LOGINShare
บทที่ 397
Latest chapter
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 402
“ส่วนจางเปียวเป็นคนอย่างไร ที่ผ่านมามีหน้าที่ทำอะไร คิดว่าเจ้าน่าจะเข้าใจในจุดนี้กระมัง?”ทุกๆ จวนมักจะมีเรื่องที่ไม่อาจแพร่งพรายสู่ภายนอก หน้าที่ของคนแบบจางเปียวก็คือกำจัดพวกคนที่ลงนามในสัญญาขายตัวแบบขายขาดและมีความเสี่ยงที่จะทรยศเจ้านายจ้าวหมัวมัวย่อมเข้าใจในจุดนี้นางหน้าซีดเผือด “เจ้าโกหกข้ากระมัง? ฮูหยินจะโหดร้ายกับข้าขนาดนั้นได้อย่างไร? ข้ารับใช้นางมาตั้งหลายสิบปีนะ!”อวี้หมัวมัว “คุณหนูยังพูดอีกว่า หากเจ้าไม่เชื่อ เช่นนั้นสองสามวันนี้ข้าจะหาโอกาสให้คนมาพาเจ้าออกไปดูด้วยตาตัวเอง ไปดูว่าจางเปียวกำลังตามหาเจ้าให้ทั่วจริงหรือไม่!”อวี้หมัวมัวพูดจบก็หันตัวเดินจากไปจ้าวหมัวมัวเห็นนางมั่นใจขนาดนี้ก็เข่าอ่อน ทิ้งตัวก้นคะมำลงกับพื้น พูดพึมพำว่า “ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี…”หรือว่านางต้องทรยศฮูหยินจริงๆ หรือ?แต่ฮูหยินกำลังจะเอาชีวิตนาง โหดร้ายต่อนางขนาดนี้ จะให้นางจงรักภักดีต่อฮูหยินต่อไปอย่างนั้นหรือ?นอกจากนี้ ถึงแม้นางจะไม่เป็นห่วงตัวเองแต่ก็ต้องเป็นห่วงน้องชาย คุณหนูใหญ่รับปากแล้วว่าจะจัดการเรื่องของน้องชายนางให้!ภายในใจจ้าวหมัวมัวมีแผนการบางอย่างขอเพียงนางได้เห็นว่าจางเ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 401
อวี้เล่อมองสีหน้าเจ็บปวดทรมานของคุณชายตัวเอง เขาพยายามครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ก็ไม่รู้จะปลอบใจอีกฝ่ายอย่างไรดีเพราะเขาคิดว่าหากเป็นตัวเขาเองที่เผชิญเรื่องเหล่านี้ เขาก็คงจะลังเลมากไม่ต่างกันหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อวี้เล่อก็พูดว่า “คุณชาย มีคำหนึ่งที่ท่านพูดถูก อย่างน้อยท่านก็ใจร้อนกับเรื่องวันนี้เกินไป”“บ่าวมองว่า เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ แล้ว หากท่านยังไม่สามารถทำความเข้าใจก็เลิกคิดไปก่อน แต่กับเรื่องนี้นั้น อย่างไรก็ควรขอโทษคุณหนูใหญ่ก่อน ท่านคิดเห็นอย่างไรขอรับ?”เช่นนี้จะได้ผ่อนปรนความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายได้สักเล็กน้อยหรงซื่อเจ๋อลังเลครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “ได้ เช่นนั้นก็ทำตามนี้ไปก่อน ข้าจะหาโอกาสที่เหมาะสมในอีกสักสองสามวัน!”เขาไม่ได้ให้อภัยหรงจือจืออย่างแน่นอน เขาเพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองทำผิดก็เท่านั้น ใช่ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านี้!อวี้เล่อมองสีหน้าของคุณชายพลางใคร่ครวญในใจเงียบๆ ดูแล้ววันหน้าเขาคงต้องสุภาพต่อคุณหนูใหญ่เอาไว้หน่อย……หลังจากที่หรงจือจือจากไป ข่าวเรื่องการทะเลาะวิวาทของนางหวางสามแม่ลูกก็ลอยมาถึงหูนางอย่างรวดเร็วเจาซีพูดระบายอารมณ์ “ในที่สุดก
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 400
