บทที่ยี่สิบห้า

ด้านฝั่งกองกำลังโจรที่กำลังรอดักปล้นผู้คนที่กำลังเดินทางผ่านมาระหว่างรอกองโจรที่ซุ้มโจมตีมีคาราวานพ่อค้ากำลังมุงหน้ามาทางนี้

"เหมือนจะขบวนใหญ่พอสมควรขอรับมีเกวียนเทียมม้า คาดว่าจะมีข้าวของมากมายที่ขนบรรทุกในเกวียนมาขอรับ "

   เสียงลูกน้องที่ให้ไปเป็นกองหน้าแล้วรีบส่งม้าเร็วมารายงานหัวหน้าของตนเอง

"ดีบอกคนของเราเตรียมตัว พวกเราจะได้ข้าวของมากมายท่านผู้นั้นสั่งความลงมาว่าให้ปล้นขบวนใหญ่สินค้าที่พอจะมีตำลึงหรือข้าวของจะนำไปขายต่างเมือง"

อาทิตย์ที่แล้วปะทะกับขบวนสินค้าของนายน้อยโม่เฉียงเจ้าของเหลาอาหารไปทำให้คนของมันล้มตายไปหลายคนแถมยังไม่ได้อะไรกลับมา เพราะคนคุ้มกันของนายน้อยโมเฉียงเยอะกว่าเพราะตนประมาทฝีมือของลูกน้องของนายน้อยจึงทำให้เสียมือดีไปหลายคน ปกติมีเพียงชาวบ้านไม่กี่ครัวเรือนที่กำลังย้ายถิ่นถานมาที่เมืองจี่เป่ยจึงทำให้พวกเขาปล้นสะดมได้ง่าย พึ่งจะเจอตอใหญ่ไปจึงคิดวางแผนใหม่ นี้คือทหารชั้นเลวที่นายอำเภอลู่ฟงเลี้ยงเอาไว้ใช้งานรวมถึงทำเรื่องสกปกทั้งหลายของเขาด้วยนั้นเอง

ขบวนรถม้าที่ทำเป็นพ่อค้าที่คุ้มกันสินค้าเพื่อจะส่งไปเมืองจี่เป่ย มีคนคุ้มกันสามสิบคนรถม้าสามสิบกว่าคันที่อัดเอาทหารของท่านอ๋องเพื่อจะกำจัดกองโจรที่เตรียมรออยู่ด้านหน้า วันนี้คือวันกำจัดโจรชั่วให้สิ้นซากรวบรวมหลักฐานเอาผิดนายอำเภอคนใหม่ที่เมืองจี่เป่ยให้ได้

รองแม่ทัพของท่านอ๋องลงมาเองกับกุนซือคู่ใจที่ได้ทราบข่าวจากคนสนิทของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีที่เดินทางลงมาที่เมืองจี่เป่ยไม่ยอมกลับเมืองหลวงสอบถามได้ความว่า ท่านอ๋องนั้นมีพระโอรสพระธิดากับพระชายาฟางอี้หลิงที่หนีจากเมืองหลวงตั้งแต่หกปีที่แล้ว พอท่านอ๋องเสด็จกลับมาหลังจากรบชนะมาถึงเมืองหลวงพระชายาเอกฟางอี้หลิงนั้นไม่อยู่ที่ตำหนักเมฆาของท่านอ๋องเพราะก่อนออกเดินทางไปชายแดนเหนือ ท่านอ๋องที่เข้าหอได้คืนเดียวนั้นได้สั่งลงโทษพระชายาฟางอี้หลิงให้ไปที่ตำหนักร้างนอกเมืองหลวงแต่พระชายากลับไม่สนใจคำสั่งของพระสวามี นางนั้นเข้าเฝ้าต่อองค์ฮ่องเต้ด้วยข้อแลกเปลี่ยนบางอย่างที่ไม่มีใครรู้   เสด็จออกจากเมืองหลวงเดินทางสู่เมืองจี่เป่ยบ้านเดิมของมาดาแล้วไม่หวนคืนกลับมาเมืองหลวง นี้คือสาเหตุที่ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีเสด็จตามมาถึงที่นี้สินะ      สองหนุ่มคุยกันที่ตำหนักของท่านอ๋องและสอบถามพ่อบ้านของท่านอ๋องจนได้ความคร่าวๆว่า

