิตราตกใจได้ไม่นาน หล่อนก็ต้องพานพบกับความสยิวเสียวห่าใหญ่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ความร้อนรุมเร้าร่างกายอย่างหนัก ราวกับถูกพายุไฟเข้าปะทะร่าง แล้วไม่อาจควบคุมไฟที่กำลังเผาผลาญได้ “อา...อา”เวลานี้สตินึกคิดของสุจิตราติดลบ หล่อนไม่คิดห้ามใจตัวเอง ไม่คิดห้ามอิลฮัม แต่กลับปล่อยตัวปล่อยหัวใจล่องลอยไปตามความปรารถนาที่ลุกโชติช่วงยิ่งกว่าไฟบรรลัยกัลป์เสียอีก ซ้ำร้ายยังถูกลิ้นอิลฮัมไล้เลียไปทั่วกลีบดอก ไม่เว้นแม้แต่ปากทางสวรรค์ที่ถูกลิ้นใหญ่เลียเบาๆ ก่อนสอดนิ้วเข้าไปเคลื่อนไหว
Chapter 50 มือใหญ่ดันประตูที่ปิดไม่สนิทให้เปิดกว้าง เสียงกดชักโครกในห้องน้ำทำให้อิลฮัมรู้ว่า สุจิตรากำลังทำธุระส่วนตัวในห้องนั้น เขาปิดประตูอย่างเบามือและกดล็อกเสร็จสรรพ จากนั้นก็เดินมาหลบอยู่ข้างประตูห้องน้ำ “ว้าย!” เสียงตกใจของสุจิตราดังขึ้น เมื่อร่างสาวถูกรั้งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง ด้วยสัญชาติญาณหล่อนกำลังเงื้อหมัดใส่หน้าของเจ้าของลำแขน แต่พอเห็นว่าเป็นใคร สุจิตราหมัดค้างกลางอากาศ หัวใจสั่นหนักมาก “คุณอิลฮัม” “นึกว่าจะจำผัวตัวเองไม่ได้ซะแล้ว” “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” สุจิตราสะบัดตัวไปมา ผลักอกกว้างของเขาเพื่อให้ตนเองหลุดพ้นจากพันธนาการที่รัดแน่น แต่ไม่เลยอิลฮัมไม่คลายแขน กลับยกร่างหล่อนจนเท้าสาวลอยเหนือพื้นห้อง พาสุจิตราไปยังเตียงนอน “คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” สุจิตราไม่คิดว่าอิลฮัมจะกลับมาบ้านเร็ว เพราะตอนนี้เวลา 20.30 น. งานเลี้ยงก็ยังไม่เลิก เขาน่าจะอยู่ที่โรงแรมมากกว่า หล่อนจึงไม่ทันได้ระวังตัว คราวนี้มือน้อยๆ แต่น้ำหนักมือไม่น้อยทุบไปยังอกอิลฮัมดังอักๆ ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สากับการถูกทำร้ายร่างกาย ก่อน
Chapter 49“พี่วางยาไว้ให้ตรงโต๊ะหัวนอนนะ” “ค่ะพี่ไนล์” สุจิตราเดินออกจากห้องทานอาหาร เดินขึ้นไปยังห้องนอนของตนที่อยู่ชั้นบนเพื่อจัดเตรียมยาให้บาดียะ กระเป๋าใบขนาดกลางที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกเปิดออก สุจิตราหยิบกล่องแบ่งใส่ยาที่มีอยู่ด้วยกันห้าช่องออกมาวางไว้ข้างกระเป๋า ก่อนจะหาถุงยาที่มันควรจะอยู่ในกระเป๋า แต่ก็หาจนทั่วก็ไม่เจอ “หายไปไหนนะ” ของที่ว่านี้คือถุงใส่ยาของบาดียะ ในถุงนั้นมียาแก้แพ้ ยาบำรุงครรภ์ วิตามินเสริมในหญิงตั้งครรภ์ แคลเซียมแบบผงฟู่หนึ่งหลอด ยาพาราเซตามอลยาดมและยาหม่อง สุจิตราพยายามนึกว่า ตนเองไปลืมไว้ที่ไหน “อยู่ในห้องรับรองแน่เลย” สุจิตราพูดเมื่อนึกขึ้นได้ ตอนที่บาดียะเข้าไปนอนพักในห้องรับรองในบ้านของอัฟฮัม หล่อนนำถุงยาออกจากกระเป๋าเพื่อจัดยาให้บาดียะกินตอนตื่น แล้ววางถุงยาไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง จากนั้นก็ทำนู้นทำนี่จนลืมนำมันเก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม หลังจากบาดียะกินซุปเสร็จก็เดินทางกลับบ้านทันที “ทำไงดีเนี่ย” สุจิตราพูดกับตัวเอง หยิบกล่องใส่ยาขึ้นมาเปิดดูก็พบว่า ยังมียากอีกชุดหนึ่งอยู่ในนั้น มียาให้บาดียะกิ
