Home / รักโบราณ / โศลกเพลิงผลาญใจ / ตอนที่ 68 หลินซีเยียน

Share

ตอนที่ 68 หลินซีเยียน

last update Last Updated: 2025-09-14 23:10:18

แค่เรื่องที่หลินอวี่เหยาถูกส่งมาอยู่ตำหนักเย็นเพราะทำความต่อฮองเฮา ก็ทำให้บิดาขายหน้าแทบตายแล้ว คนในตระกูลอับอายจนแทบไม่อยากก้าวเท้าออกจากจวน ทุกคนทำเหมือนในสกุลไม่เคยมี ‘หลินอวี่เหยา’ จนกระทั่งได้ยินว่าหลินอวี่เหยาได้ค้างคืนตำหนักฮ่องเต้ ไม่ถูกกักบริเวณแล้ว และยังทำงานรับใช้ไทเฮา

มารดาของนางคิดว่าหลินอวี่เหยาอาจจะกลายเป็นที่โปรดปราน อาจจะตั้งครรภ์โอรสของฮ่องเต้ หรืออาจจะช่วยให้สกุลหลินกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง แต่เท่าที่เห็นหลินซีเยียนต้องลอบถอนหายใจและเสียหายข้าวของที่มารดาให้นางนำมามอบให้หลินอวี่เหยา

“ท่านแม่ฝากผ้าไหมเนื้อดีและขนมขนมเกาลัดและลูกพลับมาฝากเจ้า”

“ฝากคุณหนูใหญ่ขอบคุณฮูหยินด้วยเจ้าค่ะ” หลินอวี่เหยามองลูกพลับแล้วก็อารมณ์ดี ไม่ได้กินนานแล้ว ทำให้นางยิ้มออกมาได้

“นี่เจ้า...อยู่ในแบบนี้นะรึ” หลินซีเยียนอดถามไม่ได้ นี่มันเทียบกับเรือนหลังเล็กของจวนไม่ได้เลยสักนิด

“เจ้าค่ะ” หลินอวี่เหยาพยักหน้าหงึกหงักแสร้งทำเป็นทึ่มทื่อ จู่ๆมาหาเช่นนี้ทั้งที่ตอนที่ ‘หลินอวี่เหยา’ ใช้ชีวิตยากลำบากแต่ไร้คนเหลียวแลเห็น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่ 82 เตรียมพร้อม3

    “ข้าเลยต้องลำบากเพราะเจ้า” ต้าหงพูดทั้งสองมือแจกจ่ายอาหารให้ชาวบ้าน “ให้เจ้ากลับไปก่อน เจ้าก็ไม่ไปนี่น่า” หลินอวี่เหยาแอบแลบลิ้นใส่ หัวหน้าโจรเห็นแล้วก็ขมวดคิ้ว สตรีที่เมืองหลวงไม่รักษากิริยามารยาทเลยหรือไร มาเที่ยวแลบลิ้นปลิ้นตาใส่บุรุษเช่นนี้ได้อย่างไร แต่...แต่ก็น่ารักดี นางอายุสิบเจ็ดไม่จำเป็นต้องทำตัวเหมือนคนอายุยี่สิบก็ได้ “ฝู่หม่าเป็นบ้านเกิดของข้า จะให้ทิ้งไปได้อย่างไร” ต้าหงยักไหล่ “ข้าจะรอดูว่าแม่ทัพเยี่ยหรงจะทำได้อย่างที่พูดหรือไม่” “เขาต้องทำได้อยู่แล้ว” หญิงสาวยิ้มกว้าง “ยังไม่ทันแต่งงาน เจ้าก็เข้าข้างเขาเสียขนาดนี้” ต้าหงส่ายหน้าไป “แท้จริงแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่ ไม่ใช่สาวใช้แน่นอน” “ถ้าเป็นสาวใช้แล้วเป็นฮูหยินแม่ทัพไม่ได้หรือไร” นางทำหน้ายู่ “เอาเถอะ ถือว่าข้าไม่พูดอะไรก็แล้ว” แม้กิริยาไร้ความเรียบร้อยไปบ้าง แต่นางก็เป็นคนซื่อตรงจริงใจ รู้สึกอย่างไรก็พูดและทำเช่นนั้น แรกๆ เขาก็เห็นว่านางก็ไม่ได้สวยอะไรนัก แต่ดูไปดูมาก็หน้าตาจิ้มลิ้มดี เวลายิ้มก็ยิ้มเต็มที่ ไ

