บทที่สี่สิบสาม

"นำตัวมันไปหน้าศาลเอาน้ำสาดให้มันตื่นมัดมันเอาไว้กับเสาร์ให้แน่นหนาคุ้มกันให้ดีอย่าพึ่งให้มันตายเร็วไป ให้ชาวบ้านจะได้เห็นคนบงการโจรป่าที่คอยปล้นชิงตำลึงทรัพย์สินของพวกเขาลงโทษอย่างไรบ้าง ที่ผ่านมาทำกับคนอื่นเอาไว้เยอะให้มันโดนกระทำดูบ้าง จะได้รู้ว่าพอคนไม่มีทางสู้กับแล้วมันรู้สึกอย่างไร"

ท่านอ๋องสั่งทหารของตัวเองก่อนจะเดินตามพระชายาที่เดินตามหลังบิดาของนางกับลูกทั้งสองคนของเขาออกไปหน้าศาล

"ท่านพ่อรอข้าด้วยเจ้าค่ะ"

นางรีบเดินออกจากในศาลให้ทันบิดากับสองแฝดที่เดินนำหน้าออกไปก่อน ในศาลไม่มีอะไรที่นางจะอยู่ต่อปล่อยให้ทหารจัดการกันเองหมดธุระของนางแล้ว

ท่านอ๋องรีบสั่งทหารของตัวเองให้จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อนจะรีบเดินตามพระชายของตนให้ทันเพื่อจะประกาศกับชาวเมืองจี่เป่ยเรื่องลูกกับนางว่าคือพระชายาขอตัวเองให้ถูกต้องเสียที

"รองแม่ทัพกับกุนซือจัดการต่อให้เรียบร้อยด้วย เดี๋ยวข้าจะออกไปหาพระชายาก่อน"

ท่านอ๋องสั่งคนสนิทเสร็จก็รีบตามสามแม่ลูกออกมาด้านนอกของศาล

"โอ๊ะพวกเองดูนั้นอดีตท่านแม่ทัพกับหลานเดินออกมาด้านในแล้ว ช่างน่ารักเหลือเกินท่านก็ยังองอาจดูไม่ได้แก่เลยสักนิดเลยพวกแกว่าจริงไหม"

เสียงชาวบ้านคุยกันเสียงดังพอเห็นหน้าของอดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนกับหลานฝาแฝดทั้งสองคน

"ท่านแม่ทัพขอบพระคุณมากขอรับ"

"ขอบคุณท่านอ๋องเดินที่ทางลงมาปราบโจรป่าให้กับชาวเมืองจี่เป่ยขอรับ"

เสียงของชาวบ้านที่มีความกล้าหน่อยตะโกนขอบคุณอดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนและท่านอ๋อง

นายท่านฟางยิ้มให้กับชาวบ้านทุกคนที่ส่งเสียงถามไถ่ท่านที่ด้านหน้าพอดีกับได้ยินเสียงบุตรสาวร้องตามหลังมา ท่านจึงหยุดรอด้านหน้าประตูศาลที่มีชาวเมืองยืนรอชมการตัดสินที่จบลงไปแล้ว แต่พวกเขายังไม่ได้เดินทางกลับตอนแรกเพราะเห็นพ่อค้าขุนนางบางคนวิ่งหนีออกมาตอนจากศาลที่ท่านอ๋องปะทะนายอำเภอลู่ฟงก่อนหน้าไปสักพัก แต่ตอนนี้สงบลงแล้วทุกคนจึงกับมารวมตัวหน้าศาลเหมือนเดิม

"หลิงเอ๋อร์ลูกจะกลับพร้อมพ่อหรือพ่อจะพาสองแฝดไปรอที่เหลาอาหารของนายน้อยโม่เฉียงชุนพอดี"

ท่านพ่อบอกกับบุตรสาว

"ให้ทหารจัดการไปดีกว่าเจ้าค่ะท่านพ่อ ข้าว่าจะกลับไปทำงานตรวจบัญชีที่ร้านค้าเสียหน่อยไหนๆก็เข้ามาแล้ว"  นางตอบบิดา

"ท่านแม่เจ้าค่ะกลับพร้อมเล่อเล่อกับพี่ชายใช่ไหมเจ้าคะ"

เสียงบุตรสาวตัวน้อยของนางทั้งพูดทั้งยิ้มวิ่งมาหามารดา

"แม่จะไปทำงานต่อแล้วจะกินมื้อเที่ยงกับลูกของแม่ทั้งสองคนจ้า รวมถึงท่านตาด้วยเราไปเดินเล่นในเมืองก่อนก็ได้แล้วค่อยไปกิมมื้อเที่ยงด้วยกันนะเด็กดีของแม่ "

ฟางอี้หลิงคุยกับลูกน้อยทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"โอ้ะวันนี้ช่างเป็นวันที่ดีของชาวเมืองจี่เป่ยของพวกเราที่มีพระชายาของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีที่อาศัยที่เมืองจี่เป่ยเหมือนพวกเราจนได้รับการจัดการโจรป่าได้เร็วแบบนี้   โน้นไง ท่านอ๋องเดินออกมาแล้วช่างเหม่าสมกับพระชายาฟางอี้หลิงยิ่งนัก"

เสียงชาวบ้านคุยกัน ส่วนสาวๆนั้นอายหน้าแดงที่เห็นท่านอ๋องเดินออกมาอย่างองอาจสง่างามสมชายชาตรียิ่งนัก ช่างเป็นครอบครัวที่เหมาะสมกันเหลือเกินบันดาขาเม้าท์มอยทั้งหลาย

