เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 218
บทล่าสุด
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 450
มหาราชครูหรงพูดด้วยรอยยิ้ม “ไปเชิญคุณหนูใหญ่มา!”มหาราชครูหรงย่อมไม่พอใจในคำพูดที่นางกงซุนมาพูดก่อนหน้านี้เช่นกัน กระนั้นอีกฝ่ายก็มาหาถึงบ้านหลายวัน นับว่าแสดงความจริงใจมากพอแล้วครานี้ แม้แต่ผู้อาวุโสก็ยังมาด้วยตัวเองหากยังไม่ยอมยกโทษให้อีก สกุลหรงของพวกเขาคงกลายเป็นฝ่ายที่ไร้เหตุผลบ่าวรับใช้ “ขอรับ”ตอนที่หรงจือจือรู้ว่านางอวี๋มาพบ นางก็ตกใจเช่นกัน เดิมทีแค่นางกงซุนผู้เป็นแม่สามีในอนาคตมายอมมาขอโทษก็ถือว่าเป็นเรื่องที่หายากมากแล้วนึกไม่ถึงว่าแม้แต่นางอวี๋ก็จะมาด้วย?ครั้นนึกถึงการตัดสินใจเมื่อคืนของตัวเอง นางก็ลุกขึ้นยืน เมื่อเดินไปถึงประตูก็พลันนึกอะไรได้บางอย่าง สั่งเจาซีว่า “นำพัดที่ข้าเตรียมไว้ให้ท่านราชเลขาธิการก่อนหน้านี้มาด้วย”เจาซี “เจ้าค่ะ”มาถึงเรือนหน้า นางอวี๋เห็นหรงจือจือแล้วหุบยิ้มไม่ได้ “ที่แท้นี่ก็คือท่านหญิงหนานหยาง!”ด้วยรูปโฉมและกิริยามารยาทเช่นนี้ ไม่แปลกเลยที่หลานชายของนางจะพึงใจ ขนาดนางที่เป็นยายแก่ก็ยังชื่นชอบมาก นับว่าเป็นใบหน้าที่ทั้งชวนให้งามล่มเมือง ทั้งชวนให้ชาติบ้านเมืองสงบสุขหรงจือจือทำความเคารพพวกเขาอย่างสุภาพจากนั้นก็สัมผัสได้ถึงสายตา
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 449
นางจ้องไปที่นางเซี่ยพร้อมพูดด้วยความโมโห “เจ้าคงอยากบีบให้บุตรชายตัวเองตายก่อนจึงจะพอใจสินะ! เจ้าลองคิดดูให้ดี ก่อนที่เจ้าจะสร้างปัญหามากมายขนาดนี้ อู๋เหิงเคยเป็นเช่นไร แล้วตอนนี้เขามีสภาพเช่นไร?”นางเซี่ยมองบุตรชายที่มีสภาพเศร้าซึม ครั้นนึกย้อนกลับไปเมื่อก่อน บุตรชายของนางเป็นผู้ที่มีความประพฤติสุภาพเรียบร้อย หล่อเหลาสะอาดสะอ้าน เวลาออกจากบ้านจะมีหญิงสาวคอยตามแอบมองเสมอทั้งที่ผ่านมาแค่ช่วงสั้นๆ แต่กลับผอมจนหนังติดกระดูก รูปลักษณ์เปลี่ยนแปลงไปหมดในที่สุดนางเซี่ยถึงได้ค่อยปิดตาร้องไห้อย่างเจ็บปวด “หรือว่าข้าจะทำผิดจริงๆ หรือ? ข้าเองก็ทำไปเพื่อรักษาหน้าของครอบครัวนี้ ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง…”พระชายาอ๋องเฉียนมีหรือจะไม่รู้จักนิสัยของลูกสะใภ้ตัวเอง?ถอนหายใจว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าห่วงหน้ามาโดยตลอด แต่เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ จือจือมีบุญคุณต่อข้า”“ครอบครัวพวกเราสามารถอ้างได้ว่าไม่ถือสาที่จะให้แต่งนางเข้ามาเพราะข้าต้องการตอบแทนนาง ให้นางแต่งงานเข้ามาเป็นภรรยาของอู๋เหิง มอบที่พึ่งพิงในอนาคตให้กับนาง”“เช่นนี้แล้วจะได้รับความชื่นชมจากมหาราชครูหรง และโลกภายนอกเองก็จะได้พูดว่าจวนอ๋องเฉียนของเรารู
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 448
