ตอนที่ 14
เมธาวี กระโดดโลดเต้นในห้องน้ำ ในที่สุดเธอก็ทำสำเร็จ รีบคว้าแท่งสีขาวใส่กระเป๋า เธอต้องรีบบอกข่าวดีนี้กับคุณไกรให้ไวที่สุด เมธาวี สาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปหาไกรฤกษ์ที่ห้องทำงานให้ไวที่สุด
พลั่ก เมื่อเมธาวีเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปแบบที่เคยทำประจำ
“อุ๊ย ทำไมไม่เคาะประตูก่อนค่ะ คุณเมย์”
“ขอโทษด้วยค่ะคุณโบตั๋น”
“ตายล่ะ เรียกวานิดาเถอะค่ะ ชื่อโบตั๋นเอาไว้ให้คนอื่นสนิทเรียกเท่านั้น”
ไกรฤกษ์นั่งหน้าซีด เข้าไม่คิดว่าภรรยาจะมาหาถึงที่ทำงาน แล้วประจวบกับเมย์เปิดประตูเข้าห้องมาพอดีอีก หรือไอ้ภพคาบข่าวไปบอกโบตั๋น
“คุณเมย์เข้ามา มีอะไรครับ”
“อ่อ” เมย์แกล้งเลิ่กลั่ก ไหนๆ คุณโบตั๋นก็มาแล้ว เธอจะได้เปิดตัวซักทีว่าเป็นเมียอีกคนของคุณไกร
“ออกไปก่อนนะครับ” ไกรฤกษ์ยิ้มเจื่อนให้เมย์ออกไปก่อน
“คุณเมย์ค่ะ ขอชาเย็นซักแก้วนะคะ” ภรรยาเจ้านายรีบเอยปากขอเครื่องดื่ม ทันทีที่เหฌนผู้ช่วยเลขากำลังจะหมุนตัวออกจากห้อง เมธาวีหันมาค้อมศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไป
ไกรฤกษ์รีบเดินเข้ามาคว้ามือภรรยาไปนั่งโซฟารับแขก “ผมขอโทษด้วยนะครับ ที่ไม่ได้กลับบ้านช่วงนี้ งานเยอะจริงโบตั๋นคงจะเข้าใจผมใช่มั้ย” ทำสายตาอดอ้อนแบบที่ทำประจำเวลาต้องการอะไรจากโบตั๋น
“ค่ะ เข้าใจสิค่ะ” ภรรยาคนสวยยิ้มหวานตอบสามีสุดหล่อ
“แล้วมาหาผมถึงที่ทำงานมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เรื่องตำแหน่งกับโอนบริษัทนะสิคะ”
“คุณเซ็นให้ผมแล้วใช่ไหม ขอบคุณครับ” ไกรฤกษ์รีบอุ้มภรรยามานั่งตักแล้วกอดเอาไว้
โบตั๋นขื่นตัวแทบจะทันทีที่ถูกอุ้ม แต่ก็ยังแสร้งยิ้ม
“ยังค่ะ”
ไกรฤกษ์รีบคลายอ้อมกอด “แล้วคุณมาทำไม”
“อย่าเพิ่งโกรธสิค่ะ ฟังฉันก่อน ตอนนี้คุณรั้งนำแหน่งรองประธานอยู่ ถ้าอยู่จะขึ้นมาเป็นประธานแทนฉันทันที่ทีคุณยายเสีย มันจะดูไม่ดี เอาแบบนี้ไหมค่ะ คุณลาออกแล้วไปเที่ยวต่างประเทศซักเดือน แล้วกลับมาค่อยรับตำแหน่งประธานดีไหมค่ะ จะได้ไม่มีข้อครหา”
คนหามืดที่อยากได้ตำแหน่งที่สูงกว่าเดิมและไม่คิดว่าภรรยาที่รักเขาจะตุกติกอะไร จึงนั่งคิดตามเงียบๆ
“คุณคิดดูน่ะ ปกติคุณก็โดนผู้บริหารคนอื่นว่าลับหลังว่าคุณใช้เส้นสายคุณยายกับฉันเข้ามาทำงานตำแหน่งงนี้ นะคะถือว่าไปพักผ่อน กลับมาค่อยมาลุยงานในฐานะประธานและเจ้าของบริษัท”
“ครับ ผมเห็นด้วยกับโบตั๋น เราจะไปเที่ยวไหนกันดีครับ” ไกรฤกษ์พยักหน้า ดีเหมือนกันจะได้พัก ถึงจะลาออกยังไงสุดท้ายบริษัทก็เป็นของเขาอยู่ดี
“เออ ลืมบอกว่าฉันคงไปด้วยไม่ได้ ต้องเคลียร์เอกสารทางนี้ให้คุณ คุณไปเที่ยวคนเดียวได้ใช่ไหม” โบตั๋นหันหน้ามาเอียงคอให้เจ้าของตัก
“คุณว่ายังไงผมก็ว่าตามนั้นเลยครับ ถึงผมจะอยากให้คุณไปด้วย แต่ถ้าคุณไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ” ไกรฤกษ์แสร้งทำหน้าเศร้า ใครบอกว่าเขาจะไปคนเดียวกัน