 "พระชายารอข้าด้วยเจ้าจะไปที่ไหนหรือ"

ท่านอ๋องถามพระชายาของตัวเองก่อนจะถามพ่อตาต่อ

"ท่านอี้หลุนจะกลับจวนหรือไปที่ไหนต่อขอรับ "

ท่านอ๋องถามพร้อมทั้งอ้าแขนออกอุ้มเอาตัวบุตรสาวที่โถมตัววิ่งเข้าใส่พอเห็นบิดาตามหลังมาด้วย

"เล่อเล่อจะไปรอท่านพ่อกับท่านแม่ที่เหลาอาหารของท่านลุงโม่เฉียงชุนเจ้าค่ะ ท่านตาบอกว่าด้านในวุ่นวายให้ท่านพ่อจัดการให้เสร็จก่อนจึงจะตามเล่อเล่อกับพี่ใหญ่ไปกินมื้อเที่ยงด้วยกันเจ้าคะท่านพ่อ"

"เด็กดีพ่อจะไปกับลูกด้วยทุกที่เลยวันนี้แต่ขอเวลาพ่อช่วยมารดาของลูกทำธุระเสร็จก่อนนะได้ไหมลูกรัก"

ท่านอ๋องบอกบุตรสาวด้วยความอ่อนโยน

"เจ้าค่ะท่านพ่อเล่อเล่อจะเป็นเด็กดีเจ้าค่ะใช่ไหมพี่ชาย"

นางหันไปหาคนสนับสนุน

"ขอรับท่านพ่อลูกจะไปกับท่านตากับน้องเล็กก่อนขอรับ จะรอกินมื้อเที่ยงพร้อมท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยกันขอรับ " ฟางลู่หมิงตอบอย่างเด็กรู้ความ

ท่านอ๋องยิ้มด้วยตวามดีใจที่ลูกน้อยเป็นเด็กที่ดีมีเหตุผล หันไปยิ้มให้พระชายาที่ยืนอยู่ข้างกัน

ก่อนจะยกมือขึ้นให้ชาวบ้านที่ยืนส่งเสียงเรียกตนกับพระชายา

"เอาละ ข้ายินดีที่ได้ช่วยให้ชาวเมืองจี่เป่ยจากการปล้นชิงทรัพย์ของโจรป่า นับจากนี้พวกท่านไม่ต้องกังวลเรื่องการเดินทางไปค้าขายยังต่างเมืองเดินแล้ว ทุกอย่างสบายใจได้และข้าอยากจะประกาศเรื่องพระชายาฟางอี้หลิงบุตรตรีของอดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนคือ พระชายาเอกของตำหนักเมฆาของข้า รวมถึงพระโอรส พระธิดาของข้าทั้งสองคนที่ไม่เคยป่าวประกาศอย่างเป็นทางการเพราะข้าต้องเดินทางไปรบที่ชายเหนือมาหลายปี พระชายาจึงเดินทางมาพักที่บ้านเดิจนคลอดโอรสธิดาของข้าที่เมืองจี่เป่ยนี้ อีกทั้งคอยช่วยเหลือเรื่องเสบียงให้กับค่ายทหารของงท่านพ่อตามาหลายปีด้วยการปลูกข้าวเองรวมถึงผัก ผลไม้มากมายที่นำออกมาขายให้ชาวเมืองจี่เป่ยซื้อได้ในราคาไม่แพงมากสามารถซื้อหาได้ทุกคน วันนี้ข้าจึงจะแจ้งประกาศให้พวกท่านทุกคนรับรู้ว่า  พระยาชาฟางอี้หลิงคือพระชายาเอกเพียงคนเดียวของข้าตลอดไปจะไม่มีชายารองหรือนางสนมให้วุ่นวายกับพระชายาของข้า ส่วนนายอำเภอลู่ฟงนั้นคือผู้อยู่เบี้ยงหลังกองกำลังของโจรป่า หัวหน้าศาลเมื่องจี่เป่ยที่รับสินบนจากนายอำเภอลู่ฟง ข้าได้จัดการแล้ว อีกไม่นานจะมีการสอบคักเลือกนายอำเภอคนใหม่ในอีกไม่ช้าและจะให้คนในเมืองจี่เป่ยนี้เข้าร่วมสอบได้ทุกคนที่คิดว่าตัวเองมีความสามารถที่จะนำความรู้มาพัฒนาบ้านเกิดของตัวเอง บัณฑิตทั้งหลายจงเตรียมตัวสอบได้ จะเป็นลูกพ่อค้าหรือชาวบ้านที่มีความรู้ก็สามารถสมัครสอบได้ทุกคน เดี๋ยวจะติดป้ายวันเวลาในอีกไม่ช้า การคุมข้อสอบในครานี้ต่างจากอดีต"  อดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุของข้าที่เป็นแม่ทัพที่ตงฉินกับนายน้อยโม่เฉียงชุนและนายน้อยหลี่เจิ้นหยางที่จะเข้าร่วมคุมข้อสอบและออกข้อสอบของเมืองจี่เป่ยเอง 

เฮ้ เฮ้ ไชเยๆๆๆๆๆ

ท่านอ๋องประกาศจบลงเสียงฮือฮาดังลั่นไปทั่งหน้าศาลของเมืองจี่เป่ย

"ขอบพระทัยท่านอ๋องพะยะค่ะที่ทรงใส่ใจชาวเมืองจี่เป่ย ขอให้พระองศ์กับพระชายาเคี้ยงคู่ด้วยความสุข"

เสียงชาวเมืองโห่ร้องด้วยความดีใจ