เมื่อนึกถึงเรื่องพวกนี้ เส้นเลือดบนหน้าผากของหรงซื่อเจ๋อก็เต้นตุบ ๆ อย่างห้ามไม่อยู่!ครานี้นางหวังรู้สึกตกใจเล็กน้อย จึงดึงหรงเจียวเจียวขึ้นมา “พวกเรากลับกันก่อน แล้วปล่อยให้พี่ชายเจ้าใจเย็นลงเสียหน่อย!”หรงเจียวเจียว “เจ้าค่ะ ท่านแม่!”ก่อนจะจากไปนางหวังยังไม่วางใจ ขณะที่มองหรงซื่อเจ๋อก็กล่าวอีกว่า “เจ้าก็อย่าเพิ่งใจร้อน สุดท้ายพวกเราต่างหากที่อยู่ฝ่ายเดียวกัน รอให้เจ้าได้สติขึ้นมาแล้ว พวกเราค่อยมาปรึกษากันว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ถึงอย่างไรบ้านหลังนี้จะปล่อยให้บุตรชายสายรองยึดครองไปไม่ได้เด็ดขาด!”หรงซื่อเจ๋อไม่สนใจนางรอให้เขาได้สติแล้วค่อยมาปรึกษากันงั้นหรือ? เขารู้สึกว่าทั้งชีวิตนี้ของตนเอง ไม่มีช่วงไหนที่มีสติดีเท่าตอนนี้อีกแล้ว!คนที่ไม่มีสติที่แท้จริงคือผู้ใด? คือท่านแม่ของเขาต่างหาก!นางหวังเห็นว่าเขาไม่สนใจตนเอง ก็ไม่พูดอะไรมาก แล้วพาหรงเจียวเจียวจากไประหว่างทางกลับ หรงเจียวเจียวก็ถามนางหวังอย่างไม่สบายใจว่า “ท่านแม่ ต่อไปพี่ชายคงจะไม่ห่างเหินกับพวกเราอีกกระมังเจ้าคะ?”นางหวังคิดดูแล้ว เมื่อก่อนหรงซื่อเจ๋อห่างเหินกับพวกนางแม่ลูก ในใจก็มีเพียงพี่สาวอย่างหรงจือจือคนเดี
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 399
เห็นหรงซื่อเจ๋อจ้องมองตนเองเช่นนี้ นางหวังก็กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าจ้องข้าเช่นนี้ทำไม? หรือว่าข้าพูดอะไรผิดไปงั้นหรือ?”หรงซื่อเจ๋อเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยปาก “ท่านแม่ ท่านเคยคิดบ้างหรือไม่ เรื่องในวันนี้ ท่านควรจะถามเจียวเจียวก่อน ว่าตกลงนางคิดอย่างไร เหตุใดนางถึงต้องทำเช่นนี้? แล้วการทำแบบนี้ตกลงมันถูกต้องแล้วหรือไม่ขอรับ?”บางทีการที่ท่านพ่อผิดหวังในตัวเขาก็ถูกต้องแล้วท่านแม่ไม่มีความคิดจะลงโทษเจียวเจียวเลยแม้แต่น้อย แล้วตนเองยังจะยอมรับผิดแทนอีก ท่านพ่อจึงไม่สามารถลงโทษได้ ในอนาคตเกรงว่าเจียวเจียวจะยิ่งไม่มีความยำเกรงต่อสิ่งใดมากขึ้นแล้ว!นางหวังกล่าวด้วยความโกรธจัด “มีอะไรน่าถาม ทั้งหมดเป็นเพราะหรงจือจือแย่งงานแต่งของน้องสาวเจ้า จนทำให้น้องสาวเจ้าไม่มีความสุข จึงก่อเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ออกมามิใช่หรือ?”หรงซื่อเจ๋อเงียบ เขาไม่อยากจะพูดแล้วเพราะไม่พอใจต่อเรื่องนี้ เจียวเจียวจึงไปด่าหรงจือจือทุกวัน หรงซื่อเจ๋อสามารถเข้าใจได้ แต่การใส่ร้ายพี่สาว เขาไม่อาจเข้าใจมันได้จริง ๆ!เมื่อเห็นบุตรชายมีสีหน้าที่เหนื่อยล้า ราวกับอยากจะแยกห่างจากตนเอง นางหวังก็ยิ่งหงุดหงิด “ท่าท
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 398