สุดท้ายจีอู๋เหยียนก็สงสารพี่ชายของตัวเอง รีบพูดว่า “ท่านแม่ พอเถิดขอรับ ไม่เห็นหรือว่าพี่ใหญ่เป็นถึงขนาดนี้แล้ว!”เดิมทีนางเซี่ยก็โมโหนางมองไปที่เขาพร้อมกับพูดอย่างเดือดดาล “หากไม่ใช่เพราะเจ้าเข้ามายุ่มย่าม เรื่องราวมีหรือจะเป็นเช่นนี้?”จีอู๋เหยียนไม่พอใจเล็กน้อย อดโต้เถียงกลับไปไม่ได้ว่า “ท่านแม่ พวกเราไม่ควรทำแบบนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”นางเซี่ยโมโหจนปวดแปลบในทรวงอก “ได้! ข้าไม่สมควรให้นางเป็นอนุ เช่นนั้นเจ้าคิดว่าให้พี่ชายเจ้าแต่งหญิงที่เคยผ่านการแต่งงานมาแล้วมาเป็นภรรยามันสมควรแล้วใช่หรือไม่?”จีอู๋เหยียนนิ่งเงียบเขายังไม่เคยชมชอบผู้ใด หากท่านแม่ให้เขาแต่งงานกับหญิงที่ผ่านการแต่งงานมาก่อน เขาก็คงรู้สึกขายหน้าดังนั้น สุดท้ายเขาจึงพูดเพียงว่า “ท่านทำตามที่พี่ใหญ่ต้องการ อย่าไปยุ่งกับนางก็พอแล้วขอรับ!”จะให้ผู้อื่นขายหน้าโดยการบีบให้เป็นอนุเพียงเพราะกลัวตัวเองจะขายหน้าก็คงจะไม่ใช่กระมัง? ทำเช่นนี้ไม่ถูกต้อง คุณหนูสกุลหรงไม่เคยล่วงเกินครอบครัวพวกเขาสักหน่อย!นางเซี่ย “ข้าไปยุ่งกับนางหรือ? เป็นเพราะพี่ชายเจ้าเอาแต่ไม่ยอมกินและขุ่นเคืองข้าต่างหาก”“หากข้ารู้แต่แรกว่าจะเป็น
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 447
จีอู๋เหิงขมวดคิ้ว “นางจะยังไม่ตอบตกลงเพราะยังไม่สนใจไม่ได้เลยหรือ? จะไม่ตอบตกลงเพราะยังรู้จักท่านราชเลขาธิการไม่มากพอไม่ได้เลยหรือ? จะยังไม่ตอบตกลงเพราะกำลังพิจารณาเจตนาของท่านราชเลขาธิการไม่ได้เลยหรือ?”นางเซี่ยฟังแล้วโมโหเล็กน้อย “เหตุใดเจ้าจึงได้ดื้อดึงปานนี้? คิดว่าเรื่องแค่นี้แม่จะมองไม่ออกและหลอกเจ้ารึ?”ภายในใจจีอู๋เหิงรู้ดี ผู้ที่ดื้อดึงไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็นท่านแม่เขากับราชเลขาธิการเฉินทำงานรับใช้ราชสำนักมาหลายปี รู้ว่าราชเลขาธิการเป็นคนเปิดเผยเที่ยงธรรม ไม่มีทางยกยอหรงจือจือในงานชุมนุมบทกลอนแล้วทำให้นางต้องอับอายด้วยการรับเป็นเพียงอนุแต่ตอนนี้เขาไม่อาจไปสอบถามที่จวนราชเลขาธิการได้เขาไม่อยากโต้เถียงกับมารดาต่อ เพียงพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านแม่ ท่านราชเลขาธิการจะทำอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับข้า เพราะไม่ว่าอย่างไร ข้า จีอู๋เหิง ไม่อาจทำเช่นนั้น!”นางเซี่ยเดือดดาลขึ้นมาแล้วเช่นกันขมวดคิ้วว่า “เจ้านี่มันดื้อดึงยิ่งนัก! ช่างเถอะ เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องสนใจแล้ว กลับไปพักก่อน แม่กับเสด็จป้าของเจ้าจะจัดการทุกอย่างเอง!”จีอู๋เหิงเอาตัวไปขวางนางเซี่ย “ท่านแม่ ลูกบอกแล้วว่าจะทำแบบนี้ไม่ไ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 446