โบตั๋นฉีกยิ้นหวานจนจะถึงใบหู ผู้บริหารที่ฉลาดๆ พอบทจะโง่ก็โง่จริงๆ
เมธาวีพอทราบข่าวดีจากไกรฤกษ์ก็กระโดดดีใจจนตัวลอย เขาจะพาเธอไปเที่ยวฮ่องกงตั้งหนึ่งเดือน ส่วนข่าวดีที่เธอจะบอกเขาเอาไว้ไปบอกที่ฮองกงก็แล้วกัน รับรองคุณไกรต้องเซอร์ไพรส์แน่นอน
พิเศษภพชาติผูกพัน 3คุณยายมินตรา มาเคารพศพเพื่อนสนิท ครั้งหนึ่งเธอเคยบริจาคไต หนึ่งข้างให้สมัยยังสาวๆ“ทศ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างรูปถ่ายชาตะมรณะ หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของเธอที่เสียไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหนุ่มยกมือไหว้ผู้สูงวัยที่มางานศพของคุณปู่เขา เห็นคุณพ่อบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณปู่“ไหว้พระเถอะลูก ชื่ออะไร อายุเท่าไรนะเรา” คุณยายมินตราเอยถามเด็กหนุ่มตรงหน้า“ชื่อไกรฤกษ์ ปีนี้อายุ 15 ปีครับ”คุณยายมิตราคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินต่างของบริษัทคุณไกรณรงค์ ลูกชายของเพื่อนสนิทอยู่เสมอ มักจะให้ไกรณรงค์พาไกรฤกษ์มาหาด้วยที่ครั้งที่เธอนัดเจอไกรณรงค์ เธอเอ็นดูไกรฤกษ์เหมือนลูกเหมือนหลานอีกคนหนึ่ง ด้วยนิสัยใจคอและหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามี จนออกปากกับคุณไกรณรงค์ให้ไกรฤกษ์หมั้นหมายกับหลานสาวคนเดียวอย่างวนิดา“พ่อไกรณรงค์ยกนายไกรฤกษ์ให้หมั้นหมายกับโบตั๋นหลานสาวขอฉันได้ไหม ฉันแก่แล้วจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ มีห่วงอยู่อย่างเดียว คืออยากให้โบตั๋นได้คู่ครองที่ดี คอยดูแลกันไปตลอดชีวิต” โบตั๋นคล้ายกับดาน้องสาวข้างบ้านที่เธอเอ็นดู ส่วนไกรฤกษ์ก็คล้ายทศสามีของเธอ ดาและทศรักและเกิ้อกูลดูแลกันม
พิเศษภพชาติผูกพัน 2ตอนนี้ดาเรียนชั้นมัธยมปลายกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย เธอปักใจเชื่อมาโดยตลอดว่าทศคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากการจมน้ำเมื่อสมัยยังเด็ก พี่ชายข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน“ปลา นี้ดาน้องข้างบ้านผม น้องดานี้แฟนพี่ชื่อปลา” ทศพาแฟนสาวมาแนะนำให้ครอบครัวรู้จัก และไม่ลืมที่จะแนะนำดาให้รู้จักกับปลาด้วย ดาเปรียบเสมือนน้องสาวของเขา“สวัสดีค่ะ พี่ปลา” ดายกมือไหว้แฟนสาวของทศ ดารู้มาตลอดว่าทศมีคนรักอยู่แล้ว และรีกเธอแบบน้องสาวเท่านั้นมินตรายกมือรับไหว้สาวน้อยที่แหนหนุ่มมัดจะพูดถึงบ่อยๆ “นี้หรอน้องดา น้องสาวทศ น่ารักจัง พี่ลูกคนเดียว ดามาเป็นน้องสาวพี่อีกคนนะ พี่ฝันอยสกจะมีน้องสาวมาตลอดเลยแต่แม่ไม่ยอมมีให้” มินตราเดินเข้าไปควงแขนน้องสาวคนใหม่ของเธอ“ดาขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดภพติวหนังสือ” ดายกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนจะขอตัวเดินไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ไม่ไกล ภพคือเพื่อนสนิทต้องแต่ชั้นประถมของดา ภพย้ายมาเรียนกลางเทอมทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน บังเอิญภพอยู่บ้านข้างๆ ดา ทำให้ทั้งสองรู้จักและเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จนวิ่งเล่นด้วยกันตั้งแต่นั้นมา“หน้าบูดมาเชียว โดนใครขัดใจมาว่ะไอ้ตูด” ภพเอยแซวเพื่อนที่หน้