"คนสนิทที่ลงไปสืบเรื่องพระชายาฟางอี้หลิงที่เมืองจี่เป่ยรายงานมาว่าที่จวนของพระชายามีเด็กสองคนเป็นฝาแฝดอีกทั้งเรียกพระชายาว่าท่านแม่ ท่านอ๋องรู้ข่าวจึงเสด็จไปที่เมืองจี่เป่ยนั้นละขอรับแล้วตอนนี้ยังไม่ส่งข่าวมาที่จวนอีกด้วยขอรับท่านกุนซือ ท่านรองแม่ทัพ "

 หลี่กงกงตอบคำถามของสองหนุ่มอย่างไม่ปิดบัง

นี้คือสาเหตุของการลงมาเมืองจี่เป่ยของสองหนุ่ม อีกทั้งได้รู้เรื่องที่ท่านอ๋องสั่งให้ทหารลงมาหลายร้อยนายเพื่อกำจัดโจรป่า ทั้งสองหนุ่มจึงเดินทางร่วมขบวนเพื่ออยากไปที่เมืองจี่เป่ยเพื่อพบท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี

ตอนนี้ขบวนรถม้านั้นเข้ามาถึงในช่วงขึ้นเขาที่ไม่ลูกใหญ่มากเท่าไร ก่อนจะพบความความผิดปกติคนนำขบวนยกมือส่งสัญญาณเพื่อให้ทุกคนเตรียมตัวกับสิ่งที่รออยู่ด้านหน้าตามพุ้มไม้ตามหินก้อนใหญ่   คนที่ขี่ม้าตามคุ้มกันสินค้าในเกวียนประมาณสามสิบคนเห็นจะได้

วันนี้หัวหน้าโจรขนคนของรังโจรมานับร้อยเพื่อกันความผิดพลาด เขาส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องรอให้ขบวนของเกวียนม้ามาถึงระยะที่จะตัดเชือกที่ผูกหินเอาไว้หลายสิบก้อนเพื่อจะหยุดรถม้าเทียมเกวียนสินค้า พอรถม้าขี่มาถึงระยะพอดีหัวหน้าโจรได้สั่งลูกน้องตัดเชือกให้หินกลิ้งลงมาด้านล่างทันที

"ทุกคนเตรียมตัวพวก เราถูกปล้น"

เสียงของคนคุ้มกันตะโกนบอกกันเสียงดัง ทุกคนซักดาบออกมาเตรียมตัวปกป้องสินค้าทันที เสียงโจรเฮลงมาล้อมขบวนรถม้าทั้งหมดในทันที

ชายชุดดำนับร้อยได้ล้อมรถม้าเอาไว้ทั้งหมด

"ตอนนี้พวกข้าได้ล้อมรถม้าเอาไว้หมดแล้วถ้าไม่อยากตายก็ยกสินค้ามาให้พวกข้าแต่โดยดีข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า"

หัวหน้าโจรตะโกนให้คนที่ขี่ม้าคุ้มกันสินค้าทันที

"ลงจากม้าให้หมดแล้วไปแต่ตัวรวมทิ้งดาบด้วย"

หัวหน้าโจรสั่งเสียงเหี้ยม

"ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ไปหาครอบครัวของพวกเจ้า"

รองแม่ทัพกันกุนซือรวมถึงคนสนิทของท่านอ๋องที่อยู่ด่านหน้าทั้งสามคนยกยิ้มมุมปากแล้วตะโกนออกไปกวนๆว่า   

"ถ้าคิดว่ามีฝีมือแน่จริงก็เข้ามาแย่งเอาสิ"

สร้างความโมโหให้กับหัวหน้าโจรยิ่งนักมันจึงสั่งลูกน้องทันที   

 "ฆ่าให้พวกมันหมดไม่ให้เหลือสักคนของทุกอย่างจะได้เป็นของพวกเรารวมทั้งม้าทุกตัวด้วย"   

สิ้นเสียงสั่งพวกโจรก็วิ่งเข้าใส่คนในขบวนขนสินค้าทันที

"เฮ!!!!!!ฆ่ามันให้หมด"    พวกมันตะโกนบอกกันจากนั้นเสียงดาบก็ดึงฟาดฟันกันขึ้นสนั่นหวั่นไหว