นางอยากจะมีน้องชายคนใหม่แล้วงั้นหรือ? เช่นนั้นเขานับเป็นอะไร?นางหวังโมโหลุกขึ้นยืนก็อยากจะตีนางหรงจือจือหลบอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวเสียงเรียบว่า “เรื่องในวันนี้ หากฮูหยินหรงโกรธจริง ๆ ก็ไปโทษผู้กระทำผิดไม่ดีกว่าหรือ จะมาโทษข้าทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับข้าเจ้าคะ?”ที่หรงจือจือพูดเป็นความจริง คนที่จัดฉากไม่ใช่ตนเอง คนที่ทำให้หรงซื่อเจ๋อรับผิดยิ่งไม่ใช่ตนเอง แล้วนางก็ไม่ได้สนับสนุนให้ท่านพ่อรับอนุภรรยาด้วยโทษนางหรือ? ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี!นางก้าวเท้ายาวแล้วเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง ตอนที่จากไปก็ยังไร้เยื่อใยยิ่งกว่ามหาราชครูหรงเสียอีกนางหวังไม่ได้ตีใคร แต่เอามือกุมหน้าอกของตนเอง แล้วทรุดนั่งลงกับพื้นก็ร้องไห้ออกมา “มีสิทธิ์อะไร มีสิทธิ์อะไรมาทำกับข้าเช่นนี้!”“ท่านพ่อเจ้าเลอะเลือนจริง ๆ เรื่องในวันนี้ จะต้องเป็นฝีมือของหรงจือจือแน่! ซื่อเจ๋อ เหตุใดเจ้าต้องรับโทษแทนนางด้วย! ตอนนี้พ่อเจ้าก็โทษเจ้าแล้ว...”หรงซื่อเจ๋อทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ “ท่านแม่ ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือขอรับว่าข้ากำลังรับผิดให้ใครอยู่? คนที่ทำเรื่องทั้งหมดนี้คือเจียวเจียว!”นางหวังมองไปทางหรงเจียวเจียวด้วยน้ำตาคลอเบ้า
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 397
“ในเมื่อจะรับอนุภรรยา ก็รับมาหลาย ๆ คน อย่างน้อยก็น่าจะมีใครสักคนที่สามารถกำเนิดบุตรชายหัวดีให้ข้าได้!”มหาราชครูหรงพูดจบ ก็ไม่สนใจความรู้สึกของนางอีก สะบัดแขนเสื้อแล้วสาวเท้าออกจากห้องหนังสือไปหากไม่ใช่เพราะความกตัญญูต่อมารดา เมื่อเห็นบุตรชายท่าทางไร้สมองเช่นนี้ เขาคงแทบอยากจะรับอนุภรรยามาเสียเดี๋ยวนี้ และรีบเลี้ยงดูบุตรชายคนต่อไปให้ดี!นางหวังมองแผ่นหลังที่สิ้นหวังของเขา หัวใจก็พังทลายลงในชั่วพริบตา พลางกล่าวอย่างโมโหว่า “หรงม่อชิง ท่านบ้าไปแล้วจริง ๆ ถึงได้ให้บุตรชายสายรองมาสืบทอดทรัพย์สินของตระกูล ท่านไม่กลัวถูกคนอื่นหัวเราะเยาะหรือเจ้าคะ?”มหาราชครูหรงหยุดฝีเท้าลง แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ให้คนอื่นหัวเราะเยาะ ก็ยังดีเสียกว่าปล่อยให้บ้านหลังนี้พังทลาย! ข้าหรงม่อชิงก้าวทีละก้าวมาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพื่อสร้างชื่อเสียงเกียรติยศให้วงศ์ตระกูล! และจะไม่มีทางยอมให้เจ้าคนไร้สมองนี่ทำลายมันเด็ดขาด!”นางหวังหน้าซีดเขียว “บุตรชายข้าไร้สมองตรงไหน? อีกอย่าง ดั่งคำกล่าวที่ว่า เลี้ยงดูแต่ไม่อบรมเป็นความผิดของบิดามารดา! ตอนนี้ท่านไม่พอใจบุตรชาย จึงโยนความผิดทั้งหมดมาให้ข้า หรือว่าท่านในฐานะบิด
You may also like
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่147.8K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง27.5K viewsทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.0K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M viewsสายลับทะลุมิติ ไปเป็นคุณหนูที่ถูกทิ้ง
มายุมายูมายา2.4K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว335.1K viewsอ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่)
ณิการ์2.0K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น12.1K views