พิเศษ ภพชาติผูกพัน 1“พี่ทศขา” ร่างอ้วนวิ่งกระหืดกระหอบมาหาพี่ชายข้างบ้าน เนื่องจากเป็นบ้านหลังใหญ่ เห็นวิวทะเลชัดเจนทำให้ที่ดินแถวนี้ค่อนข้างแพง คนที่อยู่รอบๆ ล้วนเป็นครอบครัวที่มีฐานะ หรือซื้อทิ้งเอาไว้เป็นบ้านพักตากอากาศเท่านั้น ทำให้แถวนี้มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ทศจึงเป็นเพื่อนเล่นคนเดียวของเด็กหญิงดาอายุ 8 ขวบ ส่วนทศอายุ 15 ปี ถึงแม้จะอายุห่างกันถึง 7 ปี แต่ก็ถือว่าไกล้เคียงกันมากที่สุดในระแวกนี้แล้ว“วิ่งช้าๆ ค่ะน้องดา เดี๋ยวหน้าคะมำ” ทศตะโกนบอกน้องน้อยบ้างบ้าน เขาเห็นดามามาตั้งแต่ตัวแดงๆ อุ้มกันมาตั้งแต่ยังเป็นทารกน้องดารีบแบมืออวดของในมือทันที่ที่วิ่งมาถึงที่ม้านั่งที่ทศนั่งอยู่“พี่ทศดู่สิค่ะ น้องดาเก็บได้ที่ริมหาด สีสวยมั้ย ลายนี้น้องดายังไม่มีเลยค่ะ” มือป้อมๆ แบอวดเปลือกหอยสีสวยที่เกขได้จากชายหาด“น้องดาไปที่หาดกับใครค่ะ” ตาทศมองเปลือกหอย แต่เสียงเขียวใส่คนตัวเล็ก“ไปคนเดียวค่ะ” ดาตอบเสียงอ้อมแอ้ม“คุณป้าสั่งไว้ว่ายังไง ห้ามไปเล่นที่ชายหาดคนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำไมดาไม่เลื่อฟังแบบนี้” คุณป้ามากำชับเขาห้ามน้องดาไปเล่นที่หาดคนเดียว มันอันตรายคลื่นลมทะเลเอาแน่เอานอนไม่ไ
ตอนที่ 31หลังจากไกรฤกษ์ออกจากโรงพยาบาล เขาก็มาจัดการเรื่องหย่ากับโบตั๋นทันที เขาไม่แบ่งสินสมรสใดๆ จากโบตั๋นแม้แต่อย่างเดียว ทุกอย่างที่เคยได้เคยมีเขายกให้เธอทั้งหมด ส่วนเมย์หลักจากที่ฝากให้มาทำงานที่โรงงานของไกรภพ เขาก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวใดๆ กับเมย์อีกเลย ได้ข่าวจากภพเพียงว่าเมย์ตรวจDNAลูกเธอกับแฟนเก่าทันที ทางนู้นก็รับผิดชอบส่งเสียงเลี้ยงลูกแค่ลูกเท่านั้นหลังจากจัดการเรื่องราวทั้งหมดเรียบร้อย ไกรฤกษ์ก็บวชทันที แม้จะเป็นที่แปลกใจทุกคนไม่น้อยที่อยู่ไกรฤกษ์ก็มาบอกว่าจะบวชตลอดชีวิต แต่ทุกคนก็อนุโมทนาบุญด้วยโบตั๋นยกสำรับกับข้าวมาถวายเพลพระใหม่ เธออนุโมทนาบุญกับการบวชของไกรฤกษ์ด้วยใจจริงไกรฤกษ์ ได้ฉายาใหม่ว่า พชฺชโร ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่ตัดสินใจกระทำแต่ความดีพระพชฺชโร นั่งอยู่บนศาลาการเปรียญรอฉันเพล มองภพและโบตั๋นที่นั่งเคียงข้างกัน ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติสองคนนี้ก็ไม่เคยอยู่ห่างสายตากันเลย จากนี้ไปเรื่องราวทั้งหมดคงจะดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควรชักทีส่วนเขาตั้งใจจะบวชเรียน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกของเขาและครอบครัวตลอดชีวิตอย่างที่รับปากกับเจ้าแม่เอาไว้โบตั๋นและไกรภพมักจะไปไหนมาไหนด้ว