  • โศลกเพลิงผลาญใจ    ตอนที่ 81 เตรียมพร้อม2

    “ใต้เท้าหลี่ขอรับ สอบถามได้ความแล้วว่า ท่านเจ้าเมืองเตรียมปรำพิธีขอฝนขอรับ” “อืม” หลี่หย่วนซินเคาะปลายนิ้วบนโต๊ะอย่างใช้ความคิด จะว่าไปก็ใกล้เคียงกับที่หลินอวี่เหยาคาดการณ์ไว้ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วถามองครักษ์ที่ติดตามมาด้วย “ยังไม่ได้ข่าวหลินอวี่เหยาเลยรึ” “ขออภัยใต้เท้า คนของเราย้อนเส้นทางและกระจายกำลังตามหาแม่นางหลินแล้ว แต่ไม่พบร่องเลยขอรับ” ช่างน่าอับอายเสียจริง พลาดท่าโจรป่าเข้าจนได้ หากผู้อื่นหายไปเขาคงไม่สนใจ แต่นี่เป็นหลินอวีเหยา ทั้งที่ฮ่องเต้ไว้ใจเขาคุ้มครองความปลอดภัยให้นางได้ เขาอาจไม่ชอบนางที่ดูเจ้าเล่ห์นัก แต่เมื่อหายไปเช่นนี้ย่อมเป็นกังวล หลี่หย่วนซินตัดสินหยิบป้ายประจำตัวออกมาแล้วส่งให้คนสนิทรับไป “หาทางติดต่อแม่ทัพเยี่ยหรง และเชิญเขามาพบข้าให้ได้ หากจำเป็นก็รายงานสถานการณ์ไป” “แต่...แม่ทัพเยี่ยหรงจะช่วยตามหาแม่นางหลินหรือขอรับ ตั้งแต่พวกเราเข้าเมืองฝู่หม่าก็ได้ยินว่า แม่ทัพเยี่ยหรงขลุกอยู่จวนท่านเจ้าเมืองกับบุตรีของท่านเจ้าเมือง” หลี่หย่วนซินหัวเราะในลำคอ “ข

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่ 80 เตรียมพร้อม1

    หานเหยียนจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าแล้วยิ้มทึมทื่อออกมา ในขณะที่หมอหลูจิ่งเซวียนไม่อาจซ่อนสีหน้าตกตะลึงได้ หลินอวี่เหยายิ้มแห้งๆ แล้วหันไปทางชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ “ท่านไปเล่าเรื่องอะไรไม่ดีไว้หรือไม่ เหตุใดพวกเขามองข้าแปลกๆ เช่นนี้” “มิได้ขอรับ” หานเหยียนร้อนร้นรีบพูดออกมาแล้วก็ลูบท้ายท้อยแก้เขิน “ฮูหยินงดงามมากขอรับ” หลินอวี่เหยาหัวเราะเสียงใส นางปรายตาทางแม่ทัพหนุ่มเล็กน้อยก่อนพูดออกไป “ไม่ต้องฝืนใจชมข้าก็ได้” “ไม่ๆขอรับ ข้าพูดความจริง” หานเหยียนยืนยันแล้วก็ลังเลเล็กน้อยก็พูดเสียงเบา “ความจริงแล้ว ข้าอยากบอกว่าฮูหยินดูเด็กมากเลยขอรับ เหมือนเพิ่งพ้นวัยปักปิ่นเลย แฮ่ะๆ” หญิงสาวรู้ดีว่าตนเองดูบอบบางมาก เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ใช้ชีวิตดีๆนัก อาหารการกินก็ไม่สมบูรณ์ ทั้งยังป่วยเจียดตาย เอ่อ ไม่สิ เจ้าของร่างตายไปแล้ว กว่าจะมีเนื้อมีหนังขนาดนี้แล้วไม่ง่ายเลย “ฮูหยินดูเป็นดรุณีน้อยนางหนึ่ง ไม่คิดว่าฝีมือการแพทย์จะเก่งกาจรักษาโรคเรื้อรังของแม่ทัพเยี่ยหรงได้” “ประเดี๋ยวก่อน ท่านทั้งสองเลิกเรียกข้าว่าฮูหย

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่ 79 สัญญาสิ!

    เคยลิ้มชิมรสน้ำผึ้งที่ว่าหวาน แต่ยามนี้เยี่ยหรงรู้แล้วว่าสิ่งที่หวานกว่าคือริมฝีปากของหลินอวี่เหยา นางพยายามขยับตัวถอยหนี เขาจึงกดร่างบอบบางลงบนเตียงกักขังด้วยร่างกายของตน แผ่นหลังของหญิงสาวสัมผัสฟูกนอน นางลืมตามองเงาร่างใหญ่ยักษ์ที่คร่อมร่างนางอยู่ดูคล้ายเสือดำตัวใหญ่มหึมา ราวกับเรื่องนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน นางกะพริบตาปริบๆ อย่างงุนงง หรือเพราะถูกจูบจนสมองขาวโพลนไปหมด “พอ..พอแล้ว..หยุดนะ” นางร้องห้ามเสียงแผ่ว ริมฝีปากหยักขบเม้มลำคอของนางอยู่ ฝ่ามือกร้านลูบไล้เรือนร่างจนเสื้อผ้าหลุดรุ่ย นางได้ยินเสียงพึมพำฟังไม่ชัดนักทว่าเขายอมหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาดำคู่นั้นมีแววเสน่ห์อาลัยอาวรณ์จนทำให้นางรู้สึกผิดที่ไปห้ามคนหิวโซอย่างนั้น เอ๋? ไม่ใช่ความผิดนางเสียหน่อย หญิงสาวมาจากศตวรรษที่21 จะว่าไปหลินอวี่เหยาไม่ได้ถือสาเรื่องนี้แต่...แต่นางยังไม่เคย...แฟนไม่มี คนรักไม่มี แล้วจะไปมีประสบการณ์ด้านนี้กับใครได้เล่า แต่นางก็อยากมี ‘ครั้งแรก’ ที่น่าจดจำและประทับใจ “ข้าจะไม่ขออภัยในสิ่งที่ทำลงไป แต่ข้ารับผิดชอบทุกการกระทำของตนเอง”เขาพูดน้ำเสียงหนักแน

