Chapter 35

Chapter 35

“นั่นนิวนี่หว่า มาตามหามึงหรือเปล่าไอ้โด่ง” สุพจน์พูดขึ้นเมื่อรู้ว่า คำรณมองใคร

“เออใช่นิวจริงๆ ด้วย สงสัยไม่อยากเลิกกับมึงเลยมาตามมึงแน่ๆ” อนันต์หรือนันเอ่ยขึ้นบ้าง “เมียมึงเนี่ยสวยนะ ผิวก็ดี มึงไม่น่าเลิกเลย”

“กูไม่อยากเลิกหรอก แต่มันจำเป็น” การเลิกกับจรรยาไม่มีอยู่ในหัวคำรณสักนิดเดียว จรรยาเปรียบเสมือนที่พึ่งของเขา ในยามอับจนเงินทอง ขู่นิดขู่หน่อยก็ได้เงินจากหล่อนมาง่ายๆ อีกทั้งจรรยายังดูแลสายหยุดอย่างดี ไม่ปล่อยทิ้งขว้างเหมือนที่ตนทำ เขาจึงทำตัวเหมือนตัวเหี้ยได้อย่างสบายใจ จะว่าไปตอนนี้เขาเลิกกับจรรยาแล้ว แต่ก็ไม่คิดดูแลสายหยุด หรือคิดเป็นห่วง คำรณเป็นคนเห็นแก่ตัว นึกถึงตัวเองก่อนคนอื่นเสมอ แม้ว่าคนนั้นจะเป็นผู้ให้กำเนิดก็ตาม

“ไม่อยากเลิกแล้วเลิกทำไมวะ มึงบอกกูเองว่า นิวเป็นบ่อเงินบ่อทองของมึง เงินขาดมือมึงก็เอาที่นิว ไม่มีจะแดกก็เอาที่นิว แถมนิวยังดูแลแม่มึงด้วย มึงนี่โง่มากนะที่เลิกกับนิวน่ะ” เจ้าของคำพูดคือสุพจน์

“ที่กูเลิกเพราะนิวเริ่มไม่มีประโยชน์กับกูแล้วไง แข็งข้อขึ้นทุกวันแถมยังมีอีเปรี้ยวเป็นพี่เลี้ยงอีก สู้กูหาเม