"จับเป็นตัวไอ้หัวหน้าโจร "

รองแม่ทัพสั่งการก่อนจะเข้าตะลุมบอนกันโจรป่าคิดว่าตนเองจะได้กินหมูง่ายๆในการปล้นครั้งนี้ แต่สิ่งที่พวกมันเจอคือในรถม้าสามสิบกว่าคันนั้นอัดทหารมานับหลายสิบคนขึ้นที่รอเวลาจัดการกลับพวกมันให้สิ้นซากในวันนี้

รองแม่ทัพหัวเราะในลำคอ

"ว่าอย่างไรพวกแกยังอยากได้ม้ากับเกวียนอีกไหมเข้ามาเอาสิ" 

  เขาตะโกนท้าทายไปหาหัวหน้าโจรที่ตอนนี้กลายเป็นตนเองตกอยู่ในวงล้อมของทหารสามร้อยกว่านายที่กระโดดออกมาจากในเกวียนล้อมพวกเขาเอาไว้ทั้งหมดเขาถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นพวกมันโดนตลบหลังจากทางการเสียแล้ว

"เห้ย!!!ถอยโวย"   หัวหน้าโจรสั่งพอเห็นจำนวนของทหารที่กระโดดลงมาต่อสู้กับคนของตัวเองมองดูก็รู้ว่าจะต้องแพ้อย่างแน่นอน

"หึคิดว่าจะหนีไปได้หรือ" 

 กุนซือกับรองแม่ทัพเข้าประกบหัวหน้าของโจรทันทีรวมถึงคนของท่านอ๋องเองก็ด้วย ลูกน้องนับสิบที่พากันปกป้องหัวหน้าของตัวเองสู้ไม่ถึงครึ่งชั่วยามตอนนี้โจรตกตายจนเกือบหมด จึงเหลือเพียงหัวหน้าโจรที่กำลังปะทะกับรองแม่ทัพของท่านอ๋อง ไม่นานมันก็พลาดโดนฟันข้อมือดาบกระเด็นหลุดมือก่อนจะโดนเตะให้คุกเข่าลงมันจะกลืนยาพิษปลิดชีพก็ไม่ทัน คนสนิทขอท่านอ๋องบีบกรามดึงเอายาพิษออกมามันยังมึนๆ

"นี้สินะไอ้หัวโจกทหารเลวที่นายอำเภอลู่ฟงชุบเลี้ยงมันเอาไว้เพื่อจะทำงานให้เจ้าตายแน่" รองแม่ทัพบอกเสียงเย็น

พวกมันมาจากภูเขาทางเมืองเหลียวได้สองเดือนจากการมาหาที่ทำกินใหม่เพราะนายของมันทำงานผิดพลาดแต่พ่อยังมีบารมีอยู่ จึงส่งลูกชายมาถึงเมืองจี่เป่ยครานี้คงถึงเวลาชะตาขาดทั้งตระกูลเพราะท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีลงมือจัดการเอง ได้ข่าวว่ามันขุดรีดชาวเมืองเหลียวน่าดูแต่เพราะทางวังกำลังยุ่งกับศึกสองด้านจึงยังไม่ได้ลงมาจัดการคนที่นี้

คนในเหมือนกันนี้ละตัวดีบ่อนทำลายบ้านเมืองด้วยกันเอง พวกเราหรือไปรบตั้งหลายปีแต่พวกมันกับซ่องสุมกำลังปล้นคนในบ้านเมืองของตัวเอง

"นำตัวมันกลับไปเมืองจี่เป่ยเพื่อรับโทษกับนายของมัน"

รองแม่ทัพของท่านอ๋องสั่งทหารทุกนาย

"นายกองท่านจงพาทหารอีกร้อยคนขึ้นไปที่รังของพวกมันกวดล้างมันให้สิ้นซากนำสมบัติที่มันปล้นไปที่เมืองจี่เป่ยเพื่อให้ท่านอ๋องจัดการต่อไป"

รองแม่ทัพสั่งทหารใต้บัญชาของตนเองก่อนจะพากันเดินทางมุ่งหน้าไปเมืองจี่เป่ยก่อนเพื่อรายงานท่านอ๋องเรื่องกำจัดโจรในครั้งนี้