  • โศลกเพลิงผลาญใจ    ตอนที่ 78 เหตุใดเจ้าต้องปกป้องมัน

    “เกิดเรื่องอันใดขึ้นรึ” เจ้าเมืองฝู่หม่าเดินมาถามด้วยตนเองแต่หมอหลูจิ่งเซวียนขวางไว้ก่อน เขายิ้มอย่างสุภาพปรายตาไปด้านหลังที่ไม่เห็นเงาร่างของผู้ใดแล้วจึงเอ่ยขึ้น“ขออภัยท่านเจ้าเมืองด้วย ท่านแม่ทัพของเรามีธุระด่วน”“ธุระด่วน?” ธุระเรื่องใดกันที่ทำให้แม่ทัพเยี่ยหรงกระโดดออกมาอย่างนั้นได้ เจ้าเมืองฝู่หม่าเอียงคอไปมาอย่างงุนงง “หรือว่าเรื่องทางการทหาร!”“ข้าไม่อาจพูดได้ ขอท่านเจ้าเมืองโปรดเข้าใจ”“ได้ๆ ข้าไม่พูดๆ” ฝู่หมิงฮ่าวทำท่าปิดปาก“ทำให้คุณหนูฝู่อิ้งเยว่ตกใจแล้ว”“ไม่เป็นไรๆ ท่านไปจัดการเรื่องด่วนเถิด ลูกสาวข้า ข้าดูแลได้”หลูจิ่งเซวียนได้แต่ยิ้มบางๆ เมื่อทุกอย่างคลี่คลายแล้วจึงรีบเดินตามไปสบทบกับหานเหยียนที่จับกุมคนสามคนไว้ แต่เพราะที่นี่ทั้งสามพักในจวนเจ้าเมืองฝู่หม่า หานเหยียนจึงจับกุมต้าหงและสหายไว้ที่ห้องของตน หมอหลูผลักประตูเข้ามาก็เห็นคนสามคนถูกมัดแน่นหนาแล้วยังยัดเศษผ้าใส่ปากพวกเขาอีก“ไยต้องเอาผ้าใส่ปากแบบนั้นเล่า” หมอหลูถาม แล้วทำท่าจะเอาผ้าออกแต่หานเหยียนห้ามไว้ก่อน“อย่าเพิ่งขอรับท่านหมอหลู เจ้าสามคนนี้เสียงดังจะตายไป” หานเหยียนหันไปเหยียดยิ้มให้คนท

  • โศลกเพลิงผลาญใจ    ตอนที่ 77 รวดเร็วราวกับงูฉกเหยื่อ

    เพราะต้าหงมีเส้นสายในจวนเจ้าเมืองไม่น้อย การเข้ามาในเมืองจนมาถึงจวนจึงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอันใดนัก “เจ้าจำไม่ได้หรือ? ว่าที่สามีเจ้าเป็นทหารตำแหน่งอะไร” หลินอวี่เหยากัดริมฝีปาก นางติดตามต้าหงเข้ามาในเมือง จนตอนนี้สหายของเขาช่วยหาเสื้อผ้าชุดคนรับใช้มาให้สวมใส่เพื่อได้เข้าไปในงานเลี้ยงได้โดยง่าย “ข้า...ข้าอยากเห็นแม่ทัพเยี่ยหรง” “เขาเป็นว่าที่สามีเจ้าหรือไง” ต้าหงเบ้ปากใส่ แล้วเอื้อมมือไปขยับปิ่นปักผมให้นาง “ทำให้มันดีๆหน่อย เจ้าเมืองนั้นชอบความเป็นระเบียบอะไรนิดๆหน่อยๆ ก็เป็นประเด็นเอามาลงโทษผู้อื่น” “อ๊ะ...ขอบคุณ” “ว่าอย่างไร ตกลงเจ้าจะไปพบใคร” “ก็พูดไปแล้ว” “เหอะ! สตรีนี่ก็เหมือนกันไปหมดสิน่า! ข้าได้ยินว่าหญิงสาวในเมืองหลวงครึ่งค่อนเมืองหมายตาตำแหน่งฮูหยินแม่ทัพเยี่ยหรง ที่แท้ผู้หญิงครึ่งเมืองนั้นก็คงร่วมถึงเจ้าด้วยสินะ” หญิงสาวทำหน้ามุย การไม่พูดของนางทำให้ต้าหงเข้าไปเช่นนั้น เขายักไหล่แล้วก็หัวเราะร่า “เอาเถอะ ข้าทำตามที่พูดแล้ว จะพาเจ้ามาดูว่าคนที่ทางเมืองหลวงส่งมา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status