จีอู๋เหิงลุกขึ้นอย่างไม่เชื่อหู ถามทันทีว่า “เจ้าว่ากระไรนะ?”จีอู๋เหยียนตอบ “ท่านแม่กลัวว่าท่านจะไม่เห็นด้วย ไม่อนุญาตให้ข้าบอกเรื่องนี้กับท่าน แต่ข้ารู้สึกว่าทำเช่นนี้ไม่ถูกต้อง เพราะเดิมทีแล้ว ที่คุณหนูสกุลหรงแตกหักกับสกุลฉีเช่นนั้นก็เพราะไม่ยินยอมเป็นอนุ”“หากเสด็จป้าบังคับให้นางเป็นอนุของท่านจริงๆ นั่นจะต่างอะไรกับการบีบให้นางตาย?”แม้ว่าท่านพ่อท่านแม่จะหยิ่งทะนง มักจะดูแคลนคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แต่สองพี่น้องสกุลจีก็ไม่ได้เห็นด้วยกับพวกเขา ทว่าอย่างไรเสีย พวกท่านก็เป็นผู้อาวุโสถึงแม้จะไม่เห็นด้วย พวกเขาก็ไม่กล้ากล่าววาจาอกตัญญูแต่เรื่องในวันนี้…จีอู๋เหยียนรู้สึกว่าหากตัวเองไม่พูด เขาคงรู้สึกละอายใจแก่ตัวเองจีอู๋เหิงถามอย่างเร่งร้อน “บัดนี้ท่านแม่อยู่ที่ใด?”จีอู๋เหยียน “กำลังเปลี่ยนชุดพิธีการสำหรับเข้าวัง คิดว่าน่าจะใกล้ออกจากจวนแล้ว”จีอู๋เหิงสั่งบ่าวรับใช้โดยพลัน “ประคองข้า”จีอู๋เหยียนเข้าไปช่วยประคองพี่ชายด้วยตัวเองจีอู๋เหิงกลัวว่าจะไปไม่ทันผู้เป็นมารดา ไม่แม้แต่จะสวมเสื้อคลุมตัวนอกก็จะออกไปแล้ว บ่าวรับใช้ที่ละเอียดรอบคอบต้องรีบสวมผ้าคลุมสีหิมะให้กับเขา“คุณชายใหญ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 445
หรงจือจือ “ถ้าเช่นนั้น เพียงแค่ต้องหาพยานหลักฐานก็พอแล้วสินะ! ท่านแม่ เหมือนว่าจ้าวหมัวมัวที่อยู่ข้างกายท่านจะหายตัวไปนานแล้ว นางรู้อะไรบางอย่างใช่หรือไม่?”นางหวังหน้าซีดเผือด “พูดเหลวไหลอะไรของเจ้า? จ้าวหมัวมัวจะไปรู้อะไร? นางก็คือทาสหลบหนีคนหนึ่งของทางจวน!”หรงจือจือ “แต่อยู่ดีๆ เหตุใดจึงต้องหนี? ท่านพ่อ พวกเราจับจ้าวหมัวมัวกลับมาสอบถามดีหรือไม่?”ภายในใจนางหวังปั่นป่วนวุ่นวาย ช่วงที่ผ่านมานี้นางยังตามจับจ้าวหมัวมัวไม่ได้สักทีเดิมทีก็หวาดกลัวมากอยู่แล้ว กลัวว่าเจ้าทาสนั่นจะพูดอะไรที่เป็นผลเสียต่อตัวเองข้างนอก ยิ่งได้ยินหรงจือจือพูดแบบนี้ นางก็ยิ่งหวาดกลัวลนลานหรือว่าเจ้าทาสนั่นจะตกไปอยู่ในมือหรงจือจือและพูดอะไรกับหรงจือจือ?นางหวังรีบพูด “คำพูดของจ้าวหมัวมัวเพียงคนเดียวจะเชื่อถือได้อย่างไร? ท่านพี่ เรื่องที่งานชุมนุมบทกลอนก่อนหน้านี้ก็เป็นฝีมือจ้าวหมัวมัวที่ยุยงข้า”“หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้น ข้าก็รู้สึกว่าบ่าวรับใช้คนนี้มีเจตนาไม่ดีแอบแฝง หากเก็บไว้ข้างกายก็เกรงว่าจะเสนอแนวคิดที่ไม่เข้าท่าจนเป็นผลเสียต่อข้าอีก”“ด้วยเหตุนี้ข้าจึงคิดที่จะไล่นางออกไป แต่นึกไม่ถึงว่านางจะชิงหน
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.9K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน59.9K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่320.4K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.8K viewsจ้าวเยว่ สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพ
sanvittayam1.5K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง382.6K viewsพันธนาการ รัดรึงใจ
ฉู่เฉียว878 viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น29.3K views