ตอนที่ 30เมย์ดีใจมากที่ไกรฤกษ์ฟื้นและติดต่อหาเธอ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอลำบากมาก เธอขอความช่วยเหลือจากโป้งก็โดนปฏิเสธตอกหน้ากลับมา ‘จะให้เราเชื่อได้ยังไงว่าลูกเรา ในเมื่อเมย์ก็คบคนอื่น ‘“พี่ไกร เมย์ดีใจที่พี่ไกรหายดีแล้ว เมย์ขอโทษเมย์ไม่ได้ตั้งใจผลักพี่ไกร” เมย์ยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย“เมย์ พี่ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมา พี่รู้ว่าเด็กในท้องเมย์ไม่ใช่ลูกพี่ พี่ออกจากโรงพยาบาลพี่จะบวชไม่สึกตลอดชีวิต” ไกรฤกษ์มองหน้าท้องที่โย้ของเมย์“แล้วเมย์กับลูกจะทำยังไงต่อไป” เมย์ยืนร่ำไห้“พี่ฝากงานที่โรงงานของที่บ้านให้ ใครไม่รักเมย์ แต่เมย์ยังมีลูกนะ “ ไกรฤกษ์พูดเตือนสติ“ขอบคุณนะคะ” เมย์ยอมรับทั้งน้ำตา ไม่มีทางให้เธอเลือกมากนัก ลูกก็กำลังจะคลอด“กรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่านไว้ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ขอท่าน ได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อละซึ่งเวรภัยต่อกันและกัน และเพื่อประโยชน์ต่อการเข้าสู่สมณธรรมของข้าพเจ้าด้วยเทอญ” ไกรฤกษ์กล่าวขออโหสิกรรมกับคนตรงหน้า“เมย์ อโหสิกรรมให้คุณไกรค่ะ”หลังจาก
ตอนที่ 29ระหว่างที่หมอตรวจอาการต่างๆ ของไกรฤกษ์ที่เพิ่งฟื้น สายตาขอคนที่นอนบนเตียงมองมาที่โบตั๋นและภพตลอดเวลาพี่ชายเขาเรียกโบตั๋นว่าดา พี่เขาจำคนผิดหรือเปล่า ภพได้แค่ยืนคิดเงียบ แต่โบตั๋นถึงขึ้นสะดุ้งกับชื่อนั้น ดาคือใคร“อาการโดยรวมของคนไข้ปกติ อาจจะยังเบลอๆ อยู่บ้างเพราะหลับไปนอน ปรับตัวอีกซักพักก็กลับมาปกติเหลือแค่ถอดเผือกที่แขนครับ” หมอหนุ่มเดินมาแจ้งอาการของคนไข้กับญาติ หลับไปนานอยู่ก็ฟื้นแบบไม่มีสาเหตุ ทำเอาหมอไปไม่เป็นเหมือนกัน“ดา” เมื่อหมอและพยาบาลออกจากห้องไป ไกรฤกษ์หันไปเรียกหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้อง“คุณเรียกฉันใช่ไหม” โบตั๋นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟารับแขก ไกรฤกษ์เรียกเธอว่าดา แสดงว่าเขาไปรู้ไปเห็นมาสินะคนบนเตียงพยักหน้า “พี่เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพาไปพี่ไปเจอดา และทำให้พี่รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับโบตั๋นและลูก พี่ขอโทษ” ไกรฤกษ์น้ำตาไหล เขาฟื้นกลับมา เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาไถ่บาป“มึงพูดเรื่องบ้าอะไรว่ะ นอนเยอะจนสับสนหรอ นี้โบตั๋นไม่ใช่ดา และลูกอะไรของมึง” ไกรภพเดินมาจับแขนพี่ชาย พูดบ้าอะไรของมันว่ะ“กูนอกใจโบตั้น”“เรื่องนั้นเขารู้กันทั้งประเทศแล้วเว้ย”“ภพ ฟังคุณไกรพ