Chapter 48“ตายอม ตายอมเจ็บปวด แต่ตาไม่ยอมให้พี่ตาย” สุจิตราไม่รู้เหตุผลที่อาลีทำ และไม่คิดว่าอาลีจะทำเรื่องนี้ด้วย แต่เมื่อทำลงไปแล้วหล่อนก็พร้อมปกป้องเขาให้รอดพ้นจากความตาย เสมือนในเยาว์วัยที่ครอบครัวของอาลีนำพาตนออกจากขุมนรก ชุบชีวิตเลี้ยงดูด้วยความรักและความอบอุ่นเสมือนลูกคนหนึ่งก็ว่าได้ ในเมื่อครอบครัวอาลีให้ชีวิตใหม่กับหล่อน สุจิตราก็พร้อมมอบชีวิตที่เหลือให้อาลี ให้เขาปลอดภัยจากเงื้อมมือของอิลฮัม “โว้ย! รำคาญ จะพูดอะไรกันหนักหนาวะ พูดมากยิงทิ้งแม่งซะดีไหมเนี่ย” อิลฮัมที่รอคอยคำตอบเริ่มหงุดหงิด “ตอบมาว่าจะเอาไง จะให้มันตายหรือให้มันอยู่”สุจิตราหันมามองหน้าอิลฮัม ก่อนหันกลับไปมองหน้าอาลีที่พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง“ฆ่าผม...ฆ่าผม” อาลีบอกอิลฮัมที่มองหน้าตนเขม็ง“เออ...กูพร้อมฆ่ามึงอยู่เนี่ย” “ไม่นะ คุณฆ่าพี่อาลีไม่ได้ ฉันยอมทำตามที่คุณว่ามา” สุจิตราพูดออกไปโดยไม่คิด ขอแค่อาลีปลอดภัย หล่อนจะจมอยู่ในขุมนรกขั้นไหนก็ยอมทน “แต่คุณต้องสัญญาว่าจะปล่อยพี่อาลีกลับเมืองไทย” “ถ้าเธอยอมและทำให้ฉันพอใจ” อิลฮัมหยุดพูด กระตุกยิ้ม “มันก็รอด”พูดจบก็ลุกขึ้นยืน ก้าวเท้ามาหาอาลีกับสุจิตราที่เปรียบเสมื
Chapter 47สุจิตราเข้าไปทำงานโดยไม่มีใครรู้ว่าหล่อนคือใคร แม้กระทั่งอิลฮัมเจ้านายตรง สุจิตราใช้เวลาสามเดือนในการหาข้อมูลที่อิลฮัมต้องการ และเมื่อได้ข้อมูลหล่อนเดินทางมาหาเจ้านายเพื่อรายงานเรื่องฮาซีฟวันนั้นเป็นวันแรกที่อิลฮัมได้เจอหน้าสายลับสาว อิลฮัมไม่ได้สนใจในรูปร่างหน้าตาของสุจิตราสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเขาเจอสาวสวยกว่าหล่อนมาเยอะ อีกทั้งเขาไม่ใช่สมภารกินไก่วัด เป็นข้อห้ามส่วนตัวก็ว่าได้ ต่างกับสุจิตราที่ลุ่มหลงในความหล่อของอิลฮัมตั้งแต่เห็นครั้งแรก ที่ว่าเห็นครั้งแรกนี้ไม่ได้เห็นเผชิญหน้า แต่เห็นเขาในรูปภาพที่อาลีให้ดูหน้าค่าตาของเจ้านาย หล่อนเก็บความรักที่ก่อเกิดในระยะเวลาอันรวดเร็วไว้ในใจ และเมื่อเห็นหน้าอิลฮัมเต็มสองตา ใจหล่อนสั่น ตื่นเต้นที่ได้พบเจอชายในฝัน อิลฮัมจัดการฮาซีฟทันที เป็นการจัดการอันแยบยลทำให้ฮาซีฟยอมขายหุ้นให้อิลฮัมทั้งหมดห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ นั่นหมายความว่าตอนนี้อิลฮัมเป็นหุ้นส่วนใหญ่ มีอำนาจเบ็ดเสร็จแต่เพียงผู้เดียว ต่อมาสุจิตราได้รับรางวัลพิเศษจากอิลฮัมเป็นเงินจำนวนห้าแสนบาท และนับแต่นั้นสุจิตราเข้ามาทำงานกับอิลฮัมเต็มตัวในฐานะบอดี้การ์ดสามเดือนต่อมาเรื







